Πολιτισμός χωρίς τα optionals

γραφει ο αρισταρχος
“Τους “πουλήσαμε” κίβδηλο πολιτισμό, κίβδηλη δημοκρατία χωρίς να τους δώσουμε τα optionals, κάτι να πούμε σαν τα αεροπλάνα και τα υποβρύχια που μας πουλάν”

Πριν χρόνια, τότε που ο γιός μου ήταν κοντά τριών χρόνων, πήγαμε οικογενειακώς  παραθέριση(τότε: φτώχεια με παραθέριση, τώρα: σκέτη φτώχεια) σε κάποιο ορεινό χωριό με ξηρό κλίμα.  Ο νοικοκύρης του σπιτιού που μέναμε είχε καμιά τριανταριά κατσικάκια σ’ ένα μαντρί εκεί κοντά. Έτσι απολαμβάναμε το φρέσκο ατόφιο γάλα από τα κατσικάκια και τα φρέσκα αβγά από τις κοτούλες του. Ο αντίποδας της θάλασσας, αλλά πολύ πιο υγιεινός ο τρόπος ζωής για τα παιδιά. Καλός άνθρωπος ο νοικοκύρης και τσομπάνος αλλά ακατέργαστος, λίγο πρωτόγονος. Πως το λένε, άγαρμπος! Έφερε κάποτε ένα μικρό κατσικάκι και ο γιός  μου τρελάθηκε να παίζει όλη μέρα μαζί του. Το αγκάλιαζε, το φιλούσε και κείνο θαρρείς καταλάβαινε την ηλικία του παιδιού και έπαιζε μαζί του βελάζοντας. Πολλές φορές τα ζώα καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα από ότι εμείς οι δίποδοι νομίζουμε πως αντιλαμβανόμαστε.
Κατά το μεσημεράκι ο Μπάρμπα-Κώστας, έτσι έλεγαν τον τσομπάνο, ήρθε και γελώντας είπε “Αντωνάκη έπαιξες καλά με το κατσικάκι; Τώρα θα δεις τι θα το κάνω αυτό” κι ως τόπε έβγαλε από την τσέπη του ένα πτυσσόμενο μαχαίρι σαν αυτά που έχουν οι κυνηγοί και βούτηξε το κατσικάκι από τα κέρατα και με μια κίνηση κατς τόβαλε με το γόνατο κάτω.
Ήμουν ψηλά στην σκάλα κοντά στα δύο μέτρα. Μ’ έπιασε πανικός, και χωρίς καθόλου να σκεφτώ πήδηξα κάτω αρπάζοντας το μικρό παιδί μη τυχόν και δει αυτό που θα συνέβαινε. Το θεώρησα εφιαλτικό σενάριο εμπειρίας, έστω και φωτογραφικής, στα τρίχρονα ματάκια του αλλά και στην μικρούλα του ψυχή. Το απομάκρυνα αμέσως την ίδια στιγμή που το κοφτερό τσαπράζι “άνοιγε” την καρωτίδα του ζώου και το ζεστό αίμα πετάγονταν σε απόσταση ενός μέτρου. Πάνω στην κόψη έκρυψα από τα παιδικά ματάκια τη σφαγή του άτυχου ζώου.
-Γιατί πήρες το παιδί ρε φίλε; Άστο να μαθαίνει! Είπε ο άγαρμπος, ο τσομπάνης, ο ακατέργαστος, ο… εκδοροσφαγέας ενώ άνοιγε μια τρύπα στο πόδι του ζώου και αφού του πέρασε ένα καλάμι άρχισε να το φουσκώνει για να ξεκολλήσει η προβιά από το κρέας.
Κι εγώ που νόμιζα πως το φουκαριάρικο ήταν ακόμη ζωντανό. “Για δες, ακόμα κουνιέται”. Και μούμεινε στα χείλια για χρόνια το ρώτημα. “πως είναι δυνατόν να προβάλλεται στα αθώα παιδικά μάτια τέτοια φοβερή σκληρότητα.” Το πρωτόγονο του χαρακτήρα του τσομπάνη έπεφτε σαν μοναδική και ξεχωριστή βαρβαρότητα. Ευτυχώς!
Πλανήτης γη 12/2/2014. Μια μικρούλα χώρα με μια χούφτα κατοίκων με το όνομα Ελλάδα και δυσανάλογη για το μπόι της ιστορία και μεγαλείο, κατηγορείται εδώ και τέσσερα χρόνια για κλεψιά και διαφθορά για ότι χειρότερο έχει ο πλανήτης. Μια πινελιά ανθρώπων, κατοίκων της , την σέρνουν στα οικονομικά σκλαβοπάζαρα  των “φίλων” της που της κλέβουν από τον ανθό της, την μορφωμένη νεολαία, μέχρι το νοικοκυριό της. Και μας έκαναν να νιώθουμε σαν κακοί μαθητές με το χέρι απλωμένο για την ανάλογη χαρακιά και την σκιά τους να ορθώνεται μεγάλη και φοβερή προς το Βορρά. Οι πάντα ατίθασοι, άγαρμποι, πρωτόγονοι, ακατέργαστοι δακτυλοδεικτούμενοι παράδειγμα προς αποφυγή Έλληνες. Οι πάντα “πολιτισμένοι υπερβόρειοι φίλοι” μας σε ρόλο τιμωρού.
Δανία Φεβρουάριος 2014. Υπερβόρεια χώρα στην Σκανδιναβία απλωμένη σε ατέλειωτα νησιά πάνω στη χερσόνησο της Γιουτλάνδης. Ομόφυλη πολιτισμένη χώρα με τους Vickings, συν-εταίρος και “φίλος” της ατίθασης Ελλάδας μέσα στην Ένωση. Στην πρωτεύουσα της πολιτισμένης αυτής χώρας την Κοπεγχάγη υπάρχει μεγάλος ζωολογικός κήπος. Την συνέχεια την ξέρετε αλλά σας παραθέτω δημοσίευμα της 11/2/2014. Άλλωστε η φωτογραφία τα λέει όλα.
“Ο Μάριους, αρσενική καμηλοπάρδαλη του ζωολογικού κήπου της Κοπεγχάγης, θανατώθηκε για να αποφευχθεί ενδογαμία στην ομάδα του κήπου, παρά τη συλλογή υπογραφών εναντίον της απόφασης. Ο τεμαχισμός της, πριν ταΐστεί στα λιοντάρια, έγινε μπροστά στους επισκέπτες (ανάμεσά τους και παιδιά), και η υπόθεση έχει προκαλέσει τέτοιες αντιδράσεις που το προσωπικό του κήπου δέχεται μέχρι και απειλητικά τηλεφωνήματα.”
Δεν το πάω παρακάτω γιατί φωνάζει εξώφθαλμα. Απλά θέλω να πω στους συμπατριώτες μου τους Έλληνες πως, τελικά είμαστε “κλεφτρόνια” καταχωρημένο στο Ιχώρ μας. Τους “πουλήσαμε” κίβδηλο πολιτισμό, κίβδηλη δημοκρατία χωρίς όμως να τους δώσουμε τα optionals, κάτι να πούμε σαν τα αεροπλάνα και τα υποβρύχια που μας πουλάνl
Είναι σωστό;
αἰέν ἀριστεύειν