Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΟΒΔΙΟΥ ή ΑΒΔΙΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΡΛΑΑΜ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΖΗΣ, ο Θαυματουργός
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 150 ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΜΑΝΝΑ & ΘΥΓΑΤΕΡΑ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 12 ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΠΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΗΛΙΟΔΩΡΟΣ από τη Μαγιδώ της Παμφιλίας
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΘΙΜΟΣ, ΘΑΛΛΕΛΑΙΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ, ΕΥΦΗΜΙΑ και τα παιδιά τους και ΠΑΓΧΑΡΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΛΑΑΜ ηγούμενος του Σπηλαίου (Ρώσος) (+ 1065)
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΜΩΝΟ ΟΣΙΟΣ ΙΛΑΡΙΩΝ ο Ίβηρ, ο εν Θεσσαλονίκη
Αναλυτικά
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΟΒΔΙΟΥ η ΑΒΔΙΟΥ
Το όνομα του σημαίνει “δούλος Κυρίου”. Έζησε στο δεύτερο μισό του 6ου αιώνα π. Χ., (κατ’ άλλη εκδοχή το 800 π. Χ.), και είναι ένας από τους δώδεκα μικρούς λεγόμενους προφήτες. Καταγόταν από τη Συχέμ (εκ του αγρού Βηθοχαράμ ή Βαθαχαράμ) και με τη σύντομη προφητεία του αυστηρά παρατηρεί με ισχυρές ποιητικές εκφράσεις την υπερηφάνεια και την πτώση του Ισραήλ. Να τι λέει χαρακτηριστικά για την υπερηφάνεια: – Περηφάνια της καρδίας σου επήρε σε κατασκηνούντα εν ταις όπαίς των πετρών, υψών κατοικίαν αυτού, λέγων εν καρδία αυτού- τίς κατάξει με επί την γήν; εάν μετεωρισθής ως αετός και εάν ανά μέσον των άστρων θής νοσσιάν σου, εκείθεν κατάξω σε, λέγει Κύριος”1. Δηλαδή: Η υπερηφάνεια της καρδιάς σου σε έκανε να φρονείς πολύ υψηλά για τον εαυτό σου, ότι τάχα κατοικείς σε φαράγγια και σπηλιές των ορέων και γενικά απόρθητες περιοχές. Έχεις κτίσει την κατοικία σου σε πολύ ύψος, πιστεύεις ότι είσαι ισχυρός και ανίκητος και λες από μέσα σου: Ποιος θα μπορέσει να με κατεβάσει στη γη; Και αν ακόμα πετάξεις σε μεγάλα ύψη σαν τον αετό, και αν στήσεις τη φωλιά σου ψηλά ανάμεσα στ’ αστέρια, από ‘κει θα σε καταρρίψω και θα σε κατεβάσω, λέγει ο Κύριος. “Ας προσέξουμε, λοιπόν, τα λόγια του προφήτη και ας καλλιεργούμε το θεμέλιο των αρετών, που είναι η ταπείνωση. Να αναφέρουμε επίσης, ότι ο Οβδιού ήταν μαθητής του προφήτου Ηλίου, επί της βασιλείας Οχοζία, ο όποιος έστειλε τον Όβδιού στον Ηλία για να τον πείσει να κατέβει από το βουνό προς τον βασιλιά. Μετά την μετάβαση του Ηλία στον Οχοζία, ο Οβδιού, παραιτήθηκε από τη θέση του πεντηκοντάρχου, ακολούθησε τον προφήτη Ηλία και τον υπηρετούσε. Όταν πέθανε, ετάφη στον τάφο των πατέρων του.
