Π. Ψωμιάδης
Ευχαριστώ για την αγάπη σας, ευχαριστώ για το χειροκρότημά σας. Εγώ σήμερα έφερα σ’ αυτή την αίθουσα να με χειροκροτήσει η γυναίκα μου και η κόρη μου και δυο τρία παιδιά απ’ το γραφείο μου. Γιατί ήρθα να χειροκροτήσω τη Νέα Δημοκρατία. Θα ήθελα όμως και την ψήφο σας. Όχι μόνο την αγάπη και το χειροκρότημα. Και θα ήθελα και τη δική σας ψήφο κ. Πρόεδρε, γιατί στα δύσκολα ο Ψωμιάδης έβγαινε μπροστά. Άλλο λακίζανε, άλλοι γίνονταν λαγοί.
Και φυσικά δεν ήρθα να διαβάσω μία έκθεση ιδεών. Με αξίες και ιδανικά. Και ευχαριστούμε και την κυρία Μπακογιάννη και τον κ. Σαμαρά. Όμως ήρθαμε να κάνουμε και κριτική. Γιατί αν τα ξαναρίξουμε πάλι κάτω απ’ το χαλί, τότε τελειώσαμε. Τότε κάποιοι μας κοροϊδεύουν.
Κύριε Πρόεδρε της Οργανωτικής Επιτροπής, εμένα κύριε Πρόεδρε, κύριε Καραμανλή, πολλές φορές δε με ξεγελάει το χαμόγελό σας. Από μέσα σας ξέρω ότι πονάτε. Πονάτε για μας, για τα παιδιά σας, πονάτε για την πατρίδα, πονάτε για την παράταξη, πονάτε για τη μάνα σας. Γιατί σαν τη μάνα δεν υπάρχει κυρίες και κύριοι ιερότερο πράγμα. Κι εμείς όλοι ευχόμαστε κύριε Πρόεδρε γρήγορη ανάρρωση για τη μάνα σας. Γιατί η μάνα αυτή έβγαλε το αστέρι του βορρά, εσάς κύριε Πρόεδρε. Και να είστε βέβαιοι ότι το κεφάλαιο Καραμανλής δε τελειώνει σήμερα εδώ.
Τριάντα ολόκληρα χρόνια περίπου αγωνίζομαι για την παράταξη και τις αξίες της πατρίδας μου. Δεν έβαλα υποψηφιότητα για να φύγω τώρα που ξεκινά το ωραίο αυτό ταξίδι. Το ταξίδι των ονείρων όλων αυτών που πίστεψαν σε μένα τριάντα χρόνια. Κι αυτό το ταξίδι δεν θα έχει τελειωμό.
Δεν σέρνομαι και δε σύρθηκα στα πόδια κανενός. Η ιστορία δείχνει ότι οι ηγέτες υπήρξαν σπουδαίοι όταν δεν έκαναν πίσω στις κρίσιμες στιγμές. Ποτέ δε με ενδιέφεραν τα γαλόνια, οι καρέκλες και τα προσωπικά οφέλη. Έμεινα όρθιος τριάντα χρόνια, αποφεύγοντας καρχαρίες και αρπακτικά μέσα απ’ τον πολιτικό αλλά και τον δημοσιογραφικό χώρο. Ακολουθώ αυτό που έγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης. Μη ρωτάς στη μάχη αν νικήσεις, ή αν ηττηθείς. Μόνο πολέμα. Αυτό κάνουμε χρόνια όλοι μαζί. Πολεμάμε.
Υποτιμήσαμε τον Γιώργο Παπανδρέου και μας έβαλε γυαλιά. Να είμαστε δίκαιοι. Μην υποτιμάτε και τη δική μου παρουσία, αλλά να χαίρεστε. Γιατί εκφράζω όλες και όλους εσάς. Με ρωτούν τελευταία σε ποιον θα δώσω το δικό μου μικρό δαχτυλιδάκι. Εγώ θα το δώσω στη κόρη μου, την Καρολίνα – Χρυσούλα. Τους απαντώ, δαχτυλίδια φοράνε οι πρίγκιπες και εγώ τους πρίγκιπες τους έχω καταγγείλει προ πολλού στην παράταξή μας. Αυτούς πληρώνουμε σήμερα.
Λέτε να μπήκα σ’ αυτή τη διαδικασία και να σκέπτομαι ποιον απ’ τους δύο θα πλήξω ή θα ωφελήσω περισσότερο; Να ξεκαθαρίσω. Δε μπήκα σ’ αυτή τη κούρσα για τους άλλους. Μπήκα για να εκφράσω τον απλό Νεοδημοκράτη, τον προδομένο λαό της Νέας Δημοκρατίας.
Φίλες και φίλοι, έξι χρόνια άκουγα συνέχεια «ο Παναγιώτης είναι γραφικός». Μπορεί να είναι γραφικός ένας πολιτικός σε παγκόσμιο επίπεδο, που τριάντα χρόνια πρωτεύει; Πάντα έλεγα τα πράγματα με το όνομά τους, πάντα μιλούσα καθαρά, πατριωτικά, παλικαρίσια, μπεσαλίδικα, θεσσαλονικιώτικα.
Να τα καταλαβαίνει ο κόσμος γιατί πολλά από αυτά που ακούνε δεν τα καταλαβαίνουν. Τα καταλαβαίνουμε σήμερα και μετά τις εκλογές τα χάνουμε. Χωρίς στρογγυλέματα μιλάω, χωρίς περιτύλιγμα, χωρίς πολύ χαμόγελα.
Απεδείχθη στην πράξη τελικά ότι εγώ δεν ήμουν μέρος του προβλήματος, ούτε η μεγάλη πλειοψηφία του σημερινού συνεδρίου. Τελικά απεδείχθη ότι δεν ήμουν εγώ ο γραφικός, κάποιοι άλλοι σε αυτή την αίθουσα απεδείχθησαν γραφικοί, ανίκανοι, άκαπνοι, αδιάφοροι, απεδείχθησαν τραγικοί αφού μας έφεραν σε αυτή την τραγική δύσκολη κατάσταση.
Είκοσι μήνες φώναζα, έστελνα μηνύματα, όπως και πολλοί άλλοι φυσικά. Δυστυχώς δεν μας άκουγε κανείς. Λάθος νοοτροπίες, αλαζονικές συμπεριφορές, προσωπικές διαδρομές, λάθος άνθρωποι, κατάχρηση εμπιστοσύνης, κλειστές πόρτες, κατεβασμένα τηλέφωνα, κακή επικοινωνιακή πολιτική διέκοψαν κάθε επαφή με την ψυχή και την καρδιά της Νέας Δημοκρατίας, τον υπέροχο κόσμο μας και έφεραν μοιραία αυτό το κακό αποτέλεσμα.
Θα συμφωνήσω με ένα παλικάρι της παράταξης. Έναν αγωνιστή τον κ. Κοκκινούλη που είπε ότι παρόλο που δεν περισσεύει κανείς στη Νέα Δημοκρατία και αυτή είναι η αλήθεια, σήμερα σε αυτή την αίθουσα δεν έχουν θέση και συγχωρέστε με, στις πρώτες σειρές, στελέχη και διορισμένοι που τους τίμησε ο Καραμανλής και προκάλεσαν με τις πράξεις, τις συμπεριφορές τους και την αδιαφορία τους.
Και φυσικά αφού θέλετε να χειροκροτήσετε όλοι γιατί σφίγγεστε, χειροκροτήστε και εσείς που θέλετε να χειροκροτήσετε και φυσικά πρέπει να σταματήσει το παραμύθι φταίγανε οι άλλοι, έφταιγε ο άλλος ο Υπουργός, έφταιγαν κάποιοι άλλοι, λες και δεν ήταν μέλη της κυβέρνησης, ήταν μέλη μιας άλλης κυβέρνησης, μιας άλλης χώρας.
Και ρωτώ σήμερα κάποιους από τους διορισμένους, τον Γιώργο, την Ελένη, τον Γιάννη, την Μαρία, ρωτώ εσένα κύριε Υπουργέ, κύριε Γενικέ, κύριε Διοικητά, κύριε Πρόεδρε, κύριε Διευθυντά τι κάνατε 5,5, 6 χρόνια; Θα σας πω εγώ τι κάνατε.
Κάνατε έργο και δεν ξέρατε να το προβάλλετε. Δεν καταφέραμε επί έξι χρόνια να έχουμε επιρροή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Από το πρωί μέχρι το βράδυ κατήγγειλαν τον Καραμανλή, βρίζανε τον Καραμανλή και εμείς καθόμασταν και τους βλέπαμε.
Θα σας πω εγώ τι κάνατε. Κλείσατε τις πόρτες σας. Κλείσατε τα τηλέφωνά σας. Κλείσατε τις ψυχές σας. Αδιαφορήσατε και φέρατε την παράταξη 10 μονάδες πίσω από το ΠΑΣΟΚ, δυστυχώς αποδειχθήκατε πολλοί από εσάς ανίκανοι.
Ο κύριος Καραμανλής σας έφταιγε. Ο κ. Καραμανλής γιατί αυτά καταλαβαίνω εγώ το τελευταίο διάστημα. Ο κ. Καραμανλής έφταιγε, ευτυχώς που ήταν και ο Κώστας ο Καραμανλής.
Με ποιο δικαίωμα κύριοι μας κάνατε να ντρεπόμαστε να λεγόμαστε ότι είμαστε νεοδημοκράτες, με ποιο δικαίωμα να λεγόμαστε ότι είμαστε Έλληνες πατριώτες.
Έξι χρόνια είχαμε γυρισμένη την πλάτη στην κοινωνία και σήμερα κάποιοι δεν θέλουν να ξεφύγουν από τα κομματικά στεγανά τα ελεγχόμενα. Θέλουν τους λίγους, τους ελεγχόμενους, όχι τους πολλούς. Μα οι πολλοί βγάζουν κυβερνήσεις. Τους φίλους τους φοβούνται αυτοί που δεν έχουν φίλους και οι φίλοι είναι πολλές φορές καλύτερα από τα αδέλφια.
Τώρα θυμηθήκαμε το καταστατικό; Πόσες φορές τα τελευταία χρόνια καταστρατηγήθηκε; Τώρα θυμηθήκαμε τα μέλη των τοπικών οργανώσεων; Τι κάναμε για αυτό το δυναμικό κομμάτι της παράταξής μας;
Τους είχαμε για χειροκροτητές και νεροκουβαλητές. Για τίποτα άλλο. Τι κάναμε για τη νεολαία; Ακούω για τη νεολαία, τους προδώσαμε, τους κοροϊδέψαμε, τους κλείσαμε τις πόρτες, εγκαταλείψαμε ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης την αγροτιά, την είχαμε μαζί μας και την χάσαμε.
Αφήσαμε την αστυνομία στο έλεος των κουκουλοφόρων, αφήσαμε την αστυνομία στο έλεος των λίγων των κουκουλοφόρων. Απογοητεύσαμε τους μικρομεσαίους οδηγώντας χιλιάδες επιχειρήσεις σε λουκέτο και το λέω γιατί και εγώ είμαι κομμάτι των μικρομεσαίων και λυπάμαι και κλαίω για αυτό.
Μιλήσαμε για διοικητική μεταρρύθμιση, για επανίδρυση του κράτους και δεν κάναμε βήμα. Αυτές ήταν μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Ήμασταν μία φοβισμένη κυβέρνηση. Οι πολιτικοί όμως κυρίες και κύριοι, αγαπητές και αγαπητοί σύνεδροι, θέλει και τόλμη και αποφασιστικότητα.
Φίλες και φίλοι,
Κουράσαμε τον κόσμο μας, χαρίσαμε την κοινωνία σε αριστερές δυνάμεις. Έξι χρόνια η Νέα Δημοκρατία μύριζε καμαρίλα, μύριζε καμαρίλα. Έξι χρόνια τρώγαμε τη σάρκα μας, αν, αν πατρίδα μας είναι η Ελλάδα, τότε η Νέα Δημοκρατία είναι το σπίτι μας και έπρεπε να το φροντίσουμε. Δεν το κάναμε.
Σας θυμίζω τι έλεγε ο μεγάλος Κωνσταντίνος Καραμανλής, ότι «η Νέα Δημοκρατία είναι η παράταξη που ταυτίζει το έθνος με το λαό, την πατρίδα με τους ανθρώπους». Και φυσικά δεν μπορεί να τα χρεώνουμε όλα στην παράταξή μας.
Ποτέ καμιά Κυβέρνηση στο παρελθόν δε γνώρισε τόσο εχθρική στάση, όπως αυτή που γνώρισε η Κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, αλλά και τόσο φασισμό από πολλά μέσα ενημέρωσης. Είναι βλέπετε και τα όχι του Καραμανλή, τα όχι που είπε στους μεγάλους βεζίρηδες της παγκοσμιοποίησης. Και πολύ καλά κάνατε κ. Καραμανλή και πολύ καλά κάνατε.
