του Αυγερινού Χατζηχρυσού*
Κατά την διάρκεια της δεύτερης κομμουνιστικής διακυβέρνησης της Ρουμανίας, από το 1965 έως το 1989, από το ρουμανικό καθεστώς του Nicolae Ceauşescu, η μόνη διαθέσιμη πληροφορία στο κοινό σε ολόκληρη τη χώρα ήταν το προπαγανδιστικό υλικό. Όμως ακόμη και αυτό το προπαγανδιστικό υλικό που κυκλοφορούσε μέσω της εθνικής τηλεόρασης, του ραδιοφώνου και των εφημερίδων του κόμματος, φιλτράρονταν ακόμη περαιτέρω. Επίσης λόγω του ότι σε πολλές περιοχές της χώρας, δεν ήταν πάντα εφικτή η συνεχής μετάδοση των ειδήσεων, οι ανεπίσημες πληροφορίες περνούσαν στην λαϊκή βάση ως κουτσομπολιά. Φυσικά ούτε λόγος για ξένες ταινίες, μουσική και βιβλία. Ταυτόχρονα κυκλοφορούσε παντού την εικόνα του ιδίου, ευτυχώς ντυμένου με κοστούμι κι όχι με μαγιό, και της – υπέρλαμπρης – συζύγου.
Κάτι που δεν γνωρίζουν πολλοί είναι ότι η Ρουμανία, ήταν η πρώτη χώρα της Comecon που έγινε μέλος του ΔΝΤ και η πρώτη κομμουνιστική χώρα που δέχθηκε βοήθεια από αυτό το 1981. Φυσικά τα αποτελέσματα μπορείτε να τα φανταστείτε καθώς λόγω της πολιτικής λιτότητας που επέβαλε ο Τσαουσέσκου ο λαός της χώρας είχε περιορισμένη πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα, θερμότητα και νερό και επίσης τα τρόφιμα ήταν λιγοστά, αλλά αυτό δεν πτόησε ποτέ το καθεστώς.
Πάρα την φτώχεια και την εξαθλίωση, τα Μέσα Ενημέρωσης παρουσίαζαν στον λαό της Ρουμανίας, μια ουτοπική χώρα, με πυρηνικά εργοστάσια, πετρελαιοπηγές και αυτοκινητοβιομηχανία. Ποιος θα διαφωνούσε άλλωστε; Ποιος θα τολμούσε να διαφωνήσει για να είμαστε ακριβείς.
Την Πέμπτη το πρωί σε τηλεοπτικό ιδιωτικό σταθμό, ο δημοσιογράφος ορθώς σεβόμενος το λειτούργημά του ρώτησε κυβερνητική βουλευτή, γιατί κουνάνε το δάκτυλο στους πολίτες διαρκώς με το επιχείρημα της “ατομικής ευθύνης” κι αυτή αντί απάντησης τον εγκάλεσε ως “Συριζαίο”. Θα ήταν αστείο, αν δυστυχώς δεν ήταν κανόνας η φίμωση κάθε αντίθετης άποψης από την κυβέρνηση. Είναι τέτοια η έπαρση των υπουργών και των βουλευτών, που ακόμη και έμπειροι δημοσιογράφοι, που ιδεολογικά ανήκουν στον συντηρητικό χώρο, δημοκρατία έχουμε, δυσκολεύονται να εκφράσουν κάποια “θετική” διαφωνία, που θα μπορούσε και να ωφελήσει το κυβερνητικό έργο.
Οπως είπε κι Αλέξης Τσίπρας στην συνέντευξή του στο Kontra News 10 και τον Γιώργο Μελιγγώνη “αρχίζω να πιστεύω πια ότι ο κόσμος ενοχλείται με αυτή τη μονοτονία και με αυτή την προσπάθεια ωραιοποίησης μιας πραγματικότητας που όταν κανείς ανοίγει την τηλεόραση νομίζει ότι βρίσκεται σε άλλο κόσμο”.
