ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ, (δηλαδή αρχή του νέου Εκκλησιαστικού έτους)
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ, ο Στυλίτης
Η ΟΣΙΑ ΜΑΡΘΑ
Η ΟΣΙΑ ΕΥΑΝΘΙΑ
Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ, γιος του Ναυή
ΟΙ ΑΓΙΕΣ 40 ΠΑΡΘΕΝΕΣ & ΑΣΚΗΤΡΙΕΣ: ΑΔΑΜΑΝΤΙΝΗ, ΚΑΛΛΙΡΟΗ, ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ, ΠΗΝΕΛΟΠΗ, ΚΛΕΙΩ , ΘΑΛΕΙΑ, ΜΑΡΙΑΝΘΗ, ΕΥΤΕΡΠΗ, ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ, ΟΥΡΑΝΙΑ, ΚΛΕΟΝΙΚΗ, ΣΑΠΦΩ, ΕΡΑΤΩ, ΠΟΛΥΜΝΙΑ, ΔΩΔΩΝΗ, ΑΘΗΝΑ, ΤΡΩΑΔΑ, ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ, ΚΟΡΑΛΙΑ, ΚΑΛΛΙΣΤΗ, ΘΕΟΝΟΗ, ΘΕΑΝΩ, ΑΣΠΑΣΙΑ, ΠΟΛΥΝΙΚΗ, ΔΙΟΝΗ, ΘΕΟΦΑΝΗ, ΕΡΑΣΜΙΑ, ΕΡΜΗΝΕΙΑ, ΑΦΡΟΔΙΤΗ, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, ΑΝΤΙΓΟΝΗ, ΠΑΝΔΩΡΑ, ΧΑΙΔΩ, ΛΑΜΠΡΩ, ΜΟΣΧΩ, ΑΡΗΒΟΪΑ, ΘΕΟΝΥΜΦΗ, ΑΚΡΙΒΗ, ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ, ΕΛΠΙΝΙΚΗ και ΑΜΜΟΥΝ, ο διδάσκαλος αυτών.
ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΤΩΝ ΜΙΑΣΗΝΩΝ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΟΔΟΣ, ΚΑΛΛΙΣΤΗ, ΑΓΑΘΟΚΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ
ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ, ο νέος που ασκήτευσε στο όρος της Μυουπόλεως
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ που ασκήτευσε στην Κρήτη
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΓΓΕΛΗΣ, ο Νεομάρτυρας που μαρτύρησε στην Κων/πολη
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ, ο Λέσβιος, Στυλίτης
[Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ, ο εν Άγυιά]
Αναλυτικά
ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ, (δηλαδή αρχή του νέου Εκκλησιαστικού έτους).
Για την περίπτωση αυτή ο Σ. Εύστρατιάδης στο Αγιολόγιό του, γράφει τα εξής: “Λέξις λατινική (indictio) ορισμόν σημαίνουσα καθ’ όν κατά δεκαπενταετή περίοδον επληρώνοντο εις τους αυτοκράτορας των Ρωμαίων οι φόροι. Κατά την εκκλησιαστικήν παράδοσιν, την αρχήν της ίνδικτιώνος εισήγαγεν ο Αύγουστος Καίσαρ (1 -14), ότε διέταξε την γενικήν των κατοίκων του Ρωμαϊκού κράτους απογραφήν και την είσπραξιν των φόρων, κατά την πρώτην του Σεπτεμβρίου μηνός. Από του Μεγάλου Κωνσταντίνου (313) εγένετο επισήμως χρήσις της Ινδικτιώνος ως χρονολογίας, έκτοτε δε η εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως μέχρι του νυν εορτάζει την α’ Σεπτεμβρίου ως αρχήν του εκκλησιαστικού έτους.
“Ινδικτον ημιν ευλόγει νέου χρόνου, ώ και παλαιέ και δι’ ανθρώπους νέε”.
Απολυτίκιο. Ήχος β’.