Αλήθεια, για να δούμε το ΠΑΣΟΚ τι έκανε όταν κυβέρνησε; Χωρίς να δημιουργήσει πλούτο μοίραζε πλούτο κι αυτή τη φορά σύντομα θα φανεί το αληθινό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ και θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τις τύχες της πατρίδος μας, όπως είπε και η κα Ντόρα και ο κ. Αντώνης.
Ήδη αθετούν τις προεκλογικές τους εξαγγελίες, ήδη ασελγούν πάνω σε χιλιάδες παιδιά σε συμβασιούχους και stage. Όμως φταίει μόνο το ΠΑΣΟΚ, δε φταίμε εμείς. Φταίμε για τα Ελληνόπουλα που δεν τα προσέξαμε όσο θα έπρεπε.
Το συνέδριό μας πρέπει να πει όχι στις διώξεις και τον φασισμό, διότι κάποτε πρέπει να σταματήσει αυτός ο μύθος για τους γαλάζιους διορισμούς. Για ποιους διορισμούς κύριοι; Αντίθετα, το ελληνικό δημόσιο είναι καταπράσινο, με λίγες αριστερές αποχρώσεις, μόνο γαλάζιο δεν είναι. Δεν ακούστηκε τίποτε για την κατάργηση του Υπουργείου Μακεδονίας Θράκης και Αιγαίου.
Φίλες και φίλοι,
Από την αρχή δήλωσα ότι θέλω Αρχηγό από την ψυχή της κοινωνίας, για να έχει μεγαλύτερη αποδοχή. Λένε κάποιοι “τι εννοείς; Να ζητήσουμε να γραφτούν κι αυτοί που μας καταψήφισαν; Γιατί πολλοί απ΄ αυτούς δεν ήταν μέσα στη δική μας παράταξη”;
Η απάντηση είναι “ναι, αυτούς έχουμε αύριο ανάγκη, δικοί μας άνθρωποι είναι πολλοί απ΄ αυτούς, υπάρχει μία αθόρυβη πλειοψηφία αυτή την περίοδο, αυτούς θέλουμε. Τον Πρόεδρο τον εκλέγει η κοινωνία, γιατί η κοινωνία αύριο θα εκλέξει τον Πρωθυπουργό της Νέας Δημοκρατίας και της Ελλάδος”.
Το μήνυμα των εκλογών δεν το πήραν δυστυχώς ακόμη και σήμερα ορισμένοι, γιατί με μη κλειστές διαδικασίες πάμε να εκλέξουμε Αρχηγό. Αν δεν αλλάξουμε μυαλά, αν δεν πάψουμε να κυνηγάμε καρέκλες, αν δεν ανοιχτούμε στη βάση της κοινωνίας, τότε η κοινωνία πιθανώς να γεννήσει άλλο πολιτικό φορέα.
Κι επειδή πολλοί με ρωτούν “αν, αν, αν υποθετικά εκλεγείς Αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, θα φύγεις από τη Νομαρχία”; Απαντώ: Θα παρέμενα στην Αυτοδιοίκηση και θα δρομολογούσα, προσέξτε, τις διαδικασίες ώστε να βρεθεί και να υποδειχθεί από το κόμμα εκείνος ο οποίος θα γίνει Πρωθυπουργός, σε περίπτωση νίκης της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές, όπως αυτό γίνεται στο αδερφό κόμμα της Κύπρου. Γιατί πρέπει να μάθουμε να λειτουργούμε συλλογικά και όχι ατομικά. Φτάνει πια στα αρχηγικά κόμματα.
Φίλες και φίλοι,
Είμαι βέβαιος πως η Νέα Δημοκρατία θα βρει το δρόμο της, όμως πολλά πρέπει να αλλάξουν. Γιατί δεν έχει καμία σημασία αν αύριο αλλάξουμε το περιτύλιγμα και αφήσουμε μέσα τα σάπια φρούτα. Κι έχει δυστυχώς πολλά σάπια φρούτα η παράταξή μας. Η αυριανή Νέα Δημοκρατία πρέπει να χρησιμοποιήσει, προσέξτε με, νέες τεχνολογίες, το διαδίκτυο, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τις εφημερίδες. Εφημερίδες, ιδιαίτερα της περιφέρειας της επαρχίας
Ήρθε η ώρα σε αυτή την παράταξη να ξαναμιλήσουμε για την πατρίδα, για την οικογένεια, για τη θρησκεία, για τη νεολαία, για τα κοινωνικά προβλήματα, για την καθημερινότητα. Αυτά με έμαθε εμένα και μπόλιασε την ψυχή μου ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής και σήμερα τα ξεχάσαμε.
Πάντοτε πίστευα σε μια πατριωτική λαϊκή Κεντροδεξιά, με αξιοπρεπή εθνική εξωτερική πολιτική, που θα άγγιζε το κοινωνικό κέντρο και τις φιλελεύθερες δυνάμεις. Πρέπει να διασφαλίσουμε την ειρήνη στην περιοχή μας και να προωθήσουμε τα εθνικά θέματα υπέρ των συμφερόντων της χώρας μας.
Δεν αγωνίζομαι, προσέξτε, δεν αγωνίζομαι για να δω μια Ελλάδα με σκυμμένο κεφάλι, μια Ελλάδα Α.Ε., αλλά μια Ελλάδα που θα ανήκει πραγματικά στους Έλληνες. Ήρθε η ώρα να υψώσουμε σύνορα και τείχη μεταξύ πολιτικής και τις άλλες μορφές εξουσίας. Οικονομικές και μηντιακές. Να πιστέψουμε στην ελεύθερη αγορά, αλλά με κανόνες, για να μπορέσει να διασφαλισθεί μια κοινωνικά δίκαιη αναδιανομή του πλούτου.
Θα πρέπει να περιορισθεί η παρέμβαση του κράτους στην οικονομία για να μπορέσει μέσα από τους κανόνες της αγοράς να ανακάμψει.
Παράλληλα να πάψει η φορολογική αφαίμαξη του ιδιωτικού τομέα, για να μπορέσει να αναπτυχθεί. Αυτό που γίνεται στην Αμερική.
Πιστεύω ότι στα εθνικά θέματα παιδεία, υγεία, ασφάλεια, οικονομία, κοινωνική πρόνοια, θα πρέπει να υπάρξει μια εθνική συνεννόηση. Μια εθνική πολιτική, πέρα από χρώματα και πρόσωπα.
Πρέπει, τέλος, να σταματήσουμε στη Βουλή τα συνεχόμενα «όχι» σε θετικές προτάσεις της οποιασδήποτε κυβέρνησης. Γιατί; Γιατί έτσι χάνουμε την αξιοπιστία μας, όχι μόνο εμείς, αλλά η πολιτική ζωή στο σύνολό της.
Στη Νέα Δημοκρατία το Κόμμα πρέπει να αλλάξει. Θα πρέπει να αποτελεί πλέον τον θεσμικό συνδετικό κρίκο με τις πολιτικές μας και αύριο με την κυβέρνησή μας.
Γι’ αυτό πρέπει να ενισχυθεί ο ρόλος των ΕΚΟ και των ΔΑΚΕ, των κομματικών οργανώσεων που ακουμπούν καθημερινά στην κοινωνία και ποτέ δεν τους ακούσαμε. Να ακούμε τους εργαζόμενους και τους εκπροσώπους των επιμελητηρίων, κάθε επαγγελματικός κλάδος να αποκτήσει τη δική του οργάνωση.
Οι τοπικές οργανώσεις να εξελιχθούν σε σημείο παραγωγής πολιτικής. Όλα τα νέα όργανα να γίνουν αιρετά. Κανένας διορισμένος. Αναβάθμιση του ρόλου της ΟΝΕ που μαζί με τους ΔΑΠίτες και τις ΔΑΠίτισσες θα πρωταγωνιστήσουν στη διείσδυση των νέων τεχνολογιών.
Παράλληλα με την κοινωνία η ΟΝΝΕΔ θα γίνει το φυτώριο νέων κυβερνητικών στελεχών. Να δείξουμε επιτέλους σεβασμό και εμπιστοσύνη σε αυτά τα παιδιά.
Το νέο οργανωτικό πλαίσιο της παράταξής μας πρέπει να μας φέρει πιο κοντά στην κοινωνία. Ναι, ενίσχυση του ρόλου των βουλευτών και των αυτοδιοικητικών. Η οργάνωση ηλεκτρονικών δημοψηφισμάτων από τα μέλη μας για θέματα που απασχολούν τις τοπικές κοινωνίες.
Θέλω να κάνω και μια ιδιαίτερη επισήμανση που πιστεύω ότι μας αγγίζει όλες και όλους. Το είπα στην Κεντρική Επιτροπή, το επαναλαμβάνω και σήμερα, γιατί βλέπω ότι δεν περιλαμβάνεται στην εισήγηση για την αναθεώρηση των Άρθρων του Καταστατικού.
Σε αυτή την κορυφαία διεργασία για τη Νέα Δημοκρατία, θα έπρεπε να συμμετέχει όλος ο απόδημος ελληνισμός. Η ομογένεια του Καναδά, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, της Αυστραλίας και της Ανατολικής Ευρώπης.
Τι απαντάμε επιτέλους, κύριε Πρόεδρε της Οργανωτικής Επιτροπής, στους Έλληνες της Γερμανίας που διαμαρτύρονται γιατί το Κόμμα δεν κάλυψε τα έξοδα των οργανώσεων του εξωτερικού για να συμμετέχουν στο Συνέδριο; Τι απαντάμε σε αυτή την επιστολή που όλοι πήραμε, κύριε Πρόεδρε;
Ρώτησα στην Κεντρική Επιτροπή, αλλά πειστική απάντηση δεν πήρα. Γιατί ψηφίζουν μόνο οι ομογενείς της Δυτικής Ευρώπης; Δεν πρέπει να υποτιμάμε τις οργανώσεις των Ελλήνων της Διασποράς, διότι αυτοί δεν αγωνίζονται μόνο για το Κόμμα, αλλά για την Ελλάδα.
Τους χρωστάμε, κυρίες και κύριοι. Τους χρωστάμε και δεν μας χρωστάνε τίποτε. Αντί να τους ζητήσουμε συγνώμη, τους περιφρονούμε.
Με τι πρόσωπο, κύριοι βουλευτές, αύριο θα συναντήσετε αυτούς τους απόδημους, τα αδέλφια μας; Όταν τους αφαιρούμε το αυτονόητο δικαίωμα να συμμετέχουν στην εκλογή του νέου μας Προέδρου;
Θα πρέπει, τέλος, σ’ αυτή την πατρίδα να πάψουν δικά μας αδέλφια να ψελλίζουν με παράπονο ζωής, «Στα ξένα ήμουν Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος».
Σήμερα περισσότερο από ποτέ οφείλουμε να ακούσουμε όλοι μας τον εθνικό μας ποιητή, τον Διονύσιο Σολωμό. «Κλείστε βαθιά στην καρδιά σας την Ελλάδα και μονάχα τότε θα ανοίξουν για σας και τα παιδιά σας διάπλατα οι πόρτες για την πρόοδο και την ευτυχία του λαού μας».
Απευθύνομαι στους δύο αγαπητούς συνυποψηφίους. Απευθύνομαι σε όλο τον ελληνικό λαό. Σήμερα ήρθε η ώρα. Κυρίες και κύριοι σύνεδροι, δεν πρέπει και δεν έχει κανείς το δικαίωμα να υποστείλει την Μακεδονία από τον ιστό της Ελλάδος.
Διότι δεν υπάρχει πατριωτισμός χωρίς πατρίδα, δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς πατριωτισμό, έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Και συμπλήρωνε ότι η Μακεδονία είναι μία και ελληνική.
Και δεν άκουσα ξεκάθαρες θέσεις. Η δική μου η θέση σήμερα – όχι χθες – είναι όταν συμφωνούμε όλες και όλοι, η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ότι η Μακεδονία είναι ελληνική, τι πάμε να συζητήσουμε;
Μετά το έπος του ’40, μετά το «όχι» του Τάσου Παπαδόπουλου στο Σχέδιο Ανάν, πρέπει να πούμε ένα μεγάλο «όχι» στην παραχώρηση του ονόματος «Μακεδονία». Τελεία και παύλα!
Διότι η Νέα Δημοκρατία δεν είναι πρόσωπα. Είναι ο ίδιος ο λαός. Σήμερα, φεύγοντας από εδώ πρέπει να συμφωνήσουμε ότι επιστρέφουμε στον λαό, ότι θα ξαναμιλήσουμε με τον λαό, να σκύψουμε στα προβλήματα και τις αγωνίες του. Να μείνει μακριά το Κόμμα από γενικεύσεις και αοριστολογίες, ερασιτεχνισμούς και προχειρότητα. Να αναδιοργανωθούμε, να σκεπτόμαστε και να δρούμε γρήγορα. Εμείς πρέπει ν’ αλλάξουμε όχι τα σύμβολα. Ν’ αλλάξουμε νοοτροπία και πολιτική συμπεριφορά προς τον πολίτη. Ας βάλουμε τέλος, ένα Χ και να ξεκινήσουμε όλοι μαζί απ’ την ίδια αφετηρία. Γιατί μπροστά στα φώτα αγκαλιαζόμαστε, χαμογελάμε, φιλιόμαστε, αλλά μόλις σβήσουν τα φώτα εκτοξεύονται τορπίλες.
