ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΕΜΝΗΣΟ…..
Το 450 π.Χ. η Ελληνική Κύπρος δεν κειτόταν μακράν!
ΑΝΤΙ ΤΟΥ ΜΑΝΝΑ ΧΟΛΗΝ !
«Λαός μου τί ἐποίησά σοι καί τί μοι ἀνταπέδωκας; ἀντί τοῦ μάννα χολήν, ἀντί τοῦ ὕδατος ὄξος· ἀντί τοῦ ἀγαπᾶν με, σταυρῷ με προσηλώσατε;»
(Ἰδιόμελον ΣΤ’ Ὥρας)
Αφιερωμένο εξαιρετικά, σε πρώην, νυν και επόμενους Έλληνες ταγούς μας…. Tu quoque, fili!
Το Ελληνικόν, εόν όμαιμόν τε και ομόγλωσσον, και θεών ιδρύματά τε κοινά και θυσίαι ήθεά τε ομότροπα. Ηρόδοτος.
Ξεκινώ με ένα σχετικό μικρό συμβολικό παλαιότερο σχόλιο, αλλά μεγάλο σε σημασία του Βασίλη Αντωνά: «Θυμάμαι να διασχίζουμεν όλη την ελεύθερη Κύπρο οδικώς, αλλά και να κάνουμε βόλτες στις παραμεθόριες περιοχές της μοιρασμένης Λευκωσίας και να έχει μια ιστορία για τους αγώνες της ηρωϊκής Κύπρου για ΕΝΩΣΗ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σε κάθε της γωνιά. Σημάδια από σφαίρες και βλήματα διακρίνονται ακόμα σε κάποιους τοίχους, που φανερώνουν την ηρωική αντίσταση του Κυπριακού λαού. Μάχες αυτοθυσίας, μέχρι εσχάτων, τα τελευταία πυρομαχικά, ο εχθρός με τα εκατοντάδες, αεροπλάνα, πλοία, τανκς και τους μυρίους Τούρκους εισβολείς… Οι λιγοστοί Κύπριοι με τα κυνηγετικά, τις τσουγκράνες και τον παμπάλαιο οπλισμό του ΒΠΠ. Ιστορίες για ηρωικούς Κύπριους και Έλληνες αξιωματικούς και Εθνοφρουρούς… Ιστορίες προδοσίας και εγκατάλειψης, που θα έβαζαν πολλούς στην θέση, που πρέπει να τους κατατάξει η ιστορία…και που θα σταματούσαν για πάντα τις διάφορες εκδηλώσεις αποπροσανατολισμού, που στήνουμε κάθε χρόνο στην Ελλάδα, για να ξεχνάμε σιγά, σιγά την μεγάλη προδοσία εις βάρος της Ελληνικής Κύπρου το 74. Επιβεβλημένο ιστορικά πλέον, είναι να γίνονται εκδηλώσεις μνήμης και Εθνικής Ευγνωμοσύνης για την ηρωική εγκαταλελειμμένη Κύπρο, διότι όπως ανεξίτηλα η ιστορία κατέγραψε, η θυσία αυτής και μόνο, οπωσδήποτε έφερε και την Δημοκρατία στην Ελλάδα… Αυτό, ίσως μας κάνει να στρέψουμε συνειδητά το βλέμμα μας με σεβασμό και ίσως με ντροπή… Νοτιοανατολικά, σε μια κοντινή αδελφή Ελληνική πατρίδα, χωρισμένη, βιασμένη, λεηλατημένη, προδομένη εγκαταλελειμμένη από Έλληνες ταγούς της μητέρας Ελλάδας, ( αλλά όχι από τον απλό ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΔΕΛΦΟ ΛΑΟ) καννιβαλισμένη, που ακόμη μέχρι σήμερα έρημη και μόνη έχει το κεφάλι στο αδηφάγο ανθρωποφάγο στόμα της Τουρκίας. Ας διαχωρίσουμε επι τέλους την ήρα απ΄ το στάρι…..!»
ΜΕΜΝΗΣΟ…ότι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού, είναι οι σημαντικές «βοήθειες» που δέχθηκε από την Μεγάλη μάνα Ελλάδα, η μικρή «ανεπιθύμητη» *Ελληνίδα θυγατέρα Κύπρος…..
Άλλες χίλιες προδόθηκε και εγκαταλείφθηκε…..Τόμοι χρειάζονται για να καταγραφούν! Αν τυχόν προστεθεί ακόμη μια σήμερα, θα είναι οι χίλιες και μια προδοσίες εγκατάλειψης!
*Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟΣ, αυτό το απόμακρο ακριτικό νησί, προπύργιο του Ελληνισμού, που ανά τους αιώνες αγωνίζεται να παραμείνει ΕΛΛΗΝΙΚΟ, μόνο ελάχιστες φορές βοηθήθηκε ουσιαστικά, από γένεσης της από εύτολμους ΕΛΛΗΝΕΣ ηγέτες της μητέρας πατρίδαςΕΛΛΑΔΑΣ! ΜΟΝΟ Ο ΑΠΛΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΣΥΜΠΑΡΕΣΤΕΚΕΤΑΙ … ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ! Θάρσει. «Θάρσει. Λέγων τ’ αληθές ου σφαλεί ποτε.»Σοφοκλής.
Ενδεικτικά αποσπάσματα από το βιβλίο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΥΠΡΟΣ του Α. Αντωνά κ.ά.
1.Κίμων 450 π.Χ.: Η ζωή, η δράση και η εκστρατεία του στην Κύπρο (που τότε δεν ήταν μακριά…) εναντίον των Περσών.
Η εκστρατεία στην Κύπρο (που τότε δεν ήταν μακριά) – Ο θάνατος του Κίμωνα
Με 200 αθηναϊκές τριήρεις και, πιθανότατα, άλλες 100 συμμαχικές, ο Κίμωνας το 450 π.Χ. έπλευσε στην Κύπρο. Εκεί ναυλοχούσε ο Πέρσης ναύαρχος Αρτάβαζος με 300 τριήρεις, ενώ στην απέναντι ακτή της Κιλικίας, στρατοπέδευε ο Μεγάβαζος με 300.000 άνδρες.
Ενώ ο στόλος ήταν έτοιμος ν’ αποπλεύσει, ο Κίμωνας είδε ένα όνειρο. Ο μάντης φίλος του Αστύφιλος ο Ποσειδωνιάτης, ερμηνεύοντας το, είπε στον Κίμωνα ότι αυτό «προαναγγέλλει» τον θάνατό του. Παρ’ όλα αυτά, ο Κίμωνας δεν ματαίωσε την εκστρατεία. Έστειλε 60 πλοία στην Αίγυπτο, με ανώτερο σκοπό να διαλύσει όλο το περσικό κράτος και με τα υπόλοιπα καταναυμάχησε τον περσικό στόλο που τον αποτελούσαν πλοία της Φοινίκης και της Κιλικίας. Έτσι, έγινε κύριος όλων των παράλιων περιοχών απέναντι από την Κύπρο. Αφού κυρίευσε το Μαρίον, πολιόρκησε το ισχυρό Κίτιον, αλλά στη διάρκεια της πολιορκίας αρρώστησε ή τραυματίστηκε και μετά από λίγο πέθανε. Λίγο πριν φύγει απ’ τη ζωή, διέταξε τους αξιωματικούς του να λύσουν την πολιορκία και να αποκρύψουν από τους άνδρες του τον θάνατό του. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να διατηρηθεί ψηλά το ηθικό των στρατιωτών, οι οποίοι λίγες μέρες αργότερα νίκησαν τους Πέρσες έξω από τη Σαλαμίνα της Κύπρου σε ναυμαχία και πεζομαχία, όπως γράφει ο Θουκυδίδης. Από τον διπλό αυτό θρίαμβο, έμεινε η φράση «και νεκρός ενίκα». Η σορός του μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Οι συμπολίτες του τον έθαψαν με μεγάλες τιμές μπροστά στις Μελίτιδες πύλες κοντά στους τάφους των προγόνων του.
2. 323 π.Χ. Εκστρατεία Μεγάλου Αλέξανδρου. Κατά την διάρκεια της εκστρατείας ο Αλέξανδρος πήρε μαζί του και Έλληνες Κύπριους ναυτικούς οι οποίοι είχαν μεγαλύτερη εμπειρία και ναυτική τέχνη ( Αρριανός, Ινδική XVIII,1.) Είχαν δε αρχηγούς τον Νικοκλή γιο του βασιλιά των Σόλων Πασικράτη, Νιφάφθονα, γιο του βασιλιά Πνυταγόρα της Σαλαμίνας.
Λόγω της βοήθεια που έτυχε από τους Έλληνες Κυπρίους βασιλείς τους παρεχώρησε ειδικά προνόμια και διόρισε τον Στασάνωρ των Σόλων το 329 π.Χ. Σατράπη των Αρείων και Δράγγων και απάλλαξε οριστικά την Κύπρο από την Περσική κατοχή.
