Εορτάζοντες την 26ην του μηνός Μαρτίου

ΣΥΝΑΞΙΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 26 ΜΑΡΤΥΡΕΣ πού μαρτύρησαν στη Γοτθία, από τους οποίους οι δύο είναι Πρεσβύτεροι, Βαθούσης (ή Άαθούσης) και Ουίρκας (ή Ούήρικας) με τους δύο γιους του και τις τρεις θυγατέρες του και Αρπύλας ο μοναχός, λαϊκοί δε, Άβήπας, Αγνός (ή Αγγιάς), Ρύαξ ή (Ρυΐας), Ηγάθραξ. Ήοκόος (ή Ήσκόης), Σύλλας, Σίγητζας (ή Σίδητζας), Σουηρίλας, Σεϊμβλας, Οέρμας (ή Οέρθας). Φίλγας και από τις γυναίκες Άννα, Αλλάς, Βάρις (ή Βάρκα), Μωϊκώ, Μαμίκα, Ούϊρκώ (ή Ούηκώ) και Ανιμαΐς.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΟΔΡΑΤΟΣ, ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ, ΜΑΝΟΥΗΛ και άλλοι ΣΑΡΑΝΤΑ (40) από την Ανατολή
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ο Ομολογητής, ηγούμενος Τριγλίας
ΔΙΗΓΗΣΗ ωφέλιμη Μάλχου μοναχού, πού αιχμαλωτίστηκε
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ο Νέος αδελφός του Οσίου Παύλου του εν τω Λάτρω
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ από τη Σόφια της Βουλγαρίας
[Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΥΛΙΟΣ ο Αναγνώστης]
Αναλυτικά
ΣΥΝΑΞΙΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ
Γαβριήλ σημαίνει άνθρωπος του Θεού. Στην Αγία Γραφή, τον αρχάγγελο αυτό του Θεοϋ συναντάμε μία φορά στην Παλαιά Διαθήκη και δύο φορές στην Καινή. Στήν Παλαιά Διαθήκη, μας τον παρουσιάζει ο Δανιήλ σε μια όραση του (Η’ 16-17), όταν ζητάει άπ’ αυτόν την εξήγηση της. Εκεί παρουσιάζεται μπροστά του κάποιος άνθρωπος, πού είναι ο Γαβριήλ, και του εξηγεί ότι το κριάρι με τα , δύο κέρατα σήμαινε τους βασιλείς της Μηδίας και της Περσίας. ο δε τριχωτός τράγος, το βασιλιά της’ Ελλάδας. Στην Καινή Διαθήκη, ο αρχάγγελος Γαβριήλ στέλνεται στο Ζαχαρία (Λουκ. Α’, 11-19) και του αναγγέλλει ότι ή γυναίκα του Ελισάβετ θα συλλάβει και θα γεννήσει τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. ο Γαβριήλ, επίσης, είναι αυτός πού ευαγγελίζεται στην Παρθένο Μαρία την άσπορη σύλληψη και γέννηση του Σωτήρα Χριστού.
Άπολυτίκιον. ‘Ηχος δ’. ο υψωθείς εν τω Σταυρω.
Φερωνυμία καταλλήλω έμπρέπων, καθυπουργείς εν τη του Λόγου σαρκώσει, ως στρατηγοί των Ασωμάτων τάξεων όθεν εύηγγέλισαι, τη Παρθένω Μαρία, χαίρε προσφωνών αυτή, τον Θεόν γαρ συλλήψη’ ον έκδυσώπει σώζεσθαι ημάς, τους σε ύμνούντας, Γαβριήλ Αρχάγγελε.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 26 ΜΑΡΤΥΡΕΣ πού μαρτύρησαν στη Γοτθία, από τους οποίους οι δύο είναι Πρεσβύτεροι, Βαθούσης (ή Άαθούσης) και Ουίρκας (ή Ούήρικας) με τους δύο γιους του και τίς τρεις θυγατέρες του και Αρπύλας ο μοναχός, λαϊκοί δε, Άβήπας, Αγνός (ή Άγγιάς), Ρύαξ ή (Ρυΐας), Ηγάθραξ. Ήοκόος (ή Ήσκόης), Σύλλας, Σίγητζας (ή Σίδητζας), Σουηρίλας, Σεϊμβλας, Οέρμας (ή Οέρθας). Φίλγας και από τίς γυναίκες “Αννα, Αλλάς, Βάρις (ή Βάρκα), Μωϊκώ, Μαμίκα, Ούϊρκώ (ή Ούηκώ) και Ανιμαΐς.
Έζησαν στα χρόνια του βασιλιά των Γότθων Ίουγγουρίχου και βασιλέως των Ρωμαίων Γρατιανοϋ (375-383). Όλοι αυτοί οι Άγιοι ομολόγησαν τον Χριστό και κάηκαν ζωντανοί από τον προαναφερθέντα βασιλιά των Γότθων. Τότε συνέβη και κάτι το αξιοσημείωτο. Κάποιος χριστιανός, έφερε στην Εκκλησία πρόσφορο, αλλά εκείνη τη στιγμή τον συνέλαβαν οί ειδωλολάτρες και αφού ομολόγησε τον Χριστό έγινε ο ίδιος πρόσφορο στον Θεό, παίρνοντας το στεφάνι του μαρτυρίου μέσα στο καμίνι της φωτιάς.
0Ι ΑΓΙΟΙ ΚΟΔΡΑΤΟΣ, ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ, ΜΑΝΟΥΗΛ και άλλοι ΣΑΡΑΝΤΑ (40) από την Ανατολή
Υπήρξαν όλοι στα χρόνια των διωγμών της Εκκλησίας, από τους ειδωλολάτρες αυτοκράτορες. Αφού τους συνέλαβαν, τους πίεζαν ν’ αρνηθούν τον Χριστό. ‘Αλλ’ αυτοί επανέλαβαν πολλές φορές την ομολογία τους και δήλωσαν, ότι ποτέ δεν θα λιποτακτούσαν από τη σημαία του Ευαγγελίου. Απελπισμένος ο δικαστής, διέταξε να διανοίξουν τίς πλευρές τους. Όταν και αυτό το βασανιστήριο στάθηκε ανίσχυρο να μεταβάλει την αφοσίωση τους στον Χριστό, διέταξε τον αποκεφαλισμό τους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ο Όμολογητής, ηγούμενος Τριγλίας
Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Λέοντα του Αρμενίου (813-820). Αφοσιώθηκε με θέρμη στην ασκητική ζωή, και δεν άργησε να διακριθεί για την υπέροχη αρετή του. Σαν ηγούμενος της μονής Τριγλίας, διακρίθηκε όχι μόνο για τη συνετή και χρηστή διοίκηση του, αλλά και διότι φρόντιζε με ζήλο για το πνευματικό μέρος της μοναστηριακής ζωής, πού είναι και ο κυριότερος σκοπός της. ‘Αλλ’ όταν ο εικονομάχος Λέων ο Ε’, εξέδωσε διαταγές εναντίων των αγίων εικόνων, τότε ο ηγούμενος Στέφανος άφησε το μοναστήρι του και κατέβηκε στις πόλεις. Εκεί στήριζε τους διωκόμενους και ενίσχυε την άκαμπτη αντίσταση τους. Για τις ενέργειες του αυτές συνελήφθη και υποβλήθηκε σε φυλακίσεις και εξορίες. Μέσα δε σ’ αυτές τις κακοπάθειες, άφησε την τελευταία του πνοή. (Ή μνήμη του από ορισμένους Συναξαριστές επαναλαμβάνεται και την 3η Σεπτεμβρίου).