Δε μπορούμε να πάμε μπροστά φίλες και φίλοι όταν μιλάμε συνεχώς για το παρελθόν. Εγώ προσωπικά δε χρωστάω σε κανέναν. Όποιος και να εκλεγεί, θα είμαι δίπλα του. Και εύχομαι αυτά που λένε προεκλογικά να τα υλοποιήσουν. Αλλιώς δε χρειάζεται να είμαι δίπλα σε κάποιους. Όμως απαιτώ από την αυριανή ηγεσία, απαιτώ και απαιτούμε ένα Κόμμα που όχι μόνο θ’ ακούει, αλλά και θα υπακούει στους Νεοδημοκράτες. Απαιτώ και απαιτούμε ένα Κόμμα που δε θα χρησιμοποιεί μόνο ως προεκλογικό στρατό τα στελέχη του, αλλά και θα τα αξιοποιεί. Απαιτώ και απαιτούμε ένα Κόμμα που θα εκφράζει το αυτονόητο. Τον πατριωτισμό και τη θρησκεία μας.
Απαιτώ και απαιτούμε ένα Κόμμα που θα πιστεύει στην ιδέα του έθνους, της πατρίδας. Απαιτώ και απαιτούμε ένα Κόμμα που θα πιστεύει στην ειρηνική συμβίωση των λαών. Απαιτώ και απαιτούμε ένα Κόμμα που θα αποβλέπει στη κοινωνική δικαιοσύνη. Απαιτώ και απαιτούμε ένα Κόμμα που θα σέβεται και θα ακούει τον αγρότη, δίνοντας το δικαίωμα σ’ όλα τα αγροτικά σωματεία να συμμετέχουν στα κομματικά όργανα. Απαιτώ και απαιτούμε ένα Κόμμα που θα αναγνωρίζει πραγματικά την προσφορά του μικρομεσαίου επιχειρηματία στην εθνική μας οικονομία.
Απαιτώ και απαιτούμε ένα Κόμμα όπου θα δεσμευτούμε όλοι μας ότι θα δώσουμε βήμα στο αύριο του τόπου μας, στους νέους και στις νέες, στα φρέσκα πρόσωπα.
Φίλες και φίλοι,
Εγώ σπόνσορες και χορηγούς δεν έχω. Ούτε αυλοκόλακες, ούτε πρίγκιπες και χανουμάκια. Έχω όμως καλούς συναδέλφους. Συναδέλφους και συνεργάτες. Απλά παιδιά που αγαπούν εμένα, την παράταξη και την πατρίδα. Έχω τον θεό και τις αξίες που πήρα απ’ τους γονείς μου. Για μένα το νόημα της ζωής δεν είναι η καρέκλα, δεν είναι τα γαλόνια, αλλά η τιμή, η αξιοπρέπεια, η συνέπεια, η αγωνιστικότητα, το ήθος και η αλήθεια. Γι’ αυτό και κατεβαίνω και ανοίγω την πόρτα. Όποιος θέλει ας ακολουθήσει.
Καλώ τους Συνέδρους και την κοινωνία όλη να με στηρίξει, να δημιουργήσουμε ένα πόλο, για να μπορέσουμε αύριο να διεκδικήσουμε και να ελέγξουμε. Τις τελευταίες μέρες κάποιοι κύκλοι προσπαθούν να πολώσουν την εκλογική αναμέτρηση, να συμπιέσουν τα ποσοστά μου. Είναι λάθος και θα αποβεί σε βάρος της παράταξης.
Αφήστε κυρίες και κύριοι στους ψηφοφόρους, αφήστε τον ελληνικό λαό, αφήστε τα μέλη να ψηφίσουν ελεύθερα. Είναι πλέον ώρα ευθύνης για όλους μας. Είναι ώρα να σπάσουμε τις αλυσίδες, να κάνουμε την επανάσταση. Είναι η ώρα να πέσουν οι μάσκες όλων μας. Είναι η ώρα να μιλήσουμε στις ψυχές του λαού. Να ζητήσουμε συγνώμη για όσα δε κάναμε για τον λαό.
Ζητώ απ’ όλους ν’ αγκαλιάσουν την απόφαση που πήρα, για ν’ ακουστεί μια καθαρή, δυνατή φωνή. Για ν’ ακουστεί η δική σας φωνή. Προέρχομαι από σας, νοιάζομαι για σας,, αγωνίζομαι για σας και θα αγωνίζομαι και αύριο και είμαι υπερήφανος γι’ αυτό.
Αγωνίζομαι, φίλες και φίλοι, για την ενότητα. Ζητώ κι απ’ αυτό το βήμα να χαμηλώσουν οι τόνοι. Εμπρός λοιπόν, ας ενωθούμε όλοι μαζί. Αντώνη, Ντόρα. Ντόρα, Αντώνη, σας καλώ να έρθετε στο βήμα να δώσουμε τα χέρια, να δώσουμε αδελφικά τα χέρια όλοι μαζί για την πατρίδα, για τα παιδιά μας, για τη δημοκρατία, για τη Νέα μας Δημοκρατία. Ελάτε όλοι μαζί να φύγουμε αδελφωμένοι απ’ αυτή την αίθουσα.
Α.Σαμαράς
Κύριε Πρόεδρε, Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες,
Βρίσκομαι σήμερα εδώ μπροστά σας με συγκίνηση, όχι για να σας μιλήσω για τα λάθη που έγιναν, όχι απλώς για να σας αναλύσω τις ιδέες και τα σχέδιά μου ή να σας μιλήσω για μένα.
Βρίσκομαι εδώ σήμερα μπροστά σας να σας μιλήσω με δυο λέξεις. Ελπίδα και προοπτική. Χειροπιαστή ελπίδα και συγκεκριμένη προοπτική.
Γιατί σε δύσκολες στιγμές, μετά από μια βαριά ήττα, πρώτα πρέπει να αναθαρρήσει η δική μας η ψυχή. Μετά πρέπει να ξεκαθαρίσει το μυαλό μας και να συνεννοηθούμε μεταξύ μας και ύστερα πρέπει να ενώσουμε τις προσπάθειές μας για να ανατρέψουμε την κατάσταση, για να μετατρέψουμε την ήττα σε αφετηρία εκκίνησης και εφαλτήριο αντεπίθεσης.
Όχι απλώς για να κερδίσουμε ό,τι χάσαμε, αλλά για να καταφέρουμε όσα μαζί μπορούμε. Και εμείς μπορούμε πολλά περισσότερα απ’ όσα χάσαμε. Μπορούμε όχι απλά να ανασυγκροτηθούμε, όχι μόνο να επανέλθουμε σε τροχιά εξουσίας, όχι μόνο να βρεθούμε ξανά στην κορυφή.
Μπορούμε να αλλάξουμε την Ελλάδα. Μπορούμε να απελευθερώσουμε τη δημιουργικότητα του λαού μας. Μπορούμε να δώσουμε νέα πνοή στη Δημοκρατία που η δική μας η παράταξη στέριωσε υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1974 και θα γίνουμε καλύτεροι. Και θα γίνουμε καλύτεροι. Θα κάνουμε τη Νέα Δημοκρατία καλύτερη και μεγαλύτερη. Θα πάμε την Ελλάδα ψηλότερα, πολύ ψηλότερα. Μπορούμε.
Σίγουρα δεν φτάσαμε στο αποτέλεσμα των εκλογών τυχαία. Αλλά εδώ σήμερα δεν βρισκόμαστε για να γκρινιάξουμε. Τις απόψεις μας λίγο-πολύ τις είπαμε για τα αίτια της ήττας. Από εκεί και πέρα πρέπει να μιλήσουμε για τις προοπτικές της αναγέννησής μας.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να πάψουμε να κρύβουμε τις ιδέες μας. Να πάψουμε να φοβόμαστε μην μας κακοχαρακτηρίσουν οι αντίπαλοί μας. Να ξαναβρούμε την ιδεολογική μας ταυτότητα. Να σκύψουμε και πάλι στις διαχρονικές μας αξίες. Να τις αναδείξουμε, να τις κάνουμε σημαία μας, να κερδίσουμε την κοινωνία.
Ελευθερία, αξιοπρέπεια, κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοκρατία, ισονομία, δημοκρατία, πατρίδα, είναι αξίες και ιδανικά που τα ενστερνίζεται απόλυτα το σύνολο της κοινωνίας. Τα κουβαλάει μέσα της.
Ο ελληνικός λαός είναι άλλωστε βγαλμένος από αγώνες ελευθερίας και δημοκρατίας, είναι γαλουχημένος, ζυμωμένος με αγώνες ελευθερίας και δημοκρατίας. Αυτή είναι η δύναμή του και πρέπει να αξιοποιηθεί.
Δεν είναι εμμονές που πρέπει να ξεριζωθούν. Τις αξίες αυτές ο λαός τις κρατάει βαθιά στην ψυχή του και περιμένει από εμάς ιδιαίτερα να τις υπερασπιστούμε όταν ο οποιοσδήποτε τις προσβάλλει, τις νοθεύει, τις διαστρεβλώνει.
Κι όταν μας βλέπει να υπερασπιζόμαστε τις αρχές και τις αξίες εκείνες που έκαναν την Ελλάδα μεγάλη, που έκαναν αυτή την παράταξη μεγάλη, τότε του δίνουμε κουράγιο. Δεν θα μας γυρίσει την πλάτη.
Δεν αρκεί όμως να επανέλθουμε στις διαχρονικές μας αξίες. Πρέπει να τις συνθέσουμε μαζί με τις πιο σύγχρονες, φιλελεύθερες ιδέες, οι οποίες κάποτε κι αυτές στην Ελλάδα γεννήθηκαν και στην Ευρώπη αναγεννήθηκαν υπό την επιρροή του ελληνικού πνεύματος και σήμερα παντού στον κόσμο θριαμβεύουν.
Κι αυτές σήμερα διστάζουμε να τις παρακολουθήσουμε και καμιά φορά φοβόμαστε να τις υπερασπιστούμε. Ιδέες όπως η ανταγωνιστικότητα, η διάχυση ευκαιριών, ο ρόλος της μεσαίας τάξης και βέβαια η αγάπη για την πατρίδα.
Αγαπάμε τον τόπο μας, αλλά δεν είμαστε περίκλειστοι και περίφοβοι, είμαστε οικουμενικοί, ανοίγουμε τα φτερά μας σε όλο τον κόσμο, όπως πάντα έκαναν οι Έλληνες στις μεγάλες τους στιγμές. Άλλωστε το ελληνικό πνεύμα είναι οικουμενικό.
Παρακολουθούμε λοιπόν αυτά που γίνονται στον υπόλοιπο τον κόσμο και τι διαπιστώνουμε; Ότι παντού, πριν ξεσπάσει η πρόσφατη κρίση και πολύ περισσότερο αφότου ξέσπασε, όλη η δημόσια συζήτηση σε αυτές τις χώρες γίνεται ακριβώς για τις έννοιες.
Για την ανταγωνιστικότητα κόντρα στη λογική του κρατισμού που πνίγει την οικονομία και τη δημιουργικότητα των κοινωνιών, για τη διάχυση ευκαιριών και ευημερίας, κόντρα στη λογική των στρεβλώσεων των αγορών των ολιγοπωλίων και των καρτέλ, που δεν δίνουν ευκαιρίες στους πολλούς και δεν αφήνουν την ανάπτυξη να φτάσει παντού, ώστε τελικώς να ευημερούν οι αριθμοί και να δυστυχούν οι άνθρωποι.
Για τη μεσαία τάξη, που μόνον όταν είναι ακμαία και δημιουργική μπορεί να εξασφαλίζει αυτή τη διάχυση ευκαιριών προς τα κάτω και ευημερίας στην υπόλοιπη οικονομία. Και για την αγάπη για την πατρίδα, που είναι προϋπόθεση Δημοκρατίας, κοινωνικής δικαιοσύνης και ανάπτυξης, κόντρα στη λογική της ισοπέδωσης των λαών, κόντρα στη λογική της μετατροπής ιστορικών λαών σε πληθυσμούς χωρίς ταυτότητα.
Αυτά όλα εμείς πρέπει να τα ανακαλύψουμε ξανά, πρέπει να τα κάνουμε μαγνήτη, για να κερδίσουμε την κοινωνία. Δεν μπορεί συμμαχητές και συμμαχήτριες αλλού οι σύγχρονες φιλελεύθερες ιδέες να κερδίζουν τις κοινωνίες, δεν μπορεί αλλού, παντού, οι σοσιαλιστές να βρίσκονται σε υποχώρηση κι όπου κυβερνούν ακόμα κεντροαριστερά κόμματα αυτό να οφείλεται στο ότι έχουν προσχωρήσει και αυτά σε φιλελεύθερες ιδέες, κι εδώ στην Ελλάδα να υφιστάμεθα τις συνέπειες μιας βαριάς ήττας σαν να είναι πρόβλημα οι ιδέες μας οι ιδέες, για τις οποίες ηττηθήκαμε.
