Όταν η βραβευμένη με Νόμπελ Ειρήνης Νάντια Μουράντ βρέθηκε στην Αθήνα

«Οι στυγνοί εγκληματίες του Daesh, μέσα και από την γενοκτονία των Γιαζίντι, είναι για εμάς εχθροί της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού και διαπράττουν εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας.

Και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπισθούν άμεσα και αποτελεσματικά». Αυτό είχε δηλώσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, υποδεχόμενος στις 30 Δεκεμβρίου του 2015 στο Προεδρικό Μέγαρο την Νάντια Μουράντ. 

Φωτο αρχείου από την συνάντηση της Νάντιας Μουράντ με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου.
 
https://m.youtube.com/watch?v=TYb5G3nBj-o#
Η νεαρή Γιαζίντι σήμερα βραβευμένη με το Νόμπελ Ειρήνης, ευχαρίστησε, τότε, τον κ. Παυλόπουλο για την ευκαιρία να εκφράσει τα δεινά τα οποία υφίσταται ο λαός της, και σημείωνε: «Εγώ είχα την τύχη να γλιτώσω, από τις δυνάμεις του Daesh (Ιsis) μεταξύ των χιλιάδων κοριτσιών που είχαν απαχθεί. Το Daesh επιτέθηκε στις 3 Μαρτίου του 2014. Σκότωσαν τους άντρες και πήραν τα παιδία. Τους πήραν στα στρατόπεδά τους, στις βάσεις τους στη Μοσούλη στην Συρία και αλλού και μας οδήγησαν προς τους πολεμιστές σε διάφορα σημεία. Κάθε μέρα μας πωλούσαν σε άνδρες του Daesh είτε της Συρίας είτε του Ιράκ. Εγώ δεν έμεινα πολύ καιρό, έμεινα τρεις μήνες , αλλά με πήρανε πάνω από δώδεκα αγωνιστές ή πολεμιστές, αντάρτες του Daesh.
Πήρανε τα αδέλφια μου, σκότωσαν τους συναδέλφους μου, τους συναγωνιστές μου και με κρατούσαν αιχμάλωτη. Πέρασε ένας χρόνος από τότε, αλλά αυτές οι πράξεις συνεχίζονται μέχρι σήμερα, εις βάρος πολλών μειονοτήτων.
Μέχρι αυτή τη στιγμή υπάρχουνε 3.400 άτομα τα οποία κρατούνται και είναι Σύροι ή Ιρακινοί. Το 40 τοις εκατό των περιοχών που κατοικούμε, ακόμα είναι υποδουλωμένα υπό την κατοχή αυτών των δυνάμεων. Ακόμα και τα μέρη τα οποία απελευθερώθηκαν, ο λαός μου δεν θέλει να επιστρέψει γιατί έχουν πλήρως καταστραφεί και ισοπεδωθεί. Σας απευθύνω έκκληση να μεταφέρετε τη φωνή μου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι παρά την παρέλευση αυτού του έτους, συνεχίζονται και βρίσκονται υπό κατοχή, υπό ομηρία χιλιάδες γυναίκες και μικρά παιδιά. Αυτό που ζητάμε είναι να απελευθερωθεί το υπόλοιπο τμήμα των εδαφών μας και να επιστρέψουν ελεύθερες οι γυναίκες και τα παιδιά στη Συρία, στο Ιράκ, στα εδάφη τα οποία ζούσαμε».