Οι τρεις πολιτικές απάτες του Μητσοτάκη

Ένα… τρισυπόστατο πρόσωπο βγάζει προς τα έξω το τελευταίο διάστημα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, «συμμαχώντας και με τον διάβολο» προκειμένου να φτάσει στον πολυπόθητο στόχο του.
Στο πλαίσιο των οβιδιακών μεταμορφώσεών του, στο μεν βήμα του Βελλιδείου έριξε τον μανδύα του φιλολαϊκού μεταρρυθμιστή πάνω από το κοστούμι του σκληρού νεοφιλελεύθερου με στόχο την εξαπάτηση της μεσαίας τάξης, στο δε Σάλτσμπουργκ σήκωσε τη σημαία του εθνικόφρονα για τις ανάγκες του ρόλου του συνομιλητή των Ευρωπαίων ακροδεξιών, ενώ την ίδια ώρα θυμήθηκε να κοιτάξει και στα αριστερά, επιχειρώντας ψευδεπίγραφα ανοίγματα.
Μπορεί, λοιπόν, για λόγους ισορροπίας, να υποχρεώθηκε από τον φιλελεύθερο πυρήνα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος σε καταδίκη της Ουγγαρίας και του Ορμπαν κατά την πρόσφατη Σύνοδο του Ευρωκοινοβουλίου, αλλά η αυτοαναίρεση δεν άργησε παρά λίγες μόνο ημέρες.