Σημειώνεται ότι κατά την 7μηνη πολιορκία της οχυρωμένης φοινικικής πόλης της Τύρου στο τέλος Κύπριοι βασιλείς μετά από παράκληση του Αλέξανδρου με 120 πλοία και εμπειροπόλεμα πληρώματα. Η πόλις κατελήφθη, αλλά και οι Κύπριοι είχαν σοβαρές απώλειες αλλά κατόρθωσαν να καταλάβουν το σημαντικό Σιδώνειο λιμάνι και το βόρειο τμήμα της Τύρου. Ο Αλέξανδρος απέδωσε εύσημα στους Κυπρίους και στους αρχηγούς παρεχώρησε επίσης ειδικά προνόμια…. Οι Κύπριοι μηχανοποιοί και ναυπηγοί ήταν αυτοί που κατασκέυαζαν πολιορκητικές μηχανές και γέφυρες του Αλέξανδρου.
Σύμφωνα με τις πηγές, όταν ο Αλέξανδρος ετοίμασε το εκστρατευτικό σώμα που θα συνέχιζε στην Ινδία, κι επειδή η χώρα αυτή είχε πολλούς πλωτούς ποταμούς αλλά κι επειδή ο Αλέξανδρος σκόπευε να φθάσει μέχρι την «ἑώαν θάλασσαν», περιέλαβε και σημαντικό αριθμό ναυπηγών και κωπηλατών από την Κύπρο οι οποίοι είχαν ειδική τεχνική κατασκευής πλοίων χαμηλής καρίνας ( τα σημερινά αποβατικά) και ήταν ικανά να πλεύσουν σε αβαθή νερά και ποταμούς….
*Πόλη Αλεξάνδρεια ή Αλξανδρέτα προς τιμή του Αλέξανδρου, στην θέση Καλλίνουσα Τηλλυρίας Κύπρου και η οποία μέχρι σήμερα δεν έχει ανασκαφεί ως έπρεπε….
Ο Στέφανος Βυζάντιος στα Ἐθνικά αναφέρει την κυπριακή Αλεξάνδρεια σαν μια από τις αρχαίες πόλεις του νησιού, χωρίς όμως να την τοποθετεί γεωγραφικά. Την πόλη αναφέρει κι ο αρχιμανδρίτης Κυπριανός (Ιστορία Χρονολογική…. 1788, σ. 41), ως «Καλλινοῦσα, ήτον χώρα, τήν ὁποίαν ἒκτισεν ὁ βασιλεῦς αὐτῆς [που δεν κατονομάζεται] εἰς τιμήν τοῦ μεγάλου Ἀλεξάνδρου, καί τήν ὠνόμασεν Ἀλεξανδρέτταν· ἦτον κτισμένη ἐπάνω εἰς τόν κόλπον τῆς Χρυσοχοῦ, καί τό ἀκρωτήριον ἐκεῖ λέγεται κάβο Ἀλεξανδρέττα». Σαν ερειπωμένη αναφέρει την πόλη κι ο de Mas Latrie, ευρισκόμενη πέρα από τις κοιλάδες της Σολιάς και της Λεύκας (Histoire de I’ ile de Chypre, Ι, σ. 123). Επίσης ο Γεώργιος Βουστρώνιος στο Χρονικόν του (University of Melbourne, 1964, παρ. 182, σ. 45), αναφέρει μεσαιωνικό οικισμό με το όνομα Αλεξάνδρα, που βρίσκεται σημειωμένος και σε μεσαιωνικούς χάρτες ως Alesandreta.
3.Αποστολή Ελληνικής μεραρχίας στη Κύπρο.
Μετά την εξέγερση των εξτρεμιστών ΤΚ και λόγω της κατάργησης των 13 διατάξεων των επαίσχυντων συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου που ευνοούσαν κατάφωρα τους ΤΚ από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και Ματωμένα χριστούγεννα του 1963, η ελληνοκυπριακή πλευρά αντιμετώπιζε τον κίνδυνο της τούρκικης εισβολής στο νησί. Έτσι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γεώργιος Παπανδρέου, αποφάσισε την μυστική αποστολή μεραρχίας στο νησί με 8,500 χιλιάδες άνδρες με 3 συντάγματα πεζικού, 2 μοίρες καταδρομών και 2 ίλες αρμάτων. Η μετάβαση της μεραρχίας ολοκληρώθηκε ως τις 20 Οκτωβρίου 1964. Ήδη η ΤΟΥΡΔΥΚ είχε αυξήσει την δύναμη της παράνομα πέρα από τα ανώτατα όρια προ πολλού, όπως και η ΤΚ εξτρεμιστική οργανωση ΤΜΤ.
