«Η Ελλάδα είναι απολύτως ικανοποιημένη από τα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής» είπε ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μετά τη λήξη της..
Προφανώς εννοεί ότι η «κυβέρνηση είναι ικανοποιημένη». Για την Ελλάδα είναι λίγο χλωμό. Δεν πήρε από όσα έταζε εδώ και μήνες ο Πρωθυπουργός πως θα της εξασφαλίσει. Μόνο παχιά λόγια. Ποιες «κυρώσεις δαγκώνουν» την Τουρκία; Ούτε η λέξη δεν ακούστηκε.
Του Γ. Λακόπουλου από το anoixtoparathyro.gr
Η ελληνική κυβέρνηση προσήλθε στη σύνοδο έχοντας κάνει ήδη μια μνημειώδη γκάφα: έβαλε μεσολαβητή στη διευθέτηση της έντασης με την Τουρκία μια χώρα που έχει μείζονα συμφέροντα με την Τουρκία: τη Γερμανία.
Έτσι η Μέρκελ ήταν απέναντι στην Ελλάδα και ο Μακρόν σφύριζε κλέφτικα. Αν δει κανείς το παρασκήνιο, οι περισσότερες χώρες κινήθηκαν στη γραμμή που εξυπηρετεί την Άγκυρα: να μείνουν τα ελληνοτουρκικά ανοιχτά. Όπως τα εννοεί η κάθε πλευρά.
Η ελληνική κυβέρνηση μιλάει -με θολές διατυπώσεις – για «μία μόνο διαφορά», αλλά αφήνει το παράθυρο και για άλλες αναφερόμενη σε «θαλάσσιες ζώνες»-, όρος που χωράει και την αιγιαλίτιδα -για «μη οριοθετημένες περιοχές» και για «νησιά που απειλούνται δεν αποστρατιωτικοποιούνται», κλείνοντας το μάτι αν …δεν απειλούνται.
Η Τουρκία μιλάει για «τα πάντα όλα». Και δεν δείχνει να «συνετρίβη» από τη διπλωματία Μητσοτάκη που μετά την κρυάδα «προσβλέπει, το συντομότερο δυνατόν, στην έναρξη των διερευνητικών επαφών, όπως εξάλλου και τα δύο μέρη έχουν δεσμευθεί».
Σε τι ακριβώς έχει δεσμευτεί ο Ερντογάν και έναντι ποιου;
Ο καμβάς στον οποίο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ως ανώτατο όργανο αποφάσεων της Ένωσης και οι χώρες -μέλη ξεχωριστά, έβγαλαν από πάνω τους την ελληνοτουρκική περιπλοκή, δεν ήταν φυσικά η σαρωτική διπλωματική επικράτηση της Ελλάδας απέναντι στην «απομονωμένη Τουρκία»- που το ακούει ως και η Ντόρα και γελάει.
Όπως και γελάει και όποιος έχει πέντε γραμμάρια μυαλό όταν ακούει τα κυβερνητικά ΜΜΕ να θρηνολογούν για την καταρρεύση οικονομία της Τουρκίας όταν αυτή αγοράζει όπλα με το τσουβάλι ακόμη και από τους Γάλλους, ενώ η Ελλάδα είναι ήδη υπερχρεωμένη και υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο.
Στις Βρυξέλλες υπήρξε απλώς η τελετή παράδοσης μιας… εργαλειοθήκης δώρο στην ελληνική κυβέρνηση. Θα πρέπει «να τα βρει» με την Άγκυρα.
Όλα είχαν ήδη κανονιστεί στο ΝΑΤΟ -παρά τις κυβερνητικές διαψεύσεις. Η Ελλάδα δρομολογήθηκε για ένα τραπέζι «διαλόγου» το οποίο ουδείς είπε ότι η Τουρκία δεν θα μπορεί να βάλει όποιο θέμα θέλει.
Ακόμη και ο «παρόλας» ιέραξ Πομπέο, προέβλεψε συρρίκνωση του «στρατιωτικού αποτυπώματος» και δεν εννοεί βεβαίως πιο αραιή παρέλαση στις 28 Οκτωβρίου, για προφύλαξη από τον κορονοϊό.
Αυτός έκλεισε τη δουλειά που υπογράφει ο Στόλτενμπεργκ ως ΝΑΤΟ και έβαλε την ελληνική κυβέρνηση στη ρότα του διάλογου στον οποίο η Τουρκία, δεν έχει να δώσει τίποτε και η Ελλάδα τίποτε να πάρει. Για διάλογο επί των… ελληνικών δικαιωμάτων μιλάμε.
Οι Τούρκοι και να μην πάρουν τίποτε σ’ αυτή τη φάση έχουν εξασφαλίσει ήδη περισσότερα από όσα πέτυχαν με τα Ίμια του Σημίτη. Στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίο, υπάρχει τώρα περισσότερο γκρίζο.
Από αυτή την άποψη ο Πρωθυπουργός -προσωπικά αφού τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια τον είχε στο περιθώριο, καθώς δεν μιλούν την ίδια γλώσσα- με τους χειρισμούς του επί μήνες με την Τουρκία, το ΝΑΤΟ, την Ευρώπη, τις μεγάλες πρωτεύουσες και τις ΗΠΑ έκανε μια τρύπα στα νερά του Αιγαίου.
Πόσο μεγάλη θα είναι, ποιον και τι θα καταπιεί θα το δούμε σύντομα. Μέχρι τότε ο Πρωθυπουργός ας μένει με την ικανοποίηση ότι στη Σύνοδο πήρε αρκετό αέρα κοπανιστό, ώστε να λέει:
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση έστειλε χθες ένα σαφές μήνυμα ενότητας, αλληλεγγύης και αποφασιστικότητας. Ξεκαθάρισε, με απόλυτη σαφήνεια, ότι η άρση κάθε μονομερούς ενέργειας αποτελεί προϋπόθεση για τη βελτίωση των σχέσεων Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας».
Μα αυτό υπήρχε και πριν την Σύνοδο. Δεν υπήρχε όμως η συμφωνία των δυο πλευρών στο ΝΑΤΟ. Που ανακοίνωσε το… ΝΑΤΟ με ίσες αποστάσεις για διάλογο προς αποκλιμάκωση. Αλίμονο: «Η Ελλάδα και η Τουρκία είναι πολύτιμοι σύμμαχοι για το ΝΑΤΟ».
Ο Πρωθυπουργός είδε στην απόφασή της Συνόδου ότι η Ευρώπη «κατέστησε ταυτόχρονα και απολύτως σαφές ποιες θα είναι οι επιπτώσεις σε περίπτωση που η Τουρκία συνεχίσει την επιθετική της συμπεριφορά». Μπορεί ακριβώς να εξηγήσει ποιες ακριβώς θα είναι; Αν εννοεί τα επί χάρτου «εφτά σημεία του Μπορέλ», να ζήσουμε να τα θυμόμαστε.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πέρασε κάτω απόν πήχη όπως του καταλόγισε ο Αλέξης Τσίπρας: πήδησε σε λάθος σκάμμα. Για την ακρίβεια έδειχνε σα να πήγε σε διαφορετική συνεδρίαση: από σύνοδος τουρκικών κυρώσεων έγινε σύνοδος ελληνικών ακυρώσεων.