Είναι λοιπόν στο χέρι μας με αυτές τις ιδέες η ήττα να μετατραπεί σε σύντομη παρένθεση, αρκεί να δείξουμε τις ιδέες μας, να διορθώσουμε γρήγορα τα λάθη μας και να είμαστε κοντά στον απλό τον οπαδό μας. Τότε θα μπούμε και μόνον τότε δυναμικά σε τροχιά εξουσίας.
Αυτή λοιπόν η σύνθεση των διαχρονικών αξιών με τις πιο σύγχρονες φιλελεύθερες ιδέες, είναι πιο επίκαιρη παρά ποτέ και απαραίτητη όσο ποτέ και είναι αυτό που ονομάζουμε κοινωνικό φιλελευθερισμό, που συνοψίζεται σε ένα όραμα με τέσσερα προτάγματα: Ανταγωνιστικότητα παντού, διάχυση της ανάπτυξης παντού, ευκαιρίες για όλους, ευημερία για όλους.
Είναι ένα όραμα που παντρεύει την πατρίδα με την ανταγωνιστικότητα, γιατί μόνον ένας λαός που αγαπά τον τόπο του μπορεί να επενδύει στο μέλλον του και μόνον ένας λαός που είναι υπερήφανος για τον εαυτό του μπορεί να διεκδικεί και να κερδίζει επιτυχίες στο διεθνή στίβο, στις διεθνείς αγορές, στη διεθνή καλλιτεχνική δημιουργία, στην έρευνα, στην εκπαίδευση, στον πολιτισμό, παντού.
Παντρεύει ακόμα την ανάπτυξη με την κοινωνική δικαιοσύνη, γιατί αληθινή ανάπτυξη υπάρχει, μόνον όταν η επιτυχία ενός κλάδου συμπαρασύρει και τους άλλους κλάδους και η ευημερία κάποιων δημιουργεί ευκαιρίες για την ευημερία πολλών περισσότερων.
Και ανάπτυξη δεν γίνεται σε βάρος των πολλών, αλλά σε όφελος της κοινωνίας και μαζί με τους οικονομικούς δείκτες τότε ευημερούν και οι άνθρωποι και προστατεύεται το περιβάλλον, φυσικό και πολιτιστικό και βελτιώνεται η ποιότητα ζωής και υπάρχει πολιτιστική άνθιση.
Αυτή η διάχυση, αυτό το πάντρεμα ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης, κάνει την ανάπτυξη διαχρονική και βιώσιμη, δηλαδή οδηγεί στην κρίσιμη λέξη «αειφορία», μια έννοια που συνδυάζει το περιβάλλον με την ανταγωνιστικότητα, με την ανάπτυξη και τη διατηρησιμότητά της. Δηλαδή να μπορεί να αυτοτροφοδοτείται, γιατί πραγματική ανάπτυξη πέραν των άλλων είναι εκείνη η οποία αυτοτροφοδοτείται.
Η αειφορία λοιπόν είναι μια έννοια που χρησιμοποιείται ήδη παντού στην Ευρώπη, αλλά παραμένει εδώ ακόμα άγνωστη. Είναι η απάντηση της Κεντροδεξιάς στις αοριστίες των Σοσιαλιστών περί «πράσινης ανάπτυξης», που όπως έχει ήδη φανεί δεν είναι ούτε πράσινη, ούτε καν ανάπτυξη.
Κι ακόμα πρέπει να παραμερίσουμε φθαρμένα στερεότυπα. Που μας ταλαιπώρησαν πολύ τα τελευταία χρόνια και που επικαλούνται την παγκοσμιοποίηση, για να παρουσιάσουν τον εφιάλτη του George Orwell, ως πανανθρώπινο ιδανικό. Όπου καταργείται η αυτοδιάθεση των λαών, καταργούνται τα εθνικά κράτη και ισοπεδώνονται οι πολιτισμοί. Και ενώ μιλάμε για τα Ηνωμένα Έθνη ως πηγή διεθνούς νομιμότητας, κάποιοι έχουν βαλθεί, κι είναι πάρα πολλοί αυτοί στην Ευρώπη και παντού, να αποδομήσουν τα έθνη. Όμως άλλο πράγμα η συνεργασία των λαών, άλλο πράγμα η κοινή τους ανάπτυξη και η πολιτική τους σύγκλιση, και άλλο πράγμα, τελείως διαφορετικό, η ισοπέδωση της πολιτικής τους πολιτιστικής προσωπικότητας. Αυτή η ισοπέδωση βρήκε κάποια στιγμή οπαδούς σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Τώρα πιστεύω δεν ελκύει πια κανέναν.
Στη ζωή μου, φίλες και φίλοι, είχα την τύχη, είχα την τιμή να γνωρίζω από κοντά μεγάλες προσωπικότητες, από τον Οδυσσέα Ελύτη μέχρι τον Αντρέα Λεντάκη. Κι απ’ τον Francois Mitterrand μέχρι τη Margaret Thatcher. Τι κοινό είχαν όλες αυτές οι τόσο διαφορετικές προσωπικότητες; Την αγάπη για την δική τους την πατρίδα. Πρώτος εγώ πριν λίγους μήνες, όταν βρισκόμουν ως Υπουργός Πολιτισμού στα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης, είπα ότι ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα. Αλλά θέλω και τα παιδιά μας να νιώθουν υπερήφανα για την οικουμενικότητα της Ελλάδας και του πολιτισμού μας. Αν πάψουμε να νιώθουμε υπερήφανοι για τον πολιτισμό μας, δεν θα γίνουμε πιο κοσμοπολίτες. Δεν θα γίνουμε παρά μόνο περιθωριακοί στον διεθνή στίβο.
Δεν ξέρω κανέναν λαό με παγκόσμια αναπτυξιακά επιτεύγματα, που να μη νιώθει εθνική υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση. Έζησα πολλά χρόνια στο εξωτερικό. Γνώρισα ανθρώπους σημαντικούς ως φοιτητής, ταξιδιώτης, Υπουργός, ή Ευρωβουλευτής. Βίωσα τη δύναμη του ελληνισμού ως πολίτης του κόσμου. Πιστέψτε με. Εμείς οι Νεοδημοκράτες είμαστε πιο κοσμοπολίτες από εκείνους που ορκίζονται στη παγκοσμιοποίηση και δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο. Είμαστε πιο εκσυγχρονιστές, αληθινοί εκσυγχρονιστές απ’ όσους μένουν προσκολλώμενοι σε παρωχημένα στερεότυπα που έχουν χρεοκοπήσει παντού. Και είμαστε πιο Ευρωπαίοι απ’ όσους επικαλούνται την Ευρώπη ως πρόσχημα για να διαλύσουν τα εθνικά κράτη και να ισοπεδώσουν πολιτισμούς.
Ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μεγάλο ιστορικό στοίχημα σύγκλισης κρατών, εθνών, πολιτισμών. Το επαναλαμβάνει ο Πατριάρχης της Ενωμένης Ευρώπης, ο σοσιαλιστής Ζακ Ντελόρ. Ότι η Ευρώπη σέβεται τα εθνικά κράτη, ότι η διάλυση των λαών ουδέποτε υπήρξε μέρος του σχεδίου τους για την Ενωμένη Ευρώπη. Καιρός λοιπόν να γίνουμε σύγχρονοι Ευρωπαίοι κεντροδεξιοί και καιρός να νιώθουμε υπερήφανοι για τις δικές μας κεντροδεξιές ιδέες. Γιατί ο κοινωνικός φιλελευθερισμός δεν είναι απλά δυο λέξεις. Είναι ανοιχτή ιδεολογία, δεν είναι κλειστό δόγμα. Επιτρέπει συνθέσεις. Δεν οδηγεί σε αποκλεισμούς. Αλλά δίνει και σαφή πυξίδα για να κινηθούμε μπροστά. Δεν μας καθηλώνει σε στερεότυπα ή σε αποτυχημένα ιστορικά μοντέλα.
Και κάτι ακόμα. Είναι η επίκαιρη εκδοχή του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού, που αποτέλεσε τη μεγάλη παρακαταθήκη του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ας θυμηθούμε τι μας έλεγε στην ιδρυτική διακήρυξη της Νέας Δημοκρατίας τον Οκτώβρη του ’74. «Η Νέα Δημοκρατία είναι η πολιτική παράταξη που ταυτίζει το έθνος με τον λαό, την πατρίδα με τους ανθρώπους της, την πολιτεία με τους πολίτες της, την εθνική ανεξαρτησία με τη λαϊκή κυριαρχία, την πρόοδο με το κοινό αγαθό, την πολιτική ελευθερία με την έννομη τάξη και την κοινωνική δικαιοσύνη».
Κάποιες φορές το παρελθόν μας εντυπωσιάζει με τη δύναμη της επικαιρότητάς του. Μόνο κακόπιστοι θα μπορούσαν να αρνηθούν ότι οι φράσεις αυτές είναι πιο ανθεκτικές και πιο άθραυστες και πιο επίκαιρες σήμερα απ’ ό,τι όταν γράφτηκαν για πρώτη φορά.
Φίλες και φίλοι,
Είχα την τύχη να μπω σ’ αυτή την παράταξη σε πολύ νεαρή ηλικία και να θητεύσω μεταξύ άλλων δίπλα σε δύο μεγάλους ηγέτες. Τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ευάγγελο Αβέρωφ. Ο Αβέρωφ με έμαθε να πατάω γερά στις ακλόνητες και διαχρονικές αξίες. Όπως τότε που πούλησε την περιουσία του σε δύσκολα χρόνια. Πούλησε τις αμυγδαλιές στα Τρίκαλα για να κρατήσει όρθια τη Νέα Δημοκρατία. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μου έμαθε να κοιτάω μακριά, πέρα απ’ τις εφήμερες δυσκολίες, πέρα από γεωγραφικά όρια, πέρα απ’ το σήμερα, στο μέλλον, όπως κοιτούσε ο ίδιος όταν μόνος έβαζε την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό που σας προτείνω σήμερα, είναι να συνδυάσουμε τις παρακαταθήκες και τη σοφία αυτών των δύο μεγάλων δασκάλων. Να πατήσουμε γερά στις διαχρονικές αξίες μας, για να κάνουμε το μεγάλο άλμα στο αύριο. Να πατήσουμε γερά σε ό,τι βαθειά ελληνικό κουβαλάμε, μας ορίζει και μας στηρίζει, για να κάνουμε το μεγάλο άλμα στον κόσμο. Να στηριχτούμε στα καλύτερα στοιχεία της εθνικής μας ταυτότητας, για να κατακτήσουμε την οικουμενικότητα που μας αξίζει και που χρωστάμε στα παιδιά μας. Γιατί κάθε άλμα στηρίζεται σε στέρεο έδαφος και όσο πιο γερά πατάς, τόσο πιο μακριά φτάνεις.
Μην αποδέχεστε λοιπόν το δίλημμα, το ψεύτικο δίλημμα, αν πρέπει να κρατήσουμε τις διαχρονικές αξίες ή να ενστερνιστούμε σύγχρονες αντιλήψεις.
Πρέπει να κάνουμε και τα δύο. Οι διαχρονικές αξίες μας ορίζουν, οι σύγχρονες αντιλήψεις μας δείχνουν το μέλλον. Ο συνδυασμός των δύο μας δίνει ώθηση, μας δίνει δύναμη. Δεν διαλέγουμε ένα από τα δύο, συνδυάζουμε και τα δύο.
Αυτός είναι στην ουσία ο κοινωνικός φιλελευθερισμός και όσο σαφέστερα τον κατανοήσουμε και τον πιστέψουμε τόσο πιο αποφασιστική και αποτελεσματική αντιπολίτευση θα κάνουμε σήμερα και τόσο πιο αποτελεσματική κυβέρνηση θα ασκήσουμε αύριο.
Τόσο πιο πειστικά θα αντιμετωπίσουμε τα σημερινά προβλήματα. Και πώς θα απαντήσει κανείς σε μια απίστευτη ακυβερνησία που δημιουργεί μια κυβέρνηση χωρίς γενικούς γραμματείς; Στην αβεβαιότητα που δημιουργεί μια κυβέρνηση που αμφισβητεί κρίσιμες αποφάσεις που υπέγραψε η προηγούμενη – και για τους αγωγούς και για το Λιμάνι του Πειραιά.
Στη σύγχυση που δημιουργεί η κατάργηση υπουργείων με βαρύ συμβολικό φορτίο, όπως το Μακεδονίας-Θράκης, ή με κρίσιμο ρόλο στην οικονομία, όπως το Εμπορικής Ναυτιλίας. Και στην οργή που πυροδοτεί η αναισθησία, αλλά και η εκδικητικότητα των ανθρώπων της νέας κυβέρνησης στα παιδιά με τα STAGE.
