Ἔστι μὲν οὖν Ἑλλὰς καὶ ἡ Μακεδονία
ΘΕΟΦΑΝΗΣ Θ. ΓΚΑΤΖΗΣ*
Mε αφορμή το δεσπόζον ζήτημα της ονομασίας της γειτονικής χώρας των Σκοπίων θα προβώ στη διατύπωση ορισμένων σκέψεών μου. Οι σκέψεις αυτές διανθίστηκαν το τελευταίο χρονικό διάστημα αρχικά από το ουτοπικό και κατόπιν από το ρεαλιστικό στοιχείο. Αρχικά, επηρεασμένος από μηνύματα που εκπέμπονται τις ημέρες των Χριστουγέννων και συνδέονται, μεταξύ άλλων, με την αδελφοσύνη και την ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των λαών οι σκέψεις που με κατέκλυσαν ήταν οι εξής: Aς συμφωνήσει, σκέφτηκα, η ελληνική κυβέρνηση να αποδοθεί παράγωγο της λέξης Μακεδονίας στη γείτονο χώρα των Σκοπίων, καθότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού αυτού μεγάλωσε με αυτό το όνομα, αρκεί στη συνθήκη που θα υπογράψουν να αποδεχτούν ρητά ότι είναι Σλάβοι, που εγκαταστάθηκαν στα εδάφη που διαβιούν από τον 7ο αιώνα μ.χ. και δε συνδέονται με τους αρχαίους Μακεδόνες- εξάλλου ο πρώτος Πρόεδρος των Σκοπιών Κίρο Γκλιγκόροφ είχε αναφέρει επί λέξει ότι οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι και δε διαθέτουν καμία σχέση με τον Μέγα Αλέξανδρο- να κατεδαφίσουν τα αγάλματά που συνδέονται με την ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας και ευρίσκονται σε κεντρικές πλατείες και δρόμους της πόλης των Σκοπίων, καθώς και να διαβεβαιώσουν ότι δε διαθέτουν αλυτρωτικές βλέψεις στην περιοχή της Μακεδονίας.
Κατόπιν, όμως, σκέφτηκα ότι, όλα αυτά, είναι ουτοπικά για να είναι αληθινά. Έτσι, ακόμη και αν η κυβέρνηση των Σκοπίων αποδεχτεί τους όρους της συνθήκης που προανέφερα ποιος μας διαβεβαιώνει ότι μια μελλοντική κυβέρνηση των Σκοπίων, επί παραδείγματι σε είκοσι χρόνια από τώρα, όμοια ιδεολογικά και σε πρακτικές με την εθνικιστική κυβέρνηση του πρώην Πρωθυπουργού Γκρουέφσκι, δεν θα αμφισβητήσει τη συμφωνία και θα διεκδικεί τα εδάφη της Μακεδονίας (όπως ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν αμφισβητεί τη συνθήκη της Λωζάνης) της Μακεδονίας λέγοντας ότι ονομαζόμαστε Μακεδονία και κατά συνέπεια να θέσουν θέμα διεκδίκησης των εδαφών της ελληνικής Μακεδονίας.
Ως εκ τούτου υπερίσχυσε η ρεαλιστική σκέψη που εδράζεται στο γεγονός ότι για να αποφύγουμε μελλοντικές περιπέτειες επιβάλλεται η ελληνική πλευρά να μην αποδεχτεί το όνομα Μακεδονία είτε κάποιο παράγωγό τoυ, διότι θα είναι ολέθριο λάθος. Το όνομα που επιβάλλεται να αντιπροτείνει είναι, είτε Βαρντάρσκα -που ήταν η ονομασία της περιοχής των Σκόπιων μέχρι το 1941, και υφίσταται σε γραμματόσημο που κυκλοφόρησε το 1940 καθώς και σε χάρτη της Γιουγκοσλαβίας το 1937- είτε κάποιο άλλο όνομα, όπως για παράδειγμα Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία. Η μετονομασία της Βαρντάρσκα σε Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας πραγματοποιήθηκε το 1944 από το στρατάρχη Τίτο. Επομένως, επιβάλλεται, επ’ ουδενί, να μην αποδεχτεί η ελληνική κυβέρνηση να λάβει το όνομα Μακεδονία ή παράγωγό του η γειτονική χώρα. Αυτό θα πρέπει να είναι το ελάχιστο χρέος προς τους χιλιάδες προγόνους μας που πότισαν με το αίμα τους τα χώματα της Μακεδονίας για να την απελευθερώσουν από τις ξένες δυνάμεις. Ένας από αυτούς ήταν και ο προπάππους μου, Γκατζής Ιωάννης που θυσιάστηκε στη μάχη του Κιλκίς- Λαχανά με τους Βουλγάρους (19-21 Ιουνίου 1913) αφήνοντας πίσω του δύο ορφανά, ένα εξ αυτών σε νηπιακή ηλικία και το άλλο γεννηθέντα 45 ημερών προ του θανάτου του!
Επίσης, αξίζει να επισημάνουμε την επίκαιρη φράση του αρχαίου Έλληνα ιστορικού, φιλοσόφου και γεωγράφου Στράβων στο έργο του “Γεωγραφικά (Ζ’ 9)” «Ἔστι μὲν οὖν Ἑλλὰς καὶ ἡ Μακεδονία» που σημαίνει «Είναι λοιπόν Ελλάδα και η Μακεδονία». Εν κατακλείδι, είναι πρέπον οι Έλληνες και οι Ελληνίδες να παρευρεθούν στο συλλαλητήριο αυτής της Κυριακής, στη Θεσσαλονίκη και στο συλλαλητήριο της 4ης Φεβρουαρίου στην Αθήνα για να διατρανώσουν ότι η Μακεδονία είναι μία και ελληνική και ότι το όνομά της δε χαρίζεται!
Οικονομολόγος- Διεθνολόγος, Αρθρογράφος
ΜSc Σχεδιασμός και Ανάπτυξη Τουρισμού και Πολιτισμού, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Ethnikosagwn.blogspot.com
Facebook: Θεοφάνης Γκατζής
