Για σένα που ανοίγεις υαλοκαθαριστήρες στον Πακιστανό

Αν αυτό το κείμενο θεωρείς ότι σου απευθύνεται, άνοιξε το μυαλό σου. Και όχι τους υαλοκαθαριστήρες, όπως κάνεις στο φανάρι για να… αποκρούσεις τον άμοιρο που θέλει να σου πλύνει το παρμπρίζ…Οι πολιτικές αντιλήψεις του καθενός είναι δικό του θέμα.
Μέχρι του σημείου που δεν επιδιώκει να τις επιβάλλει στον άλλο είναι ελεύθερος να πιστεύει ό,τι θέλει και να το υποστηρίζει όσο θέλει.
Επίσης, το τι ενοχλεί κάποιον και τι μπορεί να τον πειράξει (είτε ως συμπεριφορά, είτε ως λόγος, είτε ως πράξη) από τον οποιονδήποτε είναι κι αυτό υποκειμενικό.
Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός
Ωραία λοιπόν; Τώρα που ξεκαθαρίσαμε ότι είναι δικαίωμα του καθενός να μην του αρέσει κάτι ή να μη θέλει κάτι που του προτείνεται, ας πάμε στο δεύτερο σκέλος:
Αυτό που λέει ότι δεν χρειάζεται -επειδή κάτι δεν του αρέσει ή τον χαλάει για τους δικούς του λόγους- να γίνεται γάιδαρος (και συγγνώμη κιόλας από το τετράποδο).
Ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου φαίνεται κατά πολύ στο πώς αντιμετωπίζει τους αδύναμους. Αυτούς από τους οποίους δεν έχει τίποτα να κερδίσει και έναντι των οποίων βρίσκεται (ή θεωρεί ότι βρίσκεται) σε πλεονεκτικότερη θέση.
Σε αυτή την κατηγορία λοιπόν βρίσκονται και οι μετανάστες. Άνθρωποι που για τον οποιονδήποτε λόγο (νόμιμα ή παράνομα δεν αφορά τη συγκεκριμένη συζήτηση) έχουν αφήσει τις χώρες τους και έχουν καταλήξει στη δική μας.
Ας μην αναφερθούμε όμως γενικά στην αντιμετώπιση που έχουν οι μετανάστες από τον μέσο Έλληνα, είναι μια κουβέντα μεγάλη (με όχι πολύ κολακευτικά συμπεράσματα για τη νοοτροπία μας).
Ας το επικεντρώσουμε σε ένα ελάχιστο δείγμα της -που είναι όμως χαρακτηριστικό της γενικότερης εικόνας: Στις αντιδράσεις μεγάλης μερίδας Ελλήνων οδηγών όταν ένας μετανάστης (ή και όχι) τους πλησιάσει σε φανάρι για να πλύνει τα τζάμια.
Καταρχάς να κάνουμε νέο ξεκαθάρισμα εδώ για να μην πάει αλλού η κουβέντα. Δεν είναι κανένας υποχρεωμένος να δώσει χρήματα. Η αλληλεγγύη (πολύ πιο ταιριαστή λέξη από την ελεημοσύνη) είναι στο χέρι -ή μάλλον στον χαρακτήρα- του καθενός το αν, το πού και το πώς θα τη δείξει.
Και προφανώς λαμβάνεται υπόψη ότι την τωρινή εποχή ακόμα και το τελευταίο 10λεπτο του ευρώ μπορεί να έχει αξία για κάποιον. Όπως είπαμε όμως νωρίτερα, το θέμα εδώ δεν είναι αν θέλεις να δώσεις λεφτά ή όχι. Το θέμα είναι η συμπεριφορά.
Και πες εντάξει, αυτός που δεν δίνει καμία σημασία στον άνθρωπο σαν να μην πέρασε τίποτα από μπροστά ή σαν να μη χειρονομεί κανένας έξω από το τζάμι του, πάει στα κομμάτια: Δεν διεκδικεί βραβείο καλοσύνης, θα μπορούσε να κάνει ένα νεύμα, αλλά τουλάχιστον δεν προσβάλλει.
