Για το ηθικό πλεονέκτημα, ρε γαμώτο!…

Γράφει ο Μαγια
― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν τό βρε και δεν τό πε ακόμα.
Οι Μοιραίοι (Κ. Βάρναλης)
Ή μήπως θα το βρει και θα το πει τώρα;
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για τον κυβερνώντα ΣΥΡΙΖΑ. Να συνδυάσει τη διατυμπανιζόμενη βούλησή του να μη χαθεί η τραγωδία μέσα στη φλυαρία και την υποκρισία της γλίτσας με τον απεγκλωβισμό του από τις νοσηρές αρχές και πρακτικές των προκατόχων του, που συνοψίζονται στις φράσεις: «μαζί τα φάγαμε» – μόνοι σας καήκατε ή μόνοι σας πνιγήκατε! Εμείς ό,τι μπορούμε κάνουμε για ν΄ απαλύνουμε τον πόνο σας, με εφάπαξ βοηθήματα…
Η κοινωνία μπορεί να είναι θαμμένη στης αποβλάκωσης τον τάφο και του κυνισμού τον λάκκο, αλλά απαιτεί απαντήσεις για την ανοχύρωτη Πολιτεία μας. Και, επιτέλους, άμεσες λύσεις για την αποφυγή μιας νέας τραγωδίας.
Πρωτίστως απαιτεί μια πράξη ευαισθησίας και ευθύνης. Ενα διαφορετικό αποτύπωμα. Ανάλογο με εκείνο της υπουργού Εσωτερικών της Πορτογαλίας Κονστάντσας Ουρμπάνου ντε Σόουζα, που υπέβαλε αμέσως την παραίτησή της, μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του περασμένου Οκτωβρίου, γιατί έκρινε ότι «δεν υπάρχουν οι πολιτικές και προσωπικές συνθήκες που θα μου επέτρεπαν να παραμείνω στη θέση μου».
Για το ηθικό πλεονέκτημα, ρε γαμώτο, ας βρεθεί ένας κυβερνητικός αξιωματούχος ν΄ αντιγράψει την επιστολή της Πορτογαλίδας υπουργού. Και τότε οι πολίτες, όχι μόνο θα τους ξεχωρίσουν από τους «άλλους», αλλά θ΄ αντιληφθούν ότι κάτι αλλάζει σ΄ αυτόν τον ρημαγμένο τόπο!
ΥΓ, Θα είναι κρίμα να έχουμε, κι εδώ, να κάνουμε με αυτό που περιγράφει ο στίχος του Μανώλη Αναγνωστάκη: «Δεν έφταιγεν ο ίδιος. Τόσος ήτανε».