Ας διαχωρίσουμε την "εθνική μειοδοσία" από την διαφορετική προσέγγιση.

Το επαναλαμβάνουμε για να είμαστε ξεκάθαροι: Η “εθνική μειοδοσία” προϋποθέτει δύο βασικούς παράγοντες: Την ύπαρξη “προβιάς” που μεταμφιέζει τις πραγματικές προθέσεις και την ύπαρξη “ανταμοιβής” από αντίπαλο στρατόπεδο για τις υπηρεσίες. Ο ΓΑΠ δεν εντάσσεται σε καμιά από τις προηγουμενες κατηγορίες άρα είναι άδικο να αιωρούνται τέτοιου είδους μομφές.
Στο Ολυμπία είμασταν οι πρώτοι που είχαμε εστιάσει στις κωμικές αιτιάσεις των Πρασίνων “Οικολόγων” για την κατασκευή του αγωγού Πύργου – Αλεξανδρούπολης. “Περιβαλλοντικές ανησυχίες” που εκδηλώθηκαν πριν καν κοινοποιηθούν τα σχέδια και οι τεχνικές λεπτομέρειες του αγωγού. Παράλληλα, οι Πράσινοι δεν εξέφρασαν κουβέντα για να μονοπύθμενα ελεεινά τάνκερ που μεταφέρουν το πετρέλαιο ελλείψει αγωγού προκαλώντας πολυετή, μη αναστρέψιμη καταστροφή στο Αιγαίο. Πιθανόν εκτός του πραγματικού σχεδιασμού της Τουρκικής πολιτικής να προστατεύονται και τα συμφέροντα του εφοπλιστή κυρίου Αλαφούζου, τα ΜΜ”Ε” του οποίου επέβαλλαν τους Πρασίνους στο εκλογικό σώμα κατά τις πρόσφατες ευρωεκλογές.
Έχουμε πει πως ο αγωγός θα αποτελούσε το νέο, απαραβίαστο σύνορο Ελλάδας – Τουρκίας. Οι Πράσινοι χωρίς “οικολογική ευαισθησία” είχαν αντιταχθεί ακόμη και στην εγκατάσταση Ποντίων στη Θράκη, προστατεύοντας έτσι τις επιδιώξεις της Τουρκίας για “κοσσοβοποίηση”.
Το ίδιο βέβαια επιδιώκει και ο σκληρός Νατοϊκός πυρήνας, ως έναν ασφαλή τρόπο να ακυρωθεί διά παντός η “έξοδος” της Ρωσίας στο Αιγαίο. Ο Γιώργος Παπανδρέου όμως έχει ταχθεί ανοιχτά και επανειλημμένα υπέρ της επιστροφής στη Νατοϊκή αγκαλιά, έστω και αν αυτό στοιχίσει σε Εθνικό έδαφος. Οι “οικολογικές ανησυχίες” που εξέφρασε λοιπόν δεν είναι αντιγραφή των Πρασίνων αλλά απόρροια των δηλώσεων της Τουρκάλας συζύγου του Αμερικανού αναπ. ΥΠΕΞ Μπράιζα όπου έλεγε για: «πιθανές επιπλοκές με τους Τούρκους στο Αιγαίο και μεγάλους περιβαλλοντικούς κινδύνους εξαιτίας του αγωγού Μπουργκάς Αλεξανδρούπολης», αναλυτικά θα το διαβάσετε παρακάτω στο άρθρο του antinews που ακολουθεί. Δηλαδή η Αλεξανδρούπολη ήδη δεν θεωρείται Ελληνικό έδαφος, γεγονός που επεξηγεί τις θέσεις του ΓΑΠ και των στελεχών του. Εδώ είναι και η μεγάλη διαφωνία μας με το Antinews και τον τίτλο του άρθρου:
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν αντέγραψε καμία δήλωση των “Πρασίνων”, ούτε δρα με “προδοτική διάθεση υπέρ Τουρκίας” πιθανόν καλοπληρωμένη. Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει ξεκαθαρίσει με σαφήνεια τη θέση του στα πλαίσια της εξυπηρέτησης των συμμαχικώνσυμφερόντων. Ειλικρινά και αντρίκια. Επιπλέον ο Γιώργος Παπανδρέου ουδέποτε αντιτάχθηκε στην εγκατάσταση Ποντίων στη Θράκη, αφού κάτι τέτοιο δεν έχει απασχολήσει ούτε τις ΗΠΑ.