Ό πάσης Δημιουργός της κτίσεως, ο καιρούς και χρόνους εν τη Ίδία εξουσία θέμενος, ευλόγησαν τον στέφανον, του ενιαυτού της χρηστότητας σου, Κύριε, φυλάττων εν ειρήνη τους βασιλείς και την πάλιν σου, πρεσβείαις της Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ, ο Στυλίτης
Έζησε στα μέσα του 5ου αιώνα μ. Χ., επί αυτοκράτορας Λέοντος του Μεγάλου και Πατριάρχου Αντιοχείας Μαρτυρίου. Ο Συμεών γεννήθηκε στο χωριό Σισάν της Κιλικίας, από γονείς βοσκούς. Βοσκός ήταν και αυτός στα νεανικά του χρόνια. Από μικρός ήταν αφοσιωμένος με όλη του τη ψυχή στα θεία. Τόσο θερμές ήταν οι προσευχές του προς το Θεό, ώστε πολλές φορές λουζόταν από δάκρυα. Κάποια μέρα, του έκαναν μεγάλη εντύπωση τα λόγια του Χριστού, “μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται. Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται 1 Δηλαδή, μακάριοι είναι εκείνοι που πενθούν για τις αμαρτίες τους και για το κακό που επικρατεί στον κόσμο, διότι αυτοί θα παρηγορηθούν από το Θεό. Μακάριοι, επίσης, είναι εκείνοι που έχουν την καρδιά τους καθαρή από κάθε μολυσμό αμαρτίας, διότι αυτοί θα δουν το Θεό. Ποθώντας, λοιπόν, και ο Συμεών να κάνει τέτοια ζωή, πήγε κοντά στον όσιο Ηλιόδωρο, όπου έμεινε 10 χρόνια, και έγινε μοναχός. Επιθυμώντας, όμως, περισσότερη ησυχαστική ζωή, αποσύρθηκε σε ένα κελί στο χωριό Τελανισό, όπου ασκήτεψε τρία χρόνια. Η φήμη της αγίας του ζωής έκανε να συρρέουν πλήθη λαού κοντά του. Αλλά ο Συμεών, αποφεύγοντας την ακατάπαυστη εκείνη κοινωνικότητα και θέλοντας ακόμα περισσότερη ασκητική ζωή, εγκαταστάθηκε επάνω σ’ ένα στυλό 36 πήχεων! Με τον ιδιόρρυθμο αυτό τρόπο ασκήτεψε 37 χρόνια. Αλλά και με τη χάρη του Θεού έκανε τελικά τη ζωή που επιθυμούσε και που μακαρίζει ο Κύριος.
1. Ευαγγέλιο Ματθαίου, ε’ 4,8.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαθε.
Ως στήλην θεόγραφον, των Ιερών αρετών, του βίου σου έλιπες, τάς αναβάσεις ημιν, Συμεών παμμακάριστε · συ γαρ επί του στύλου, ως πυρσός διαλάμπων, έλκεις ημάς χαμόθεν, προς ζωήν Ουρανίαν, τον τρόπον της ευδρομίας, φαίνων τοις έργοις σου.
Η ΟΣΙΑ ΜΑΡΘΑ
Ήταν μητέρα του Οσίου Συμεών του Στυλίτη. Απεβίωσε ειρηνικά. (Η μνήμη της επαναλαμβάνεται και την 4η Ιουλίου).
Η ΟΣΙΑ ΕΥΑΝΘΙΑ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ, γιος του Ναυή
Ήταν Εβραίος, γιος του Ναυή, από τη φυλή Εφραίμ και διάδοχος του Μωϋση του προφήτη. Ο Ιησούς ονομαζόταν πρώτα Αύσής. Στάλθηκε από τον Μωϋσή να κατασκοπεύσει τη γη Χαναάν και όταν επέστρεψε ανέλαβε μετά το θάνατο του Μωϋσή την αρχηγία του λαού, που τον οδήγησε μαζί με την κιβωτό στην Παλαιστίνη, αφού πέρασε τον Ιορδάνη και συνέτριψε τους αλλόφυλους στα τείχη της Ιεριχώ (Ίησ. ι’, 12). Όταν κατέλαβε την Παλαιστίνη και τη μοίρασε στους Ισραηλίτες, τους οποίους κυβέρνησε 27 χρόνια, απεβίωσε ειρηνικά 110 χρονών.
