Ενα πολυδαίδαλο δίκτυο, στο οποίο συμμετείχαν Σαουδάραβες αξιωματούχοι, επιχειρηματίες, μεσάζοντες και άλλοι αφανείς ή εμφανείς παράγοντες στην Αθήνα και το Ριάντ, φαίνεται πως επιχείρησε να μπλοκάρει τη διακρατική συμφωνία για την πώληση των 300.000 βλημάτων. Κεντρικό ρόλο στην όλη υπόθεση δείχνει να διαδραμάτισε πρόσωπο-«βαθύ λαρύγγι», που αναζητείται στους χώρους των αρμόδιων υπηρεσιών.
ΑΛΕΞΗΣ ΣΕΙΡΙΟΣ
[email protected]
Στοιχεία-βόμβα, που εξηγούν σε μεγάλο βαθμό την εμπλοκή στην αρχική διακρατική συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και της Σαουδικής Αραβίας για την πώληση 300.000 παλαιών βλημάτων και, εν συνεχεία, τη διαρροή απόρρητων διπλωματικών εγγράφων και την πολιτική εκμετάλλευση της υπόθεσης από την αντιπολίτευση στην Αθήνα, φέρνει σήμερα στο φως η «Νέα Σελίδα».
Από τα στοιχεία αυτά εγείρονται σοβαρά ερωτήματα για τον τρόπο με τον οποίο λειτούργησαν διπλωματικά στελέχη του υπουργείου Εξωτερικών -ο ρόλος ορισμένων εκ των οποίων ερευνάται πλέον στο πλαίσιο της ΕΔΕ που διέταξε ο Νίκος Κοτζιάς- αλλά και ο περιβόητος Γιάννης (Τζον) Σφακιανάκης, που κατονομάστηκε ως «αξιόπιστη πηγή» και «κοντά σε υψηλόβαθμους σαουδαραβικούς κύκλους» από τον ίδιο τον πρέσβη της Ελλάδας στο Ριάντ, Πολυχρόνη Πολυχρονίου.
Οι αρμόδιες Αρχές που ερευνούν την υπόθεση έχουν στη διάθεσή τους μαρτυρίες που δείχνουν ότι «πρόσωπα» και «κύκλοι» στο Ριάντ επιχείρησαν να σπάσουν τη διακρατική συμφωνία Ελλάδας – Σαουδικής Αραβίας προκειμένου να πάρουν άλλοι τη «δουλειά» της πώλησης του πολεμικού υλικού, προτείνοντας, μάλιστα, η μεταφορά του να γίνει μέσω διαδρομών που χρησιμοποιούν οι λαθρέμποροι όπλων και συγκεκριμένα μέσω της Σερβίας!
Είναι βέβαιο πλέον ότι στο υπουργείο Εξωτερικών υπήρξε ένα τουλάχιστον «βαθύ λαρύγγι» που διακίνησε απόρρητα διπλωματικά έγγραφα, απέκρυψε άλλα, ακόμα και από προϊστάμενους διπλωμάτες και την ίδια την ηγεσία του υπουργείου, και -είτε άθελά του είτε σκοπίμως (για πολιτικούς ή άλλους λόγους)- προσπάθησε να συνδράμει την όλη επιχείρηση, ώστε να ανατεθεί σε άλλα πρόσωπα η προμήθεια του υλικού και, μάλιστα, με αισθητά μικρότερο τίμημα, κάτι που θα ζημίωνε το Ελληνικό Δημόσιο.
Ανώτερες διπλωματικές πηγές που μίλησαν στη «Νέα Σελίδα» και είναι σε θέση να γνωρίζουν το σύνολο της εμπιστευτικής αλληλογραφίας μεταξύ Αθήνας και Ριάντ θεωρούν ότι υπήρξαν «επίορκοι κρατικοί λειτουργοί» (αυτό όμως είναι αντικείμενο της εσωτερικής έρευνας) που έδρασαν με σκοπό να ναρκοθετηθεί η διακρατική συμφωνία, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα «ανεπίσημων» σαουδαραβικών κύκλων και μεσαζόντων που ενεπλάκησαν στην υπόθεση.
Το γεγονός ότι 93 υποθέσεις που αφορούν σε συγκεκριμένους διπλωμάτες, αλλά ενδεχομένως και σε πολιτικά πρόσωπα προηγούμενων κυβερνήσεων, έχουν σταλεί από τον κ. Κοτζιά στον εισαγγελέα ίσως εξηγεί, κατά ορισμένους, τους λόγους για την πολιτική τροπή που έλαβε η υπόθεση.
«Ειδυλλιακό» το Ριάντ για εμπόρους όπλων
Για τα στελέχη των επενδυτικών funds και τους μεσάζοντες στο διεθνές εμπόριο οπλικών συστημάτων το Ριάντ είναι το σύγχρονο «Ελντοράντο» της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Από την Ολάγια, που είναι η εμπορική καρδιά της σαουδαραβικής πρωτεύουσας με τα μεγάλα Mall και τα κέντρα ψυχαγωγίας κατά μήκος της λεωφόρου Al Tahlya (όπου βρίσκεται και το επιβλητικό κέντρο Αλ Φαϊσιλιγιά), μέχρι τη Διπλωματική Περιοχή (Diplomatic Quarter ή DQ), με τις πρεσβείες και τις πρεσβευτικές κατοικίες, κλείνονται πλέον όλα τα μεγάλα «deals». Αρκεί, βεβαίως, να γνωρίζει κανείς τους κατάλληλους ανθρώπους στην κατάλληλη θέση, σε ένα πολυδαίδαλο σύστημα διακυβέρνησης με κρατικούς αξιωματούχους, εμίρηδες και πρίγκιπες. Ενα σύστημα ευάλωτο στη διαφθορά, όπως γνωρίζουν όσοι «κάνουν δουλειές» στη Σαουδική Αραβία και αποκαλύφθηκε πριν από μερικές εβδομάδες με τη σύλληψη έντεκα πριγκίπων, μεταξύ των οποίων και ο δισεκατομμυριούχος Αλ Ουαλίντ με τις κολοσσιαίες επενδύσεις στη Δύση μέσω της εταιρείας του Kingdom Holding.
