Η Αυγή και ο "καπετάν κεμάλ". Προβοκάτσια ή κουτόχορτο;

Εξοργιστικό για την κοινή λογική αλλά και την Εθνική αντίσταση είναι το αφιέρωμα της εφημερίδας “Αυγή” για έναν Τούρκο “αγωνιστή του δημοκρατικού στρατού”. Αν δεν πρόκειται για προεκλογική προβοκάτσια  με σκοπό να πλήξει το ΚΚΕ, τότε μιλάμε απλώς για φασιστική κατασυκοφάντηση. Παραθέτουμε το άρθρο από το TVXS (ζήτω το κράτος) και τα σχόλια μας με κόκκινο:
Οι μαρτυρίες ενός Τούρκου αριστερού και αγωνιστή, του Μιχρί Μπελλί, από τη συμμετοχή του στον ελληνικό εμφύλιο ως μέλους του Ελληνικού Δημοκρατικού Στρατού, εξιστορούνται στο βιβλίο «Καπετάν Κεμάλ, Αναμνήσεις από τον ελληνικό εμφύλιο». Είναι δυνατόν αντάρτης να έπαιρνε το φασιστικό παρατσούκλι “Κεμάλ”; Του εμπνευστή μάλιστα των Γερμανικών θηριωδιών; Σε λίγο θα ανακαλύψουν και τον γερμανό ήρωα αντάρτη “Χερ Χίμλερ”.
Γραμμένο το 1985, το εν λόγω βιβλίο μόλις φέτος έγινε «αποδεκτό» από τους ελληνικούς εκδοτικούς οίκους, ενώ σύντομα θα κυκλοφορήσει η ταινία-ντοκιμαντέρ που βασίζεται σε αυτό.
Γεννημένος το 1916 στη Συληβρία της Ανατολικής Θράκης, βαθιά διεθνιστής και συνειδητός μαρξιστής, ο Μιχρί Μπελλί συμμετείχε ή πρωτοστάτησε στις τραγικές περιπέτειες της κοινωνικής επανάστασης στη πατρίδα του, (Ποιές ακριβώς ήταν οι κοινωνικές επαναστάσεις στην πατρίδα του; Ο Περιβόητος αντιναζιστικός αγώνας με τους Τούρκους Παρτιζάνους;) αλλά και τη δική μας, ή και όπου αλλού βρέθηκε ως διανοούμενος, αγωνιστής και εξόριστος. Κατατάχθηκε εθελοντικά τον Απρίλιο του 1947 στο Δημοκρατικό Στρατό της Ελλάδας (δηλαδή πριν, όταν ο αντιναζιστικός αγώνας στην Ελλάδα ήταν στο απώγειο, που βρισκόταν ο “Κεμάλ”; στην περιβόητη Τουρκική Αντίσταση εναντίον των Γερμανών; Δεν θα έπρεπε ο Τούρκος αγωνιστής να αρχίσει αντίσταση στη χώρα του όπου κάποια εκατομμύρια συνεργάστηκαν με τον ναζισμό; Τους εκτέλεσε όλους και ήρθε να εκτελέσει Ελληνάκια;) , «όταν Έλληνες σύντροφοι από την Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη άρχισαν να ψάχνουν απεγνωσμένα για έναν Τούρκο, επαρκώς καταρτισμένο για πολιτική καθοδήγηση σ’ αυτές τις περιοχές». Στη θητεία του αυτή τραυματίστηκε σοβαρά δύο φορές και, τέλος επέστρεψε στην πατρίδα του το καλοκαίρι του ’49 (Τι λες τώρα; Πως ο εξόριστος αγωνιστής επέστρεψε τόσο εύκολα στην πατρίδα του; Δεν τον καταζητούσαν εκεί τέτοιον αγωνιστή;).
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Αυγή», το βιβλίο «Καπετάν Κεμάλ, Αναμνήσεις από τον ελληνικό εμφύλιο» προέκυψε όταν ο Μιχρί Μπελλί θέλησε να «μιλήσει για τους ανθρώπους που συμμετείχαν στην αντίσταση», τον αδικοχαμένο ανθό της ελληνικής πρωτοπορίας, εκείνους τους «ευτυχισμένους ανθρώπους» των τραγικών περιπετειών της Αριστεράς, τους οπλισμένους με τη χαρά και την αισιοδοξία του δίκαιου αγώνα.