Η ύπαρξη της Μεραρχίας αποφασίστηκε για την άμυνα του νησιού από πιθανή τούρκικη εισβολή. Ωστόσο είχε και ορισμένες άλλες παραμέτρους: α) Η μη ύπαρξη αντιαεροπορικής κάλυψης την καθιστούσε αδύναμη. β) Έδινε την εντύπωση στην Τουρκία, πως η Ελλάδα επιχειρούσε να την περικυκλώσει. γ) Δημιουργούσε την εντύπωση πως η Ένωσις ήταν προ των πυλών. Η μυστική κάθοδος της μεραρχίας, ωστόσο ήταν κοινή γνώση σε όλους. Τόσο η Αμερική όσο και η Βρετανία, ηθελαν με την μεραρχία, για να δώσουν το μήνυμα ότι ελέγχουν τον Μακάριο, ο οποίος είχε ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας με την ΕΣΣΔ και φοβόντουσαν μήπως μετατραπεί σε «Κάστρο της Μεσογείου», ενώ επιπλέον πίστευαν ότι θα απέτρεπε μια ενδεχόμενη ελληνοτουρκική σύρραξη. ΦΕΥ!
4. Αρματαγωγό «Λέσβος»: Μια ιστορία ηρώων που χάθηκε στην ντροπή της προδοσίας!
Τελικά όταν το πραξικόπημα εδραιώθηκε, το «Λέσβος» διατάχθηκε να πλεύσει και προς την Αμμόχωστο για να αποβιβάσει τους νέους στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ, μαζί με εφόδια, και να παραλάβει την προηγούμενη σειρά η οποία απολυόταν. Στις 19 Ιουλίου το απόγευμα, 12 ώρες πριν από την έναρξη της τουρκικής εισβολής, το Α/Γ «Λέσβος» έδενε κάβους στο λιμάνι της Αμμοχώστου. Τα πυρομαχικά που μετέφερε έμειναν στα αμπάρια του, αφού κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος είχαν κατασχεθεί πολλά όπλα και πυρομαχικά τσέχικης προέλευσης από τις δυνάμεις των υποστηρικτών του αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Οση ώρα το «Λέσβος» βρισκόταν στο λιμάνι, παρακολουθούσε απέναντι, στο κάστρο της Αμμοχώστου, τους Τουρκοκυπρίους οι οποίοι είχαν οχυρωθεί οπλισμένοι. Ο πλωτάρχης Λ. Χανδρινός για κάθε ενδεχόμενο έδωσε οδηγίες να ανέβουν πυρομαχικά στο κατάστρωμα και να επανδρωθούν τα πυροβόλα, με τρόπο που να φαίνεται πως οι ναύτες έκαναν εργασίες συντήρησης, ώστε να μην υπάρξει πρόβλημα με την ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ, η οποία είχε τοποθετήσει δύο στρατιώτες στον καταπέλτη του πλοίου ελέγχοντας το υλικό και το προσωπικό που αποβιβαζόταν. Στη συνέχεια επιβιβάστηκαν 450 στρατιώτες και αξιωματικοί της ΕΛΔΥΚ και ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής στην Ελλάδα. Το πρωί της 20ής Ιουλίου 1974, ενώ το πλοίο βρισκόταν 40 ναυτικά μίλια από την Πάφο, στο δυτικό άκρο της Κύπρου, και αφού είχε εκδηλωθεί η τουρκική εισβολή, ο πλωτάρχης Λ. Χανδρινός πήρε διαταγή να κινηθεί ανατολικά και να αποβιβάσει στη Λεμεσό τους ΕΛΔΥΚάριους. Τελικώς νέα διαταγή άλλαξε τον χώρο αποβίβασης και έτσι στις 2 το μεσημέρι το Α/Γ «Λέσβος» αγκυροβόλησε στην Πάφο και αποβίβασε με μικρά αποβατικά σκάφη τους στρατιώτες για να ενισχύσουν την άμυνα του νησιού, το οποίο από απόρθητο φρούριο είχε μετατραπεί σε ξέφραγο αμπέλι, αφού η χούντα είχε φυλακίσει πολλούς αξιωματικούς πιστούς στον Μακάριο και είχε αποσύρει τις δυνάμεις από τα βόρεια παράλια για να λάβουν μέρος στο πραξικόπημα στη Λευκωσία. Χαρακτηριστική είναι η αίσθηση που μεταφέρει ο πλωτάρχης Λ. Χανδρινός στην αναφορά του για τη στιγμή που αποφασίστηκε η αποβίβαση: «Επιθυμώ να αναφέρω ότι ως διεπίστωσα το ηθικόν του Ελληνος, η ψυχραιμία και η τόλμη αυτού ευρίσκεται εις υψηλόν βαθμόν. Δεν θα ήτο υπερβολή να γράψω ότι άπαντες οι επιβαίνοντες του πλοίου Αξ/κοί, Υπαξ/κοί και οπλίται εν ουδεμία περιπτώσει απώλεσαν το θάρρος των και την πίστιν προς τα ιδεώδη της φυλής. Ιδιαιτέρως εθαύμασα το θάρρος των επαναπατριζομένων οπλιτών του Στρατού Ξηράς, οίτινες καίτοι είχον συνειδητοποιήσει ότι επέστρεφον εις τας οικίας των, με έξαλλον ενθουσιασμόν και αλλαλαγμούς χαράς εδέχθησαν την, από του στόματός μου, πληροφορίαν περί της επανόδου των εις Κύπρον, προς ενίσχυσιν των μαχομένων συναδέλφων των εναντίον των εχθρών του γένους». Βομβαρδισμός του Τουρκοκυπριακού κάστρου της Πάφου.