Και τόσο πιο πειστικά θα αντιμετωπίσουμε τη φοροεπιδρομή που ετοιμάζει το ΠΑΣΟΚ, κυρίως στην επιβάρυνση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και στην αύξηση των εμμέσων φόρων, των πιο αντιλαϊκών φόρων, που ετοιμάζουν.
Γιατί αν πιεστούν κι άλλο οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα αυξηθεί η ανεργία και θα μειωθούν και τα δημόσια έσοδα. Κι αν αυξηθούν οι έμμεσοι φόροι και πληγούν πρωτίστως τα νοικοκυριά, τότε θα δείτε πολύ κόσμο να βρίσκεται πλέον στα όριά του.
Ας γνωρίζει σε όλα αυτά το ΠΑΣΟΚ ότι θα βρει την επόμενη ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, όποια κι αν είναι αυτή δυναμικά, μια γροθιά απέναντί του.
Κάποιος, φίλες και φίλοι, είπε ότι η Νέα Δημοκρατία δεν καλείται να διαλέξει αρχηγό, καλείται να διαλέξει μελλοντικό πρωθυπουργό. Συμφωνώ και υπερθεματίζω μάλιστα απολύτως.
Δεν καλούμαστε απλώς να διαλέξουμε αυτόν που θα μας ξαναφέρει στη διακυβέρνηση. Κάτι παραπάνω. Καλούμαστε να ξεκινήσουμε την επόμενη μεταπολίτευση. Να δώσουμε νέο όραμα σε όλο τον ελληνικό λαό και όχι μόνο στους ψηφοφόρους μας. Να προετοιμάσουμε την επόμενη φάση δημοκρατικής ωρίμανσης της ελληνικής κοινωνίας.
Όταν λέμε ότι θα κάνουμε τη δύναμη των ιδεών μας μαγνήτη για την ελληνική κοινωνία, τι νομίζετε ότι εννοούμε; Απλώς και μόνο να κερδίσουμε κάποιους ψηφοφόρους που μας έφυγαν πότε από εδώ και πότε από εκεί; Όχι βέβαια. Όχι μόνον αυτό.
Καλούμαστε με σημαία τον κοινωνικό φιλελευθερισμό να ανοιχτούμε παντού, να δώσουμε προοπτική σε όλους, να επηρεάσουμε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, να ξαναγράψουμε την ατζέντα, όχι μόνο της τρέχουσας πολιτικής, αλλά και της κοινωνίας. Όχι μόνο στον χώρο των πολιτικών συσχετισμών, αλλά και στον χώρο των ιδεών.
Άλλωστε μόνον όποιος κερδίσει τη μάχη των ιδεών μπορεί να κερδίσει και τη μάχη της πολιτικής.
Να οραματιστούμε και να εμπνεύσουμε και να φέρουμε μια νέα, δημοκρατική Ελλάδα, όπου ίδιοι νόμοι θα ισχύουν και θα τηρούνται και για τους ισχυρούς και για τους απλούς πολίτες. Όπου η ισονομία δεν θα είναι άγνωστη λέξη, αλλά καθημερινή ρουτίνα.
Όπου οι ηγέτες δεν θα φοβούνται τους ψηφοφόρους τους και όπου τα κόμματα δεν θα φοβούνται τα μέλη τους. Όπου το κράτος δεν θα είναι δυνάστης του πολίτη.
Γιατί; Γιατί ο κοινωνικός φιλελευθερισμός θέλει το κράτος διαιτητή, ρυθμιστή των κανόνων που πρέπει να τηρούνται απ’ όλους προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος, και εκεί διαφέρει από τον κρατισμό που προωθεί το κράτος-επιχειρηματία, αλλά και από τον νεοφιλελευθερισμό που θέλει το κράτος να μην κάνει τίποτα, να είναι απλώς «νυχτοφύλακας» και να βοηθάει τους ισχυρούς να γίνονται ισχυρότεροι σε βάρος των πολλών.
Όχι κράτος «νυχτοφύλακα», λοιπόν. Όχι κράτος-επιχειρηματία. Όχι κράτος-θεραπαινίδα των ισχυρών. Όχι κράτος-δυνάστη των αδυνάτων. Αλλά κράτος-ρυθμιστή, που να προστατεύει τον πολίτη και να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον. Αυτή, θυμηθείτε με, θα είναι η νέα μεταπολίτευση.
Με τη Νέα Δημοκρατία ξεκίνησε η πρώτη η μεταπολίτευση. Με τη Νέα Δημοκρατία θα ξεκινήσει και η νέα μεταπολίτευση. Ανταγωνιστικότητα παντού, αειφορία, διάχυση της ευημερίας παντού, ευκαιρίες σε όλους, ισχυρή μεσαία τάξη, κράτος-ρυθμιστής, ισονομία για όλους, ευκαιρίες για όλους.
Δεν θα κάνουμε λοιπόν μόνο ένα σύγχρονο, μεγαλύτερο, κεντροδεξιό κόμμα. Θα κάνουμε ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα αναγέννησης αυτής της χώρας. Και αυτό δεν θα το κάνουμε. Ήδη άρχισε.
Με την απόφαση άρχισε αυτό. Με την απόφαση να πάει η εκλογή του νέου Προέδρου στη βάση. Θα απευθυνθούμε σε εκατοντάδες χιλιάδες μέλη της Νέας Δημοκρατίας και θα τους ξαναφέρουμε ξανά κοντά μας.
Θα γράψουμε δεκάδες χιλιάδες νέα μέλη και θα μετατρέψουμε την ήττα σε αφετηρία ανάκαμψης και επανασυσπείρωσης.
Μόνο να πω – γιατί πολλοί το φέρνουνε με διαφορετικό τρόπο – στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ αυτή η εκλογή επιβλήθηκε από τα πάνω. Στην περίπτωση τη δικιά μας, το απαίτησε η βάση από κάτω και ευτυχώς εισακούστηκε η φωνή της και η μεγάλη πορεία ανάκαμψης της Νέας Δημοκρατίας έχει ήδη ξεκινήσει και αυτό είναι το πρώτο βήμα γιατί αμέσως μετά θα πρέπει να προχωρήσουμε σε συνέδριο θέσεων και αρχών, το αργότερο ως το Μάρτιο για να αναδιοργανωθούμε πλήρως.
Θα δώσουμε λόγο στα μέλη μας, στα λήψη των αποφάσεων, θα δώσουμε ρόλο στα μέλη μας στην ανάδειξη στελεχών, θα ενισχύσουμε τη δύναμη, το ρόλο, την ευθύνη των κομματικών οργάνων, φωνή στα μέλη, ρόλο στη βάση, ευθύνη στα στελέχη και δύναμη στα κομματικά όργανα, είναι οι βασικές αρχές της ανασυγκρότησής μας.
Αποφεύγω προσωπικά να μπω σε άλλες λεπτομέρειες. Αυτά θα λεχθούν στο προσυνεδριακό διάλογο μετά από συζήτηση γόνιμη και σε βάθος πριν καταλήξουμε σε συγκεκριμένα συμπεράσματα. Και μία ακόμη βασική αρχή, η αλληλεγγύη ανάμεσά μας. Η προϋπόθεση και η σφραγίδα της ενότητας λέγεται αλληλεγγύη και η πηγή της δύναμής μας γιατί μπροστά στη δύναμη της αλληλεγγύης τα όπλα όλων των μεγάλων κοσμοθεωριών παθαίνουν αφλογιστία.
Και κάποια πράγματα ακόμα. Να αξιοποιήσουμε τη μεγάλη δεξαμενή δυναμικού των νέων ανθρώπων και βέβαια πάνω απ’ όλα της νεολαίας μας, της ΟΝΝΕΔ που κερδίζει εδώ και χρόνια πρωτιές συνεχώς σε όλους τους κοινωνικούς χώρους. Αλλά οι νέοι μας, να λέμε αλήθειες, δεν έχουν σημαντικό ρόλο σήμερα στις κομματικές οργανώσεις. Όπου και αν πας στην Ελλάδα, το βλέπεις αυτό.
Αυτή είναι αδικία για τη νεολαία μας, αλλά είναι πάνω απ’ όλα αδυναμία δική μας. Να αξιοποιήσουμε ακόμα τις γυναίκες που είναι μία ανεξάντλητη δεξαμενή ανθρώπινου δυναμικού που δεν θέλουμε τη συμμετοχή τους ως υποχρέωση ποσόστωσης αλλά ως αδιαμφισβήτητη δύναμη δημιουργίας στο Κόμμα, στην πολιτική και στην κοινωνία.
Τέλος, σε αυτή τη νέα αρχή ο πήχης του δημοσίου ήθους θα μπει ψηλά, πολύ ψηλά για να μην επαναληφθούν συμπεριφορές που πλήγωσαν την παράταξη, το στοίχημα του δημοσίου ήθους θα κερδίζεται καθημερινά και θα υπάρξει μηδενική ανοχή σε φαινόμενα που θα μας προσβάλλουν όλους και ας αφορούν πολύ λίγους.
Η αναφορά στο δημόσιο ήθος δεν είναι ηθικολογία είναι ουσιώδης προϋπόθεση πολιτικής αποτελεσματικότητας. Κανείς δεν απαιτεί από έναν πολιτικό να είναι αλάνθαστος αλλά όλοι απαιτούν να είναι ακέραιος. Η ακεραιότητα για τον απλό πολίτη είναι αρετή, για τον πολιτικό είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Ένας πολίτης αρκεί να είναι νόμιμος, ένας πολιτικός εκτός από νόμιμος οφείλει να είναι και ηθικός και ακέραιος. Τελεία και παύλα.
Και τώρα μαντεύω το επόμενο ερώτημά σας. Πως θα καταφέρουμε να ανατρέψουμε και να αντιστρέψουμε την κατάσταση από την πρόσφατη ήττα μας. Μόλις εκλέξουμε νέο αρχηγό θα πρέπει να στραφούμε σε αυτούς που χάσαμε και να τους φέρουμε πίσω.
Προσοχή όμως. Αν δείτε την πολιτική αριθμητική θα διαπιστώσετε ότι από το ένα εκατομμύριο ψηφοφόρων που χάσαμε ανάμεσα στο 2004 και στο 2009 πάνω από τους μισούς στράφηκαν στην αποχή, δεν πήγανε να ψηφίσουνε άλλο κόμμα, μας γύρισαν την πλάτη και έμειναν σπίτι τους.
Αυτοί οι άνθρωποι και είναι μισό εκατομμύριο δεν προσχώρησαν σε άλλες ιδέες, δεν πέρασαν σε άλλη παράταξη, δεν στήριξαν άλλο κόμμα, είναι περισσότεροι απ’ όσοι μας έφυγαν προς όλα τα άλλα κόμματα μαζί.
Αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν κοντά στις ιδέες αλλά μας έχουν γυρίσει την πλάτη, πιθανόν γιατί νιώθουν προδομένοι, πιθανόν γιατί πιστεύουν ότι εμείς δεν υπερασπιστήκαμε τις ιδέες μας, πιθανόν γιατί βρήκανε -και είναι αλήθεια- τις περισσότερες φορές τις πόρτες μας κλειστές.
Μας εγκατέλειψαν, αλλά παραμένουν δίπλα μας και είναι οι περισσότεροι. Και αυτούς πρέπει, και οφείλουμε να φέρουμε πίσω, κατά προτεραιότητα. Το μπορούμε και να ξέρετε θα το κάνουμε, τότε θα κερδίσουμε και μόνο τότε και το μετακινούμενο ψηφοφόρο, ο οποίος συνήθως πάει σε όποιο μεγάλο κόμμα έχει τον αέρα της νίκης.
Για να κερδίσουμε δηλαδή αυτούς που πέρασαν απέναντι πρέπει προηγουμένως να κερδίσουμε όσους είναι δίπλα μας. Δεν μπορούμε να κυνηγάμε τους οριακούς ψηφοφόρους στις παρυφές μας όταν αδειάζουν οι δεξαμενές, οι μεγάλες δεξαμενές της δικής μας παράταξης.
Προσέξτε με παραδείγματα. Τι έγινε στις Ηνωμένες Πολιτείες; Στις προκριματικές εκλογές του 2008 για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος. Η γερουσιαστής Χίλαρι Κλίντον υποστήριξε ότι έπρεπε να δοθεί προτεραιότητα στον ευκαιριακό, τον ταλαντευόμενο, τον οριακό ψηφοφόρο. Αυτόν που ψηφίζει πότε το ένα μεγάλο κόμμα, το Δημοκρατικό και πότε τους ρεπουμπλικάνους.
Πίστευε ότι η ίδια μπορούσε να προσελκύσει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον αυτόν τον μετακινούμενο ψηφοφόρο. Το ίδιο επιχείρημα υιοθέτησαν τότε τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης που ήταν με τους δημοκρατικούς και το περισσότερο μέρος των παραδοσιακών στελεχών του κόμματος.