Ωστόσο, συνεχίζει η Αυγή, οι πολιτικές ισορροπίες των κομμάτων της ελληνικής Αριστεράς αρχικά παραμέρισαν τη μοναδική μαρτυρία ενός Τούρκου συνοδοιπόρου και συναγωνιστή. Ο Μιχρί Μπελλί, στο βιβλίο του, κάνει λόγο για αυτές τις άκαρπες συναντήσεις με στελέχη της ευρύτερης Αριστεράς, μετά τη μεταπολίτευση. Βασισμένος στο βιβλίο, ο Φώτος Λαμπρινός κυκλοφόρησε φέτος ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους με τίτλο «Καπετάν Κεμάλ, ο Σύντροφος» και πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Μιχρί Μπελλί.
Και παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του για να καταλάβετε ακριβώς τι “αγωνιστής” ήταν ο καπετάν Κεμάλ:
«Παραγωγικές σχέσεις στην οθωμανική αυτοκρατορία
Το οθωμανικό κράτος ήταν θεοκρατικό. Η κυρίαρχη τάξη ήταν μουσουλμάνοι, όπως και οι περισσότεροι χωρικοί σε εκτεταμένες περιοχές της Ανατολίας και της Ρούμελης. Στην κορυφή η μουσουλμανική φεουδαρχική εξουσία, στη βάση οι χωρικοί, οι περισσότεροι μουσουλμάνοι, κι ανάμεσα σ’ αυτούς τους δύο οι κάτοικοι των πόλεων, η αστική τάξη, στην πλειονότητά τους χριστιανοί. Επαγγέλματα όπως του εμπόρου, του βιοτέχνη, του σαράφη, που η κυρίαρχη φεουδαρχική αντίληψη τα περιφρονούσε και τα θεωρούσε ταπεινά, ήταν ελεύθερα για τους χριστιανούς, οι οποίοι αποκλείονταν από άλλους τομείς, όπως η γαιοκτησία, η κρατική διοίκηση, ή ο στρατός […]
Η φεουδαρχία είχε τη δυνατότητα να κάμψει την αντίσταση της αστικής τάξης που δυνάμωνε όσο κυλούσε ο τροχός της ιστορίας, καλλιεργώντας στις μάζες την έχθρα για τους «γκιαούρηδες» και απομονώνοντάς την από την αγροτική τάξη. Από την άλλη πλευρά η αγροτιά, που σε καμιά χώρα δεν μπόρεσε να κάνει μια πετυχημένη επανάσταση για τα δικά της ταξικά συμφέροντα ως ανεξάρτητη δύναμη κι έπαιζε παντού δευτερεύοντα ρόλο, ήταν φυσικό να παραμείνει εγκλωβισμένη στα ίδια όρια και μέσα στην οθωμανική κοινωνία. Το γεγονός μάλιστα ότι οι αγροτικές μάζες δεν είχαν θρησκευτική ομοιογένεια, απέβαινε προς όφελος των συντηρητικών δυνάμεων που εκμεταλλεύονταν και εδώ τις θρησκευτικές διαφορές.
Το συμπέρασμα που βγαίνει από αυτά είναι ότι όπως σε όλες τις χώρες έτσι και στη χώρα των Οθωμανών καλλιεργήθηκε ο διαχωρισμός χριστιανών και μουσουλμάνων, και υποκινήθηκε η μία πλευρά εναντίον της άλλης.» Και ήρθε μετά ο φιλάνθρωπος Κεμάλ για να πατάξει τους κακούς Οθωμανούς που υποκινούσαν τη μία θρησκευτική ομάδα έναντι της άλλης για να βάλει τάξη και να σταματήσει το Θεοκρατικό καθεστώς. Τα κατάφερε. Εξαφανίζοντας ολόκληρη τη μιά πλευρά. Για να καταλάβετε τι ακριβώς πρεσβεύει ο καπετάν Κεμάλ που συνέχισε την άξια παράδοση του ονόματος, εκτός συνόρων.