Πολύ συχνά χρησιμοποιούμε τη λέξη αυτός είναι Σαββατογεννημένος, σε μια προσπάθεια να εξηγήσουμε ότι είναι τυχερός για τον ίδιο ή ότι οι ευχές του πιάνουν, καθώς και άλλα συναφή.
Γιατί, όμως, λέμε είναι… Σαββατογεννημένος και δε χρησιμοποιούμε οποιαδήποτε άλλη ημέρα της εβδομάδας;
Σύμφωνα με παραδόσεις, θρύλους και συγγραφείς, η φράση Σαββατογεννημένος προήλθε ύστερα από την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453.
Η ιστορικές πηγές μας πληροφορούν ότι η άλωση της Κωνσταντινούπολης έγινε ημέρα Τρίτη. Την περίοδο εκείνη, αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο οποίος ήταν παντρεμένος και είχε ήδη τρία αγοράκια.
Κατά την ημέρα της άλωσης, η γυναίκα του έφερε στον κόσμο και το τέταρτο παιδί τους, ένα κοριτσάκι, το οποίο ωστόσο πέθανε αμέσως.
Ο θάνατός της θεωρήθηκε κακός οιωνός και από τότε βγήκε η γνωστή παροιμία «Σάββατο γιο μη χαίρεσαι και Τρίτη θυγατέρα».
Τρίτη, επίσης, ήταν η ημέρα που αλώθηκε η Κωνσταντινούπολη και το Σάββατο είναι η ημέρα που γιορτάζουν οι διώκτες του Χριστού.
Από τα δυο αυτά κυρίως γεγονότα, αφού συνδυάστηκαν, προέκυψε μια νέα δεισιδαιμονία που ονομάστηκε «Σαββατογεννημένος/η». Ο λαός πιστεύει πως όσοι γεννιούνται πλέον την ημέρα αυτή, είναι αλαφροΐσκιωτοι, βλέπουν δηλαδή φαντάσματα και στοιχειά, τα οποία όμως ποτέ δεν τους πειράζουν.
Ο Όσιος Ιωαννίκιος γεννήθηκε στη Βιθυνία το 740 μ.Χ. Τον πατέρα του έλεγαν Μυριτρίκη και τη μητέρα του Αναστασώ. Και οι δύο ήταν ευσεβείς γονείς και παιδαγώγησαν το γιο τους σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου.Όταν ο Ιωαννίκιος στρατεύτηκε, αυτοκράτορας ήταν ο τραχύς εικονομάχος Κωνσταντίνος ο Ε’.
Ο Κωνσταντίνος ο Ε’, διέπρεψε στους αγώνες του κατά των Βουλγάρων και είχε μεγάλη εκτίμηση από τους στρατιώτες του. Η ψυχολογία που καλλιεργήθηκε στα πεδία των μαχών, παρέσυρε τον Ιωαννίκιο και στο θρησκευτικό έδαφος, με αποτέλεσμα να γίνει εικονομάχος, σαν τον αυτοκράτορα.
Όταν, όμως, απολύθηκε από τις τάξεις του στρατού, δεν άργησε να καταλάβει την πλάνη του και σε τι μεγάλα σφάλματα τον είχε οδηγήσει αυτή. Μετανόησε ειλικρινά και εξομολογήθηκε το ολίσθημα του. Αφού καταρτίσθηκε ανάλογα, έγινε μοναχός στον Όλυμπο και πέθανε 94 χρονών στη Μονή Αντιδίου, διδάσκοντας στον κόσμο την Ορθοδοξία.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Tὴν ἐπίγειον δόξαν, πάτερ, κατέλειπες καταυγασθεὶς τῇ ἐλλάμψει τῆς ἐπινοίας Θεοῦ, ὅθεν ἔφανας ἐν γῇ ὡς ἄστρον ἄδυτον· θείας φωνῆς γὰρ ὡς Μωσῆς μυστικῶς ἀξιωθείς, ἰσάγγελος ἀνεδείχθης καὶ δωρημάτων ταμεῖον, Ἰωαννίκιε μακάριε.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ´.
Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαίς,τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας· καὶ τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς, εἰς ἑκατὸν τοὺς πόνους ἐκαρποφόρησας· καὶ γέγονας φωστήρ, τῇ οἰκουμένῃ λάμπων τοῖς θαύμασιν, Ἰωαννίκιε Πατὴρ ἡμῶν Ὅσιε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.