Συνοδικός Μητροπολίτης μού περιέγραφε όσα εξελίχθηκαν στην τελευταία συνεδρίαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Στη συνεδρίαση όπου περίμεναν Ιερώνυμο και Κυριάκο οι Μητροπολίτες (Καθένας για τους δικούς του λόγους) «με το ντουφέκι».
Τελικά, όλες οι πλευρές νέρωσαν το κρασί τους και βρέθηκε μία κάποια τομή. Κάτι περισσότερο στον αριθμό των πιστών, κάτι οι περισσότερες ακολουθίες, τελικά αποφεύχθηκε η κρίση. «Επρεπε να έβλεπες τον Ιερώνυμο μέσα στην τηλεσυνεδρίαση. Ηταν σαν τον μαέστρο και όλα τα… όργανα ακολουθούσαν χωρίς παραφωνία» μου έλεγε Μητροπολίτης που δεν τρέφει και τα καλύτερα αισθήματα για τον Αρχιεπίσκοπο. Γιατί τα λέω αυτά; Για να σας μεταφέρω το κλίμα όλων όσα εξελίσσονται στην Εκκλησία της Ελλάδος. Δελφίνοι υπάρχουν πολλοί. Στην «παλιά», στη νησιωτική και τη βόρεια Ελλάδα. Κανένας όμως αυτή τη στιγμή ούτε μπορεί όπως ο Ιερώνυμος (παρά το γήρας και τα προβλήματα υγείας του) ούτε έχει την επιθυμία να αναλάβει την καυτή πατάτα που λέγεται τιμόνι της Εκκλησίας. Ας περάσει η πανδημία, ας περάσουν τα δύσκολα και η οικονομική κρίση που προκαλεί η πανδημία και… βλέπουμε. Μέχρι τότε ο Ιερώνυμος θα είναι ισχυρός και οι δελφίνοι θα… κολυμπούν στην ασφάλεια της επιχώριας μητροπολιτικής δεξαμενής τους.
Τα δεδομένα αλλάζουν στο πεδίο της οικονομίας, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Μετά το τέλος της πανδημίας, όποτε και αν έρθει αυτή, ο δυτικός κόσμος θα είναι διαφορετικός. Σε πολλά επίπεδα. Γιατί να μη συμμετάσχουν σε ενεργειακά σχέδια εκμεταλλευόμενοι την άφθονη και έρημη γη που κατέχουν; Γιατί τα μοναστήρια να μην μπουν σε έργα που αφορούν τον πρωτογενή τομέα και οι Μητροπόλεις να μην αξιοποιήσουν τις νέες τεχνολογίες; Το σχέδιο Πισσαρίδη που προβλέπει τη διαχείριση των κονδυλίων της Ε.Ε. για την αναμόρφωση της εθνικής οικονομίας προβλέπει ευκαιρίες τις οποίες θα μπορούσαν να αρπάξουν και οι Μητροπολίτες. Αρκεί να αποκτήσουν όραμα και να πάρουν δίπλα τους στελέχη που γνωρίζουν την πραγματικότητα.
Βρίθει το ελληνικό διαδίκτυο από περιθωριακούς μπλόγκερ που με ένα μικρό «χαρτζιλίκι» μπορούν να γράφουν ανώνυμα κατά Μητροπολιτών και άλλων στελεχών της Εκκλησίας. Οταν το «χαρτζιλίκι» κόβεται, τότε ασύδοτα γράφουν και αφήνουν υπονοούμενα που εκθέτουν πρόσωπα. Ασφαλώς και πρέπει να ασκείται αυστηρή κριτική σε πρόσωπα που διοικούν τα νομικά πρόσωπα και διαχειρίζονται το «ιερό» χρήμα. Ομως πλέον οι Μητροπολίτες (όσοι τουλάχιστον δίνουν σημασία στη δημόσια εικόνα τους) «τσιμπάνε» και δυσφορούν από ανώνυμες και ανυπόγραφες κριτικές. Πρόσφατο παράδειγμα, ιερέας που επιστράτευσε μπλόγκερ της βόρειας Ελλάδος (με το αζημίωτο;) για να περνά «γενεές δεκατέσσερις» τον Δεσπότη του γιατί δεν του δίνει απολυτήριο! Αλλοι πληρώνονται για να βρίζουν και άλλοι για να υμνούν… Τόσο σοβαρά πράγματα.