1.Οβδιού,α’3,4.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ώσπερ θεράπων φερωνύμως του Λόγου, του υπέρ έννοιαν φωτός ήξιώθης, και προφητείας έλλαμψιν έδέξω σοφέ’ δόξαν γαρ την άϋλον, καθαρώς εποπτεύων, όργανον θεόπνευστον, Όβδιού ανεδείχθης, προμελωδούν εν κόσμω μυστικώς, των έσομένων, Προφήτα τήν έκβασιν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΡΛΑΑΜ
Ο Μέγας Βασίλειος και ο Ιερός Χρυσόστομος, θεώρησαν χρέος τους να ασχοληθούν στο δίκαιο εγκώμιο του Ιερού αυτού αθλητή της πίστης. Παρά τα βαθιά γεράματά του, όταν τον έφεραν μπροστά στον έπαρχο Αντιοχείας, τον αντιμετώπισε με θαυμαστή ευψυχία. Έτσι τον μαστίγωσαν με νεύρα βοδιού και του ξερίζωσαν τα νύχια. Επειδή όμως δεν υποχωρούσε άναψαν κάρβουνα και ετοιμάστηκαν να βάλουν τα χέρια του επάνω σ’ αυτά. Αλλά’ εκείνος τους πρόλαβε. Βάδισε μόνος του και έβαλε το δεξί του χέρι στη φωτιά. Και ενώ καίγονταν οι σάρκες και τα κόκαλά του, ο γέροντας Βαρλαάμ, υμνούσε και ευλογούσε τον Κύριο. Μετά από λίγο παρέδιδε και την τελευταία του πνοή, αλλά κράτησε και αμετακίνητη την πίστη του (304 μ. Χ.).
Απολυτίκιο. Ηχος δ’. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Νεανικήν ένδεδυμένος άνδρείαν, μαρτυρικήν εν πολιά καρτερίαν, συ ένεδείξω ένδοξε δοξάσας τον Χριστόν τούτω δε προσήγαγες, δεξιά κεκαυμένη, ως θυσίαν άμωμον, την άγίαν ψυχήν σου. Μεγαλομάρτυς πρέσβευε αεί, πασι δοθήναι, Βαρλαάμ συγχώρησιν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΖΗΣ ο Θαυματουργός
Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Διοκλητιανού (289 μ. Χ.) και καταγόταν από τη χώρα των Ισαύρων. Ήταν στρατιωτικός στο επάγγελμα, αλλά άφησε τη στρατιωτική ζωή και ζούσε στην έρημο, όπου έκανε πολλά θαύματα. Τον κατάγγειλαν όμως κάποιοι κυνηγοί, που τον είχαν δει, και στάλθηκε στρατιωτικό απόσπασμα για να τον συλλάβει. Όταν τον συνέλαβαν βαθιά μέσα στην έρημο, οι στρατιώτες δίψασαν και δεν έβρισκαν πουθενά νερό. Τότε ο Αζής, δια της προσευχής, έκανε να πεταχθεί μπροστά τους νερό και έτσι ξεδίψασαν. Το θαύμα αυτό, έκανε πολλούς από τους στρατιώτες να πιστέψουν στον Χριστό. Όταν τελικά ο Αζής οδηγήθηκε στον έπαρχο Ακυλίνο, ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό. Τότε τον έδεσαν σ’ ένα τροχό και από κάτω άναψαν φωτιά. Αλλά’ ενώ η φλόγα υψώθηκε, με μιας αμέσως έσβησε. Το γεγονός αυτό, προσείλκυσε στον χριστιανισμό τη σύζυγο και τη θυγατέρα του έπαρχου. Ο Ακυλίνος για να ξεφορτωθεί οριστικά τον Αζή, διέταξε και τον αποκεφάλισαν.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 150 ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ
Αυτοί πίστεψαν δια του Αγίου Αζή στον Χριστό και μαρτύρησαν δια ξίφους.
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΜΑΝΝΑ & ΘΥΓΑΤΕΡΑ
Ήταν σύζυγος και κόρη του έπαρχου Ακυλίνου, που πίστεψαν στον Χριστό δια του Αγίου Αζή και μαρτύρησαν δια ξίφους.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 12 ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ
Μαρτύρησαν δια ξίφους, ίσως την εποχή των πιο πάνω 150 Αγίων μαρτύρων στρατιωτών.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΠΙΟΣ
Καταγόταν από την Καισαρεία της Παλαιστίνης και διέπρεψε για τη σεμνότητα της ζωής του. Συνελήφθη από τον βασιλιά Μαξιμίνο (311-313), επί δούκα Ουρβανού, για το λόγο ότι ήταν χριστιανός. Τότε τον διαπόμπευσαν μέσα στο στάδιο και στη συνέχεια τον άφησαν για τροφή στα άγρια θηρία. Αυτά τον κατασπάραξαν, αλλά τον άφησαν μισοπεθαμένο. Σ’ αυτή την κατάσταση τον έριξαν στη φυλακή και την επόμενη μέρα τον έπνιξαν στη θάλασσα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΗΛΙΟΔΩΡΟΣ από τη Μαγιδώ της Παμφιλίας
Μαρτύρησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Αυρηλιανού (272) στη Μαγιδώ της Παμφυλίας και όταν ηγεμόνευε στην πόλη αυτή ο Αέτιος. Ο Ηλιόδωρος λοιπόν, συνελήφθη και επειδή δεν πείστηκε να θυσιάσει στα είδωλα, στην αρχή ξέσχισαν τις πλευρές του με σιδερένια νύχια και έπειτα έκαψαν τις πληγές του με αναμμένες από ρητίνη λαμπάδες. Παραλίγο ο Άγιος να λιποψυχήσει. Αλλά δια της προσευχής προς τον Κύριο, η ψύχη του στερεώθηκε. Ακολούθησε σειρά σκληρών και φρικτών βασανιστηρίων, αλλά’ η σταθερότητα της πίστης του Ηλιόδωρου δεν κάμφθηκε. Τελικά οδηγήθηκε έξω από την πόλη και εκεί υπέστη τον δι’ αποκεφαλισμού θάνατο.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΘΙΜΟΣ, ΘΑΛΛΕΛΑΙΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ, ΕΥΦΗΜΙΑ και τα παιδιά τους και ΠΑΓΧΑΡΙΟΣ
Δεν βρίσκουμε κανένα στοιχείο για τη ζωή τους και το μαρτύριο τους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΛΑΑΜ ηγούμενος του Σπηλαίου (Ρώσος) (+ 1065)
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΜΩΝ
Ή του οσίου Σίμωνος μνήμη δεν άπαντα ούτε εις τα έντυπα Μηναία ούτε εις τον Συναξαριστή Νικόδημου· άπαντά εις τον Παρισινόν Κωδ. 1621 (αιών. ιγ’), ένθα περί αυτού άναγινώσκομεν ταύτα: Ούτος ην εκ Καλαβρίας μοναχός μονής μεγάλης και θαυμαστής· ότε ποτέ εστάλησαν εις διακονίαν μοναχοί τίνες εκ της μονής παρά την θάλασσαν συνελήφθησαν υπό πειρατών Τούρκων και ώδηγήθησαν εις την Άφρικήν, προς έξαγοράν των αιχμαλώτων αδελφών έλθών ούτος και εύρων αυτούς διηρώτα εν συγκινήσει τα κατ’ αυτούς, ότε πλησιάσας Άγαρηνός έξέτεινε την χείρα αυτού να ραπίση τον όσιον, αλλ’ έξηράνθη ή χειρ αυτού’ το αυτό έπανελήφθη και εις τον δεύτερον έλθόντα, ότε οι άλλοι οι μετ’ αυτού απήγαγαν αυτόν εις τον άρχοντα του τόπου και διηγήθησαν τα διατρέξαντα· εκ τούτων ο άρχων κατεπλάγη και παρεκάλεσε τον όσιον δι’ ευχής ν’ άποκαταστήση τάς έξηραμένας των στρατιωτών χείρας· και τούτου γενομένου, διέταξε να μεταφέρωσιν εν τιμή τους αιχμαλώτους μοναχούς εις τον τόπον αυτών. Κατά δε το ταξίδιον, άπολιπόντος του ύδατος δια προσευχής το της θαλάσσης ύδωρ μετέβαλεν εις γλυκύτητα όπερ έκίνησεν εις θαυμασμόν τους απίστους* έγένετο αυτουργός και άλλων θαυμάτων και έκοιμήθη εν ειρήνη (Αγιολόγιο Σ. Εύστρατιάδη, σελ. 425).
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΛΑΡΙΩΝ ο Ίβηρ, ο εν Θεσσαλονίκη
Έζησε τον 9ο αιώνα. Έπαιξε σπουδαίο ρόλο στη θρησκευτική ζωή του τόπου του (Γεωργία). Ταξίδευσε στους Αγίους Τόπους, στη Κωνσταντινούπολη και στη Βιθυνία, όπου γνωρίστηκε με άλλους πνευματικούς πατέρες. Κατόπιν ταξίδευσε στη Ρώμη δια Θεσσαλονίκης, όπου έκανε θαύματα. Επανερχόμενος, έμεινε στη Θεσσαλονίκη, όπου έκτισε και ιερό ναό το 870. Το έργο του, που ήταν κυρίως διδακτικό, υπήρξε εξαιρετικό για τους Θεσσαλονικείς. Πέθανε το 875.