Νέο πρόεδρο απέκτησε από χθες η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, με τον κ. Γιάννη Σιόκα να εκλέγεται για δεύτερη φορά ως ο 23ος κατά σειρά πρόεδρός της.
Η Κοινοτική Επιτροπή του πρεσβυγενούς παροικιακού οργανισμού στην Αίγυπτο, που λειτουργεί από το 1843, συνεδρίασε χθες, παρουσία και του Γενικού Προξένου της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Αθανάσιου Κοτσιώνη, για να αποφασίσει την κάλυψη του κενού που άφησε ο αείμνηστος πρόεδρος της Κοινότητας Εδμόνδος Κασιμάτης, που απεβίωσε από επιπλοκές του κορονοϊού στις 17 Οκτωβρίου.
O κ. Σιόκας αποτελεί τον πρώτο πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας που εκλέγεται για δεύτερη φορά στο αξίωμα αυτό, καθώς είχε διατελέσει και πάλι πρόεδρος της ΕΚΑ, για έξι ολόκληρα χρόνια, από το 2009 έως το 2015.
Σε κλίμα ομοψυχίας, ομόφωνη ήταν η απόφαση για την εκλογή του προέδρου καθώς και του κ. Αντρέα Βαφειάδη ως Α΄ αντιπροέδρου της ΕΚΑ (που διαδέχεται τον κ. Σιόκα), όσο και του κ.Δημήτρη Κάβουρα ως νέου γενικού γραμματέα (που διαδέχεται τον κ. Μιχάλη Καρυδιά) στο ανανεωμένο ΔΣ της ιστορικής Κοινότητας.
Έτσι, το νέο προεδρείο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας από χθες 2 Νοεμβρίου είναι το εξής:
ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ
Πρόεδρος: Ιωάννης Σιόκας
Α΄ Αντιπρόεδρος: Αντρέας Βαφειάδης
Β΄ Αντιπρόεδρος: Μαίρη Παυλίδου
Γενικός Γραμματέας: Δημήτρης Κάβουρας
Οικονομικός Επόπτης: Πάρης Πεφάνης Μακρής
Μέλη:
Ιωάννης Παπαδόπουλος
Μιχάλης Καρυδιάς
Νίκος Κόπελος
Όπως τέλος η ΕΚΑ ανακοινώνει, σε λίγες ημέρες, η Κοινοτική Επιτροπή θα συνεδριάσει εκ νέου για να αποφασίσει τους αρμοδίους προϊσταμένους και τα μέλη των κατά τόπους Εφορειών και Επιτροπών της για να συνεχιστεί απρόσκοπτα το έργο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ ΜΠΕ hellasjournal.com
Για τον ευπατρίδη Ιωάννη Σιόκα γράφαμε:
Σαν όνειρο πλέον μοιάζει η άλλη, η ξεχασμένη Ελλάδα που όμως είναι καθημερινά στην ζωή μας. “Μπενάκης”, “Αβέρωφ”, “Τοσίτσας”, “Σιβιτανίδης”, “Στουρνάρας”. Όλοι Έλληνες της Αλεξανδρείας. Ονόματα συνυφασμένα με ιδρύματα και οδούς που όμως κρύβουν την ύπατη μορφή πραγματικού και άδολου πατριωτισμού: Την εθνική
Άνθρωποι που προσέφεραν την περιουσία τους, την ίδια τους την ζωή στην υπηρεσία της πατρίδας, χωρίς να ζητήσουν, χωρίς να καρπωθούν το παραμικρό. Σε κάθε εθνικό κάλεσμα ήταν εκεί. Χωρίς να έχουν χρυσοφόρες θέσεις εξουσίας, χωρίς πολιτικές βλέψεις. Τιτάνες της ψυχής και του πνεύματος. Κολοσσοί της προσωπικής υπέρβασης και προσφοράς. Από το θωρηκτό Αβέρωφ μέχρι το αίμα των αγνώστων ηρώων που έτρεχαν ως εθελοντές σε τέτοιον βαθμό ώστε το επίσημο Ελληνικό κράτος το 1912 να ομολογήσει ότι “Δεν μπορεί να δεχτεί άλλους εθελοντές!”
Υπάρχει αυτή η αιώνια πάστα. Υπάρχει και ζει στην κοιτίδα της, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου συνεχίζει να βαστά Θερμοπύλες. Με την ισχύ του Αβέρωφ και την σοφία του Καβάφη μέσα στους ταραγμένους καιρούς.
Αυτοί η άριστοι συνεχίζουν να ζουν στο πρόσωπο του Ιωάννη Σιώκα, του διαδόχου τους στην προεδρία της Ελληνικής κοινότητας της Αλεξάνδρειας. Του άξιου Έλληνα που κράτησε Θερμοπύλες στην ταραγμένη Αίγυπτο που συγκλονίστηκε από τον αυταρχισμό, την εξέγερση και τα μισαλλόδοξα Πογκρόμ.
Ο άνθρωπος που συνεχίζει να κρατά την φλόγα του Ελληνισμού ζωντανή σε μια πανάρχαια κοιτίδα, χωρίς να επιδιώκει την αυτοπροβολή ή τα οφέλη. Εμείς τον μάθαμε όταν αυτοοργάνωσε την Ελληνική κοινότητα για να μπορέσει να προασπίσει τους βωμούς της Ελευθερίας ενάντια στα στίφη της βίας. Και κράτησε. Κράτησε τους Έλληνες για να μην εγκαταλείψουν. Χωρίς βοήθεια από κανένα “κράτος”. Έστειλε τα γυναικόπαιδα σε ασφαλές μέρος και οργάνωσε πολιτοφυλακή “για πάλεμα, για μάτωμα για την καινούρια γέννα”, όπως θα έλεγε και ο Παλαμάς.
Ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να εγκαταλείψει, να παει οπουδήποτε μέχρι να καταλαγιάσει η μπόρα και γυρνώντας να βρει συντρίμμια. Όταν όμως την περιουσία σου την φτιάχνεις με αίμα, ιδρώτα και ήθος, δεν την εγκαταλείπεις, όπως δεν εγκαταλείπεις και τις αξίες σου. Ειδικά όταν είσαι από την πάστα των Ευεργετών.
Σε αντίθεση με την πάστα των κρατικοδίαιτων “σωτήρων”, που έπαιρναν, παίρνουν και θα παίρνουν από τον λαό και την πατρίδα.