Δεν νομίζω να υπήρξε άλλη περίοδος στην Γ’ Ελληνική δημοκρατία, που μια κυβέρνηση να μην φταίει σε τίποτα. Ακόμη και όταν ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαψεύδει τον εαυτό του, ή η ίδια η κυβέρνηση αθετεί τις ανακοινώσεις που δημοσιεύει με δελτία Τύπου κανείς δεν τολμάει να επισημάνει αυτή την ασυνέπεια. Και αυτό δεν αφορά μόνον την πολιτική ζωή, αλλά εν μέσω του 2ου κύματος της πανδημίας, θέτει σε κίνδυνο και την δημόσια Υγεία και την ανθρώπινες ζωές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο χαρακτηρισμός από την κυβέρνηση ως ψεκασμένων τον πολιτών που αρνούνται την μάσκα, όταν τον σπόρο αυτής της αμφισβήτησης τον έσπειραν οι παλινωδίες των επιστημόνων που έστελναν αντικρουόμενες
Ο Τσίοδρας του Μαρτίου μας έλεγε ότι τα παιδιά κολλάνε εύκολα κορωνοϊο και έκλεισαν τα σχολεία, ο Τσιόδρας του Απριλίου μας έλεγε ότι τα παιδιά ΔΕΝ κολλάνε εύκολα κορωνοϊο , ο Τσιόδρας Ιουνίου ότι τα παιδιά δεν φαίνεται να αποτελούν πρωτογενείς περιπτώσεις μετάδοσης της λοίμωξης, ο Τσιόδρας Ιουνίου ότι πρέπει να φοράνε μάσκες σε όλα τα παιδιά. Αποκορύφωμα της παραπληροφόρησης ήταν ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, που έλεγε “δεν πρέπει να αγοράζουμε μάσκες” πριν αλλάξει κι αυτός άποψη.
Στον τομέα της οικονομίας ο Σταϊκούρας στις 18 Μαρτίου έλεγε ότι θα έχουμε ανάπτυξη λίγο πάνω από 0%, μετά “θα’χουμε κάποια ύφεση”, μετά ύφεση 2-3%, μετά “Βλέπω 3-5% ύφεση”, “2,5% για κάθε μήνα καραντίνα”, “5% με 10% στην ΕΕ” κι έτσι κατέληξε η χώρα να πάρει λιγότερα λεφτά από την ΕΕ, γιατί δήλωσε μικρότερη ζημία και σήμερα να έχουμε ήδη ύφεση 16% και το χρέος της χώρας, ξεπέρασε εδώ και μέρες το 200% του ΑΕΠ. Κι αυτό για να μην χαλάσει η επικοινωνιακή εικόνα του επιτυχημένου Μωϋση Πρωθυπουργού.
Αυτή η επικοινωνιακή διακυβέρνηση, γίνεται πιο επικίνδυνη. Είναι ίσως πιο επικίνδυνοι και από την ίδια την πανδημία. Ο υπουργός Υγείας δήλωσε πριν μήνες ότι στόχος είναι οι 1.200 ΜΕΘ και οι 3.000 προσλήψεις στην ΕΣΥ και είναι ως να έγινε. Κανείς δεν ρώτησε, ούτε θα ρωτήσει αν η εξαγγελία έγινε πράξη, αρκεί να υπάρχει τίτλος στα πρωτοσέλιδα και είναι σαν να έγινε πράξη, στην εικονική πραγματικότητα. Ολα τα στελέχη της ΝΔ – ακόμη και γιατροί – λένε στα ΜΜΕ ότι έχουμε 1.200 ΜΕΘ και 3.000 προσλήψεις, γνωρίζοντας ότι κανείς δεν πρόκειται να τους διαψεύσει, απλά κάνουμε την προσευχή μας να μην χρειαστούν.
Οι ΜΕΘ στην Ελλάδα είναι μετά βίας 700, ενώ οι προσλήψεις δεν έγιναν ποτέ όπως φαίνεται – εκτός από ελάχιστες για να κλείσουν πρόχειρα τρύπες- ενώ ταυτόχρονα συνταξιοδοτούνται κάποιοι από το προσωπικό. Στο ΣΩΤΗΡΙΑ κάνουν υπερ-υπερωρίες γιατί δεν έχουν προσωπικό, και τα νοσοκομεία της χώρας είναι κατα 50% υποστελεχωμένα. Αλλά τι σημασία έχει; Δεν το μάθει κάνεις.
Ο αστυνομικός αυταρχισμός και έλεγχος των μέσων ενημέρωσης είναι χαρακτηριστικά τα οποία συναντώνται στα πιο σκληρά μοντέλα διακυβέρνησης. Είτε του Τσαουσέσκου της Ρουμανίας, είτε του Τσαουσέσκου της Ελλάδας
*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Kontra News της Κυριακής 6 Σεπτεμβρίου 2020