Αυτός που φρενάρει λίγα μέτρα πιο πίσω -ούτως ώστε να προχωρήσει όταν φτάσει ο άνθρωπος και έτσι να τον αποφύγει- κινείται μεν στα πλαίσια της κλασικής ελληνικής κουτοπονηριάς, αλλά τουλάχιστον δεν εκδηλώνει δυσφορία.
Εσύ όμως ρε «φίλε», που φτάνεις στο φανάρι και μόλις βλέπεις τον άνθρωπο να πλησιάζει το αμάξι σου επιλέγεις να αντιμετωπίσεις τον… σφοδρό αυτό κίνδυνο ανοίγοντας τους υαλοκαθαριστήρες, ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΕΧΕΙΣ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ;
Για την ψυχή σου δεν θα ρωτήσω, όπως είπαμε και πριν αυτό είναι δικό σου θέμα. Πραγματικά όμως, νιώθεις καλά με τον εαυτό σου; Θεωρείς ότι αυτό που κάνεις είναι φυσιολογικό ή «δικαιολογημένο» επειδή ο άνθρωπος στο φανάρι μπορεί (όντως) να επιμένει;
Καλά, για σένα που μπορεί να το βρίσκεις και διασκεδαστικό, ανοίγοντας ενίοτε και το νερό των υαλοκαθαριστήρων, πρέπει να δοθεί τιμής ένεκεν το όνομά σου στο βραβείο για τον «μαλάκα της χρονιάς».
Γιατί εντάξει, δεν θέλεις να βοηθήσεις, δεκτό. Δεν σε ενδιαφέρει να σκεφτείς ότι για να επιμένει τόσο πολύ μπορεί να έχει τεράστια ανάγκη. Ότι ΚΙ ΕΣΥ, αν για παράδειγμα πεινούσες, μπορεί να έπεφτες ακόμα πιο χαμηλά. Να δεχθεί κάποιος ακόμα και την κολακευτικότερη για σένα εκδοχή όντως να μην έχεις χρήματα πάνω σου και να μη θέλεις να έρθεις σε δύσκολη θέση.
Γιατί δεν μπορείς απλά να πεις ένα ευγενικό «όχι»; Γιατί δεν μπορείς απλά να κουνήσεις αρνητικά το κεφάλι σου; Το δάχτυλό σου; Τα φρύδια σου έστω; Άντε και στην περίπτωση που επιμένει, γιατί δεν μπορείς απλά να τον αφήσεις και να πεις ότι δεν έχεις ψιλά;
Πρέπει να φερθείς ντε και καλά άσχημα; Να δημιουργήσεις υποψίες ότι σε καταπιέζει η γυναίκα σου ή το αφεντικό σου στη δουλειά και ότι την πυγμή που θα έπρεπε να δείχνεις αλλού το πολύ-πολύ να τη βγάλεις σε κανέναν άμοιρο που έπεσε στην ανάγκη σου;
Δεν θα σου ευχηθώ να έρθεις στη θέση του ανθρώπου που τόσο υποτιμητικά αντιμετωπίζεις. Ούτε να βρεθείς σε αντίστοιχη κατάσταση για να καταλάβεις πόσο λάθος είσαι. Παρά μόνο περιστέρια με ευκοιλιότητα στη γειτονιά σου.
Να σημαδεύουν ΜΟΝΟ το δικό σου παρμπρίζ: Ώστε μια φορά τουλάχιστον (έστω και αναγκαστικά) να πέσεις εσύ στην ανάγκη του Πακιστανού. Και να καταλάβεις τι ικανοποίηση έχανες από το χαμόγελο κάποιου που, χωρίς ανταπόδοση, βοήθησες.