Δεν περνάς στην επομένη μέρα αντάμα με δειλούς και μοιραίους!

Γράφει ο Μαγια
Μην το κουράζουμε. Ουδείς αρμόδιος κυβερνητικός ή κρατικός αξιωματούχος έχει συναισθανθεί το μέγεθος του εγκλήματος που συνετελέσθη. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση, αρκετοί θα μας είχαν, ήδη, «αδειάσει τη γωνιά» και, ταυτόχρονα, θα είχαν ξεκινήσει οι προβλεπόμενες δικαστικές διαδικασίες εναντίον των φαύλων προκατόχων τους, που επί δεκαετίες ανέχτηκαν, συντήρησαν και εκμεταλλεύτηκαν ψηφοθηρικά την παράνομη δόμηση και αυθαιρεσία στο Μάτι της φρίκης (κι όχι μόνο).
Η αίσθηση της ατιμωρησίας, που διαποτίζει όλη την κοινωνία, έχει δημιουργήσει και μία πολιτική γενιά με απύθμενο θράσος και προκλητική ανευθυνότητα.
Δεν τους συγκινεί ο αβάστακτος πόνος που υπάρχει τις τελευταίες μέρες από την  εκατόμβη νεκρών στις πυρκαγιές.
Πάνω στα αποκαϊδια της πρόσφατης φονικής πυρκαγιάς και στις  σορούς των δεκάδων θυμάτων, στρογγυλοκάθησαν ανερυθρίαστα και τα κόμματα της συμφοράς. Αυτοί που είχαν εγκλωβίσει την Ελλάδα στο παρελθόν, καταδικάζοντάς την να ζει ξανά και ξανά τα ίδια μικρά και μεγάλα δράματα, χωρίς ουσιώδη βήματα προόδου, έχουν το θράσος να κουνάνε το δάκτυλο και να εμφανίζονται σαν …σωτήρες.
Σφάλμα του Τσίπρα, ν΄ αναλάβει την πολιτική ευθύνη. Να εκποιήσει μετοχές του (εναπομείναντος) πολιτικού του κεφαλαίου για να καλύψει τα πολιτικά αποκαίδια της κυβέρνησής του, τους άσχετους, τους ανίκανους να αλλάξουν πράγματα, τους δειλούς και τους ανεύθυνους.
Ο πρωθυπουργός πρέπει ν΄ αντιληφθεί ότι κάποιοι φανατικοί, που διεκδικούν τη «μοναδική αλήθεια», όπως έκαναν την περίοδο του Μπρέζνιεφ, τον οδηγούν και τον ενημερώνουν λανθασμένα. Τον αφήνουν να εκτεθεί.
Ο Τσίπρας πρέπει να καταλάβει ότι τα αστεία έχουν τελειώσει και οφείλει να πάρει κεφάλια χωρίς συναισθηματισμούς. Με γνώμονα, όχι ποιοι έχουν ένσημα στο κόμμα και στο περιβάλλον του, αλλά ποιοι έχουν αρχές και είναι επαρκείς, ικανοί και αποφασισμένοι να συνεισφέρουν, ώστε η χώρα να γίνει, επιτέλους, κανονική.
Δεν περνάς στην επομένη μέρα αντάμα με δειλούς, μοιραίους και άβουλους.
Επί πλέον απαιτείται συγκροτημένο σχέδιο και αταλάντευτη πολιτική βούληση.
Ίδωμεν!…