Γράφει ο Πλάτων Πισατίδης
Στο τελικό στάδιο οι διαπραγματεύσεις με τους Ταλιμπάν για την απελευθέρωση του Έλληνα εθελοντή.
Στην τελική φάση έχουν μπει οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα σε εξαμελή επιτροπή πολιτών που αποτελείται από μουσουλμάνους της κοινότητας Σιχ και μέλη της φυλής των Καλάς και των Ταλιμπάν για την απελευθέρωση του Έλληνα εθελοντή, Αθανάσιου Λερούνη, τον οποίο είχαν απαγάγει οι Ταλιμπάν στις 8 Σεπτεμβρίου, ύστερα από επίθεση στο σχολείο του χωριού των Καλάς Μπρουν, όπου διέμενε.
Η επιτροπή που έχει επικεφαλής τοπικό ηγέτη τον κ. Αμπντούλ Ματζίντ, έχει επισκεφθεί ήδη δυο φορές την περιοχή της κοιλάδας του Νουριστάν όπου κρατείται ο Λερούνης και έχει επικοινωνήσει μαζί του και έχει παραλάβει επιστολή που έχει γράψει ο ίδιος.
Τέσσερα από τα έξι μέλη παραμένουν στην περιοχή για τις διαπραγματεύσεις, ενώ δύο επέστρεψαν στην κοιλάδα Μπουμπουρέτ που συνορεύει με το Νουριστάν. Είναι οι κύριοι, Ναζίμ Αμπτούλ Ματζίντ, Μουλάνα Αμπτούλ Νασίρ, Καριμουλάχ και Αμπντούλ Ραούφ. Οι δυο που παραμένουν είναι Σιχ που έχουν παραδοσιακά καλές σχέσεις με τους Αφγανούς Παστού.
Μέχρι στιγμής οι απαγωγείς έχουν αποσύρει το αίτημα καταβολής λύτρων, ύψους δύο εκατομμυρίων δολαρίων, ωστόσο επιμένουν για την απελευθέρωση τριών σημαντικών ηγετών των Ταλιμπάν από τις πακιστανικές αρχές.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, Καλάς και μουσουλμάνοι, άνδρες και γυναίκες ακόμη και μικρά κορίτσια βγήκαν από τα χωριά τους και ξεκίνησαν μια οργισμένη πορεία προς την πόλη Nazim.Σύμφωνα με τα όσα είχε γράψει στην ιστοσελίδα http://www.groundreport.com/, ο ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Γκουλ Χαμάντ Φαρούκι, ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία τους που οι Καλάς έκαναν κινητοποίηση και γεγονός πρωτοφανές, ότι σε αυτήν συμμετείχαν γυναίκες.
Η συγκέντρωση κατά «της εμφάνισης της τρομοκρατίας» στην περιοχή τους, κατέληξε έξω από το κυβερνητικό κτίριο της πόλης.
Με δάκρυα στα μάτια οι γέροντες των Καλάς μίλησαν για τον Λερούνη, για τον άνθρωπο που όπως είπαν έδωσε τη ζωή του, για την πρόοδο του λαού της κοιλάδας.
Κατηγόρησαν την τοπική αστυνομία ότι συνεργάστηκε με τους απαγωγείς. Οι απαγωγείς, είπαν, όταν μπήκαν στο σχολείο, ήσαν καλά πληροφορημένοι και πήγαν κατευθείαν στο δωμάτιο που κοιμόταν χώρος που ήταν γνωστός σε πολύ λίγους και στην Αστυνομία. Οι περισσότεροι άνδρες της φρουράς που του είχε παραχωρηθεί ήταν σε άδεια, και όσοι ήταν παρόντες αδράνησαν ακόμη και όταν πυροβολήθηκε ο μόνος από τους συναδέλφους του που αντέδρασε. Κατήγγειλαν την Αστυνομία ότι δεν καταδίωξε τους απαγωγείς πριν περάσουν τα σύνορα. «Δεν είμαστε ασφαλείς να πάμε στα χωράφια μας ή στα ζώα μας» είπαν σύμφωνα με την εφημερίδα Christal Times.
Σε μια έκρηξη οργής, ζήτησαν από την κυβέρνηση να αποσύρει την αστυνομία και τις άλλες δυνάμεις από την κοιλάδα και αναλάβουν οι ίδιοι να προστατεύουν τον εαυτό τους. Μια νεαρή μαθήτρια μιλώντας στην εφημερίδα αποκάλεσε τον Λερούνη «πατέρα της» και τέλος οι συγκεντρωμένοι έδωσαν στις αρχές τρεις μέρες προθεσμία για την απελευθέρωση του Athanasuis όπως τον αποκαλούν, αλλιώς απείλησαν να μεταναστεύσουν μαζικά από τα βουνά τους όπου ζουν επί χιλιετίες, για άλλη περιοχή του Πακιστάν ή το εξωτερικό.
Οι πρόκριτοι των Καλάς προσφέρθηκαν να πουλήσουν ακόμη και τα σπίτια τους προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για να καταβληθούν λίτρα.
Το πιο σημαντικό ήταν ότι η ιδιόμορφη αυτή λαϊκή συνέλευση εξέλεξε την επιτροπή που ανέλαβε τις διαπραγματεύσεις. Στην επιτροπή συμμετείχαν και μέλη της φυλής των Σιχ, που είχαν κατά το παρελθόν μεταναστεύσει στην κοιλάδα από το Αφγανιστάν και διατηρούν ακόμη συγγενικές σχέσεις στην περιοχή.
Η πίεση στην κυβέρνηση του Πακιστάν είναι σοβαρή σε μια περίοδο όπου λόγω των συγκορύσεων χρειάζεται την υποστήριξη του πληθυσμού, αλλά και οι Ταλιμπάν δεν περέμεναν ότι η κίνηση αυτή θα τους οδηγούσε σε μετωπική αντιπαράθεση με τους πληθυσμούς της κοιλάδας. Οι Ταλιμπάν φέρονται να έχουν λάβει σοβαρά υπόψη την αντίδραση των Καλάς, καθώς δεν επιθυμούν να έρθουν σε σύγκρουση με τις μικρές ορεινές κοινότητες του Πακιστάν.
Ο κ. Λερούνης οφείλει τα πάντα στους Καλάς, αλλά σχεδόν τίποτε στο ελληνικό κράτος.
Πηγή…