Ο πλωτάρχης Λ. Χανδρινός, γνωρίζοντας ότι η Ελλάδα δεν έχει εμπλακεί σε πόλεμο με την Τουρκία, και χωρίς να έχει σαφείς διαταγές από την Αθήνα, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τα πυροβόλα του «Λέσβος» για να πλήξει στόχους στον ισχυρό που ήταν εξοπλισμένος με βαρύ οπλισμό, τουρκοκυπριακό θύλακα της πόλης, όπου είχαν συγκεντρωθεί περίπου δύο τάγματα Τουρκοκυπρίων. Ως πυροβολητές χρησιμοποίησε στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ οι οποίοι γνώριζαν τη χρήση των πυροβόλων Bofors των 40 χιλιοστών. Ο βομβαρδισμός του θύλακα διήρκεσε περίπου δύο ώρες και ταυτόχρονα οι άνδρες της ΕΛΔΥΚ μαζί με ΕΚ εθελοντές και την ΕΦ, που αποβιβάστηκαν πραγματοποίησαν εκκαθαριστική επιχείρηση εξουδετερώνοντας πλήρως τις τουρκικές δυνάμεις οι οποίες παραδόθηκαν. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, αν και η Ελλάδα δεν βρισκόταν σε πόλεμο με την Τουρκία, το Πολεμικό Ναυτικό με το Α/Γ «Λέσβος» ήταν μέρος του ακήρυκτου πολέμου. Στο ημερολόγιό του ο Λ. Χανδρινός δικαιολογεί την απόφασή του να κανονιοβολήσει τον τουρκικό θύλακα ως μια λογική ενέργεια, αφού η αποβίβαση στρατιωτών από μόνη της μπορούσε να θεωρηθεί εμπλοκή στις επιχειρήσεις.
Ο Λ. Χανδρινός γράφει στο πολεμικό ημερολόγιο: «Επί του θέματος της εκτελέσεως βολής εναντίον των τουρκοκυπριακών θέσεων, πλέον των όσων αναφέρθησαν, έχω να προσθέσω ότι από την στιγμήν που διετάχθην όπως αναστρέψω διά Πάφον, εθεώρησα ότι το πλοίον συμμετείχεν, αδιακρίτως εάν έφερε Ελληνικήν Σημαίαν, ενεργώς εις οιονδήποτε είδος επιχειρήσεων, είτε αμυντικών, είτε επιθετικών, ελάμβανον χώραν επί της νήσου ή πέριξ αυτής».
Η αυτοθυσία της ΕΛΔΥΚ… Οι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ, που επρόκειτο να απολυθούν αντί να επιστρέψουν στην Ελλάδα παρέμειναν στην Κύπρο και από την Πάφο όπου αποβιβάστηκαν άρχισαν πεζοπορία μέσω του όρους Τρόοδος προς τη Λευκωσία για να ενισχύσουν τους νέους συναδέλφους τους, οι οποίοι μόλις είχαν φτάσει στο στρατόπεδο και δεν γνώριζαν καν πού βρίσκονται οι οπλαποθήκες. Επικεφαλής των 450 ΕΛΔΥΚαρίων τέθηκε ο αντισυνταγματάρχης Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος (Με βοηθούς Έλληνες αξιωματικούς, ανάμεσα τους και ο ηρωϊκός Ταγματάρχης Κατσίμπρας Ευθύμιος υπό τον οποίο υπηρέτησα στην θρυλική Εφεδρεία του ΓΕΕΦ σαν επιτελής του) ο οποίος από τις διακοπές που έκανε στην Ελλάδα βρέθηκε ξαφνικά στην πρώτη γραμμή της μάχης χωρίς να ανήκει στην ΕΛΔΥΚ. Απλώς είχε κληθεί να συνοδέψει τους νέους στρατιώτες στην Κύπρο και να επιστρέψει στην Ελλάδα με τους παλιούς. Τελικά ο Π. Σταυρουλόπουλος ορίστηκε υποδιοικητής της ΕΛΔΥΚ και υπερασπίστηκε τα πάτρια εδάφη της Κύπρου και το στρατόπεδο της Δύναμης μαζί με άλλους ηρωϊκούς αξιωματικούς και οπλίτες στη δεύτερη φάση της εισβολής τον Αύγουστο του 1974. Η ΕΛΔΥΚ, υπερασπιζόμενη το στρατόπεδό της, έχασε 80 στρατιώτες εκ των οποίων οι μισοί δεν μπορούσαν να αναγνωριστούν. Δεν έτυχαν καμιάς βοήθειας από την Ελλάδα και ουσιαστικά αφέθηκαν στη σφαγή χωρίς αντιαεροπορική κάλυψη απέναντι στις βόμβες ναπάλμ και στα τουρκικά άρματα. Οταν οι Τούρκοι μπήκαν στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, άρχισαν να αποκεφαλίζουν πτώματα νεκρών στρατιωτών τα οποία έβαλαν σε πασσάλους και φωτογραφίζονταν. Και γι’ αυτούς η Ιστορία έγραψε δυο-τρεις αράδες με ψιλά γράμματα. ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΗΝ ΗΡΩΪΚΗ ΕΛΔΥΚ.
