ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΑΖΑΡΙΟΣ, ΠΡΟΤΑΣΙΟΣ, ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ και ΚΕΛΣΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ο Μελωδός (ή ποιητής), επίσκοπος Μαϊουμά
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΒΑΝΟΣ ο Γέρων Ιερομάρτυρας
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 40 ΜΑΡΤΥΡΕΣ από την Αίγυπτο και Παλαιστίνη
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ, ο Αυσελάμου
Η ΟΣΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, η Νέα
ΜΝΗΜΗ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ο Άγαλλιανός, Αρχιεπίσκοπος Μηθύμνης, ο Θαυματουργός.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ο απλός και θαυματουργός δούκας Τζερνηγοβιγίας
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΑΖΑΡΙΟΣ, ΠΡΟΤΑΣΙΟΣ, ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ και ΚΕΛΣΙΟΣ
Οι γονείς του Ναζαρίου (Αφρικανός και Περπετούα) λέγεται ότι υπήρξαν μαθητές του Απ. Πέτρου, ο όποιος τους είλκυσε στη χριστιανική πίστη και τους βάπτισε. Ο γιος τους έμεινε ορφανός σε νεαρή ηλικία, μέσα σε μία διεφθαρμένη κοινωνία. Αλλά ο Ναζάριος είχε κληρονομήσει τις αρετές των γονέων του. Έμεινε αγνός και άμεμπτος, σύμφωνα με τη συμβουλή του πνευματικού του πατέρα Απ. Πέτρου, που λέει: “Τάς ψυχάς υμών ηγνικότες εν τη υπακοή της αληθείας”1. Οφείλετε, λέει ο Απ. Πέτρος, να κάνετε αγνές και καθαρές τις ψυχές σας από κάθε ακάθαρτο πάθος και επιθυμία και κλίση, με την υπακοή σας στην αλήθεια του Ευαγγελίου. Και ο Ναζάριος όχι μόνο έμεινε αγνός μέσα στο διεφθαρμένο κοινωνικό του περιβάλλον, αλλά όταν έγινε 20 χρονών διαμοίρασε τα υπάρχοντά του στους φτωχούς και άρχισε περιοδείες, κηρύττοντας το Ευαγγέλιο με πολλή καρποφορία. Όταν πήγε στα Μεδιόλανα, συνάντησε δύο ευσεβείς άνδρες, τον Προτάσιο και τον Γερβάσιο. Εκεί, και οι τρεις μαζί δια του θείου λόγου πέτυχαν πολλές κατακτήσεις. Όχι μόνο από τον όχλο, αλλά και από τις ανώτερες κοινωνικές τάξεις. Κατόπιν ο Ναζάριος πήγε στη Γαλλία, όπου με το δίχτυ του λόγου είχε πολλές επιτυχίες. Μεταξύ αυτών που πίστεψαν, ήταν και μια νεαρή ψυχή, ο Κέλσιος. Όταν ο Ναζάριος επέστρεψε στα Μεδιόλανα, τον συνέλαβαν. Προηγουμένως είχαν συλλάβει και τους Προτάσιο και Γερβάσιο. Ο έπαρχος Άννουλίνος, όταν είδε ότι δεν άλλαζαν την πίστη τους, όλους, μαζί με το νεαρό Κέλσιο, τους αποκεφάλισε.
1. Α’ επιστολή Πέτρου, α’ 22.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Τετράριθμον σύνταγμα, των Αθλητών του Χριστού, Λαζάριον μέλψωμεν, συν Γερβασίω ομού, Προτάσιον Κέλσιον ούτοι γαρ την Τριάδα, ανεκήρυξαν πάσι, λύσαντες δι’ αγώνων, την πολύθεον πλάνην. Αυτών Χριστέ ικεσίαις, πάντας ελέησαν.
