Οι Έλληνες εκθέτες στην Boot του Ντίσελντορφ έδειξαν το δρόμο

Πάνω απο 40 ήταν οι ελληνικές συμμετοχές στη φετινή έκθεση θαλάσσιου τουρισμού του Ντίσελντορφ. Ο κλάδος χρειάζεται τη στήριξη της πολιτείας για να αναπτυχθεί περισσότερο και να ανταγωνιστεί άλλες χώρες.

Έναν εκπληκτικό καλοκαιρινό κόσμο στην καρδιά του χειμώνα φιλοξενεί κάθε χρόνο τέτοιες μέρες η Boot του Ντίσελντορφ, η μεγαλύτερη έκθεση θαλάσσιου τουρισμού. Από πολυτελέστατα ηλεκτροκίνητα σκάφη αξίας 1,3 εκ. ευρώ, μέχρι την τελευταία λέξη σε είδη εξοπλισμού για κατάδυση, από ειδικά ξύλινα έπιπλα για ναυτικούς ομίλους μέχρι εικαστική τέχνη με μοναδικό μοτίβο τη θάλασσα, η έκθεση του Ντίσελντορφ, με 1900 εκθέτες από 60 χώρες, μαγνητίζει όχι μόνο επιχειρηματίες του είδους, αλλά και επισκέπτες που έρχονται για να ναυλώσουν ιστιοφόρα για την καλοκαιρινή τους απόδραση στα ελληνικά νησιά.
Ανασφάλεια ενόψει της τουριστικής σεζόν
Τέτοιους συναντήσαμε στο περίπτερο της Έλενας Βρυώνη από την Ionian Charter. Η κυρία Βρυώνη είναι ίσως από τους πρώτους που συμμετέχει σε αυτήν την έκθεση, και επειδή μεγάλωσε στη Γερμανία γνωρίζει πολύ καλά την αγορά στο εξωτερικό. Έχει σταθερή πελατεία από τη Γερμανία, το Βέλγιο, την Ολλανδία και από γειτονικές τους χώρες που την επισκέπτονται για να υπογράψουν ναυλοσύμφωνα σκαφών αναψυχής για το καλοκαίρι. Πρόκειται για μια δραστήρια επιχειρηματία που έχει αναλάβει και πρόεδρος του ΣΙΤΕΣΑΠ, του Συνδέσμου Ιδιοκτητών Τουριστικών Σκαφών Άνευ (Μονίμου) Πληρώματος. Ο σύνδεσμος εκπροσωπεί 750 επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα με πάνω από 1000 σκάφη διαφόρων κατηγοριών, μεγεθών και τύπων.
Η Έλενα Βρυώνη αισθάνεται μεγάλη ανασφάλεια για τη νέα τουριστική σεζόν λόγω σειράς τροποποιήσεων που έγιναν στον νόμο 4256 του 2014. Αν και ψηφίστηκε το Δεκέμβριο στη βουλή, οι ενδιαφερόμενοι περιμένουν υπουργικές διευκρινίσεις που ακόμη δεν έχουν γίνει. «Δεν ξέρουμε εάν ο πελάτης θα πρέπει να βάλει αυτός τον skipper ή όχι, ποιος θα τον προσλάβει. Μέχρι στιγμής υπήρχαν σκάφη τα οποία δούλευαν στα ελληνικά νησιά και έβαζαν 10, 12, 15 άτομα και πήγαιναν ημερήσια εκδρομή στα γύρω νησιά να κάνουν το μπάνιο τους, να απολαύσουν τον ήλιο και τη θάλασσα. Αυτή τη στιγμή έρχεται η κυβέρνηση και λέει μέχρι 12 άτομα, από εκεί και ύστερα χρειάζεται skipper».
Αύξηση τελών και κόστους
Το κύμα αποκρατικοποιήσεων που συμπεριλαμβάνει και τη μαρίνα Αλίμου, μια από τις μεγαλύτερες της ανατολικής Μεσογείου με πάνω από 1100 θέσεις ελλιμενισμού, θέτει υπό διωγμό μεγάλο αριθμό σκαφών που ανήκουν σε μέλη της ΣΙΤΕΣΑΠ. «Δεν υπάρχει άλλη μαρίνα για να πάμε» λέει η Ελένη Βρυώνη, «είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε εκεί, είναι το σπίτι μας, κι αυτή τη στιγμή μας ξεσπιτώνουν. Το κράτος καλά κάνει και θέλει να πουλήσει, όμως θα πρέπει να εξασφαλίσει κι εμάς τους επαγγελματίες που τόσα χρόνια στηρίζουμε την οικονομία της Ελλάδας».
