H απόφαση του προέδρου Μακρόν να ορθώσει το ανάστημά του και να επιτεθεί στον πρόεδρο Ερντογάν, ο οποίος καταφέρθηκε προσωπικώς εναντίον του με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς («χρειάζεσαι ψυχίατρο»!), είναι και σωστή και λάθος.
Από τον Μανώλη Κοττάκη
Είναι σωστή διότι ο δυτικός πολιτισμός δεν ανέχεται ούτε δικαιολογεί την αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής όταν κάποιος διαφωνεί ακόμη και με μια ακραία προσέγγιση σε θέματα σεβασμού συμβόλων έτερου θρησκευτικού δόγματος. Στη Δύση οι τυχόν προσβολές λύονται με βάση τον νομικό μας πολιτισμό, με τη συνδρομή της Δικαιοσύνης. Όχι με τα κουμπούρια και τα χατζάρια, όπως συνέβη στην περίπτωση του άτυχου Γάλλου καθηγητή, ο οποίος δολοφονήθηκε από μουσουλμάνο Τσετσένο γονέα. Είναι, όμως, και λάθος η απόφαση Μακρόν διότι με τα θεολογικά σύμβολα δεν παίζουμε. Κυρίως δεν παίζει ο αρχηγός ενός κράτους και μάλιστα ποιου, αυτού που είναι παγκοσμίως γνωστό ως η γενέτειρα του Διαφωτισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στα θεολογικά σύμβολα καθρεφτίζεται καμιά φορά η ύπαρξή μας, σε όποιο δόγμα και αν πιστεύουμε: χριστιανικό, ισλαμικό, βουδιστικό, όποιο άλλο. Η χρήση τους για να απαντηθεί η προσβολή από τον πρόεδρο ισλαμικού κράτους στην πραγματικότητα οδηγεί την αντιπαράθεση ακριβώς στο επίπεδο που εκείνος επιθυμεί. Ούτε παραγγελία να το έκανε ο Ερντογάν στον Μακρόν. Φεύγουμε από τη στενή γεωπολιτική προσέγγιση των πραγμάτων και εκτεινόμεθα στους ουρανούς και στη μεταφυσική. Δύσκολα πεδία για λογική, νηφαλιότητα και αυτοσυγκράτηση. Καθόλου σοφή επιλογή, θα προσέθετα, αν λάβουμε υπόψη ότι η Ευρώπη «γέμει» από κοιμώμενους πυρήνες φανατικών τζιχαντιστών, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν άριστα τη γαλλική ουδετεροθρησκεία, τη γερμανική ανοχή, τον βρετανικό φιλελευθερισμό για να απλώσουν τα πλοκάμια τους σε όλη την ήπειρο. Καθόλου σοφή επιλογή, επίσης, γιατί δεν διαχωρίζεται το μετριοπαθές Ισλάμ από το φανατικό και εμπαθές.
Βεβαίως, ναι, ισχύει! Η επίθεση που εξαπολύει ο Μακρόν στο όνομα της χριστιανικής Ευρώπης ενισχύει την ηγεσία του όσο πλησιάζει ο χρόνος των επόμενων προεδρικών εκλογών στη Γαλλία. Του «προσφέρει» διακύβευμα. Του επιτρέπει να συσπειρώνει κόσμο και να «απορροφά» ψήφους από την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν. Καμία διαφωνία. Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Αλλά αυτός που κάνει πάρτι από την επίθεση Μακρόν εναντίον του γιατί ωφελείται απείρως περισσότερο συγκριτικά με τον αντίπαλό του είναι ο πρόεδρος Ερντογάν. Αυτός ο οποίος επιδιώκει να εμφανίζεται ως ο προστάτης των απανταχού μουσουλμάνων ανά τον κόσμο με τελικό στόχο να αναδειχθεί ο ηγέτης του αραβικού κόσμου.