ΔΙΗΓΗΣΗ ωφέλιμη Μάλχου μοναχού, πού αιχμαλωτίστηκε
Με δυο λόγια ή διήγηση αυτή έχει ως εξής: ο Μάλχος, πού ήταν μοναχός σε κάποιο μοναστήρι, έκανε παρακοή στον Γέροντα του και ξεκίνησε για την πατρίδα του τη Μαρώνεια της Συρίας, για να παραλάβει την κληρονομιά των πεθαμένων γονιών του. Στό δρόμο τον συνέλαβαν Σαρακηνοί και μαζί με μια γυναίκα τους πούλησαν σ’ έναν Αιθίοπα. Εκεί ο Μάλχος έδειξε άριστο παράδειγμα ύπηρέτου. Και ο κύριος του για να τον ανταμείψει , του πρότεινε να παντρευτεί τη συναιχμάλωτό του γυναίκα. ο Μάλχος του εξήγησε ότι είναι μοναχός και δεν του επιτρέπεται να παντρευτεί. ο Αιθίοπας όμως τον απείλησε και έτσι ο Μάλχος έκανε εικονικό γάμο με τη γυναίκα αυτή. Κάποια νύχτα, κατόρθωσαν και δραπέτευσαν, αλλ1 ο Αιθίοπας μαζί μ’ έναν υπηρέτη του τους κυνήγησαν. Αυτοί για να σωθούν μπήκαν σε μια σπηλιά, πού ήταν γεμάτη άγρια θηρία. Έκαναν το σημείο του Σταυρού και τα θηρία δεν τους άγγιξαν καθόλου. Μόλις όμως μπήκε στη σπηλιά ο Αιθίοπας με τον υπηρέτη του, για να σφάξουν τον Μάλχο με τη γυναίκα, όρμησε μια λέαινα και τους κατασπάραξε. Τότε ο Μάλχος με τη γυναίκα, αφού ευχαρίστησαν τον Θεό για τη σωτηρία τους, ή μεν γυναίκα μπήκε σε γυναικείο μοναστήρι, ο δε Μάλχος γύρισε στο δικό του, συλλογιζόμενος ότι ή παρακοή τον οδήγησε σε άσχημες περιπέτειες, και πώς ο ασφαλέστερος δρόμος είναι αυτός της υπακοής.
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ο Νέος αδελφός του Οσίου Παύλου του εν τω Λάτρω
Ή βιογραφία του σώζεται χειρόγραφη στη Σκήτη της Αγίας Άννας του Αγίου Όρους, αλλά και άλλού.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΠΟΣ από τη Σόφια της Βουλγαρίας
Ό Άγιος αυτός Γεώργιος καταγόταν από τη Σόφια της Βουλγαρίας και κάποτε βρέθηκε στην Άδριανούπολη της Θράκης. Εκεί πήγε σε κάποιο Άγαρηνό τοξοποιό για να φτιάξει το τόξο του. Σέ κάποια στιγμή όμως ο Αγαρηνός τοξοποιός έβρισε τον Χριστό και ο Γεώργιος με δυνατή φωνή του είπε ότι, “μέγας μόνος Κύριος Ιησούς Χριστός ο Θεός ημών…”. Αυτό άκουσαν οι εκεί παρευρισκόμενοι Τούρκοι, όρμησαν επάνω του και τον χτύπησαν σκληρά. Κατόπιν τον οδήγησαν στον ηγεμόνα, αλλά και εκεί ο γενναίος Γεώργιος ομολόγησε τον Χριστό. Τότε ακολούθησε μια σειρά φρικτών βασανιστηρίων και αυστηρής απομόνωσης. Κατόπιν με υποσχέσεις και κολακείες προσπάθησαν να κάμψουν το φρόνημα του, αλλά και πάλι ο Γεώργιος, πού ήταν εγγράμματος, με εύστοχες απαντήσεις ομολογούσε τον Χριστό Θεό αληθινό. Τελικά τη Μ. Τρίτη στις 26 Μαρτίου 1437 τον έκαψαν ζωντανό με φρικτό τρόπο και έτσι πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου. Ήταν σε ηλικία 30 χρονών.
[Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΥΛΙΟΣ ο Αναγνώστης]