Ο εθνικός συγγραφέας της Ιαπωνίας είναι ο Έλληνας Λευκάδιος Χερν- Τα 8 μουσεία προς τιμή του και η μυθιστορηματική ζωή του

Στις 27 Ιουνίου 1850 γεννήθηκε στη Λευκάδα ο γιος της Κυθηριώτισσας και του Ιρλανδού γιατρού Τσαρλς Χερν. Ονομάστηκε Πατρίκιος Λευκάδιος. Στην πορεία διατήρησε μόνο το «Λευκάδιος» επειδή ήθελε να τιμήσει την ελληνική καταγωγή του, για την οποία ήταν ιδιαίτερα υπερήφανος.

Ο Λευκάδιος Χερν απομακρύνθηκε από τη μητέρα του σε νηπιακή ηλικία. Το σπίτι που γεννήθηκε βρίσκεται σε ένα καντούνι πίσω από την κεντρική πλατεία της πόλης και ο δρόμος φέρει το όνομα του στα ελληνικά και στα Γιαπωνέζικα.
Aνατράφηκε από αυστηρή θεία στο Δουβλίνο και φοίτησε σε αυστηρά καθολικά σχολεία της Αγγλίας και της Γαλλίας. Είχε στο νου της να τον κάνει κατ’ αρχήν έναν πιστό χριστιανό της καθολικής εκκλησίας και αργότερα κληρονόμο της περιουσίας της.
Ο μικρός Λευκάδιος μεγάλωσε σε ένα καταθλιπτικό περιβάλλον όπου κανείς δεν τον αποκαλούσε με το όνομά του, αλλά όλοι τον φώναζαν «Το Παιδί». Ανέπτυξε φόβους για τα φαντάσματα και τα στοιχειά, τους οποίους η θεία του αποφάσισε να καταπολεμήσει κλειδώνοντάς τον τις νύχτες στο κατασκότεινο δωμάτιό του.
Στο βιογραφικό μυθιστόρημα «Η Οδύσσεια του Λευκάδιου Χέρν», ο συγγραφέας Τζόναθαν Κόλτ τον αποκαλεί «περιπλανώμενο φάντασμα». Στα 16 του τυφλώθηκε από το αριστερό μάτι και τέλος ο θάνατος του πατέρα του σήμανε τη διακοπή των σπουδών του, την οικονομική ανέχεια και τη μετανάστευση του στις Ηνωμένες Πολιτείες σε ηλικία 19 ετών.
Η αλλαγή του ονόματος και η τιμή της Ιαπωνίας
Για 18 χρόνια εργάστηκε ως ρεπόρτερ, μεταφραστής ξένων λογοτεχνικών έργων και συγγραφέας αφηγημάτων για τους θρύλους και τις παραδόσεις διαφόρων λαών. Στη συνέχεια έζησε τρία χρόνια στις Δυτικές Ινδίες και τελικά το 1889 βρέθηκε ανταποκριτής στην Ιαπωνία.
Εργάστηκε αρχικά ως καθηγητής Αγγλικών. Απέκτησε τέσσερα παιδιά με τη Σετζούκο Κοϊζούμι, κόρη οικογένειας σαμουράι. Πήρε το επώνυμο της συζύγου του και μετονομάστηκε σε Γιακούμο, που σημαίνει «το μέρος όπου γεννιούνται τα σύννεφα», για να τιμήσει τον τόπο ο οποίος του προσέφερε το πολυπόθητο λιμάνι που πάντα έψαχνε. Την Ιαπωνία.
Ο λόγος που υπαγόρευσε αυτή την αλλαγή ήταν η αγάπη για την οικογένειά του. Ήταν ανάγκη να τακτοποιήσει σύμφωνα με τον ιαπωνικό νόμο τα ζητήματα τα σχετικά με τον γάμο και την περιουσία του. «Έτσι, όταν πεθάνω, ο πρόξενος δεν θα μπορεί ν’ αγγίξει αυτά που ανήκουν στους δικούς μου ανθρώπους. Τα υπόλοιπα είναι σιωπή».