Αντίθετα οι Πράσινοι έχουν συγκεκριμένο πλέγμα ενεργειών που μπορεί να συμπίπτουν μερικώς με τις Νατοϊκές επιδιώξεις, ταυτίζονται όμως απόλυτα με τις Τουρκικές.
Εδώ η Ελληνική δικαιοσύνη δείχνει την αδιαφορία της αφου ακόμη δεν έχει ζητήσει υπηρεσιακά το προανακριτικό υλικό από τις συλλήψεις των μελών της Εργένεκον όπου αναφέρονται ονόματα Ευρωπαίων που λάμβαναν χρήματα από την οργάνωση για να προωθούν τα Τουρκικά συμφέροντα.
Διαβάστε το άρθρο λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα ανωτέρω.
Όταν πέρυσι βρέθηκα στη Μόσχα, στο πλαίσιο διπλωματικής αποστολής, πρωτοκλασάτος παράγων της ρωσικής πρεσβείας που έπαιξε τα τελευταία χρόνια κρίσιμο ρόλο στις ελληνορωσικές σχέσεις και πλέον έχει μετατεθεί στη ρωσική πρωτεύουσα, διερωτάτο σε κατ’ ιδίαν συζήτηση: «Γιατί τόσο μεγάλες αντιδράσεις στην Ελλάδα για το εάν μπορεί να έχει συνέπειες στο περιβάλλον ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη; Σήμερα, η τεχνολογία έχει λύσει αυτά τα προβλήματα» Και πρόσθεσε με νόημα: «Ας ελπίσουμε ότι εάν ο Παπανδρέου γίνει κάποτε πρωθυπουργός θα συνεχίσουν να είναι σε καλό επίπεδο οι ελληνορωσικές σχέσεις». Ως γνωστόν, από τη στιγμή που ανακοινώθηκαν οι συμφωνίες ανάμεσα σε Ελλάδα –Ρωσία – Βουλγαρία, σειρά οικολογικών οργανώσεων άρχισαν να διαμαρτύρονται.
Μέχρι σήμερα, το μόνο συγκεκριμένο σημαντικό θέμα, στο οποίο έχει πάρει ανοικτή θέση ο κ. Παπανδρέου ενόψει των εκλογών, είναι ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης. Εστιάζει δε, στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις που θα’ χει, υψώνοντας έτσι τα πρώτα εμπόδια σε αυτά τα ύψιστης γεωπολιτικής και οικονομικής σημασίας έργα. Ο ίδιος ουσιαστικά, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να επαναλαμβάνει την επιχειρηματολογία της Ουάσιγκτον και των Ελλήνων Οικολόγων-Πρασίνων.
Οι τελευταίοι, εδώ και χρόνια, αλλά ιδιαίτερα από πέρυσι (Ιούλιος 2008), έχουν κάνει σημαία τους έκθεση του υπουργού Περιβάλλοντος της Βουλγαρίας που αναφέρει ότι «ο αγωγός πετρελαίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη ενέχει μεγάλους κινδύνους για το περιβάλλον. Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητούν ολική επανεξέταση της κατασκευής και της σκοπιμότητας του αγωγού». Στην πραγματικότητα βέβαια, οι Βούλγαροι, οι οποίοι επίσης υφίστανται αμερικάνικες πιέσεις για να φρενάρουν τα ρωσικά σχέδια, προσπαθούν να ωφεληθούν και από τους Αμερικανούς και από τους Ρώσους. Κάνουν μεν τους δύσκολους στους Ρώσους, αλλά ευχαρίστως θα ήθελαν να δουν να περνούν από το έδαφός τους και οι αμερικάνικοι αγωγοί και οι ρωσικοί. Ακριβώς την ίδια τακτική ακολουθούν και οι Τούρκοι, οι οποίοι –αξίζει να σημειωθεί- ήδη, εδώ και τουλάχιστον έξι χρόνια, παίρνουν ρωσικό φυσικό αέριο μέσω του υποθαλάσσιου αγωγού της Μαύρης Θάλασσας, Blue Stream.
Των Ελλήνων Οικολόγων είχαν προηγηθεί οι Αμερικανοί, οι οποίοι, ως γνωστόν προωθούν τον δικό τους πετρελαιαγωγό από την Κασπία (Αζερμπαϊτζάν), μέσω Τουρκίας – Ελλάδας – Βουλγαρίας, κ.λ.π., προς Κεντρική και Δυτική Ευρώπη. Η επιχειρηματολογία του κ. Παπανδρέου σε πολλά σημεία συμπίπτει με αυτή των Αμερικανών. Ιδού τι έλεγε στις 17 Νοεμβρίου 2007 στα «Νέα» η Ζέινο Μπάραν, η Τουρκάλα αναλύτρια και –κυρίως- σύζυγος του Αμερικανού βοηθού υφυπουργού Εξωτερικών, Ματ Μπράϊζα. (Ο τελευταίος είχε αναλάβει την ενεργειακή πολιτική της Ουάσιγκτον στην περιοχή μας και τον Καύκασο, και είχε ασκήσει μεγάλες πιέσεις στην Ελλάδα για να σταματήσει τα πολλά ενεργειακά πάρε-δώσε με τη Ρωσία.) Η ίδια λοιπόν, έβλεπε «πιθανές επιπλοκές με τους Τούρκους στο Αιγαίο και μεγάλους περιβαλλοντικούς κινδύνους εξαιτίας του αγωγού Μπουργκάς Αλεξανδρούπολης». Η κ. Μπάραν δεν έκρυψε την υποστήριξή της προς το αμερικανικό σχέδιο του πετρελαιαγωγού Μπακού – Τιφλίδας -Τσεϊχάν, διότι, όπως είπε, είναι «ο πρώτος μη ελεγχόμενος από Ρώσους αγωγός που μεταφέρει πετρέλαιο κατευθείαν στη Μεσόγειο». Επιπλέον, «ο αγωγός θα συνδέσει το Αζερμπαϊτζάν, τη Γεωργία και την Τουρκία στενότερα, και θα φέρει τις δύο χώρες του Νότιου Καυκάσου πιο κοντά στην Ε.Ε. και τη διατλαντική κοινότητα».
Ένα χρόνο πριν, το Σεπτέμβριο του 2006, οι αμερικανοί είχαν ξεκινήσει «περιβαλλοντική» εκστρατεία εναντίον των ρωσικών ενεργειακών σχεδίων στα Βαλκάνια. Την εκστρατεία αυτή σιγόνταραν και ελληνικές περιβαλλοντικές οργανώσεις. Τότε λοιπόν, είχε δημοσιευθεί τα αποτελέσματα δύο μαθηματικών μοντέλων που είχε χρησιμοποιήσει το υπουργείο Εσωτερικών των ΗΠΑ για να δείξει τους κινδύνους μιας πιθανής θαλάσσιας ρύπανσης στο Αιγαίο. Έτσι όπως τα παρουσίαζε ο διευθυντής του ελληνικού γραφείου της Greenpeace κ. Ν. Χαραλαμπίδης, κατέληγαν στο εξής συμπέρασμα: «Χίλια εξακόσια τετραγωνικά χιλιόμετρα θα έχει έκταση η πετρελαιοκηλίδα σε περίπτωση που συμβεί ένα ναυτικό ατύχημα στο Αιγαίο στη ρότα, την οποία θα χρησιμοποιούν πολλά πετρελαιοφόρα προκειμένου να προσεγγίζουν το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης όταν λειτουργήσει ο αγωγός πετρελαίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης. Οι ακτογραμμές που θα υποστούν τις συνέπειες θα φτάσουν τα 240 χλμ.».
Τώρα, πως μπορεί να προεξοφλεί κανείς οικολογική καταστροφή, όταν δεν έχει δει ούτε καν τα σχέδια του έργου, δεν μπορεί παρά να γεννά ερωτηματικά. Εκτός αυτού, πως είναι δυνατόν να ασκείται κριτική μόνον στα ρωσικά σχέδια και όχι στα αμερικάνικα ή άλλα; Άραγε, οι αμερικανικοί αγωγοί είναι πιο «καθαροί» και πιο «περιβαλλοντικοί» από τους ρωσικούς;
Το antinews είναι ξεκάθαρο. Οι περιβαλλοντικοί όροι πρέπει να τηρηθούν με δρακόντεια αυστηρότητα και θρησκευτική ευλάβεια. Πολύ περισσότερο, να ληφθούν μέτρα ώστε να μην κάνουν μεταφορές στο Αιγαίο μονοπύθμενα τάνκερ, αλλά διπύθμενα.
Όμως, η σπουδή του κ. Παπανδρέου και των υπολοίπων κύκλων εντός και εκτός Ελλάδος για το περιβάλλον, δεν μπορούν να βάζουν σε αμφισβήτηση τόσο σημαντικά σχέδια για τη χώρα μας. Πόσο μάλλον, όταν η Τουρκία με πολύ ταχείς ρυθμούς μετασχηματίζεται σε ενεργειακό-περιφερειακό σταυροδρόμι.
Διπλωματικός Απεσταλμένος