“Και η τεράστια ευθύνη που έχει δεν είναι ότι διάλεξε κάποια πρόσωπα που δεν… περπάτησαν (για να το πούμε κομψά) ως επιλογές, είναι ότι, όταν αποκαλύφθηκαν στοιχεία εναντίον τους και επιβλήθηκαν πρόστιμα ή βρίσκονται στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών, αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι είτε να αρθρώσει μια λέξη αυτοκριτικής είτε να πάρει σαφέστατες αποστάσεις από τις πράξεις που ελέγχονται…”
Από τη λίστα Λαγκάρντ έως τη λίστα Μπόργιανς κι από τον Παπασταύρου έως την υπόθεση Σκλαβούνη, η Ν.Δ. πιστεύει ότι το πέπλο σιωπής που μπορεί να απλώσει με τη βοήθεια των πρόθυμων και φιλικών ΜΜΕ μπορεί να κρύψει την ένοχη στάση της απέναντι σε θέματα ηθικής τάξης, διαχείρισης δημοσίου χρήματος και υποθέσεις που έβλαψαν το δημόσιο συμφέρον.
Και η τεράστια ευθύνη που έχει δεν είναι ότι διάλεξε κάποια πρόσωπα που δεν… περπάτησαν (για να το πούμε κομψά) ως επιλογές, είναι ότι, όταν αποκαλύφθηκαν στοιχεία εναντίον τους και επιβλήθηκαν πρόστιμα ή βρίσκονται στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών, αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι είτε να αρθρώσει μια λέξη αυτοκριτικής είτε να πάρει σαφέστατες αποστάσεις από τις πράξεις που ελέγχονται.
Από τις εμφανείς γκρίζες ζώνες στο «πόθεν έσχες» του έως την υπόθεση της δανειοδότησης της εφημερίδας «Κήρυκας» Χανίων (για την οποία θεώρησε ότι δεν χρειάζεται να πει ούτε μία λέξη), τις ιδιαίτερες σχέσεις του με τη Siemens έως τους στενούς του συνεργάτες που ήρθαν με περγαμηνές από τη θητεία τους στον ιδιωτικό τομέα, αλλά βρίσκονται πλέον υπό έλεγχο στο πλαίσιο διεθνούς έρευνας για φοροδιαφυγή, ο Κ. Μητσοτάκης αναδεικνύεται ίσως στον μοναδικό αρχηγό μεγάλου κόμματος που είτε ο ίδιος είτε οι συνεργάτες του ελέγχονται για τόσες πολλές υποθέσεις από τις αρχές ή τουλάχιστον εγείρουν τεράστια ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν.
Κι όλες οι υποθέσεις αφορούν σκάνδαλα, δημόσιο χρήμα, ευνοϊκές δανειοδοτήσεις, απλήρωτα δάνεια, φοροδιαφυγή.
Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είναι αρχηγός ενός κόμματος που έχει κηρύξει στάση πληρωμών στα τεράστια δάνεια που έχει πάρει, χωρίς καμία επίπτωση μέχρι τώρα, και ότι με όλη τη στάση του και με τις δημόσιες παρεμβάσεις του στηρίζει όλο το παλιό σάπιο σύστημα διαπλοκής, εύλογα δημιουργούνται ερωτήματα για το πού μπορεί να φτάσει στις επόμενες επιλογές του.
Εκτός από τη Ν.Δ., όμως, είναι κομβικής σημασίας να εξηγήσουν στην κοινωνία και τα άλλα τα δύο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, τη στάση τους για τις επιλογές τους.
Το γεννημένο από τα σπλάχνα του συστήματος Ποτάμι επί μακρόν ευαγγελιζόταν το “νέο”, που τελικά είναι τόσο παλιό όσο και τα τζάκια της Ν.Δ.
Το ΠΑΣΟΚ, που επικοινωνιακά θέλει να δείχνει πολιτικό Κέντρο…, γέρνει συνεχώς από το 2012 προς τα δεξιά.
Δεν μπορείς να είσαι και με τον φοροφυγά, και με την κοινωνία.
Δεν γίνεται να θέλεις αναλογικότερο σύστημα και να στηρίζεις το πιο ενισχυμένο.
Αυτά τα διλήμματα τουλάχιστον η ελληνική κοινωνία τα έχει λύσει και ξέρει. Αυτοί;