Ψυχαγωγικά Ψυχαναγκαστικά Ψυχοδράματα

Κώστα Δημ. Χρονόπουλου

(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)

“Τον πόνο μου σας λέω:

Τραβάτε με κι ας κλαίω”

Είναι πράγματι απίστευτα αυτά, που συμβαίνουν από λογικής, αισθητικής  και παιδαγωγικής / παιδευτικής πλευράς. Κάποιοι εκλεγμένοι, εκλεκτοί του εκλογικού Σώματος  ΕΘΝΟΓΟΝΕΙΣ , δίνουν ένα αχαρακτήριστο παράδειγμα ευθυνοφοβίας, ευθυνοαποφυγής. Κλαίνε και οδύρονται επειδή …. “αναγκάζονται παρά τη θέλησή τους” να ψηφίσουν κάτι με το οποίο διαφωνούν ριζικά (!). ” Δεν το’ θελα βρε παιδιά, αλλά να, η άτιμη κοινωνία, η Κίρκη της εξουσίας, η ΚΟΜΜΑΤΟΕΞΑΡΤΗΣΗ  και το άγχος της επαγγελματικής επιβίωσης με ανάγκασαν. Αμάρτησα για το παιδί μου”.

Κάπως έτσι το σκέφτηκαν φαίνεται.

Ζητούν να τους κατανοήσουμε, να τους συγχωρήσουμε, να συμμεριστούμε το δράμα τους, να ενώσουμε  τα δικά μας δάκρυα με τα δικά τους και να τους ……. ξαναψηφίσουμε, γιατί οι ευαίσθητοι άνθρωποι πρέπει να επιβραβεύονται!

Άτομα-  αυξημένης  ευαισθησίας αλλά μειωμένης διανοητικής ικανότητας – μας θεωρούν αφελείς και προσπαθούν να εξηγήσουν με ανήκουστες δικαιολογίες  την πράξη τους: “Ψήφισα γιατί διαφορετικά θα έπεφτε η Κυβέρνηση, θα έρχονταν στην εξουσία οι άλλοι – αυτοί που έκαναν ζημιά στον Τόπο και θα τον κατέστρεφαν!…..

Προβληματισμοί:

– Να αισθανθούμε ευγνωμοσύνη και να ξαναψηφίσουμε όποιον θυσιάστηκε – πλαντάζει στο κλάμα και βασανίζεται από τύψεις στην προσπάθειά του να μας γλυτώσει από τους (προηγούμενους, αλλά και τους επόμενους) κακούς;

– Να συνταχθούμε με τις απόψεις του κου συγκυβερνήτη ο οποίος χρησιμοποίησε βαρύτατους χαρακτηρισμούς σχετικά με τα όσα ψηφίστηκαν (και από τον ίδιο !!!) στη Βουλή; Μίλησε για …. “εγκληματική και αντισυνταγματική πράξη” θέλοντας

προφανώς να τονίσει την απέχθειά του, αλλά και τον “εξαναγκασμό” του να ψηφίσει κάτι απαράδεκτο και κατ’ αυτόν τον ίδιο. Θα μπορούσε να το αποφύγει σιωπώντας. Ουδείς επείσθη και πολλοί ενοχλήθηκαν πολύ.

– Να επισκεφτούμε  ψυχίατρο- ως τρελαμένοι πλέον μετά από αυτή την επεξήγηση – και να τον ρωτήσουμε: “Γιατρέ μου τι να κάνω; Να προτιμήσω αυτόν που με ρίχνει τώρα στον γκρεμό για …… να μην έρθουν άλλοι, αργότερα, και με σπρώξουν, ή να περιμένω τους άλλους;”.

Δεν πάμε καθόλου καλά!.

Με την ευκαιρία -και με όλη μου τη συμπόνοια (στην οποία άλλωστε απευθύνονται) θα ήθελα να τους  πω πως  Πολιτική με συναισθηματισμούς, κομματισμούς, επαγγελματισμούς,  συμφεροντολογικούς μικρουπολογισμούς και διαρκή παραπλάνηση – στα όρια ή και πέραν, της εξαπάτησης- δεν νοείται.  Δεν θα χρησιμοποιήσω δυσνόητους , στους πολιτικάντηδες, όρους όπως: Φ ι λ ό τ ι μ ο  ή                    Α ν δ ρ ι σ μ ό ς  (με την Αρχαιοελληνική έννοια του όρου και όχι με γένια, μουστάκια και ψευτονταηλίκια). Ο πόνος τους – βάσει δήλωσής τους πάντοτε- είναι ήδη αβάσταχτος. Η καταρράκωση κάθε αξιοθρήνητου ανθρώπου είναι ανεπίτρεπτη!.

ΥΓ Φιλική σύσταση: Μάλλον ατύχησαν στον (βουλευτικό) επαγγελματικό τους προσανατολισμό.  Μοιρολογίστρες έπρεπε να γίνουν.