Εμπόδια για την περαιτέρω ανάπτυξη του γιώτινγκ στην Ελλάδα θέτει ο τροποποιημένος νόμος 4256/14 σε ό,τι αφορά το πρωτόκολλο γενικής επιθεώρησης που για τα πλοία με ξένη σημαία απαιτεί να εκδίδεται και στην Ελλάδα. Χαρακτηριστική η περίπτωση του Γερμανού επιχειρηματία Μαρκ Ρόζενταλ, ιδιοκτήτη της μεγαλύτερης εταιρείας διαχείρισης και μίσθωσης σκαφών στη Μεσόγειο, της Sun Charter με έδρα την Κέρκυρα. Διαθέτει πάνω από 100 σκάφη αναψυχής, όλα με γερμανική σημαία, και τώρα σύμφωνα με το νόμο θα πρέπει να πάρει Γενικό Πρωτόκολλο Επιθεώρησης και από τις ελληνικές αρχές. Μέτρα φοροεισπρακτικά που αναχαιτίζουν την ανάπτυξη, μας είπε.
«Μέχρι χθες είχαμε το γερμανικό πρωτόκολλο επιθεώρησης αναγνωρισμένο σε ολόκληρη την ΕΕ. Έχουμε πλοία στην Ισπανία, την Ιταλία, την Κροατία χωρίς πρόβλημα, τα τελευταία 25 χρόνια δεν έχουμε πρόβλημα. Φέτος χρειαζόμαστε και ελληνικό γιατί το γερμανικό, στη μορφή που είναι, δεν αναγνωρίζεται πια. Το κόστος ανέρχεται στα 600 με 700 ευρώ το πλοίο. Επίσης επιβλήθηκε επιπλέον φορολόγηση, ένα τέλος 8 ευρώ το μέτρο. Το επιπλέον κόστος θα φτάσει τα 1500 ευρώ το πλοίο. Που σημαίνει ότι θα πρέπει να ενοικιάζω το κάθε πλοίο 3 εβδομάδες περισσότερο τη σεζόν για να προσεγγίσω τις εισπράξεις μου, κι αυτό δεν είναι εφικτό. Όταν οι ιδιοκτήτες δεν παίρνουν το επιθυμητό κέρδος, πηγαίνουν σε άλλη χώρα. Αυτό έγινε στην Τουρκία. Επειδή μειώθηκε η ζήτηση ο αριθμός τους μειώθηκε από 700 σε 300 πλοία. Το ίδιο υπάρχει κίνδυνος να γίνει και στην Ελλάδα».
Φαντασία για τον καταδυτικό τουρισμό
Δυσλειτουργίες νομικής φύσης καταγράφονται και στα θαλάσσια σπορ, όπως στις καταδύσεις. Το υπουργείο Πολιτισμού έχει απαγορεύσει στους ερασιτέχνες δύτες να προσεγγίζουν ναυάγια του Α΄ και Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τα οποία θεωρεί μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς. Η άρση αυτής της απαγόρευσης θα μπορούσε να φέρει πολλαπλά οφέλη στις τοπικές κοινωνίες υπό τη μορφή «εισιτηρίου» επίσκεψης τέτοιων ναυαγίων. Ιδέες ανάπτυξης του καταδυτικού τουρισμού υπάρχουν πολλές, χρειάζεται όμως φαντασία, όπως μας είπε ο Ροδίτης Αντώνης Κάνταρος, ιδιοκτήτης σχολής καταδύσεων. «Έχουμε αυτή τη στιγμή πολλά σκάφη στη μαρίνα που σαπίζουν. Πήγα και ζήτησα να πάρω ένα-δύο, να τα βουλιάξω με δική μου χρηματοδότηση και να τα κάνω ναυάγια. Περιττό να σας πω ότι γελάγανε μαζί μου, δεν ήξεραν που να απευθυνθούν, δεν ήθελαν να βοηθήσουν».
Και όμως, από τέτοια τεχνητά ναυάγια δημιουργούνται τεχνητοί ύφαλοι, με αποτέλεσμα να αποκαθίσταται συν τω χρόνω η θαλάσσια χλωρίδα και πανίδα. Το παράδειγμα των νησιών Μέντες, ένα σύμπλεγμα βραχονησίδων στις μεσογειακές ακτές της Ισπανίας, είναι χαρακτηριστικό. Έχει γίνει αγαπημένος καταδυτικός προορισμός, ένας υποβρύχιος παράδεισος ψαριών.
Οι πάνω από 40 Έλληνες εκθέτες στην Boot του Ντίσελντορφ αντιπροσωπεύουν ένα δυναμικό κομμάτι τουρισμού που χρειάζεται στήριξη για να αναπτυχθεί όπως θα έπρεπε και να ανταγωνιστεί τις ξένες αγορές. Από τις συζητήσεις μαζί τους φαίνεται ότι διαθέτουν χρόνο, διάθεση και φαντασία για να το επιτύχουν. Η Πολιτεία διαθέτει τη βούληση;
[DW]