Σε αυτό το «ειδυλλιακό» για έξυπνους επιχειρηματίες και διαμεσολαβητές περιβάλλον, ο πολυπράγμων οικονομολόγος Τζον Σφακιανάκης (εκ Κρήτης) φαίνεται ότι έχει κατορθώσει να ανελιχθεί στα τοπικά συστήματα εξουσίας και να βρεθεί, μάλιστα, στη στενή ομάδα συμβούλων του υπουργού Οικονομικών της Σαουδικής Αραβίας, ενός εκ των πλέον ισχυρών ανθρώπων του καθεστώτος.
Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, τα ανοιχτά γεωπολιτικά μέτωπα στην ευρύτερη περιοχή έστρεψαν ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον των εμίρηδων στην παγκόσμια αγορά οπλικών συστημάτων. Πριν από μερικούς μήνες, άλλωστε, κατά την επίσημη επίσκεψη του Ντόναλντ Τραμπ στο Ριάντ, ανακοινώθηκε από τον υπουργό Εξωτερικών Αντέλ αλ Ζουμπεΐρ η διμερής συμφωνία για την εξαγορά εξοπλιστικών συστημάτων από τις ΗΠΑ ύψους 110 δισ. δολαρίων. Μια κολοσσιαία συμφωνία, που κατά την προσεχή δεκαετία θα φτάσει τα 380 δισ. δολάρια.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, ο επικεφαλής του Τμήματος Οικονομικών Ερευνών του Gulf Research Center, Γιάννης (Τζον) Σφακιανάκης, κινείται, όπως λένε άνθρωποι που τον έχουν γνωρίσει, με μεγάλη άνεση. Απόφοιτος του Harvard (μετά το πρώτο πτυχίο του από το University of London), γνωστός νεοφιλελεύθερος, με θητεία στην Παγκόσμια Τράπεζα και διευθυντής του Τμήματος Μέσης Ανατολής του επενδυτικού Ashmore Group, μετατόπισε τα τελευταία χρόνια το επιχειρηματικό ενδιαφέρον του και προσπάθησε να αναμειχθεί και στις μεγάλες συμφωνίες για εξοπλιστικά προγράμματα που αναζητούσε η Σαουδική Αραβία.
Για πρώτη φορά ο κ. Σφακιανάκης εκδηλώνει, όπως προκύπτει από μαρτυρίες, ενδιαφέρον για την υπόθεση πώλησης των 300.000 βλημάτων το φθινόπωρο του 2016 κι ενώ το ελληνικό υπουργείο Αμυνας είχε, από την άνοιξη του ίδιου έτους, κοινοποιήσει τις προθέσεις του να πουλήσει το προς απόσυρση πολεμικό υλικό.
Το περίεργο μήνυμα
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της «Νέας Σελίδας», τον Νοέμβριο του 2016 φτάνει στην Αθήνα ένα περίεργο μήνυμα από «κύκλους προσκείμενους στη βασιλική οικογένεια του Ριάντ»: «Εάν δεν μπορείτε να μας στέλνετε στρατιωτικό υλικό για να καλύψουμε τις άκρως επείγουσες ανάγκες μας, εξαιτίας εμποδίων που μπορεί να τεθούν από την Ευρωπαϊκή Ενωση ή για λόγους εσωτερικών αντιδράσεων στη χώρα σας, το θέμα μπορεί να ρυθμιστεί μέσω Σερβίας».
Ουσιαστικά, οι «σαουδαραβικοί κύκλοι», οι οποίοι ουδεμία σχέση είχαν με τα στρατιωτικά στελέχη του υπουργείου Αμυνας της Σαουδικής Αραβίας, που συνομιλούσαν επισήμως με την ελληνική πλευρά, φαίνεται ότι πρότειναν να διοχετευτεί το πολεμικό υλικό μέσω της Σερβίας, ώστε να μην φανεί πουθενά ότι τελικός παραλήπτης είναι το Ριάντ. Δηλαδή «τελικός χρήστης» των βλημάτων ή των βομβών θα φαινόταν η Σερβία. Εκεί, πιθανότατα, τα λαθρεμπορικά κυκλώματα (που ούτως ή άλλως είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούν τη συγκεκριμένη διαδρομή) θα φόρτωναν σε εμπορικά πλοία τις ελληνικές οβίδες και στα
συνοδευτικά έγγραφα-μαϊμού θα αναγραφόταν κάποια χώρα του Τρίτου Κόσμου, για την οποία δεν υπάρχει εμπάργκο πώλησης στρατιωτικού εξοπλισμού. Στη συνέχεια, βεβαίως, τα πλοία θα άλλαζαν διαδρομή και θα ξεφόρτωναν το «εμπόρευμα» στη Σαουδική Αραβία ή σε ενδιάμεση χώρα-σταθμό.
Με αυτό τον τρόπο οι λαθρέμποροι προστατεύονται από τυχόν νηοψίες του ΝΑΤΟ, καθώς σε μια τέτοια περίπτωση εμφανίζονται τα έγγραφα-μαϊμού με χώρα «τελικού χρήστη» κάποιον προορισμό στην Αφρική ή στην Ασία.
Η συνέχεια εδώ.