Γράφει ο Μαγια
Είδατε; Όταν η κυβέρνηση επιδεικνύει μεθοδικότητα και αποφασιστικότητα βρίσκει τον τρόπο να σταματήσει την ανομία και την ασυδοσία.
Ωστόσο, η ολοκλήρωση της δημοπρασίας των τεσσάρων τηλεοπτικών αδειών απέδειξε και κάτι άλλο. Ότι, «λεφτά υπάρχουν»! Κι ότι, όσο δεν επιβάλλονται κανόνες και δεν μπαίνει τάξη στη χώρα (τ΄ αυτονόητα, δηλαδή), τόσο η εγχώρια και εξωχώρια κλεπτοκρατία θα πίνει εις υγείαν των κορόιδων.
Ο τριήμερος… «εγκλεισμός της Καλλιθέας» απέφερε στα δημόσια ταμεία 245 εκατομμύρια ευρώ (ούτε στα πιο τρελά κυβερνητικά όνειρα), και τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι πλέον καταδικασμένα να εκτίθενται σταθερά στα τηλεοπτικά πάνελ του μέλλοντος μπροστά στο ερώτημα «γιατί δεν τα παίρνατε κι εσείς τόσα χρόνια από τη διαπλοκή».
Αμείλικτο το ερώτημα, που ανακύπτει: Άραγε, πόσα δισεκ. ευρώ θα είχε λαμβάνειν το Δημόσιο ταμείο εάν η κυβέρνηση επεδείκνυε την ίδια μεθοδικότητα και αποφασιστικότητα απέναντι στο Ελληνικό «τρίγωνο των Βερμούδων», που συνθέτουν η φοροδιαφυγή, η παραοικονομία και η διαφθορά;
Έπειτα από έξι χρόνια διεθνούς εποπτείας, για την εφαρμογή των διαβόητων προγραμμάτων «διάσωσης», οι παθογένειες παραμένουν αθεράπευτες. Μόνο ο συρφετός της Διαπλοκής και των λοιπών εθελόδουλων αρνούνται να παραδεχτούν την πραγματικότητα. Ότι η Ελλάδα χρησιμοποιείται σαν πειραματόζωο για ν’ ασκηθούν πολιτικές, οι οποίες στην ουσία βαθαίνουν το πρόβλημα αντί να το επιλύουν. Κι όπως, εκτός των άλλων, έχει επισημάνει και ο Α. Τσίπρας, «εδώ δοκιμάζεται σε όλη της την ένταση η στρατηγική της λεηλασίας και την κοινωνικής οπισθοδρόμησης. Εδώ καταργείται το ιστορικό κοινωνικό συμβόλαιο, διαλύεται το κοινωνικό κράτος, ξεπουλιέται στους καπιταλιστές το σύνολο των παραγωγικών πόρων της χώρας».
Χαροποιεί τους πολίτες το γεγονός ότι η κυβέρνηση βρήκε τρόπο να πάρει χρήματα από κάποιους που πασχίζουν να έχουν έναν τηλεοπτικό σταθμό. Όμως, αυτό που «χαλάει» και εξοργίζει πολλούς, τους περισσότερους πολίτες είναι ότι, πέρα από κάποια αποσπασματικές ανακοινώσεις με ονόματα, που εντυπωσιάζουν στο άκουσμά τους, δεν έχουν ακούσει κάτι ουσιαστικό για τις περιώνυμες λίστες. Ούτε για τη λίστα με τα 52.000 εμβάσματα που έφυγαν άρον- άρον στο εξωτερικό, την περίοδο 2009 – 2012, ούτε για τη λίστα από τον Παναμά, ούτε για την άλλη, με τους σκαφάτους, της Ολλανδίας, ούτε με τους τραπεζικούς λογαριασμούς στο Λιχτενστάιν, ούτε με τους ιδιοκτήτες ακινήτων στο Σίτι του Λονδίνου, ούτε, φυσικά, με τις χιλιάδες «ελληνικές» off shore που «κρύβουν» ακίνητα…
ΥΓ. Είναι μακρύς ο δρόμος για να φανεί εάν ο στόχος της κυβέρνησης δεν είναι, απλώς, να πληρώσουν οι διαπλεκόμενοι, αλλά να χτυπηθεί αυτή καθ’ αυτή η διαπλοκή. Τουτέστιν, να σπάσει το αμαρτωλό τρίγωνο της σχέσης media, εξουσίας και τραπεζών.