Τυχαία θα πάει την Παρασκευή για ισλαμική προσευχή στη χριστιανική Μονή Χώρας της Κωνσταντινούπολης; Τυχαία μετέτρεψε την Αγία Σοφία σε τζαμί; Τυχαία στην Παλαιστίνη οι πιστοί πηγαίνουν τις Παρασκευές στα τεμένη κρατώντας πορτρέτα με τη φωτογραφία του; Τυχαία ο Ερντογάν πολιορκεί την Αίγυπτο με στόχο να την καταλάβει με τη βοήθεια των Αδελφών Μουσουλμάνων; Τυχαία απαίτησε στο παρελθόν από τον τέως πρόεδρο Μόρσι να του εκχωρήσει το αιγυπτιακό βακούφι «Ιμαρέτ» στην Καβάλα για να το μετατρέψει σε τζαμί στην καρδιά της βορείου Ελλάδος; Ο άνθρωπος επιθυμεί σφόδρα να ηγηθεί της Αραβίας! Ποια Δύση, ποιο ΝΑΤΟ, ποια Ε.Ε., ποιες ΗΠΑ! Η Τουρκία απομακρύνεται ταχέως από τις «στεριές» αυτές για να καταστεί Χαλιφάτο.
Τι δεν καταλαβαίνει ο Μακρόν, ο οποίος άθελά του εξελίσσεται σε ιδανικό «συμπαίκτη» του Ταγίπ; Να σας πω! Με το να φωτίζει κτίρια των Παρισίων με σκίτσα κατά του Προφήτη, ο Γάλλος πρόεδρος δεν θα γίνει ο ηγέτης της Ευρώπης. Δεν θα γίνει ο νέος Ντε Γκολ. Δεν βγαίνουν, άλλωστε, κάθε μέρα Ντε Γκολ. Το πολύ πολύ να κερδίσει τις επόμενες προεδρικές εκλογές, διχάζοντας όμως ακόμη περισσότερο την πολυπολιτισμική Γαλλία.
Πολλαπλασιάζοντας το ζήτημα εσωτερικής ασφαλείας που ήδη αντιμετωπίζει. Δικαιώνοντας ίσως και τις προφητείες των μυθιστορημάτων του Μισέλ Ουελμπέκ περί ενδεχόμενης μουσουλμανικής υποψηφιότητας για το προεδρικό αξίωμα σε κάποια προσεχή αναμέτρηση. Με το να επιτίθεται στον Ερντογάν με αιχμή το Ισλάμ, όμως, ο Εμανουέλ τού χαρίζει το γήπεδο που εναγωνίως αναζητούσε. Το «ενάρετο» Ισλάμ εναντίον των «μιαρών» και «διεφθαρμένων» Δυτικών. Τι νομίζω δεν καταλαβαίνει η Δύση γενικότερα και όχι μόνο ο Μακρόν; Θεωρώ δύο πράγματα. Πρώτον, το πώς πρέπει να φερόμαστε στο ριζοσπαστικό Ισλάμ. Δεύτερον, το πώς πρέπει να φερόμαστε στο μετριοπαθές Ισλάμ.
Υπάρχει διαχωριστική γραμμή και δεν είναι αμελητέα. Όσον αφορά το πρώτο, επείγει να αλλάξει ο χαρακτήρας της όποιας αντιπαράθεσης. Πρέπει να το καταλάβουμε! Το διακύβευμα εδώ δεν είναι μια θρησκεία που ίσως και να μη μας αρέσει. Δεν είναι καν οι τρέχουσες ευρωπαϊκές αξίες μας, όπως η προστασία της σωματικής ακεραιότητας, της ανθρώπινης ζωής και της ελευθερίας έκφρασης. Δεν μπορείς να παλέψεις το ριζοσπαστικό Ισλάμ σε κάτι που δεν αναγνωρίζει ως «γήπεδο». Ούτε τη ζωή σέβεται ούτε την ελευθερία.Το διακύβευμα είναι άλλο! Εν προκειμένω, δεν έχουμε να κάνουμε με θρησκεία αλλά με μια νέα κοσμοθεωρία. Με μια ιδεολογία μεγάλου καλπασμού που «σπάει» τα σύνορα και στρατολογεί στις τάξεις της ακόμη και Δυτικούς. Το Κοράνι «τρυπώνει» αθόρυβα στα σακίδια πολλών νέων χριστιανών φοιτητών στο Λονδίνο, έχω μαρτυρίες!
