Από τον Απόστολο Αποστόλου
Κάποτε ο Λασάλ έλεγε: «Ο λαός δεν ξέρει ότι είναι δυστυχής θα του το μάθουμε εμείς». Η παραπάνω φράση βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στον ελληνικό λαό και στις περιπέτειες του.
Η χώρα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Η τύχη της αλέθεται από τις δυνάμεις του τρόμου, πανδημία του κορωνοϊού, άπνοες και συμβιβασμένες πολιτικές ηγεσίες, μετανάστες έποικοι που μπορεί να λειτουργήσουν ως απειλή, και ένας γείτονας που διεκδικεί αέρα, γη και ύδωρ.
Και μέσα σ’ όλα αυτά οι πολίτες της χώρας κοιμούνται επάνω στις τήδε-κακείσε αποκτημένες βεβαιότητες τους. Ο έλληνας έχει χάσει καιρό τώρα τη νοσταλγία της πατρίδας, έχασε δηλαδή, τον εαυτό του στην αυθεντικότερη του εκδοχή.
Μπουκωμένος από γενόσημες ιδέες, από κοσμικογραφικές τηλεοπτικέςαπόψεις, και σκέψεις λιπόθυμες, ζει την απόλυτη απάθεια σε ό,τι βλέπει, σε ό,τι ακούει και βυθίζεται πότε στην απειλητικότητα της πανδημίας, πότε στα παζάρια του σουλτάνου, και πότε στην αμηχανία βλέποντας τα πλήθη των μεταναστών αποίκων.
Μαρμαρώνει ο έλληνας πολίτης, σιωπηλά σε εξωχρονικά τοπία στην ακινησία και σε ανώφελες εξόδους της ιστορίας. Μια αλλότρια μοίρα είναι εδώ που τον εξουσιάζει και τον εκμηδενίζει. Όλα είναι εναντίον αυτού του τόπου. Οι Βρυξέλλες νίπτουν τα χέρια τους στις απειλές και στις νέες κατοχές της Τουρκίας (Βαρώσια-Κύπρου) αφήνοντας και άλλα περιθώρια στο σουλτάνο να διεκδικήσει σε βάρος μας. Και τα διεκδικεί μέσα από το σπιράλ της κλιμάκωσης/αποκλιμάκωσης που αποτελεί τη συνταγή της σταθερής αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας.
Νέα εισβολή των Τούρκων στη Κύπρο στα Βαρώσια, όπου για μια άλλη φορά ακυρώνονται ψηφίσματα του ΟΗΕ, ουδείς έδειξε πέρα από κάποιες χλιαρές καταδίκες να μπορεί να απειλήσει τον σουλτάνο. Η Ευρώπη έτσι και αλλιώς έχει μεγάλες εμπορικές συνδέσεις με τη Τουρκία. Η Γερμανία, παραδοσιακή σύμμαχος της Τουρκίας και μεγάλος πωλητής στρατιωτικού υλικού, – 6 νέα υποβρύχια ετοιμάζει να κατασκευάσει και να τα στείλει στο σουλτάνο, ξέχωρα ότι έχει ρίξει πολύ χρήμα σε πολλές άλλες επενδύσεις στη Τουρκία -κωφεύει στα ελληνικά αιτήματα.
Οι ΗΠΑ έχουν τα δικά τους εσωτερικά προβλήματα και φαίνεται να απέχουν από πολλές εξελίξεις. Η Ρωσία έχει συμμαχήσει με τον ταραχοποιό σουλτάνο για πολλούς λόγους.
Η «Κοινωνία των Εθνών» θυμίζει μια μεταχριστιανική εκδοχή της αλεξανδρινής παρακμής. Η υποκρισία και ο αλληθωρισμός είναι τα εργαλεία που διαθέτει. Ενώ η Ευρώπη χρόνια τώρα έχει απλώσει τις καταλυτικές εμπειρίες της γεροντικής της παρακμής σε όλα τα επίπεδα.
Και ο Έλληνας Πρωθυπουργός, τέκνο της νεοφιλελεύθερης κουλτούρας, δηλαδή της ψευδαίσθησης ότι ο κόσμος παγκοσμιοποιείται και ενώνεται αθόρυβα και με συναίνεση θυμίζει τον «Ζητιάνο» του Κ. Παλαμά (Βοηθάτε με· ο ζητιάνος του δρόμου· τ’ αδειανό ταγάρι μου κι εκείνο βαραίνει με· πονώ.)
Ένας φασματικά πολυποίκιλος κόσμος περιορίζει το δίκιο της χώρας και εντάσσει τους όποιους σεβασμούς και τις ανεξαρτησίες της, στις προκρούστιεςαρχές. Η αλληλεγγύη αναπτύσσεται εκεί όπου υπάρχουν συμφέροντα σε κάθε άλλη περίπτωση υποσημαίνεται έλλειψη κριτηρίων συμμαχίας και βοήθειας.
Ο νεοέλληνας βαθιά μαζοποιημένος, στο τόξο των εκδοχών της αλλαγής όλων, ανυποψίαστος και αναπαυμένος στα αφηγήματα και στις εσωτερικές ρητορείες των πολιτικών του αφεντικών, (δηλαδή της σχολής της εθνικής ταπείνωσης) φαίνεται ότι έχει δεχθεί ή να συνομοσπονδιοποιηθεί, ή να αντικατασταθεί από τα νέα φύλα της εισβολής των μεταναστών που κινούνται κάτω από τις εντολές των παγκόσμιων συμφερόντων.
Απόστολος Αποστόλου
Δρ. Φιλοσοφίας