Απέναντι στη Χίλαρι, ένας άλλος άγνωστος τότε Γερουσιαστής ο Ομπάμα, υποστήριξε κάτι διαφορετικό, ότι «δεν μπορούμε συνεχώς κυνηγώντας τον ευκαιριακό ψηφοφόρο να χάνουμε τον μόνιμο, ότι δεν μπορούμε κυνηγώντας τους ταλαντευόμενους να χάνουμε τους σταθερούς, δεν μπορούμε ψαρεύοντας στις όχθες του ποταμού να χάνουμε την κοίτη».
Τη συνέχεια νομίζω την ξέρουμε όλοι. Ο Ομπάμα κέρδισε και ύστερα θριάμβευσε και στις προεδρικές εκλογές. Η στρατηγική αυτή, προσέξτε: ενώνουμε την παράταξη, φέρουμε πίσω τους ψηφοφόρους που μας εγκατέλειψαν, βγάζουμε ελεύθερα το πρόσωπό μας, κάνουμε τις ιδέες μας σημαία και κερδίζουμε, είναι νικηφόρα στρατηγική. Αντίθετα, όταν κυνηγάμε μερίδες ψηφοφόρων πότε από δω και πότε από κει, είναι πιθανότερο ότι τελικά χάνουμε περισσότερους από όσους θα κερδίσουμε. Και δυναμική νίκης, αέρα νίκης, δεν αποκτάμε ποτέ.
Είναι σημαντικό λοιπόν να ανοίξουμε τα φτερά μας, να επεκτείνουμε την επιρροή μας, αλλά όχι και να μετακινηθούμε πολιτικά. Είμαστε Κεντροδεξιό Κόμμα, δεν θα μετακινηθούμε προς το ΠΑΣΟΚ για να κερδίσουμε ταλαντευόμενους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Τα μεγάλα κόμματα κερδίζουν πείθοντας την κοινωνία, όχι ξεγελώντας οριακές ομάδες της κοινωνίας.
Είμαστε Κεντροδεξιό Κόμμα, θα γίνουμε μεγαλύτερο, θα γίνουμε καλύτερο, πιο αποτελεσματικό, πιο λειτουργικό, πιο σύγχρονο, πιο ευρωπαϊκό Κεντροδεξιό Κόμμα. Δε θα γίνουμε ολίγον από απομίμηση του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ. ΠΑΣΟΚ υπάρχει ένα και μας φτάνει δεν χρειαζόμαστε δεύτερο.
Νεοδημοκράτες και Νεοδημοκράτισσες, όλοι οι υποψήφιοι Αρχηγοί και η Ντόρα και ο Παναγιώτης και ο Αντώνης και ο Δημήτρης μαζί με τον οποίον πολεμήσαμε παλέψαμε και πετύχαμε το άνοιγμα της εκλογής στη βάση και στον οποίον η παράταξη χρωστάει πάρα πολλά, όλοι έχουν να προσφέρουν και όλοι λένε και έχουν να πουν ακόμα περισσότερα ενδιαφέροντα πράγματα.
Κάποιος μπορεί να πει ότι λέμε και παραπλήσια πράγματα, αυτό βέβαια δεν είναι απολύτως ακριβές. Διαφορές υπάρχουν μεταξύ μας, μπορεί να μην είναι τεράστιες, ασφαλώς δεν είναι αγεφύρωτες, πάντως υπάρχουν, αλλιώς και η επιλογή δε θα είχε νόημα.
Διαλέξτε λοιπόν ποιος σας εκφράζει περισσότερο και ψηφίστε και σκεφθείτε ακόμη ανάμεσα στους τρεις ποιος μπορεί να αναδείξει ξανά τις διαχρονικές αξίες, να πετύχει τη σύνθεση αυτών των αξιών με τις πιο σύγχρονες φιλελεύθερες αντιλήψεις, να φέρει ασφαλέστερα πίσω τον πυρήνα των οπαδών που χάσαμε, ποιος μπορεί να εγγυηθεί καλύτερα ένα σύγχρονο κόμμα με ρόλο και λόγο στη βάση, χωρίς «φέουδα».
Ποιος μπορεί να εγγυηθεί καλύτερα την ενότητα, την ουσιαστική ενότητα στη βάση, χωρίς συμψηφισμούς και λεπτές ισορροπίες, ποιος μπορεί την επόμενη φορά όπου μπορεί να προκύψει κάποιο Σχέδιο Ανάν στο μέλλον να το αποκρούσει όπως έκανε ο Κώστας Καραμανλής το 2004, ποιος μπορεί την επόμενη φορά να εμπνεύσει και να πείσει καλύτερα πέραν από τα κομματικά του όρια. Ποιος μπορεί να κάνει τις ιδέες μας μαγνήτη στην κοινωνία και να οδηγήσει σε μια νέα μεταπολίτευση; Αναρωτηθείτε, σκεφθείτε, αποφασίστε.
Από πλευράς μου μόνο ένα πράγμα: Είτε διαλέξετε εμένα, είτε τη Ντόρα, είτε τον Παναγιώτη, αύριο θα είμαστε όλοι μαζί, γιατί η ενότητα του Κόμματος είναι πέρα και πάνω από κάθε συζήτηση. Αυτήν την ενότητα εγγυηθήκαμε και οι τρεις και την περιφρουρούμε, αυτή η ενότητα είναι πάνω απ΄ όλους μας. Γιατί εσείς, πάνω απ΄ όλα εσείς, εγγυάστε αυτήν την ενότητα.
Η μέγιστη ευθύνη μας είναι η ενότητα και η μέγιστη εγγύησή μας για το μέλλον είναι η ενότητα. Γι΄ αυτό και ανεξαρτήτως από ποιον θα επιλέξετε, βοηθήστε να ανοίξει το κόμμα τα φτερά του, να φέρετε τα μέλη μας να ψηφίσουν, να τα εμψυχώσετε. Κάθε ένας παραπάνω που θα ψηφίσει στις 29 Νοεμβρίου μας φέρνει πιο κοντά στην αναγέννηση, μας δίνει περισσότερη δύναμη, μας εμπνέει περισσότερη ελπίδα.
Νεοδημοκράτες και Νεοδημοκράτισσες, κ. Πρόεδρε,
Την αγάπη τη δικιά μου και την αγάπη όλων την ξέρετε. Θέλω να πω μόνον τελειώνοντας, διάλεξα για δικό μου έμβλημα αν θέλετε της υποψηφιότητάς μου τη λέξη «ελπίδα» και σήμερα σας μίλησα για ελπίδα.
Ας γίνει μέσα από την ενότητά μας, μέσα από την υπόσχεσή μας για αναδιάταξη οργάνωσης και ιδεών, ας γίνει μέσα από τον αντιπολιτευτικό μας λόγο η ελπίδα πανταχού παρούσα, σύμμαχος ισχυρός, ένεση τόνωσης στα δίκαια που υπερασπιζόμαστε για τον τόπο, για το λαό, για τη νεολαία του.
Μαζί με την αλληλεγγύη ας γίνει η ελπίδα μια ανιδιοτελής χειρονομία του καθενός μας προς το διπλανό του κι όταν αλλάξουμε, όταν πετύχουμε όλα όσα έχουμε δεσμευθεί, τότε η ελπίδα θα γίνει βεβαιότητα νίκης.
Βοηθήστε να μεταδώσουμε την ελπίδα σε όλους τους Έλληνες, γίνετε μαζί με όλους μας κήρυκες αυτής της ελπίδας, για να κάνουμε ξανά τη Νέα Δημοκρατία την ελπίδα της Ελλάδας, ώστε να φτιάξουμε μαζί την Ελλάδα της ελπίδας.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, είναι μεγάλη η συγκίνησή μου.
Ν. Μπακογιάννη
Κύριε Πρόεδρε της Νέας Δημοκρατίας, κύριε Πρόεδρε της Οργανωτικής Επιτροπής, αγαπητοί συνάδελφοι, κυρίες και κύριοι Σύνεδροι, Νεοδημοκράτισσες, Νεοδημοκράτες, σας ευχαριστώ πολύ για την υποδοχή σας.
Η παρουσία όλων μας εδώ, κάνει την καρδιά της παράταξής μας να ξαναχτυπά δυνατά, στους ρυθμούς της νέας εποχής που αρχίζει στις 29 του Νοέμβρη. Στους ρυθμούς ενός νέου ξεκινήματος που θέλει να γίνει μια μεγάλη, μια νικηφόρα πορεία.
Στέκομαι σήμερα μπροστά σας με πλήρη συναίσθηση της κρισιμότητας των περιστάσεων και του βάρους των ευθυνών. Και θα σας μιλήσω μέσα απ’ την καρδιά μου για το όραμά μου για τη νέα εποχή που ξεκινάει. Τις αξίες, τη διαδρομή και το μέλλον μιας μεγάλης παράταξης, που ποτέ δεν έπαψε να βλέπει ψηλά, να ατενίζει μπροστά, να κάνει το σωστό για τη χώρα και τους πολίτες.
Φίλες και φίλοι,
Είμαστε ένα πολύ μεγάλο Κόμμα για να περιορίζουμε τον εαυτό μας σε μικρά όνειρα και σε μικρές πράξεις. Θα βρούμε τον βηματισμό μας. Θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. Θα προχωρήσουμε μπροστά με τα ιδανικά, τις αξίες και τις ιδέες μας. Με πίστη στη δημοκρατία, την ελευθερία, την Ελλάδα.
Φίλες και φίλοι,
Όταν πριν από τριάντα πέντε χρόνια ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ίδρυσε τη Νέα Δημοκρατία, έδωσε το πολιτικό στίγμα στη παράταξή μας. Τόνισε ότι αυτό που διαχρονικά πρέπει να τη χαρακτηρίζει, είναι η αίσθηση του καθήκοντος απέναντι στην πατρίδα. Έλεγε ότι δύναμή μας είναι η δύναμη της σοβαρότητας, της ευθύνης, του ρεαλισμού. Ότι τα κόμματα «οφείλουν να καθοδηγούν τον λαό αντί να τον κολακεύουν». Οφείλουν να εξισορροπούν το εφικτό με το επιθυμητό, «προσαρμόζοντας με ρεαλισμό και με εντιμότητα τις ανάγκες του λαού στις δυνατότητες της χώρας». Πίστευε ότι το εθνικό συμφέρον δεν επιτρέπεται να υποτάσσεται «σε προσωπικές πικρίες, καμουφλαρισμένες με υπερπατριωτισμό».
Αυτά ήταν επί λέξει τα λόγια του Κωνσταντίνου Καραμανλή στις 23 Οκτωβρίου του 1977 στη Θεσσαλονίκη. Αυτή η καθαρή στάση απέναντι σε κάθε είδους λαϊκισμό και δημαγωγία ήταν, είναι και θα είναι η μεγάλη πολιτική παρακαταθήκη αυτής της παράταξης. Αυτή τη πολιτική ευθύνης δεσμεύομαι να ακολουθήσω.
Φίλες και φίλοι,
Θυμάμαι σαν χθες τον πρώτο μου πολιτικό καυγά με τον Παύλο Μπακογιάννη. Ζούσαμε στη Γερμανία, εξόριστοι, κατά τη διάρκεια της χούντας, με τον Παύλο να δίνει αγώνες για την δημοκρατία απ’ το ραδιόφωνο της Deutsche Welle.
Εγώ του έλεγα τότε, 18 χρονών, ότι όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι, όπως προβλέπει το Σύνταγμά μας. Και ο Παύλος έλεγε «Όχι. Δεν είμαστε όλοι ίσοι, διότι δεν έχουμε όλοι την ίδια εκκίνηση, την ίδια αφετηρία». Ότι δεν δίνονται σε όλους οι ίδιες ευκαιρίες. Ξεκινώντας ουσιαστικά από την ίδια την παιδεία. Και ότι αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα δικαιοσύνης και δημοκρατίας.
Συζητώντας μαζί του και ακολουθώντας την κοινή πορεία, διαπίστωσα ότι είχε απόλυτο δίκιο. Τα χρόνια που πέρασαν, είναι αλήθεια ότι έγιναν βήματα.
Η χώρα πήγε μπροστά, οι Έλληνες σήμερα ζουν πολύ καλύτερα, έχουν πολύ περισσότερες διεξόδους απ’ ότι στο παρελθόν.
Αλλά ακόμα και σήμερα, φίλες και φίλοι, το παιδί που γεννιέται στη Βελωτά Ευρυτανίας δεν έχει τις ίδιες ευκαιρίες με εκείνο που γεννιέται σε αρκετές συνοικίες της Αθήνας.
Ακόμα και σήμερα, μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού έχει την αίσθηση ότι μένει στο περιθώριο. Και αυτή είναι η βασικότερη αιτία αμφισβήτησης του κοινωνικού μας συστήματος.
Μια βαθιά, γενικευμένη αίσθηση αδικίας, που τραυματίζει τον ιστό της κοινωνίας και συχνά οδηγεί σε λογικές απόρριψης, ακόμη και αντικοινωνικές συμπεριφορές.
Η ακραία ανισότητα ευκαιριών αναιρεί τα ίδια τα θεμέλια της δίκαιης κοινωνίας. Και για μένα, η άρση αυτής της αδικίας είναι το βασικότερο κίνητρο για να είναι κανείς στην πολιτική. Για να δημιουργήσει ευκαιρίες, για να δώσει σε όλους τους Έλληνες τη δυνατότητα να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους.