Το φονταμενταλιστικό Ισλάμ είναι για τον αραβικό λοιπόν -και όχι μόνο- κόσμο ο νέος «κομμουνισμός» (χωρίς βεβαίως να έχει σχέση μαζί του). Είναι η νέα ουτοπία γύρω από την οποία συσπειρώνονται αυξανόμενοι ραγδαίως, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, εκατομμύρια ανέστιοι, χωρίς ελπίδα, πένητες του κόσμου τούτου. Εάν λοιπόν χτυπάς τον Ερντογάν με σκίτσα του «Σαρλί Εμπντό» κατά του Προφήτη Μωάμεθ δεν τον πολεμάς, τον εκτοξεύεις πολιτικά στον ουρανό. Εάν συνδέεις τη δράση του ριζοσπαστικού Ισλάμ με τον ολοκληρωτισμό, όμως, τότε ναι, τον πας σε ένα γήπεδο πιο δύσκολο που δεν γνωρίζει επακριβώς στα μήκη του και τα πλάτη του.
Άλλο το να υπερασπίζεσαι μια θρησκεία και άλλο να απολογείσαι για τα ανθρώπινα δικαιώματα που θίγει μία ακραία πολιτικόθρησκευτική θεωρία, έμπλεη αυταρχισμού. Εκνευρίζεσαι. Δεν αρέσει η απολογία στους αυτοκράτορες, άλλωστε, φαίνεται από την ενόχλησή τους για τις «κυρώσεις». Επιπλέον, εάν διαχωρίζεις το ριζοσπαστικό από το μετριοπαθές Ισλάμ και επιφυλάσσεις στο δεύτερο τη συμπεριφορά που επιφυλάσσει η Ελλάς σε 120.000 μουσουλμάνους της Θράκης έναν αιώνα τώρα, τότε δεν πρόκειται να γεννηθεί ποτέ στο έδαφός σου μισός τζιχαντιστής. Οπως δεν γεννήθηκε έως τώρα στη Θράκη. Τι μας λέει, λοιπόν, το ελληνικό υπόδειγμα για το Ισλάμ; Ότι κράτος και θρησκεία, ειδικώς σε καιρούς πύκνωσης της ιστορίας, πρέπει να συνεργάζονται. Κράτος και Εκκλησία. Κράτος και Μουφτεία. Κράτος και Ιερά Συναγωγή.
Η Γαλλία της ουδετεροθρησκείας αγνοεί αυτό το πρότυπο. Και κάθε φορά που της προκύπτει νέο πρόβλημα, στο Μπατακλάν, στο «Σαρλί Εμπντό», προχθές, ανακλαστικά κάνει τα ίδια και τα ίδια. Αφήνει τα τεμένη αυτοδιοικούμενα, φωλεές τζιχαντιστών. Στη Γερμανία, το 2017, ο Σόιμπλε το κατάλαβε και μετά τις εκεί επιθέσεις υιοθέτησε, χωρίς να το ομολογεί, το ελληνικό μοντέλο. Η θρησκεία συνεργάζεται με την Πολιτεία. Ενσωματώνεται στις δομές. Καιρός να το καταλάβει και η φίλη Γαλλία και ο φίλος πρόεδρος Μακρόν, τον οποίο εκτιμούμε. Το παιχνίδι στη νέα εποχή παίζεται αλλιώς, με όρους ιδεολογικούς. Όχι τύπου Χάντιγκτον, όχι πολιτισμικούς, όχι θρησκευτικούς. Αυτοί είναι βούτυρο στο ψωμί κάθε επίδοξου «σουλτάνου». Το θέλουμε; Δεν το θέλουμε!