Μελετώντας τη ζωή 724 ανδρών για 79 χρόνια, το Χάρβαρντ αποκαλύπτει το μεγαλύτερο μυστικό για την επιτυχία και την ευτυχία

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι χρειάζεται για να ζήσετε καλή ζωή; Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας και της ευτυχίας; Οι ερευνητές του Χάρβαρντ φαίνεται να βρήκαν απάντηση μέσα από μια 79χρονη μελέτη.

Αφού μελέτησαν ένα τεράστιο όγκο δεδομένων, που προήλθαν από προσωπικές συνεντεύξεις, ερωτηματολόγια, ιατρικά αρχεία κ.λπ., οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι στενές σχέσεις είναι αυτό που κάνει τους άνδρες ευτυχείς και ότι οι κοινωνικοί δεσμοί προστατεύουν τους ανθρώπους από τις προκλήσεις της ζωής βελτιώνοντας ταυτόχρονα την ψυχική και σωματική τους υγεία.
Αυτό είναι εκπληκτικό σε μια κουλτούρα που αναγνωρίζει τη σκληρή δουλειά ως εισιτήριο για την καλή ζωή.
Σε ένα σπάνιο είδος συνεχιζόμενης έρευνας, η μελέτη του Χάρβαρντ για την ανάπτυξη των ενηλίκων κατάφερε να παρακολουθήσει τις ζωές 724 ανδρών για 79 χρόνια.
Οι άνδρες χωρίστηκαν σε δύο τάξεις. Η πρώτη ομάδα ήταν δευτεροετείς φοιτητές στο Harvard College, ενώ η δεύτερη ήταν ομάδα αγοριών από τις φτωχότερες συνοικίες της Βοστώνης. Ερευνήθηκαν από την εποχή που ήταν έφηβοι, σε όλη τη φάση της ζωής μέχρι τα γηρατειά τους, για να καθορίσουν τι διατηρεί τους άνδρες υγιείς και ευτυχείς.
Κάθε χρόνο (από το 1938), οι ερευνητές ρωτούσαν για τη δουλειά τους, τη ζωή τους, την υγεία τους, χωρίς να ξέρουν πώς θα βγουν οι ιστορίες τους. Αποδείχθηκε ότι η άνθηση στη ζωή είναι μια λειτουργία στενών δεσμών με την οικογένεια, τους φίλους και την κοινότητα.
Δεν είχε καμία σχέση με τη φήμη, τον πλούτο, την κοινωνική τάξη, το IQ, τα γονίδια κ.λπ.
Ο τέταρτος διευθυντής της μελέτης, Robert Waldinger, ψυχίατρος στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης και ένας καθηγητής ψυχιατρικής στο Ιατρικό Σχολείο του Χάρβαρντ, δήλωσαν ότι η μελέτη αποκάλυψε ότι οι σχέσεις μας επηρεάζουν έντονα την υγεία μας.
Είπε επίσης ότι η μελέτη αποκάλυψε αυτά τα μαθήματα σχετικά με τις σχέσεις:
Οι κοινωνικές σχέσεις είναι καλές για εμάς, η μοναξιά σκοτώνει πραγματικά.
Ενώ χαρακτήρισε τη μοναξιά τοξική, ο Waldinger είπε ότι οι κοινωνικές συνδέσεις έκαναν τους ανθρώπους πιο ευτυχισμένους και πιο υγιείς. Τους έκαναν να ζουν και περισσότερο.
Από την άλλη πλευρά, είπε επίσης: «Οι άνθρωποι που είναι πιο απομονωμένοι από ότι θέλουν να είναι από τους άλλους, βρίσκουν ότι είναι λιγότερο ευτυχισμένοι, η υγεία τους μειώνεται νωρίτερα στο μέσον της ζωής τους, η λειτουργία του εγκεφάλου τους μειώνεται νωρίτερα και ζουν μικρότερες ζωές από τους ανθρώπους που δεν είναι μόνοι. Και το θλιβερό γεγονός είναι ότι σε κάθε δεδομένη στιγμή, περισσότεροι από ένας στους πέντε Αμερικανούς θα αναφέρουν ότι είναι μόνοι».
Η ποιότητα των στενών σχέσεών μας έχει σημασία.
Αντί να εστιάζουμε στην ποσότητα, είναι ζωτικής σημασίας να επικεντρωθούμε στην ποιότητα των φιλικών μας σχέσεων.
Ζώντας στο μέσον της σύγκρουσης επηρεάζει την υγεία μας. Οι γάμοι με υψηλές συγκρούσεις, για παράδειγμα, επηρεάζουν αρνητικά την υγεία μας, ίσως περισσότερο από το διαζύγιο. Και η διαβίωση μέσα από ζεστές, ολόψυχες σχέσεις είναι προστατευτική.
Ο Waldinger είπε ότι μπορούσαν να πουν ποιοι από τους άντρες τους θα εξελίσσονταν σε υγιείς, ευτυχισμένοι ογδοντάρηδες, κοιτώντας πίσω στο μέσον της ζωής τους: «Όταν συγκεντρώσαμε ό, τι γνωρίζαμε γι ‘αυτούς στην ηλικία των 50 ετών, δεν ήταν τα επίπεδα της χοληστερόλης των μεσαίων ηλικιών που προέβλεπαν πως θα γεράσουν, ήταν το πόσο ικανοποιημένοι ήταν στις σχέσεις τους. Οι άνθρωποι που ήταν οι πιο ικανοποιημένοι στις σχέσεις τους στην ηλικία των 50 ήταν οι πιο υγιείς στην ηλικία των 80 ετών».
Η ένταση στο χώρο εργασίας μεταξύ των συνεργατών, ή των διευθυντών και των υφισταμένων τους μπορεί να προκαλέσει ένα ανθυγιεινό επίπεδο άγχους στους υπαλλήλους. Είναι σημαντικό να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον που να ενθαρρύνει τον ανοιχτό διάλογο και το πείραγμα, επιτρέποντας την εμφάνιση φιλίας.
Οι καλές σχέσεις προστατεύουν το μυαλό μας, όχι μόνο το σώμα μας.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι η προσήλωση σε μια σχέση στα 80 είναι προστατευτική. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν πιο έντονες αναμνήσεις, ενώ οι άνθρωποι που βρίσκονταν σε σχέσεις όπου δεν μπορούσαν πραγματικά να υπολογίζουν στο άλλο πρόσωπο, γνώρισαν σταδιακή μείωση της μνήμης.
Οι διαφωνίες, δήλωσε ο Waldinger, δεν επηρέασαν τις αναμνήσεις τους. Δεν είχαν σημασία όσο τα ογδοντάχρονα ζευγάρια ήξεραν ότι μπορούσαν να υπολογίζουν ο ένας στον άλλο στα δύσκολα. «Η καλή ζωή», κατέληξε ο Waldinger, «χτίζεται με καλές σχέσεις».
Το ίδιο μπορεί να λεχθεί και για τη σχέση μεταξύ ενός διευθυντή και ενός υπαλλήλου. Ενώ μια φιλία εκτός γραφείου δεν είναι απαραίτητη, οι πιο ευτυχείς εργαζόμενοι αισθάνονται ασφαλείς, γνωρίζοντας ότι ο ανώτερος τους τους καλύπτει πάντα και το αντίστροφο.
https://youtu.be/8KkKuTCFvzI