Συγκλονίζουν τα λόγια του Λάκη Λαζόπουλου για τον μαθητή που αυτοκτόνησε. Ο πρωταγωνιστής «λύγισε» μπροστά στον άδικο και σκληρό θάνατο του έφηβου αγοριού.
Με την ευαισθησία του πατέρα και τον γλαφυρό λόγο του συγγραφέα ο γνωστός ηθοποιός έγραψε στο προσωπικό του blog ένα τρυφερό, μακροσκελές κείμενο γεμάτο αγάπη: «Ενας κόμπος στον λαιμό. Διαβάζω. Ξαναδιαβάζω. Ενα παιδί, 15 χρονών, πέρασε το σκοινί στον λαιμό του και πέταξε στον ουρανό. Μακριά από έξι παιδιά που του κατέστρεψαν τη ζωή. Μόνος του τώρα. Εκεί που δεν θα τον πειράζει κανείς».
Ετσι άρχισε ο Λάκης να γράφει. Συγκινημένος και συνάμα ταραγμένος. Κι αναρωτήθηκε: «Πώς το αγκάλιασε έτσι ο θάνατος; Πώς δέχτηκε το σκοινί να τυλιχτεί γύρω από τον λαιμό ενός 15χρονου παιδιού; Ηταν ένα παιδί που διάβαζε, ήταν ένα παιδί ήσυχο που δεν πολυμιλούσε, που τα κράταγε μέσα του. Που οι γονείς του τίποτα δεν κατάλαβαν γι’ αυτό. Πώς ζούσε αυτό το παιδί σ’ αυτή τη φλύαρη εποχή, όπου ο κάθε μικρόψυχος θέλει να καταστρέψει τον ήσυχο, τον σιωπηλό. Νομίζουν ότι επειδή δεν θες να μιλάς δεν υπάρχεις. Νομίζουν πως η σιωπή, η ησυχία, η βαθιά σκέψη είναι ελάττωμα».
Ο λόγος του κατόπιν σκλήρυνε. Εγινε «σίδερο-ατσάλι» για τους έξι νταήδες που φέρεται ότι οδήγησαν τον Νικόλα στο ξαφνικό «αντίο». «Κι όλοι αυτοί οι φωνακλάδες, οι πρώιμοι νταήδες, που μαζεύονται και κλωτσούν, χτυπούν, δέρνουν, βρίζουν, φτύνουν, μειώνουν, υποτιμούν, νοιώθουν ότι προεξέχουν σε μια κοινωνία που έστησε ένα βάθρο για να ανεβαίνουν όλα τα φασιστογεννήματα. “Καταστρέψτε τους” λέει ο μικρός στο γράμμα που άφησε πίσω του. “Ετσι όπως κατέστρεψαν κι εμένα”. Δεν τους συγχωρεί. Δεν μπορεί όμως να τους πολεμήσει. Θανατώνεται για να το δείξει. Θυσιάζεται. Αυτό ένοιωσα. Οτι το παιδί αυτό δεν αυτοκτόνησε αλλά θυσιάστηκε. Και θέλει να πει “σταματήστε”. Τα λόγια του με σήκωσαν απ’ τη θέση μου. Ταράχτηκα. Την ώρα όμως που ο θυμός πήγε να μ’ αρπάξει τον άφησα. Και είπα παιδιά είναι κι αυτά τα έξι. Ποιος ξέρει πώς βρώμισε τόσο γρήγορα η ψυχή τους. Από μόνα τους; Αποκλείεται» έγραψε ο Λάκης Λαζόπουλος αποχαιρετώντας με τον δικό του τρόπο το γλυκό παιδί που δεν μίλησε…