Του Θύμιου Παπανικολάου
Στα πολιτικά μας πράγματα θα αρχίζει κάτι να αλλάζει την ώρα που θα υποστούν την πρώτη σοβαρή ήττα οι «νταβάδες»: Υπερατλαντικοί και εγχώριοι…
Είναι τέτοια η κυριαρχία των ισχυρών αυτών κέντρων εξουσίας που επί δεκαετίες τώρα (ιδιαίτερα από την εποχή του σημιτισμού) καθορίζουν καταλυτικά, και χωρίς αντιστάσεις, τα πολιτικά μας πράγματα και έχουν εδραιώσει πάνω στην ελληνική κοινωνία ένα σκηνικό αφόρητης ασφυξίας.
Η ελληνική κοινωνία αναπνέει, επί δεκαετίες, τις πνιγηρές αναθυμιάσεις του μαφιόζικου ολοκληρωτισμού των ΜΜΕ, και δηλητηριάζεται από όλα τα νοσήματα, τα δηλητήρια και τα κόπρανα αυτής της εξουσιαστικής βαρβαρότητας.
Όλοι οι πόροι της κοινωνικής και πολιτικής ζωής έχουν στοκαριστεί. Οι ιδέες έχουν ισοπεδωθεί. Τα συναισθήματα έχουν εξοριστεί. Οι κραδασμοί, οι διεργασίες, οι προβληματισμοί, οι ψίθυροι και οι κραυγές του ελληνικού λαού έχουν, όχι μόνο αφυδατωθεί, αλλά εξαφανιστεί εντελώς. Και αν κάποια λαϊκά σκιρτήματα αντίστασης ή κάποιες φωνές προβληματισμού διατρυπήσουν αυτόν τον «γύψο», διώκονται, στιγματίζονται αγρίως και οι «τρύπες» ξαναστοκάρονται…
Ζούμε τον εφιάλτη του όργουελ!!!
Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι τόσο μαύρα όσο φαίνονται ή όσο θέλουν να τα εμφανίζουν.
Και μόνο το γεγονός ότι όλο αυτό το μαφιόζικο Μέτωπο των «συνασπισμένων» καθεστωτικών δυνάμεων, επιχειρεί, υστερικά, να στοκάρει τα ραγίσματα του «γύψου» και να θωρακίζει το μονοπώλιο της εξουσίας του και το «νεκροταφείο της σιωπής» που έχει επιβάλει, αποδείχνει το πόσο ανίσχυρο και τρομοκρατημένο είναι αυτό το καθεστώς της «συνασπισμένης μαφίας».
Μόνο όσοι καταρρέουν περνούν σιδερένιους κύκλος γύρω από τους λαούς.
Μόνο όσοι νιώθουν την πνοή του θανάτου προσπαθούν να στηριχθούν στο θάνατο…
Όλο αυτό τα καθεστώς της «συνασπισμένης αλητείας» των μηχανισμών της εξουσίας βρίσκεται σε πορεία αποσυνθετικής κατάρρευσης.
Βρίσκεται σε κραυγαλέα και αθεράπευτη αντίφαση και δυσαρμονία με την κοινωνία και το λαϊκό θυμό. Αυτή τη λαϊκή οργή τρέμουν και αγωνίζονται, με νύχια και με δόντια, όλοι οι ευνούχοι της εξουσίας (με πρωτοπόρα τα ΜΜΕ), να την «φιμώσουν», να μην εκδηλωθεί…
Ο σπινθήρας που μπορεί να πυροδοτήσει αυτά τα εκρηκτικά υλικά του κοινωνικού θυμού μπορεί να ξεπηδήσει ανά πάσα στιγμή και από κάθε κατεύθυνση.
Αυτό που χρειάζεται και που μπορεί να αποτελέσει καταλύτη των εξελίξεων είναι να υπάρξει, σε οποιοδήποτε επίπεδο, μια σημαντική ήττα των «μαφιόζων» της εξουσίας.
Αν ηττηθούν οι «νταβάδες» σε ένα τομέα ανοίγει ο Ασκός του Αιόλου.
Στις τελευταίες εκλογές πέτυχαν οι «μαφιόζικοι μηχανισμοί» μια νίκη που μπορεί να τους οδηγήσει σε μια τέτοια καταλυτική ήττα, ακριβώς, γιατί η «νίκη» τους συσσώρευσε και άλλα αποθέματα λαϊκού θυμού, τα οποία μπορεί να εκδηλωθούν στην αρένα των εσωκομματικών πεπραγμένων της Ν.Δ.
Μια ήττα της Ντόρας θα αποτελέσει σημαντικό πολιτικό καταλύτη: Θα αποτελέσει μια αποφασιστική ήττα των «μαφιόζικων» μηχανισμών, των «νταβάδων» συνολικά.
Γι’ αυτό στηρίζουν λυσσαλέα και χωρίς προσχήματα όλοι τη Ντόρα.
Επιστρατεύονται οι πάντες υπέρ της Ντόρας. Έχουν μπει στον «αγώνα» και οι «εφεδρείες» το σημιτισμού: Από Πρετεντέρηδες και Θεοδωράκηδες (το «εγκάθετο» τέκνο του Σημίτη), μέχρι όλα τα «εκσυγχρονιστικά» προϊόντα και υποπροϊόντα, ακόμα και οι «Ιοί».
Όλοι οι μηχανισμοί και οι «πράκτορες» των «νταβάδων» (διεθνών και εγχώριων) και όλοι οι δορυφόροι τους, καθώς και οι «τσόντες» τους (από «δεξιά» και «αριστερά»), «συνασπίζονται» υπέρ της Ντόρας!!!
Και μόνο αυτό δείχνει το πόσο σημαντική είναι αυτή η «εκλογή» για τους «νταβάδες».
Και μόνο αυτό υπαγορεύει τη στάση του κάθε ένα που θέλει να επιβάλλει μια ήττα στο καθεστώς της «συνασπισμένης μαφίας».
Μια ήττα που μπορεί να αποτελέσει καταλύτη της «απελευθέρωσης» της λαϊκής οργής.
Γιατί μόνο όταν ο κοινωνικός θυμός εκδηλωθεί ανοικτά και «απελευθερωθεί» η λαϊκή οργή, μπορεί να αλλάξει το σκηνικό και να σπάσουμε το «γύψο» της ασφυξίας μας…