Ωδη στη διαφορετικότητα. Τόλμη να δείξεις ποιος είσαι και να υποστηρίξεις με κάθε δύναμη αυτό που νιώθεις και αισθάνεσαι. Καμία ντροπή για όσα πρεσβεύεις. Αγάπα τον εαυτό σου και διαφύλαξε τον ως ένα πολύτιμο δώρο.Όλα όσα προσποιήθηκε το Next Top Model πως θα παλέψει να περάσει στην ελληνική κοινωνία, ειπώθηκαν σε 2 λεπτά από τον Γιώργο Καπουτζίδη στο Ελλάδα Έχεις Ταλέντο.https://m.youtube.com/watch?time_continue=2&v=58V6tssmsQMΕίναι αυτή η τηλεόραση που θέλουμε. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που πρέπει να έχουν δημόσιο λόγο. Είναι αυτές οι κουβέντες που πρέπει να ακούγονται και να γίνονται βαθιά βιώματα.
<
Γιατί η ξεπεσμένη ελληνική τηλεόραση μπορεί να έκανε το trash θρησκεία και το ξεκατίνιασμα νόρμα αλλά παραμένει ακόμα ένα μέσο με επιρροή. Μπορεί να αποτελέσει τη βάση μίας νέας συζήτησης περί δικαιωμάτων, ελευθεριών και αξιών. Οι άνθρωποι (της τηλεόρασης) οφείλουν να έχουν παιδεία. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να κάνουμε στην άκρη στερεότυπα δεκαετιών που σταλάζουν στην ψυχή μας λειτουργώντας ως τροχοπέδη για έναν κόσμο καλύτερο. Ένας κόσμος ίσος για όλους εμάς. Σε νοιάζει τελικά αν ο γείτονάς σου είναι γκέι; Θα αγαπούσες λιγότερο την καλύτερή σου φίλη αν έπαιρνε 20 κιλά;
Τις συνθήκες μας τις φτιάχνουμε και είμαστε υποχρεωμένοι στο μέσα μας να μαχόμαστε για ένα πιο όμορφο αύριο. Όμορφο για όλους. Όχι για λίγους. Οι παρωπίδες θα σου προσφέρουν έναν βέβαιο αποπροσανατολισμό από τα σημαντικά. H προκατάληψη αλλά και η σιωπή είναι φορτία βαριά που απειλούν το μέλλον και κάνουν το παρόν μας αφόρητο. Να είσαι διαφορετικός από τους άλλους. Να είσαι ο εαυτός σου. Να μεταχειρίζεσαι όπως θέλεις το εγώ σου.
Μην ψάχνεις συνταγές. Τα συστατικά είναι δικά σου αποκλειστικά. Φωνές σαν αυτή του Γιώργου Καπουτζίδη κάνουν την κοινωνία μας καλύτερη κι ας μην είναι έτοιμη για εκ βάθρων αλλαγές. Θα αλλάξει μωρέ. Είναι στο χέρι σου, στο χέρι μου, στο χέρι μας. Το θάρρος να είσαι ο εαυτός σου πηγαίνει σετ με το θάρρος να βγεις και να το φωνάξεις δυνατά. Δυνατά. Για να καλύψει τους κακόβουλους ψιθύρους. Το κάτω από το χαλί κάνει τους ανθρώπους να ζουν ζωές σιωπηλής απόγνωσης. Μέχρι εδώ. Βάλε ένα τέλος και μίλα για όσα σε σκοτώνουν αργά αλλά πολύ μεθοδικά.
Ο ορθός, ειλικρινής και ψύχραιμος λόγος του Γιώργου Καπουτζίδη είναι αυτό που λείπει. Ας είναι αυτός το παράδειγμα. Ένα διαφορετικό παιδί που έγινε ένας υπέροχος ενήλικας.
«Καταρχήν να σου πω ότι εμένα η ραπ δεν μου αρέσει. Ήρθες εδώ και είπες ένα τραγούδι για το bullying που γίνεται στο σχολείο και το οποίο το έχουμε λίγο σαν λεξούλα και δεν το έχουμε αναλύσει ποτέ. Και έχουμε φτάσει στο σημείο να υπάρχουν γονείς, οι οποίοι ντρέπονται επειδή το παιδί τους είναι πολύ χοντρό ή επειδή το παιδί τους είναι γκέι, επειδή το αγόρι τους είναι θηλυπρεπές ή το κορίτσι τους είναι πιο ανδροπρεπές. Ντρέπονται, δεν ξέρω για ποιον άλλο λόγο. Και ήθελα να ήξερα, οι γονείς αυτών των παιδιών που ασκούν bullying στα αδύναμα παιδιά, δεν ντρέπονται; Γιατί θα έπρεπε να ντρέπονται.
Φέρνεις ένα παιδί στον κόσμο και δεν ασχολείσαι με το πώς θα το στείλεις στο σχολείο; Δεν θα του πεις ”αγόρι μου ή κορίτσι μου, δεν θα προσβάλλεις ποτέ και δε θα θίξεις ποτέ και δε θα κάνεις ποτέ κακό σε ένα παιδί επειδή σου φαίνεται διαφορετικό, πιο αδύναμο” ή δεν ξέρω εγώ τι; Θα έπρεπε να ντρέπονται αυτοί οι γονείς. Και θα έπρεπε να ακούσουν αυτό το τραγούδι και θα έπρεπε να ασχοληθούν με τα παιδιά τους. Και θα έπρεπε να πουν στα παιδιά τους ότι τα άλλα τα παιδιά στο σχολείο οφείλουν να τα σέβονται.
Έχω ακούσει κάτι ανοησίες του στιλ ”αυτό το παιδί έχει δύο άντρες για γονείς ή δύο γυναίκες για γονείς και θα περάσει δύσκολα στο σχολείο”. Και ποια είναι η λύση; Να μην το στείλουμε στο σχολείο; Η λύση είναι οι γονείς των άλλων παιδιών να πιάσουν τα παιδιά τους και να τους πουν ότι ”τον μικρό Γιωργάκη ή τη μικρή Κατερίνα δεν θα τους ενοχλήσεις ποτέ επειδή σου φαίνεται περίεργο που έχουν δύο μπαμπάδες ή δύο μαμάδες”.
Είμαι φορτισμένος γιατί θεωρώ ότι είναι μια μάστιγα αυτής της κοινωνίας. Έχουν γίνει δολοφονίες και τις βαφτίζουμε αυτοκτονίες. Έχουν γίνει αυτοκτονίες και τις κρύβουμε και λέμε ότι κάπου γλίστρησε. Λοιπόν, εγώ είμαι ένα παιδί διαφορετικό που, ωστόσο, δεν είχα υποστεί bullying. Είχα μια πολύ δυνατή προσωπικότητα και δεν μπόρεσε να μου ασκήσει κάποιος bullying. Ωστόσο, υπάρχουν παιδιά που έχουν περάσει αυτή την κατάσταση και εξακολουθούν να την περνάνε. Το τραγούδι αυτό που έγραψες είναι πάρα πολύ σημαντικό, οφείλει να ακουστεί, να το ακούσουν οι γονείς αυτών των παιδιών που ασκούν bullying. Να ‘σαι καλά αγόρι μου»