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ο Μελωδός (ή ποιητής), επίσκοπος Μαϊουμά
Από τους κορυφαίους ποιητές της Εκκλησίας μας ο όσιος Κοσμάς έμεινε από πολύ νέος ορφανός και υιοθετήθηκε από τον πατέρα του αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, τον Σέργιο, που ήταν υπουργός των οικονομικών του χαλίφη των Αράβων. Και επειδή είχε πολλή δόξα και πλούτο, πήρε στο σπίτι του ένα πολυμαθή διδάσκαλο, τον Ιερομόναχο Κοσμά, που καταγόταν από τη Σικελία της Ιταλίας. Σ’ αυτόν λοιπόν παρέδωσε το φυσικό γιο του Ιωάννη και τον υιοθετημένο Κοσμά, για να τους μάθει όσο γίνεται καλύτερα τη θεία και ανθρώπινη σοφία. Πράγματι τα δύο παιδιά έμαθαν πολλά από τον άξιο διδάσκαλό τους, όπως θεολογία, φιλολογία, μαθηματικά, φιλοσοφία και ρητορική. Επίσης, ιδιαίτερα τους δίδαξε τη μουσική τέχνη, επειδή διέκρινε ότι οι δύο μαθητές του ήταν προικισμένοι με το μουσικό και ιερό ποιητικό τάλαντο. Αργότερα ο Ιωάννης και ο Κοσμάς πήγαν στην Ιερουσαλήμ και έγιναν μοναχοί στη Μονή του αγίου Σάββα. Κατόπιν ο μεν Ιωάννης έγινε πρεσβύτερος, ο δε Κοσμάς, μετά από πολλές πιέσεις από τη Σύνοδο των Ιεροσολύμων, έγινε Επίσκοπος Μαϊουμά, πόλη παραθαλάσσια της Παλαιστίνης που αρχαιότερα ονομαζόταν Ανθηδών. Διεξήγαγε με πολλή επιμέλεια και ευσυνειδησία τα ποιμαντορικά του καθήκοντα και ποτέ δεν ξεχνούσε να ασχολείται με την εκκλησιαστική ποίηση. Έργα του είναι θαυμάσιοι ύμνοι και διάφοροι κανόνες, που διακρίνονται μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων, Θεοφανίων, Βαΐων, Πεντηκοστής, Κοιμ. Θεοτόκου και άλλου. Έτσι θεάρεστα πολιτευόμενος, πέθανε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ούράνιον άμιλλαν, διατυπών εν σαρκί, επίγειον αίνεσιν, τω εν υψίστοις θεώ, πανσόφως συνήρμοσας· συ γαρ ώσπερ κιθάρα, της ευσήμου σοφίας, ήνεσας υψηγόρως, του Σωτήρος την δόξαν. Διό σε Κοσμά θεηγόρε, ύμνοις γεραίρομεν.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΒΑΝΟΣ, ο Γέρων Ιερομάρτυρας
Καταγόταν από την Γάζα, πόλη της Παλαιστίνης, την εποχή του Διοκλητιανού (284-304) και ήταν άνθρωπος πράος, άκακος και γηραλέος στην ηλικία. Προηγούμενα ήταν στρατιωτικός. Λόγω της καθαρής ζωής του έγινε Πρεσβύτερος στην Εκκλησία της Γάζας. Αυτός, λοιπόν, στάθηκε με θάρρος μπροστά στον άπιστο λαό της Καισαρείας (της Παλαιστίνης) και τον ήλεγξε για την ασέβεια του. Τότε ο όχλος τον έδειρε σκληρά και έσπασε τα πλευρά του. Έπειτα καταδικάστηκε να δουλεύει στα μεταλλεία, που βρίσκονταν στην τοποθεσία Ζωόρους. Εκεί όμως, με παρότρυνση του λαού, γίνεται επίτροπος. Μετά από λίγο, λόγω γήρατος, αλλά και ασθενείας, αποκεφαλίζεται από τους ειδωλολάτρες, παίρνοντας έτσι το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου. Μαζί με τον Άγιο Σιλβανό, αποκεφαλίστηκαν και άλλοι 40 Μάρτυρες, από τους οποίους άλλοι ήταν από την Αίγυπτο και άλλοι από την Παλαιστίνη.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 40 ΜΑΡΤΥΡΕΣ, από την Αίγυπτο και Παλαιστίνη
Μαρτύρησαν δια ξίφους. Βλέπε προηγούμενο Βιογραφικό σημείωμα Αγίου Σιλβανού.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ, ο Αυσελάμου
Καταγόταν από την Ανία (ή Ανέα) της Ελευθερούπολης και διακρινόταν για το δυνατό σώμα του αλλά και για την ανδρεία ψυχή του. Αφού υπέφερε πολλά για την πίστη του στον Χριστό, τελικά το έτος 292, επί βασιλείας Διοκλητιανού, μετά από πολλά βασανιστήρια, κάηκε ζωντανός από τους ειδωλολάτρες, παίρνοντας έτσι το άφθαρτο στεφάνι του μαρτυρίου.