Αυτό πρέπει να είναι το κεντρικό, το θεμελιώδες στοιχείο της πολιτικής μας. Γιατί δεν έχουμε ανάγκη νέας ιδεολογίας. Είναι ο κοινωνικός φιλελευθερισμός, τον οποίο όμως πρέπει να υπερασπιζόμαστε με αυτοπεποίθηση και να κερδίζουμε τις μάχες των ιδεών.
Φίλες και φίλοι,
Τα κόμματα είναι χρήσιμα όταν μπορούν να προβλέπουν και να προετοιμάζουν το μέλλον. Όταν ακούν έγκαιρα «τη βοή των πλησιαζόντων γεγονότων».
Ο επόμενος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας θα είναι υποψήφιος πρωθυπουργός. Οφείλει να μιλήσει για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας, ξεκινώντας από τώρα, από την αντιπολίτευση. Και πρέπει να πούμε αλήθειες στους πολίτες.
Η πρώτη αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα, εδώ και δεκαετίες δεν αναδεικνύονται οι αξίες της δημιουργίας και της καινοτομίας. Οι αξίες που είναι η πραγματική κινητήρια δύναμη ανάπτυξης για μια χώρα.
Γι’ αυτό και οι νέοι μας δεν βρίσκουν ευκαιρίες, πολλοί έχουν καταφύγει, κατά δεκάδες χιλιάδες, στο εξωτερικό, πρώτα για σπουδές και μετά για δουλειά. Γιατί η Ελλάδα άλλους διώχνει μακριά και σε άλλους κρατά κλειστές τις πόρτες.
Γι’ αυτό και η μάχη της ανεργίας είναι ο πρώτος, πρώτιστος στόχος για το κόμμα μας και την κυβέρνηση.
Το ΠΑΣΟΚ και η Αριστερά με την καθολική τους άρνηση μας ώθησαν στην καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων και αυτό ήταν το σοβαρότερό μας λάθος. Όταν ο υπόλοιπος κόσμος προχωρά και γίνεται όλο και πιο ανταγωνιστικός η Ελλάδα δεν έχει ελπίδα αν δεν απελευθερώσει και πάλι τις παραγωγικές της δυνάμεις.
Η δεύτερη διαπίστωση που αφορά προπάντως το κράτος είναι ότι εδώ και δεκαετίες ζούμε ότι ξοδεύουμε περισσότερα απ’ όσα εισπράττουμε και παράγουμε. Ζούμε με δανεικά. Η κακοδαιμονία αυτή ξεκίνησε από τη 10ετία του ’80 με μικρά διαλείμματα κυρίως στις δικές μας περιόδους διακυβέρνησης, ο φαύλος κύκλος συνεχώς χειροτερεύει.
Το ύψος του χρέους μας είναι τέτοιο που σε συνδυασμό με τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα την επερχόμενη αύξηση των επιτοκίων και τις ευρωπαϊκές πιέσεις σημαίνει ότι κανένα κόμμα εξουσίας δεν μπορέσει να πετύχει την επόμενη τουλάχιστον 10ετία αν δεν δώσει πειστική απάντηση στο ερώτημα αυτό.
Η τρίτη κρίσιμη διαπίστωση αφορά στη λειτουργία του κράτους και των θεσμών. Για πολλούς λόγους, ιστορικούς προπάντως αλλά και εξαιτίας δεκαετιών ολόκληρης δημαγωγίας, η ανομία, η έλλειψη σεβασμού σε κανόνες και θεσμούς, έγιναν παθολογίες γενικευμένες και έχουν υπονομεύσει τη λειτουργία του ίδιου του κράτους με μαζικά φαινόμενα ασυδοσίας και διαφθοράς.
Φαινόμενα που κληρονομήσαμε από το ΠΑΣΟΚ αλλά δεν πετύχαμε δυστυχώς επαρκώς να περιορίσουμε. Ως αντιπολίτευση θα στηρίξουμε και το δηλώνω κατηγορηματικά κάθε μέτρο που ενισχύει τη διαφάνεια. Και ως κυβέρνηση στο μέλλον θα συγκρουστούμε έγκαιρα και σκληρά με όλες αυτές τις παθολογικές συμπεριφορές και νοοτροπίες.
Η τέταρτη διαπίστωση αφορά στην αδυναμία του κράτους να εκπληρώσει τους στόχους και την κοινωνική αλληλεγγύη και δικαιοσύνη. Το κράτος ξοδεύει δισεκατομμύρια ευρώ. Πως όμως μοιράζονται αυτά εδώ και δεκαετίες; Νομίζω ότι το ξέρουμε όλοι. Πρώτη θέση στο τραπέζι έχουν πάντα οι ισχυροί.
Από τη μία οι ισχυροί του χρήματος που αντί να δημιουργούν επιδιώκουν υπέρμετρα κέρδη μέσα από τις σχέσεις τους με το κράτος και την πολιτική και από την άλλη ισχυρές συντεχνίες που εξασφαλίζουν προνόμια που ούτε με το κιάλι δεν το βλέπουν οι υπόλοιποι.
Και όταν τελειώσει το φαγοπότι τι απομένει για όσους έχουν πράγματι ανάγκη; Ψίχουλα και μία βαθιά γενικευμένη αίσθηση αδικίας. Τα προβλήματα αυτά δεν τα ακούτε για πρώτη φορά, τα έχετε ξανακούσει, προϋπάρχουν, σαν το προπατορικό αμάρτημα. Στα επόμενα χρόνια όμως θα οξυνθούν, οικονομική κρίση, μεταναστευτικές πιέσεις, κλιματικές αλλαγές, όλα αυτά θα επιβαρύνουν ακόμα παραπάνω την ανταγωνιστικότητα, τα δημοσιονομικά και την ποιότητα ζωής μας.
Σε αυτά τα προβλήματα πρέπει να απαντήσουμε. Τόσο σε επίπεδο ιδεών και προγραμμάτων, όσο και σε επίπεδο πολιτικής στρατηγικής και κοινωνικών συμμαχιών.
Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να προτείνει μια νέα στρατηγική μεταρρυθμίσεων, με στόχο μια πιο σύγχρονη, πιο δίκαιη κοινωνία. Ένα σχέδιο που θα θεμελιώνεται στέρεα σε αξίες, όπως η αποτελεσματικότητα, η αξιοκρατία, η κοινωνική ευαισθησία, ο σεβασμός στο περιβάλλον. Ένα σχέδιο που θα έχει ως βάση του την παιδεία, τη γλώσσα, τον πολιτισμό μας, την ιστορική μας μνήμη και προπάντως την εθνική μας αυτογνωσία.
Γιατί μην ξεχνάτε, φίλες και φίλοι, εθνικό είναι το αληθές. Να προτείνουμε ένα πλέγμα πολιτικών που θα ξεκινά από τις νησίδες ποιότητας και δημιουργίας, που υπάρχουν σε αυτή τη χώρα. Γιατί πυρήνες της αισιόδοξης, της δυναμικής Ελλάδας, υπάρχουν παντού.
Βασική μας στρατηγική επιλογή θα είναι να οικοδομήσουμε και πάλι τις πλατιές κοινωνικές συμμαχίες, με τις μεγάλες ομάδες που χάνουν από αυτά που μόλις περιέγραψα. Με τους μισθωτούς στον ιδιωτικό τομέα που είναι οι πιο αδικημένοι Έλληνες, με τις παραγωγικές μας επιχειρήσεις προπάντως τις μικρές και τις μεσαίες που είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας.
Με τους παραγωγικούς αγρότες, αλλά και τις δυναμικές ομάδες -επιστήμονες και ελεύθερους επαγγελματίες- που ζητούν να ανταμείβεται η δουλειά, η δημιουργικότης και η καινοτομία. Με τη μεγάλη πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων που θέλουν να σταδιοδρομήσουν με ήθος, με αξιοπρέπεια, ως δημόσιοι λειτουργοί. Και προπάντων φίλες και φίλοι, με τις νέες και τους νέους, που δεν μπορούν να μένουν άλλο στο περιθώριο.
Φίλες και φίλοι,
Έξω από δω, έξω από το συνέδριό μας, ένας ολόκληρος κόσμος περιμένει τη Νέα Δημοκρατία να τον εκφράσει. Ήδη πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι το ΠΑΣΟΚ, το λέγαμε πριν από τις εκλογές, φάνηκε τώρα, ήταν ανέτοιμο να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας.
Μέσα σε ένα μήνα ζήσαμε τα τερτίπια στον υπολογισμό του ελλείμματος, τους χειρισμούς στο λιμάνι του Πειραιά που μας εκθέτουν διεθνώς, είδαμε την ανευθυνότητα και την αναλγησία στο θέμα των stage, τις παλινωδίες στο θέμα της απόσυρσης.
Είμαι σίγουρη ότι όσα είχαμε πει θα επιβεβαιωθούν συντομότερα από ότι ήδη υπολογίζουμε. Η μέρα που το ΠΑΣΟΚ θα πληρώσει τον προεκλογικό του λαϊκισμό έρχεται και δικό μας καθήκον είναι να είμαστε έτοιμοι. Έτοιμοι να διεκδικήσουμε και πάλι την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού.
Ένα πράγμα θέλω να σας υποσχεθώ: Δε θα χάσω, δεν θα χάσουμε ούτε μία μέρα. Από τις 30 Νοεμβρίου όλοι σηκώνουμε τα μανίκια και πιάνουμε δουλειά. Και σύντομα θα είμαστε έτοιμοι, σε λίγες εβδομάδες θα είμαστε και πάλι μία γροθιά.
Και θέλω να προειδοποιήσω το ΠΑ.ΣΟ.Κ., σύντομα, θα έχετε απέναντί σας μία ενωμένη και δυνατή Νέα Δημοκρατία. Το πάρτι τελειώνει σύντροφοι.
Φίλες και φίλοι,
Η προσπάθεια που έχουμε μπροστά μας δεν είναι εύκολη. Η εκλογή του νέου αρχηγού δεν θα λύσει αυτόματα όλα τα προβλήματά μας. Η παράταξη αυτή θα έχει μέλλον μόνο αν κάνουμε πιο δημοκρατική, πιο συλλογική τη λειτουργία μας.
Αν δουλέψουμε συλλογικά και αξιοκρατικά, αν ανανεωθούμε σε πρόσωπα, πρόγραμμα και πολιτικές δράσεις, αν κάνουμε αποτελεσματική αντιπολίτευση αρχών. Με αυτές τις δεσμεύσεις ζήτησα την εμπιστοσύνη σας από την πρώτη ημέρα που ξεκίνησε αυτή η διαδικασία. Τις δεσμεύσεις αυτές επιβεβαιώνω σήμερα ενώπιόν σας και ενώπιον των εκατομμυρίων πολιτών που μας παρακολουθούν.
Φίλες και φίλοι,
Γνωρίζετε καλά τη διαδρομή μου. Θυμάστε ότι νίκησα σε κάθε εκλογή που έδωσα, στη μονοεδρική της Ευρυτανίας, στο Δήμο της Αθήνας, στην Α΄ Αθηνών. Γνωρίζετε τη δουλειά μου απ’ όπου έχω περάσει πως προετοιμάσαμε και με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο τους Ολυμπιακούς Αγώνες, πως εκπροσώπησα την χώρα στο εξωτερικό.
Σε όλες τις μάχες που έδωσε ο Κώστας Καραμανλής στάθηκα δίπλα του και ποτέ δεν προστάτευσα τον εαυτό μου εις βάρος της παράταξης. Γύρισα την Ελλάδα και έβαλα πλάτη σε όλες τις δύσκολες στιγμές. Στάθηκα δίπλα στον πρόεδρό μας σε σημαντικές επιτυχίες.
Στη μεγάλη εθνική νίκη του Βουκουρεστίου, την πολιτική που εισηγήθηκα και υλοποίησα ως αρμόδια υπουργός Εξωτερικών. Μία πολιτική με την οποία οδηγήσαμε ολόκληρη τη συμμαχία και τους Αμερικάνους και τους Τούρκους να δεχτούν τις ελληνικές θέσεις για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Ήταν η μεγαλύτερη διπλωματική νίκη στο Σκοπιανό τα τελευταία 17 χρόνια και η νίκη αυτή φέρνει τη σφραγίδα της Νέας Δημοκρατίας.
Με τους περισσότερους από εσάς τη διαδρομή αυτή την διανύσαμε μαζί και αποτελεί σήμερα ένα αόρατο νήμα που μας ενώνει, ένα νήμα που δεν κόπηκε ποτέ και αυτό είναι που σήμερα μας κάνει να κοιταζόμαστε στα μάτια με ειλικρίνεια και αμοιβαίο σεβασμό.
