Η πρώτη Μάη δεν είναι αργία, είναι απεργία.
Αναπόφευκτα έρχονται στο μυαλό μου τα οινόφοιτα και τα εξασθενή χρώμια όλου του κόσμου. Οι κακοί βιομήχανοι βέβαια ποτέ δε μένουν σε “οινόφοιτα”. Εκεί μένουν οι εργάτες και οι οικογένειες τους. Που πεθαίνουν σιγά – σιγά.
Ο κακός βιομήχανος δεν πίνει ποτέ νερό με χρώμιο αφού φροντίζει να μένει σε επίγειους παραδείσους. Αφήνει τις γευστικές αναζητήσεις στον εργάτη. Ο κακός βιομήχανος όμως δεν ρίχνει τα λύματα με τα χεράκια του στον Ασωπό. Και αυτή τη δουλειά αναλαμβάνει ο εργάτης.
Ο καλοπληρωμένος εργάτης δεν απεργεί. “Εργάτη πολέμα, σου πίνουνε το αίμα”, όταν σου κόβουν το μεροκάματο. “Εργάτη σκάσε και μόλυνε” όταν είσαι καλοπληρωμένος; Ο μύθος της “καθημερινότητας” του πολίτη. Το τσιτάτο που συνοδεύει κάθε κομματική καμπάνια. Η καθημερινότητα που μας νυχτώνει βαθιά. Γιατί μας οδηγεί σε μια αργή μα σίγουρη οικογενειακή αυτοκτονία όντας καλοπληρωμένοι και κάνοντας “καλά τη δουλειά μας” που “ποτέ η δουλειά δεν είναι ντροπή”.
Ονειρεύομαι μια πρωτομαγιά που θα είναι απεργία όχι για “το δίκιο του εργάτη” ούτε για “θεσμικά και οικονομικά αιτήματα”. Όπου η μικρή μας καθημερινότητα θα πάει στο διάολο υπό το βάρος των αιώνιων ευθυνών μας απέναντι σε μια Γη που μολύνουμε και την παραδίνουμε χειρότερη στα εξ’ ίσου μολυσμένα παιδιά μας.
Μια πρωτομαγιά συνειδητότητας όπου οι εργάτες θα σταματήσουν να είναι οι φυσικοί αυτουργοί και αυτόχειρες της φυσικής καταστροφής. Όπου οι εργάτες θα βροντοφωνάζουν όχι για το μεροκάματο αλλά για την ίδια τη ζωή. Όπου τα αργύρια θα χάσουν την αξία τους εμπρός στην ανθρώπινη αφύπνιση. Και ο κόσμος θα σταματήσει να βαυκαλίζεται από τα εξουσιαστικά παραμύθια περί του ποιανού το δίκιο είναι νόμος.
Και τότε θα έρθει η άνοιξη και η Ελευθερία.
Τα τεκταινόμενα σήμερα από το antinews.
Περάσαμε σήμερα από τις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις που έγιναν στο κέντρο της Αθήνας. Η συγκέντρωση της πλατείας Κλαυθμώνος ήταν για …κλάματα. Αν δεν πήγαινε εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ που είχε προσυγκέντρωση στην Χαλκοκονδύλη, δεν θα γέμιζε ούτε το πεζοδρόμιο. Το μόνο ενδιαφέρον στοιχείο απ’ τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το μπλοκ των μεταναστών που έδινε ένα ιδιαίτερο χρώμα στην συγκέντρωση.
Η συγκέντρωση στο Μουσείο, έκανε πορεία προς την βουλή και είχε κάποιο κόσμο, αλλά ήταν ψόφια. Η πορεία αυτή ήταν πολιτικά ενταγμένη στην διαδρομή: Από τον «Δεκέμβρη» στην κάλπη των ευρωεκλογών. Γι αυτό, η πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς αναζητώντας ευρύτερα ερείσματα, πλασαρίστηκε ως συγκέντρωση σωματείων που πάνε κόντρα στην ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ.
Στην υπηρεσία αυτής της σκοπιμότητας, πολλά γνωστά στελέχη της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (κυρίως από την νεογέννητη ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τον χώρο των Μ-Λ) κρατούσαν πανό σωματείων. Όμως, επειδή έπρεπε να εμφανιστούν και τα κομματικά πανό, γιατί έρχονται οι ευρωεκλογές, υπήρξε μεγάλο μπέρδεμα ανάμεσα στα κομματικά και στα συνδικαλιστικά μπλοκ, με αποτέλεσμα να μπερδεύεις τα σωματεία και τα κόμματα! …
Όμως η ευχάριστη έκπληξη ήρθε από την συγκέντρωση της πλατείας Βικτoρίας. Ήταν η πιο μαζική και ζωντανή πορεία, σε σχέση με αυτές που περιγράψαμε παραπάνω. Ήταν ένα ζωντανό, πολύχρωμο, νεανικό ποτάμι που ακολούθησε την δική του διαδρομή από την πλατεία Βικτoρίας, στην πλατεία Καραϊσκάκη, Πειραιώς, Ομόνοια, και κατέληξε στην πλατεία Κοτζιά.
http://enosy.blogspot.com/2009/05/blog-post.html