Η ΟΣΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, η Νέα
Καταγόταν από τους Επιβάτες της Θράκης. Από μικρή έκανε αγαθοεργίες και όταν μεγάλωσε έφυγε από το πατρικό της σπίτι και πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να προσκυνήσει τα Ιερά λείψανα των Αγίων. Από εκεί αναχώρησε στην Ηράκλεια του Πόντου, όπου για πέντε χρόνια είχε αναλάβει την περιποίηση κάποιου ναού. Κατόπιν έφυγε στους Αγίους Τόπους και εγκαταστάθηκε σε μια γυναικεία Μονή, όπου για αρκετά χρόνια ασκήθηκε στην αρετή. Έπειτα αναχώρησε πάλι στην Κωνσταντινούπολη και από ‘κει στην Καλλικράτεια της νοτιοανατολικής Θράκης, όπου παρέμεινε δύο χρόνια στο ναό των Αγίων Αποστόλων και εκεί απεβίωσε ειρηνικά. Την ακολουθία της συνέγραψε ο Συρίγος Μελέτιος.
ΜΝΗΜΗ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
Βλέπε λεπτομέρειες στον “ΜΕΓΑ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗ” του Ματθαίου Λαγγή, τόμος 10ος σελ. 320, έκδοση 1992.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ο Αγαλλιανός, Αρχιεπίσκοπος Μηθύμνης, ο Θαυματουργός.
Γεννήθηκε το 1492 στο χωριό Φάραγγα της Μυτιλήνης (κοντά στην Καλλονή) και επονομαζόταν Αγαλλιανός. Ο πατέρας του, Εμμανουήλ Αγαλλιανός, ήταν ιερέας στη Μυτιλήνη. Ο Ιωάννης (αυτό ήταν το πρώτο του όνομα) σε νεαρή ηλικία παντρεύτηκε και έγινε κι’ αυτός ιερέας. Μετά το θάνατο της γυναίκας του και των παιδιών του – έκτος από ένα, τον Μεθόδιο- από κάποια επιδημική αρρώστια, αποσύρθηκε στον Ταξιάρχη του Λειμώνα, ασχολούμενος με μελέτη, προσευχή και την καλλιέργεια του πατρικού κτήματος. Στα χρόνια της Τούρκικης κατοχής του νησιού, πρόσφερε μεγάλες και σημαντικές υπηρεσίες στα εκεί μοναστήρια και στους υπόδουλους χριστιανούς. Για όλα αυτά, καθώς και για την αγιότητα της ζωής του, έγινε επί Ιερεμίου του Β’ το 1531 Μητροπολίτης Μηθύμνης. Και στο νέο του πόστο ο Ιγνάτιος αναδείχτηκε άριστος ποιμένας και έτσι θεάρεστα αφού ποίμανε το ποίμνιο του Χριστού, απεβίωσε ειρηνικά το 1566.
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης
Τον ποιμενάρχην Μηθύμνης Ιγνάτιον άσμασι, τον μετά πάντων αγίων δοξασθέντα εν θαύμαοιν, υμνήσωμεν απαύστως οι πιστοί, συμφώνως εν τη τούτου εορτή, και ως πλείστα κατιδόντες υπ’ αυτού, θεραπευθέντα πάθη έκβοήσωμεν Δόξα τω σε δοξάσαντι, δόξα τω σέ στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν Ιάματα.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ο απλός και θαυματουργός δούκας Τζερνηγοβιγίας
“ο εν τω Σπηλαίω” (Ρώσος)