Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΩΣΗΕ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Οσιομάρτυρας, “Ο εν τη Κρίσει”
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ
ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΙΜΙΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ στην Κωνσταντινούπολη
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΟΣΜΑΣ, ΔΑΜΙΑΝΟΣ, ΛΕΟΝΤΙΟΣ, ΑΝΘΙΜΟΣ και ΕΥΠΡΕΠΙΟΣ, οι Ανάργυροι.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ, ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ, ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ, ΝΙΚΟΜΗΔΗΣ και ΘΕΟΦΑΝΗΣ
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΙΣΙΔΩΡΑ & ΝΕΟΦΥΤΗ
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ, “ο εν Γεωργία”
ΜΝΗΜΗ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΤΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΟΥΧΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΥΔΡΑΣ
Αναλυτικά
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΩΣΗΕ
Ήταν γιος του Βεηρεί από τη Βελεμώθ της φυλής Ισάχαρ και έζησε τον όγδοο αιώνα προ Χριστού, επί βασιλέων του Ιούδα, Οζίου, Ιωάθαμ, Αχαζ, Εζεκία και του Ισραήλ Ιεροβοάμ Β’. Στην Παλαιά Διαθήκη, είναι ο πρώτος από τους δώδεκα μικρούς λεγόμενους προφήτες. Ο Ωσηέ ήταν ψυχή γεμάτη από ζήλο για το θείο Νόμο, γι’ αυτό και στο προφητικό του βιβλίο καταγγέλλει ευθέως το λαό του Ισραήλ, που είχε μολυνθεί από την ειδωλολατρία. Οι συμβολισμοί του θεωρούνται δυσεξήγητοι, αλλά σαφέστατα εκδηλώνει την πίστη του στο Σωτήρα Χριστό. Μάλιστα, ο ίδιος ο Κύριος μας, χρησιμοποίησε μια σπουδαία φράση του Ωσηέ προς τους Φαρισαίους (Ματθ. ΘΊ3), η οποία λέει: “Έλεος θέλω και ου θυσίαν και επίγνωσιν Θεού ή ολοκαυτώματα”1. Δηλαδή, λέει ο Θεός μέσω του Ωσηέ: “Προτιμώ την ειρηνική αγάπη σας προς εμένα και όχι τις τυπικές θυσίες, και θέλω να έχετε επίγνωση του θείου θελήματος περισσότερο, παρά τα χωρίς νόημα και ουσία ολοκαυτώματα που προσφέρετε”. Επίσης, φράσεις του Ωσηέ χρησιμοποίησαν και οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος στις επιστολές τους. Ο Ώσηέ λέγεται ότι έζησε 75 χρόνια και μετά παρέδωσε στο Θεό τη δίκαια ψυχή του.
1. Ωσηέ, στ’ 6.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείον έσοπτρον, του Παρακλήτου, έχρημάτισας, σοφέ Προφήτα, τας σεπτάς εκφαντορίας δεχόμενος· όθεν εν κόσμω μελλόντων την πρόγνωσιν, ώσπερ φωτός λαμπηδόνας έξήστραψας. Ώσηέ ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημιν το μέγα έλεος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Οσιομάρτυρας, “Ο εν τη Κρίσει”
Ο τολμηρός και ελεύθερος στο φρόνημα και το λόγο Οσιομάρτυρας Ανδρέας, καταγόταν από την Κρήτη και έζησε τον 8ο αιώνα μ. Χ. επί αυτοκράτορας Κων/νου Ε’ του Κοπρώνυμου. Όταν αυτός ξεκίνησε διωγμό κατά των άγιων εικόνων, ο Ανδρέας πληροφορήθηκε τα έκτροπα που γίνονταν εναντίον εκείνων που τις προσκυνούσαν, γι’ αυτό άφησε την Κρήτη και πήγε στην Κων/πολη. Και όταν είδε από κοντά τη βία κατά των ορθοδόξων, αισθάνθηκε την ανάγκη από ιερή αγανάκτηση να ελέγξει τον ίδιο τον αυτοκράτορα. Και η ευκαιρία του δόθηκε όταν ο Κων/νος ο Ε’ βγήκε από το παλάτι, στην επιστροφή ο Ανδρέας παραφύλαξε, και με θάρρος τον πλησίασε και τον ρώτησε: “άρα χριστιανός ει, βασιλεύ;” ο Κων/νος έμεινε εμβρόντητος στην αρχή. Αλλά έπειτα εξοργισμένος διέταξε να τον συλλάβουν. Η διαταγή εκτελέστηκε και μάλιστα ένας από τους υπασπιστές κτύπησε τον Ανδρέα και συγχρόνως τον ρώτησε: “ούτως εδιδάχθης ατιμάζειν τον βασιλέα;”. Και ο Ανδρέας του απάντησε με τον εξής αθάνατο λόγο: “ουδείς αμαρτάνει βασιλέα ελέγχων παρανομούντα”. Θυμωμένος τότε ακόμα περισσότερο ο βασιλιάς, διέταξε και μαστίγωσαν άγρια τον Ανδρέα. Έπειτα τον παρέδωσαν σε όχλο εικονομάχων, που τον έσυραν επάνω σε κοφτερές πέτρες. Κατόπιν κάποιος αγροίκος ψαράς με κοφτερό τσεκούρι, έκοψε το πόδι του αγίου και έτσι μετά από λίγο πέθανε. Το λείψανό του το έριξαν σε ακάθαρτο τόπο, αλλά ορθόδοξα χέρια το πήραν νύκτα και το έθαψαν ευλαβικά σε τόπο ονομαζόμενο “της Κρίσεως”. (Η μνήμη του Αγίου αυτού επαναλαμβάνεται και την 21ή Οκτωβρίου, μετά των Άγιων Στεφάνου, Παύλου και Πέτρου).