5. Επιχείρηση ΝΙΚΗ. Μια αποστολή αυτοκτονίας, Στο μεταξύ, το μεσημέρι της 20ης Ιουλίου ο Δ. Ιωαννίδης με τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ Μπονάνο, αποφάσισαν υπό την πίεση κατώτερων αξιωματικών την αποστολή Μοίρας Καταδρομών στην Κύπρο με αεροσκάφη της Ο.Α.! (:)
Ενημερώθηκαν ο Αρχηγός της Αεροπορίας Παπανικολάου και ο Διευθυντής Καταδρομών Ταξίαρχος Γιάννακας.
Αποφασίστηκε να σταλεί στην Κύπρο η Β’ Μοίρα Καταδρομών που είχε έδρα τη Ρεντίνα Θεσσαλονίκης και διατάχθηκε ο Γιάννακας να ενημερώσει τον Ταγματάρχη Σβόλη, Διοικητή της Β’ Μοίρας Καταδρομών.
Στις 01.40 της 21/7/1974, ανακοινώθηκε ότι η αποστολή ματαιωνόταν. Αν η αποστολή αυτή είχε γίνει, πιθανότατα οι άρτιοι εκπαιδευμένοι και οπλισμένοι καταδρομείς μας, θα είχαν εξουδετερώσει το προγεφύρωμα των λίγων ανοργάνωτων Τούρκων, που είχαν χάσει τον Διοικητή και τον Υποδιοικητή τους, με αποτέλεσμα η μαχητικότητα και το ηθικό τους να βρίσκονται στο ναδίρ.
Όπως αναφέρει ο Ταξίαρχος ε.α. Γ. Σέργης, στο βιβλίο του «Η Μάχη της Κύπρου», ο Σβόλης μίλησε τηλεφωνικά με τον Υποστράτηγο Χανιώτη, Διευθυντή Α’ Κλάδου του ΑΕΔ. Σημειώνουμε ότι βασική προϋπόθεση για την επιτυχία της αποστολής ήταν ότι η απογείωση του τελευταίου αεροσκάφους από το αεροδρόμιο της Λευκωσίας και η απομάκρυνσή του από την περιοχή της Κύπρου, έπρεπε να γίνουν πριν το λυκαυγές (το αμυδρό φως πριν την ανατολή του Ήλιου) της 21/7/1974.
Γεννιούνται απ’ όλα όσα αναφέραμε μια σειρά ερωτήματα.
Γιατί υπήρξε μεγάλη καθυστέρηση στην μετάβαση των καταδρομέων στη Θεσσαλονίκη από τη Ρεντίνα; Ποιος ευθύνεται για τον κακό σχεδιασμό της κατανομής προσωπικού και οπλισμού; Γιατί αδράνησαν οι κυβερνήτες των αεροσκαφών και άφησαν να αναλάβει πρωτοβουλία ο Σβόλης όταν κατά τη μεταφορά αεραγημάτων την ευθύνη έχει η Αεροπορία και όχι ο Στρατός Ξηράς;
Γιατί στάλθηκαν οι καταδρομείς της Β’ Μοίρας από τη Β. Ελλάδα και όχι η Γ’ Μοίρα Αμφίβιων Καταδρομών από το Μεγάλο Πεύκο ενισχυμένη από στελέχη των δύο Σχολών Αλεξιπτωτιστών με έδρα τον Ασπρόπυργο ή η Α’ Μοίρα από το Μάλεμε που στάλθηκε με τα NORATLAS την επόμενη μέρα στην Κύπρο;
Γιατί ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Μπονάνος δεν ανέθεσε στο Φρούραρχο Χανίων Υποστράτηγο Σχοινά την επίβλεψη της αναχώρησης των καταδρομέων; Το σκέφτηκε την επόμενη μέρα…
Και δύο γενικότερα ερωτήματα:
Μετά τη ματαίωση της αποστολής καταδρομέων με αεροσκάφη της Ο.Α., αποφασίστηκε να μεταβούν στην Κύπρο οι άνδρες της Α’ Μοίρας Καταδρομών από το Μάλεμε της Κρήτης, με μεταγωγικά της ΠΑ (απόγευμα 21/7/1974). Σταδιακά, όλα τα αεροσκάφη NORATLAS και DAKOTA έφτασαν στη Σούδα.
Αρχικά ενημερώθηκαν τα πληρώματα ότι θα μεταφέρουν καταδρομείς στην Κύπρο. Σε λίγο, έφτασε ο Ταξίαρχος Στεφαδούρος από το Αρχηγείο Αεροπορίας για να ενημερώσει τους Αξιωματικούς εκτενέστερα.
Ο Στεφαδούρος βρήκε μόνον 8 πληρώματα NORATLAS από τα 20 που είχαν συγκεντρωθεί εκεί. Επιπλέον υπήρχαν και μερικά πληρώματα DAKOTA. Άρχισε την ενημέρωση που ήταν σύντομη. Οι απογειώσεις θα γινόταν ανά 5 λεπτά. Ύψος πτήσης 500 πόδια (περίπου 165 μ.). Ταχύτητα 150 μίλια. Απόλυτη σιγή ασυρμάτου. Όλα τα φώτα πλεύσης σβηστά. Καθώς τα NORATLAS δεν είχαν ραντάρ, όλα τα ραδιοβοηθήματα θα ήταν ανοιχτά. Όταν θα έφταναν στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας, θα αποβίβαζαν τους καταδρομείς χωρίς να σβήσουν τους κινητήρες και θα απογειώνονταν όσο πιο σύντομα ήταν εφικτό.
Θανάσης Ζαφειρίου: Κάποια στιγμή ο Στεφαδούρος δέχτηκε κάποιο τηλεφώνημα. Επιστρέφοντας στην αίθουσα ενημέρωσης ανακοίνωσε ότι τα DAKOTA δεν θα πάρουν μέρος στην επιχείρηση. Διέταξε τα πληρώματά τους να πάνε γρήγορα στον τροχόδρομο και να τα βγάλουν από εκεί για να μην εμποδίζουν την απογείωση των NORATLAS. «Στην ανάγκη, αν κάποιο δεν παίρνει μπροστά, σπρώχτε το με τα χέρια και βάλτε το στα χωράφια (!)».
Ο κωδικός της επιχείρησης δόθηκε από τους πιλότους των NORATLAS, με τη συμφωνία βέβαια του Στεφαδούρου: ΝΙΚΗ.
Σημειώνεται ότι κατά την διάρκεια της απογείωσης εκδόθηκε διαταγή για ακύρωση της επιστράτευσης και αποστολής όποιας στρατιωτικής βοήθειας στη μαχόμενη Κύπρο. Προς τιμή τους οι ηρωϊκοί πιλότοι έκλεισαν τους ασυρμάτους και επικαλέσθηκαν βλάβη… με την σύμφωνο γνώμη και του εύτολμου διοικητή της Α ΜΚ Γ. Παπαμελετιου…..ΚΑΙ ΕΦΥΓΑΝ ΤΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ …. ΠΕΤΑΞΑΝ
Στα NORATLAS, επιβιβάστηκαν 360 καταδρομείς της Α’ Μοίρας και 40, περίπου, άνδρες της Γ’ Μοίρας με τον οπλισμό τους. Επικεφαλής τους, ο Ταγματάρχης Γ. Παπαμελετίου. Το πρώτο NORATLAS, το ΝΙΚΗ1, απογειώθηκε από τη Σούδα στις 22.35 της 21ης Ιουλίου 1974. Επρόκειτο για μια αποστολή αυτοκτονίας όπως χαρακτηρίστηκε κι από ξένους ειδικούς. Είναι αδύνατο να περιγράψουμε με λεπτομέρειες την πτήση καθενός από τα αεροσκάφη που πήραν μέρος στην επιχείρηση. Οι αποσπασματικές πληροφορίες από το βιβλίο του Γ. Μήτσαινα «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΦΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ» και το «ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΥΠΡΟΣ» του Α. Αντωνά.
Υπήρχαν πέντε ακόμα NORATLAS έτοιμα για αναχώρηση τα οποία όμως δεν απογειώθηκαν ποτέ. Πρώτο προσγειώθηκε στη Λευκωσία το ΝΙΚΗ-2 στις 01.52. Ακολούθησε το ΝΙΚΗ-1 στη 01.15, τρίτο το ΝΙΚΗ-4 που καταρρίφθηκε από *φίλια πυρά. Ακολούθησαν το ΝΙΚΗ-7, ΝΙΚΗ-3 (02.18), ΝΙΚΗ-6 το οποίο βλήθηκε και προσγειώθηκε χωρίς τους δύο κινητήρες ενώ σκοτώθηκαν δύο καταδρομείς και τραυματίστηκαν άλλοι έντεκα, ΝΙΚΗ-5 (02.21) ΝΙΚΗ-10 (3.10), ΝΙΚΗ-8 (3.12), ΝΙΚΗ-9 (3.16), ΝΙΚΗ-11 (3.22), ΝΙΚΗ-15 ΚΑΙ ΝΙΚΗ-12 το οποίο έκανε επανακυκλώσεις πάνω από το αεροδρόμιο λόγω οχήματος που βρισκόταν στον διάδρομο (03.30). Το ΝΙΚΗ-14 πιθανότατα έφτασε πάνω από το αεροδρόμιο της Λευκωσίας αλλά δεν μπόρεσε να προσγειωθεί και επέστρεψε στην Κρήτη. Τέλος, το ΝΙΚΗ-13, προβληματικό αεροσκάφος κατηγορίας Ζ, σε μακρά απόθεση, βρέθηκε στα παράλια της Τουρκίας και στις 04.15 επέστρεψε κα προσγειώθηκε στη Ρόδο. Συνολικά προσγειώθηκαν στη Λευκωσία 12 από τα 15 NORATLAS αποβιβάζοντας τους καταδρομείς. ΤΑ ΝΙΚΗ-3, ΝΙΚΗ 6 και ΝΙΚΗ-12 εγκαταλείφθηκαν στο αεροδρόμιο λόγω των σοβαρών ζημιών που είχαν υποστεί. Τα πληρώματά τους τα έκαψαν για να μην τα δουν οι Τούρκοι.
Η Ελληνική Κύπρος αποτίει φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης σε όλους τους συμμετέχοντες στην επιχείρηση ΝΙΚΗ, ζώντες και τιμημένους πεσόντες.
*Σημειώνεται ότι λόγω παρεμβολών από το Αγγλικό ραντάρ ECHELON του Τρόοδους (Είχαν υποκλέψει και αποκρυπτογραφήσει ήδη το απόρρρητο σήμα ότι έρχονται τα 10 πορτοκάλια ), καθυστέρησε να παραδοθεί το σήμα περί έλευσης των Ελληνικών ΝΟΡΑΤΛΑΣ με τους Έλληνες καταδρομείς, στις δυνάμεις της ΕΦ του Αεροδρομίου που πολιορκούσαν ανεπιτυχώς οι βάρβαροι και ταυτόχρονα μετέδιδαν ( οι Άγγλοι ) ως είδηση ότι «εντός ολίγου θα προσγειωθούν στο αεροδρόμιο Λευκωσίας τουρκικά ΝΟΡΑΤΛΑΣ με Τούρκους κομάντος…..!» Αυτά για τους δόλιους Άγγλους, που βοήθησαν παντοιοτρόπως τους εισβολείς με κάθε μέσον και πληροφορία…. !
Κλείνοντας το πιο κεφάλαιο, θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί ότι εκατοντάδες Ελλαδίτες αδελφοί πολέμησαν εθελοντικά δίπλα στους αδελφούς Κυπρίους σε επικές νικηφόρες μάχες π.χ. Η επική μάχη στην Αγία Τηλλυρία, όπου η 31η ΜΚ με διοικητή τον τότε ταγματάρχη Γεώργιο Καρούσο κατατρόπωσαν τους βαρβάρους. Ενδεικτικά τιμής ένεκεν αναφέρω ενδεικτικά μερικά ονόματα απλών Ελλαδιτών αδελφών εθελοντών Μεταξύ αυτών οι νεαροί 20χρονοι ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΔΟΥΡΟΣ – ΑΡΚΑΔΙΑ, ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΕΡΤΖΕΛΕΤΟΣ – ΛΙΟΣΙΑ, ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΟΤΤΑΚΗ – ΑΙΓΙΝΑ ( Πατέρας αρχισυντάκτη ΕΣΤΙΑΣ Μανώλη Κοττάκη), ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΑΛΑΙΣΚΑΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΟΥΤΣΗΣ κ.ά.π.
Αγαπητοί αναγνώστες, ακολουθεί αποκαλυπτικό αυτόνομο άρθρο με τίτλο. «ΜΕΡΙΚΑ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΕΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ» Διαβάστε το, για να εξάγετε ολοκληρωμένα αυτονόητα συμπεράσματα….
Επιμέλεια – Διάταξη από Αντώνη Αντωνά – Συγγραφέα
www.ledrastory.com cyprushellenica.bogspot.com