Επαναλαμβάνω όμως και πάλι ότι δεν ζητώ τη στήριξή σας για την ηγεσία του Κόμματος μόνο για την κοινή διαδρομή, ζητώ να με κρίνετε κυρίως για αυτά που μπορώ να δώσω στην παράταξή μας. Απευθύνομαι και στην καρδιά και στο μυαλό σας και ζητώ την ενεργό υποστήριξή σας επειδή συμφωνείτε με την πολιτική μου πρόταση. Επειδή συμφωνείτε και εσείς πως η Νέα Δημοκρατία πρέπει να αλλάξει, να ανανεωθεί, να γίνει πιο σύγχρονη, να διευρύνουμε την επιρροή μας και προς τα δεξιά και προς το κέντρο, διότι εκεί κρίθηκαν οι εκλογές και εκεί θα κριθούν και οι επόμενες.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να ξαναβρούμε τον συγχρονισμό μας με την κοινωνία. Να απορρίψουμε επιλογές που θα οδηγήσουν την παράταξή μας στο περιθώριο της πολιτικής ζωής. Δεν αξίζει αυτό στη Νέα Δημοκρατία.
Δεν μπορούμε να περιχαρακωθούμε φοβικά γύρω από τον εαυτό μας, δίνοντας την εικόνα ενός ξεπερασμένου και απομονωμένου κόμματος, με ιδεοληψίες που δεν έχουν καμία σχέση με τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας μας.
Πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά. Να γίνουμε πιο τολμηροί, ανοιχτοί σε νέα ρεύματα σκέψης, στις νέες συλλογικότητες.
Χρειαζόμαστε μια νέα γλώσσα, νέους κώδικες για να αποκαταστήσουμε την κοινωνία με εκείνους που μας γύρισαν την πλάτη, και ιδιαίτερα τους νέους. Χάσαμε μια εκλογή. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να χάσουμε μια γενιά.
Οι Νεοδημοκράτες, φίλες και φίλοι, δεν θα νιώσουν ξανά περήφανοι με κορώνες και ξύλινα λόγια, αλλά όταν το κόμμα τους πείσει ότι μπορεί να κερδίσει ξανά εκλογές.
Αυτός είναι ο δικός μου στόχος. Να γίνουμε ξανά, να γίνουμε σύντομα η κυρίαρχη πολιτική δύναμη του τόπου.
Φίλες και φίλοι,
Η προσπάθεια αυτή θα ξεκινήσει πρώτα απ’ όλα από τον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν πρόκειται να αλλάξουμε την Ελλάδα, αν πρώτα δεν αλλάξουμε εμείς.
Γι’ αυτό υποστήριξα την εκλογή του Προέδρου από τη βάση. Μια πρόταση την οποία είχα καταθέσει πριν από 10 χρόνια και της οποίας ήρθε σήμερα η ώρα και χαίρομαι που ο Δημήτρης Αβραμόπουλος την επανέφερε την κατάλληλη στιγμή και σας καλώ όλες και όλους να ψηφίσετε τις καταστατικές αλλαγές και να καλέσουμε τους Νεοδημοκράτες να λάβουν μέρος σε αυτή τη διαδικασία. Και θα το κάνουν, παρά τις Κασσάνδρες.
Τα κόμματα πρέπει να τολμούν τα ανοίγματα στην κοινωνία, διότι δεν απαξιώνεται ο ρόλος και η προσφορά του Συνεδρίου, που είναι πέρα πάσης αμφιβολίας.
Μίλησα από την αρχή για το κόμμα που θα λειτουργεί διαφορετικά. Πρότεινα θητεία για τον Πρόεδρο. Πάγιο αναλογικό σύστημα για την εκλογή όλων των αιρετών οργάνων, ώστε να εκφράζονται όλες οι απόψεις – και επειδή μιλάω σε «παλιές καραβάνες», καταλαβαίνετε τι θα πει αυτό, ότι όλο το Κόμμα θα έχει λόγο και ρόλο.
Προκριματικές εκλογές, ώστε οι Νεοδημοκράτες να αναδεικνύουν οι ίδιοι τους υποψήφιους βουλευτές και τα στελέχη της αυτοδιοίκησης.
Διαφάνεια στα οικονομικά του Κόμματος, με ονομαστικοποίηση και δημοσιοποίηση όλων των εισφορών. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να ανακτήσουμε το ηθικό μας πλεονέκτημα που χάσαμε από συμπεριφορές στελεχών.
Πρότεινα εκλογή των περιφερειακών μας οργάνων απευθείας από τα μέλη, για να σπάσουμε τη λογική των κλειστών συστημάτων και να ανοίξουμε το Κόμμα μας.
Έτσι θα θέσουμε τις βάσεις για μια συνολική αλλαγή νοοτροπίας, με δημοκρατία, αξιοκρατία, με συλλογική λειτουργία, με όργανα που θα λειτουργούν και οι αποφάσεις θα λαμβάνονται σε αυτά και μόνο σε αυτά.
Θέλω μια ισχυρή, αυτόνομη, ανεξάρτητη ΟΝΝΕΔ, που θα είναι στην πρωτοπορία του ιδεολογικού μας αγώνα.
Αυτό το κόμμα ονειρεύομαι, φίλες και φίλοι, και σας καλώ, όλους μαζί, να το φτιάξουμε μαζί. Με καθαρές, με δημόσιες δεσμεύσεις εκ μέρους μου. Δεσμεύσεις τιμής και ευθύνης, που υπόσχομαι να εκπληρώσω στο ακέραιο.
Φίλες και φίλοι,
Στέκομαι σήμερα μπροστά σας, διεκδικώντας την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Επιτρέψτε μου μια προσωπική αναφορά. Ζω από κοντά την πολιτική, από τότε σχεδόν που γεννήθηκα. Έζησα πολλά. Οι δρόμοι που περπάτησα δεν ήταν πάντα εύκολοι. Πρωτοκατάλαβα τον εαυτό μου σε μια εποχή που η χώρα, αλλά και η ίδια μου η οικογένεια, δοκιμαζόταν απ’ τα πολιτικά πάθη. Πέρασα την εφηβεία μου μακριά απ’ την Ελλάδα, χωρίς να γνωρίζω πότε και αν και πώς θα γύριζα στην πατρίδα. Το ’89 άλλαξε βίαια η πορεία της ζωής μου από το μίσος. Μίσος τυφλό που όπλισε το χέρι δολοφόνων του Παύλου Μπακογιάννη. Από τύχη σώθηκα η ίδια το 2002, όταν για λόγους ακατανόητους, ένα διαταραγμένο μυαλό προσπάθησε να με δολοφονήσει.
Στα χρόνια που πολιτεύομαι δέχθηκα αναρίθμητες επιθέσεις από πολιτικούς αντιπάλους, αλλά και από ισχυρά, ισχυρότατα συμφέροντα. Τα αντιμετώπισα όλα και στάθηκα όρθια. Κράτησα τη προσωπική μου ισορροπία χάρη στην αγάπη των δικών μου ανθρώπων και τους ευγνωμονώ γι’ αυτό. Αλλά άντλησα κυρίως δύναμη από τους πολίτες, που με τίμησαν και με στήριξαν σε όλη αυτή την πορεία. Έχω καθαρό το μυαλό και τη συνείδησή μου. Ξέρω ότι όλα αυτά τα χρόνια έκανα ό,τι μπορούσα για να είμαι εντάξει απέναντι στο Κόμμα μου, την παράταξή μου, τους συναγωνιστές μου, τους πολίτες που με εμπιστεύτηκαν.
Στέκομαι σήμερα μπροστά σας με μια καθαρή υπόσχεση. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα στις 29 του Νοέμβρη, εγώ θα είμαι εδώ. Θα παραμείνω στην πρώτη γραμμή του αγώνα, όπως έκανα όλη μου τη πολιτική διαδρομή. Κι αν μου κάνετε τη μεγάλη τιμή να με εκλέξετε Πρόεδρο, δεσμεύομαι να κινούμαι συλλογικά, υπεύθυνα, ενωτικά, γνωρίζοντας ότι θα είμαι Πρόεδρος ενός μεγάλου δημοκρατικού πολυσυλλεκτικού Κόμματος. Θα δώσω όλη τη δύναμη της ψυχής μου για να ξανακάνουμε αυτή την παράταξη δυνατή και περήφανη. Και θα το πετύχουμε.
Φίλες και φίλοι,
Σε τρεις βδομάδες τον λόγο έχουν οι πολίτες. Τους καλώ ξανά να προσέλθουν μαζικά στη διαδικασία της εκλογής. Τους καλώ να σκεφθούν πάνω απ’ όλα την προοπτική και το μέλλον της παράταξής μας. Γιατί η παράταξη αυτή έχει μέλλον. Ένα μέλλον που πηγάζει από μια μοναδική ιστορική διαδρομή που διέτρεξε τις ζωές όλων μας. Η ίδια η πορεία της Νέας Δημοκρατίας είναι ένα αφήγημα για την ελευθερία, τη δημοκρατία, την Ελλάδα. Θυμηθείτε το ταξίδι της Νέας Δημοκρατίας μέσα στον χρόνο και εκείνα που μας ενώνουν. Την επιβλητική μορφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή την ώρα που κατέβαινε απ’ το αεροπλάνο το 1974, για να ανταμωθεί και πάλι με την ιστορία. Την υπογραφή στον χώρο του Ζαππείου, που έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη, βγάζοντάς την οριστικά απ’ την φτώχεια και την υπανάπτυξη.
Μας ενώνουν η εντιμότητα και το ήθος με το οποίο έδωσε τον δύσκολο αγώνα του ’81 ο Γεώργιος Ράλλης. Μας ενώνει η μαχητικότητα του Ευάγγελου Αβέρωφ, που κράτησε όρθιο το Κόμμα στα πέτρινα χρόνια της 10ετίας του ’80 και έδειξε ότι η φλόγα της καρδιάς δεν έχει ηλικία. Μας ενώνουν οι τρεις αποφασιστικές νίκες του Κώστα Μητσοτάκη και η ηρωική προσπάθεια της εποχής εκείνης να ανορθωθεί η καθημαγμένη από το σκληρό ΠΑΣΟΚ Ελλάδα.
Μας ενώνουν οι δύσκολες και οι αντίξοες μάχες μαζί με τον Μιλτιάδη Έβερτ. Πρώτος αυτός κερδίζει το δήμο της Αθήνας, δίνει μάχες για την ελεύθερη ενημέρωση και αφιερώνει τη ζωή του σε αυτήν εδώ την παράταξη.
Και τέλος μας ενώνει η πορεία του Κώστα Καραμανλή που συσπείρωσε όσο κανένας αυτή την παράταξη και κέρδισε δύο εκλογές. Ενός ηγέτη που ποτέ κανείς δεν αμφισβήτησε την ειλικρίνεια και την ανιδιοτέλειά του και που δεν αξίζει Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες να τον προσβάλλουν σήμερα εκείνοι που ως χθες πρώτοι έσπευσαν να τον επευφημούν.
Το έργο και η προσφορά του Κώστα Καραμανλή και σας το λέω ξεκάθαρα είμαι αποφασισμένη να το υπερασπιστώ. Νεοδημοκράτες και νεοδημοκράτισσες φέρτε στη μνήμη σας τις στιγμές αυτές, θυμηθείτε και πάλι τις ώρες της νίκης, τις πικρίες της ήττας, τις στιγμές που η ελπίδα αρχίζει και πάλι να γεννιέται.
Θυμηθείτε όλοι τις δικές σας προσωπικές στιγμές. Οι ΟΝΝΕΔίτες μας που σηκώνουν τις γαλάζιες σημαίες σε όλη την Ελλάδα. Οι ΔΑΠίτες που έκαναν τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ να δονούνται από το σύνθημα «ΔΑΠ δυνατή πρωτοπόρα μαζική». Οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι επαγγελματίες, οι επιστήμονες, οι γυναίκες, ένας κόσμος που έμαθε να ελπίζει, να παλεύει, να νικάει, να προσφέρει στον τόπο και το έθνος. Αυτή είναι η ιστορία μας, αυτή είναι η κληρονομιά μας.
Και η ιστορία δεν τελείωσε. Από τις στάχτες της ήττα θα γεννηθεί μία νέα εποχή, μία εποχή στην οποία θα βαδίσουμε μαζί με οδηγό μας τον κόσμο της Νέας Δημοκρατίας, στη Θράκη, στη Μακεδονία, στη Θεσσαλία, στην Ήπειρο, στη Στερεά, στην Πελοπόννησο, στην Κρήτη, στο Ιόνιο, στο Αιγαίο, όπου χτυπάνε οι καρδιές των νεοδημοκρατών, όπου χτυπάνε οι καρδιές των Ελλήνων.
Νεοδημοκράτισσες, νεοδημοκράτες,
Σηκώστε τη σημαία του νέου ξεκινήματος με πίστη στην ελευθερία, με ανθρωπιά, με φιλότιμο, με αγάπη για την Ελλάδα, να υψώσουμε και πάλι το γαλάζιο, να δυναμώσουμε και πάλι την φλόγα της Νέας Δημοκρατίας.
Ζήτω η Νέα Δημοκρατία. Ζήτω η Ελλάδα.