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Άσκητικώς προγυμνασθείς εν τω όρει, τάς νοητάς των δυσμενών παρατάξεις, τη πανοπλία ώλεσας παμμάκαρ του Σταυρού’ αύθις δε προς άθλησιν, άνδρικώς άπεδύσω, κτείνας τον Κοπρώνυμον, τω της πίστεως ξίφει’ και δι’ αμφοίν έστέφθης εκ Θεού, Όσιομάρτυς, Ανδρέα άοίδιμε.
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ
Όπως γνωρίζουμε από την Καινή Διαθήκη ήταν ο φίλος του Χριστού τον όποιο ανάστησε (Βλέπε Κυριακή Βαΐων). Αυτός λοιπόν πήγε στην Κύπρο, όπου χειροτονήθηκε από τους Αγίους Αποστόλους επίσκοπος Κιτίου και δίδασκε το λόγο του Θεού. Αφού επί πολλά χρόνια ποίμανε θεάρεστα το ποίμνιο του Χριστού, απεβίωσε ειρηνικά, κάνοντας πολλά θαύματα. Μετά από πολλά χρόνια, το 890, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Λέων ο ΣΤ, αφού έκτισε μεγαλόπρεπο Ναό και Μοναστήρι στο όνομα του Αγίου και Δικαίου Λαζάρου, έδωσε διαταγή και ανακομίστηκε το Ιερό λείψανο του Αγίου, από την πόλη των Κιτιαίων, στον προαναφερθέντα Ναό στην Κωνσταντινούπολη.
ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΙΜΙΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ στην Κωνσταντινούπολη
Βλέπε το προηγούμενο βιογραφικό σημείωμα.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΟΣΜΑΣ, ΔΑΜΙΑΝΟΣ, ΛΕΟΝΤΙΟΣ, ΑΝΘΙΜΟΣ και ΕΥΠΡΕΠΙΟΣ οι Ανάργυροι.
Ήταν μεταξύ τους κατά σάρκα, αλλά και κατά πνεύμα, αδέλφια από την Αραβία. Ευσεβείς και οι πέντε, από τον εμπνεόμενοι θείο ζήλο και κινούμενοι από φιλάνθρωπο αισθήματα, όχι μόνο πολλές αγαθοεργίες είχαν επιτελέσει με την ιατρική τους τέχνη, αλλά και πολλούς είχαν ελκύσει στη χριστιανική πίστη. Καταγγέλθηκαν γι’ αυτό και συνελήφθηκαν κατά τον επί Διοκλητιανού διωγμό στη Λυκία από τον ηγεμόνα εν Αιγαίς Λυσία. Μετά από πολλά βασανιστήρια, υπέστησαν τον δια αποκεφαλισμού θάνατο.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ, ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ, ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ, ΝΙΚΟΜΗΔΗΣ και ΘΕΟΦΑΝΗΣ
Άγνωστοι στα Συναξάρια και τα Μηναία, μνημονεύονται στον Παρισινό Κώδικα 1578 χωρίς βιογραφικά του στοιχεία.
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΙΣΙΔΩΡΑ & ΝΕΟΦΥΤΗ
Άγνωστες στους Συναξαριστές. Μνημονεύονται στον Μορσελλιανό Συναξαριστή. (βλ. Γεδεών, Βυζαντινό Εορτολόγιο σελ. 45 στήλη α’).
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ “ο εν Γεωργία”
Άγνωστος στους Συναξαριστές. Μνημονεύεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο ως Εξής: (17 Οκτωβρίου) “Μνήμη Κοσμά μαρτυρήσαντος εν Γεωργία” (Βλ. Καλλίστου Αρχιμανδρίτου, Ιεροσολ. Κανονάριον σελ. 114).
ΜΝΗΜΗ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΤΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΟΥΧΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΥΔΡΑΣ