Η μία ήττα διαδέχεται την άλλη.
Με επιτυχία συνεχίζεται η αποτυχημένη εξωτερική πολιτική μας. Ίμια, Αγαθονήσι, Φαρμακονήσι, Σκόπια, Ρω, Καστελόριζο, Βόρειο Αιγαίο, Θράκη, Κύπρος, Επαναχάραξη των ΣΥΝΟΡΩΝ μας με Τουρκία, και τώρα ο ΜΟΝΟΣ υποστηρικτής των θέσεών μας αφ΄ενός μεν ΔΕΝ επισκέπτεται την Κύπρο, αφ’ ετέρου τα βρίσκει με τον Γκιούλ….
Αυτούς ψηφίζουμε και εκλέγουμε ως Κυβερνήτες, ας τους χαιρόμαστε λοιπόν.
Ο ΣΑΡΚΟΖΙ ΤΑ “ΒΡΙΣΚΕΙ” ΜΕ ΤΟΝ ΓΚΙΟΥΛ ΠΑΡΑΚΑΜΠΤΟΝΤΑΣ ΑΘΗΝΑ-ΛΕΥΚΩΣΙΑ
γράφει Ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος.
Σε τακτική αναδίπλωση προχωράει ο Νικολά Σαρκοζί στο θέμα της τουρκικής ένταξης, έχοντας «προεξοφλήσει» την δυσκολία Βερολίνου και την απροθυμία Λευκωσίας/Αθήνας να στηρίξουν ενδεχομένως πρόταση «παγώματος» διαπραγματεύσεων, αφού η ‘Αγκυρα δεν ανοίγει τα λιμάνια/αεροδρόμιά της στα κυπριακά σκάφη, όπως έχει δεσμευτεί. Η Μέρκελ παραμένει πολέμιος της τουρκικής ένταξης, δεσμεύεται όμως αναγκαστικά σε μια «μεσοβέζικη» θέση, λόγω της συμμαχίας με τους Φιλελεύθερους.
Το Παρίσι «κάηκε» το 2005, όταν δοκίμασε να θέσει την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως προαπαιτούμενο της έναρξης διαπραγματεύσεων, για να δει, τότε, τις άμεσα ενδιαφερόμενες Λευκωσία και Αθήνα να του «βάζουν πάγο». Τώρα δεν έχει διάθεση να βγει «στη σέντρα», αν δεν έχει εγγυήσεις. Επιπλέον, κατέβαλε τίμημα για τις εχθρικές προς την ένταξη δηλώσεις Σαρκοζί, με αποκλεισμό γαλλικών εταιρειών από τον αγωγό «Ναμπούκο». Το Παρίσι αποφάσισε λοιπόν να διατηρήσει μεν την αντίθεση προς την ένταξη («η ΕΕ δεν θα διευρυνθεί πέραν των Βαλκανίων», δήλωσε ο Υφυπουργός Λελούς), να συνάψει δε τακτική συμφωνία «εκεχειρίας» με τον Γκιουλ, κατά την επίσκεψή του στη Γαλλία.
Η συμφωνία Σαρκοζί-Γκιουλ προβλέπει: αμοιβαίο σεβασμό των διαφορετικών θέσεων ως προς την τελική κατάληξη των διαπραγματεύσεων (πλήρης ένταξη ή «ειδική σχέση»), συνέχιση διαπραγματεύσεων, θεαματική αναβάθμιση διμερών σχέσεων. Η συμφωνία αυτή επιτρέπει στον Σαρκοζί να διασώσει το πολιτικό προφίλ του, συνεχίζοντας να αντιτίθεται στην τουρκική ένταξη, αλλά και στα γαλλικά οικονομικά συμφέροντα να ικανοποιούνται και, ενδεχομένως, να συμμετέχουν οι γαλλικές εταιρείες στον Ναμπούκο. Διπλωματικοί παρατηρητές δεν αποκλείουν να συνηγορήσει και στο άνοιγμα του πολύ σημαντικού κεφαλαίου «ενέργεια», που έχουν μπλοκάρει Κύπρος και Ελλάδα. Από την πλευρά της, η ‘Αγκυρα αυξάνει τις πιθανότητες να ξεπεράσει χωρίς μεγάλες συνέπειες το «ορόσημο» του Δεκεμβρίου και να ασκήσει μετά μεγάλες πιέσεις για μια λύση του κυπριακού στα μέτρα της. ‘Οσο για την τελική ένταξη, η ‘Αγκυρα μπορεί να ελπίζει σε γαλλική κυβερνητική αλλαγή.
Το Παρίσι άφησε πάντως «ουρά», «υποθήκη», στην περίπτωση που η Λευκωσία αποφασίσει να «σουτάρει» τη μπαλιά. Η κατοχή ευρωπαϊκού εδάφους από μια υποψήφια χώρα είναι «άκρον άωτον του παραλογισμού» (ubuesque), δήλωσε ο κ. Λελούς. Παραλογισμός βέβαια δεν είναι μόνο αυτός, αλλά και το ότι οι Γάλλοι εμφανίζοται μαχητικότεροι από τους ‘Ελληνες για τα δικά τους θέματα, παρατηρεί σαρκαστικά πρώην Κύπριος Υπουργός. Κατά πληροφορίες από αξιόπιστες πηγές, που δεν έγινε πάντως δυνατό να επιβεβαιωθούν ανεξάρτητα, το Παρίσι δεν είναι καθόλου ευχαριστημένο ούτε από το διαρκές φλερτ Λευκωσίας-Λονδίνου, ούτε από τη μη τήρηση συμφωνιών διευκολύνσεων στη βάση «Ανδρέας Παπανδρέου». Αυτός είναι ο λόγος που ο Σαρκοζί απέφυγε να παραστεί στα εγκαίνια του νέου αεροδρομίου Λάρνακας.
Από την πλευρά του ο Πρόεδρος Χριστόφιας είδε τον Γκόρντον Μπράουν (είχε προηγηθεί συνάντηση του Βρετανού και ‘Ελληνα Πρωθυπουργού) και του διετύπωσε τις αιτιάσεις του για ανεπαρκή πρόοδο των διαπραγμετεύσεων. Την ίδια στιγμή όμως ξέσπασε έντονο κύμα αγανάκτησης από την απόφαση του ‘Αγγλοιυ Πρέσβη στη Λευκωσία να παραστεί στα εγκαίνια μνημείου, στην κατεχόμενη Κερύνεια, για τους πεσόντες Βρετανούς στη διάρκεια του κυπριακού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα (1955-59). Ενώ άλλωστε ο κ. Χριστόφιας επέκρινε την Τουρκία στο Λονδίνο, όλα τα κόμματα πλήν ΑΚΕΛ, περιλαμβανομένου και του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΕΔΕΚ. ενέτειναν τις επικρίσεις τους προς τον κ. Χριστόφια για «παραχωρήσεις» που θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των Ελληνοκυπρίων και τον δημοκρατικό χαρακτήρα του μελλοντικού κυπριακού κράτους.
Δημήτρης Κωνσταντόπουλος