ΟΙ ΑΓΙΕΣ 40 ΠΑΡΘΕΝΕΣ & ΑΣΚΗΤΡΙΕΣ: ΑΔΑΜΑΝΤΙΝΗ, ΚΑΛΛΙΡΟΗ, ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ, ΠΗΝΕΛΟΠΗ, ΚΛΕΙΩ , ΘΑΛΕΙΑ, ΜΑΡΙΑΝΘΗ, ΕΥΤΕΡΠΗ, ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ, ΟΥΡΑΝΙΑ, ΚΛΕΟΝΙΚΗ, ΣΑΠΦΩ, ΕΡΑΤΩ, ΠΟΛΥΜΝΙΑ, ΔΩΔΩΝΗ, ΑΘΗΝΑ, ΤΡΩΑΔΑ, ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ, ΚΟΡΑΛΙΑ, ΚΑΛΛΙΣΤΗ, ΘΕΟΝΟΗ, ΘΕΑΝΩ, ΑΣΠΑΣΙΑ, ΠΟΛΥΝΙΚΗ, ΔΙΟΝΗ, ΘΕΟΦΑΝΗ, ΕΡΑΣΜΙΑ, ΕΡΜΗΝΕΙΑ, ΑΦΡΟΔΙΤΗ, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, ΑΝΤΙΓΟΝΗ, ΠΑΝΔΩΡΑ, ΧΑΙΔΩ, ΛΑΜΠΡΩ, ΜΟΣΧΩ, ΑΡΗΒΟΪΑ, ΘΕΟΝΥΜΦΗ, ΑΚΡΙΒΗ, ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ, ΕΛΠΙΝΙΚΗ και ΑΜΜΟΥΝ, ο διδάσκαλος αυτών.
Ο Αμμούν ή Άμμων ήταν Διάκονος στην Άδριανούπολη της Θράκης και διδάσκαλος 40 ασκητριών παρθένων. Αυτόν λοιπόν, ο ηγεμόνας της Αδριανούπολης, Βάβδος, επειδή δε δεχόταν να θυσιάσει στα είδωλα, παρέπεμψε μαζί με τις 40 μαθήτριές του στον Λικίνιο, τον άρχοντα της Οράκης. Αυτός, αφού τις βασάνισε σκληρά, τις μεν πρώτες δέκα έκαψε ζωντανές, τις δε επόμενες οκτώ αποκεφάλισε, τις επόμενες δέκα σκότωσε με ξίφος, αφού τις χτύπησε στο στόμα και την καρδιά και τις υπόλοιπες δώδεκα θανάτωσε με μαχαίρια και πυρακτωμένα σίδερα στο στόμα. Τον δε Άμμούν θανάτωσε, αφού του έβαλε πυρακτωμένη καλύπτρα στο κεφάλι (άλλοι αναφέρουν ότι κατόπιν τον αποκεφάλισε). Όσον άφορα τα ονόματα των 40 Αγίων Παρθένων, τα παραθέτουμε με επιφύλαξη, διότι ορισμένα απ’ αυτά π.χ. Χάϊδω, Λάμπρω κ.λ.π. ανήκουν σε ονομασίες μεταγενεστέρων αιώνων (16ου-18ου) και όχι σ’ αυτές των πρώτων αιώνων μ. Χ. που μαρτύρησαν οι Αγίες.
ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΤΩΝ ΜΙΑΣΗΝΩΝ
Ή θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Μονής των Μιασηνών ρίχτηκε στη λίμνη Ζαγουρού για να μη τη σπιλώσουν οι Εικονομάχοι. Μετά από πολλά χρόνια ανεφάνη άσπιλη από τα νερά της λίμνης με θαυματουργικό τρόπο.
Απολυτίκιο. Ήχος βαρύς.
Χαίρε Κεχαριτωμένη, Θεοτόκε Παρθένε, λιμήν και προστασία του γένους των ανθρώπων εκ σου γαρ εσαρκώθη ο Λυτρωτής του κόσμου. Όθεν και χαρίτων ηγλάϊσας τω φέγγει, την σήν λαμπράν Εικόνα Μιασηνών τη Μάνδρα· ταύτην γαρ θαυμασίως, εξ υδάτων βυθού και αύθις ημιν δεδώρησαι.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΟΔΟΣ, ΚΑΛΛΙΣΤΗ, ΑΓΑΘΟΚΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ
Ήταν αδέλφια και η ανεύρεση της αλήθειας ήταν ο μεγάλος τους πόθος. Και ο Θεός τους ελέησε, αξιώνοντάς τους να ακούσουν το κήρυγμα των αποστόλων, από το όποιο ελκύστηκαν στο φως και τη ζωή του Χριστού. Από τότε η ζωή τους στάθηκε ζηλευτή πίστεως και αγαθοεργίας. Έδιναν άφθονη βοήθεια σε χήρες, ορφανά και ανέπτυξαν μεταξύ τους ευγενή και ιερή άμιλλα, ποιος να φέρει περισσότερες ψυχές μέσα ατό ψυχοσωτήριο λιμάνι της χριστιανικής Εκκλησίας. Και κατόρθωσαν πολλά. Την πίστη τους αυτή, επισφράγισαν και δια του μαρτυρίου. Όταν συνελήφθησαν, ομολόγησαν ότι άνηκαν στη χριστιανική Εκκλησία και ότι αυτό αποτελούσε καύχημά τους περισσότερο και από το αν είχαν κάποιο στέμμα στο κεφάλι τους. Μάταια ζήτησαν να τους δελεάσουν με υποσχέσεις και να τους εκβιάσουν με απειλές. Τα αδέλφια ενθαρρύνονταν μεταξύ τους, με ανώτερα πνευματικά λόγια. Έτσι, και των τριών τα κεφάλια κόπηκαν με το ξίφος. Και τα αδέλφια κατά σάρκα, στάθηκαν αδέλφια δια της πνευματικής αναγεννήσεως και στο μαρτυρικό θάνατο και στην κληρονομιά των αιωνίων αγαθών.
ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Ό εμπρησμός αυτός έγινε στα χρόνια του βασιλιά Λέοντα του μεγάλου του επονομαζόμενου Μακέλλη. Τότε πυρπολήθηκε το μεγαλύτερο μέρος της Κωνσταντινούπολης για επτά ήμερες.
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ, ο νέος που ασκήτευσε στο όρος της Μυουπόλεως
Γεννήθηκε κατά το έτος 1035 στο χωριό Μουταλάσκη της Καππαδοκίας. Οι γονείς του ήταν πολύ ενάρετοι και ονομάζονταν Ιωάννης και Σοφία. Φυσικά, σύμφωνα με τα Ιερά πιστεύω τους μεγάλωσαν και το παιδί τους, τον Μελέτιο. Αυτός, όταν μεγάλωσε ήλθε στην Ελλάδα επί Αλεξίου του Κομνηνού στη Μονή των Ταξιαρχών, την λεγόμενη του Συμβόλου, την μετέπειτα επονομασθείσα του οσίου Μελετίου. Εκεί, αφού έλαμψε δια της πνευματικής του ασκήσεως, απεβίωσε ειρηνικά το 1105. (Περί του βίου του οσίου Μελετίου, βλέπε τη μελέτη του αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου στη “Θεολογία” ΙΓ 97).
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ που ασκήτευσε στην Κρήτη
Για τον Όσιο αυτό δε βρίσκουμε καμιά πληροφορία για τη ζωή του. Ξέρουμε μόνο ότι ασκήτευσε στο Φαράγγι Κουρταλιώτη της επαρχίας Αγίου Βασιλείου της Κρήτης το 1670, και ότι υπάρχει μόνο Ακολουθία του, που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1879.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΓΓΕΛΗΣ, ο Νεομάρτυρας που μαρτύρησε στην Κων/πολη
Χρυσοχόος στο επάγγελμα ο Αγγελής, κάποτε διασκέδαζε στην Κων/πολη με γνώριμους εξωμότες χριστιανούς. Και χάριν αστείου, φόρεσε στο κεφάλι του τούρκικο σαρίκι. Οι Τούρκοι, θεώρησαν αυτή την ενέργειά του ως άρνηση της χριστιανικής θρησκείας και αποδοχή του μουσουλμανισμού, γι’ αυτό και τον πίεζαν να εξισλαμιστεί. Ο μάρτυρας απέκρουσε με αποστροφή τις δελεαστικές προτάσεις των Τούρκων και δέχτηκε για την αγάπη του Χριστού το μαρτύριο, χωρίς να υπολογίσει τη γυναίκα του και τα έξι παιδιά του. Είπε μάλιστα στον Βεζίρη: ” Ό,τι θέλεις κάμε, δέρνε, κόβε, σφάζε, κάψε με στη φωτιά, ρίξε με στα θηρία, πνίξε με στη θάλασσα, και ό,τι μπορείς κάμε σ’ αυτό το πήλινο σώμα μου, εγώ τον Χριστό μου δεν αρνούμαι, εγώ την πίστη μου δεν αλλάζω, εγώ Τούρκος δεν γίνομαι”. Έτσι, στις 1 Σεπτεμβρίου 1680 μπροστά στο παλάτι, κοντά στην Αγία Σοφία, τον αποκεφάλισαν και δέχτηκε το στεφάνι του μαρτυρίου. Το λείψανό του αγοράστηκε από τους χριστιανούς, αντί 300 γροσιών και το ενταφίασαν στο Μοναστήρι της νήσου Πρώτης.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ, ο Λέσβιος, Στυλίτης
Βλέπε βιογραφία του την 1η Φεβρουαρίου, μαζί μ’ αυτή των τριών αδελφών του.
[Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ο εν Αγυιά]
http://www.pigizois.net/index2.php