Ποιοί τρομοκρατούν τους πολιτικούς; Ο θάνατος των εκδοτών.

Ο Βισάλτης άνοιξε ένα μεγάλο κομμάτι με το σχόλιο του, όπως και το άρθρο των Αδιάβροχων. Έχουμε αποδείξει ότι δεν φοβόμαστε να θίγουμε “ευαίσθητα” θέματα της σύγχρονης δημοκρατικής διακυβέρνησης που είναι βουτηγμένη στο αίμα και στον τρόμο. Είμασταν οι μόνοι που αποκαλύψαμε τις σχέσεις Τρομοκρατών (μπράβων) – Κατασκευαστών (δουλεμπόρων) – Βαρώνων – Δικαιοσύνης.
Το antinews θυμίζει το πρώτο στάδιο του τρόμου: Τον θάνατο των εκδοτών. Θα συνεχίσουμε με την τρομοκρατία των πολιτικών και τέλος του πρωθυπουργού. Είναι χρήσιμο όχι τόσο για τον εμπλουτισμό της προεκλογικής περιόδου, αλλά για να μην έχουμε τύψεις ότι σιωπήσαμε φοβούμενοι τον “πατερούλη”. Τι ειρωνία θέε μου ακόμη και τα παρατσούκλια! Διαβάστε:
Ο θάνατος του ιδρυτή του Ελεύθερου Τύπου, Άρη Βουδούρη, το 1990, σε ένα περίεργο αυτοκινητιστικό δυστύχημα σήμανε την αρχή του τέλους της εφημερίδας, η οποία ήταν, σχεδόν από την ίδρυσή της, το 1983, η ναυαρχίδα της παράταξης της Νέας Δημοκρατίας και ανά περιόδους η μεγαλύτερη εφημερίδα της χώρας – είχε μάλιστα είχε ξεπεράσει σε κυκλοφορία τα «Νέα», φτάνοντας τα 250.000 φύλλα. Στη συνέχεια, στην εφημερίδα στρογγυλοκάθισαν «βαρόνοι» και άλλοι πολιτικοί της ΝΔ, όπως οι Βαρβιτσιώτης, ο Έβερτ και ο Παλαιοκρασσάς και ακολούθησαν οι κόντρες ανάμεσα σε Κύρτσο-Άρη Σπηλιωτόπουλο και Θόδωρο Ρουσόπουλο, η πώλησή της στην Γιάννα Αγγελοπούλου και τέλος το λουκέτο.
Σε όλη αυτή την περίοδο των έντονων κραδασμών που υπέστη η εφημερίδα, μέχρι το ξεπούλημά της στην φιλόδοξη Γιάννα, άφησε το αρνητικό στίγμα της η Νέα Δημοκρατία με αποκορύφωση την περίοδο Ρουσόπουλου κατά την οποία και χάθηκε η εφημερίδα για τη ΝΔ.
Σήμερα, με το πέρασμα της εφημερίδας σε κύκλους που μόνον κοντά στη ΝΔ δεν φαίνονται να είναι, δεν υπογράφεται απλά η ληξιαρχική πράξη θανάτου του «δεξιού» Ελεύθερου Τύπου, αλλά συνολικά του θεωρούμενου ως παραδοσιακού Δεξιού Τύπου. Οι κλασσικές εφημερίδες της ελληνικής Δεξιάς, «Απογευματινή» και «Βραδυνή» πέθαναν στη δεκαετία του 1980, όταν οι ιδιοκτήτες και εκδότες τους, Νίκος Μομφεράτος και Τζώρτζης Αθανασιάδης δολοφονήθηκαν από τρομοκρατικές οργανώσεις, ο πρώτος στις  21 Φεβρουαρίου 1985, και ο δεύτερος στις 19 Μαρτίου 1983. Η μόνη που απέμενε ως ναυαρχίδα, ήταν ο ΕΤ, μέχρι τον θάνατο του Α. Βουδούρη. Η ΝΔ, μετά το 2004, είτε επειδή πρωτοκλασάτα στελέχη της είχαν προσωπικές φιλοδοξίες και ήθελαν να εξυπηρετήσουν τους στόχους τους, είτε επειδή εκινείτο στο πνεύμα του «ωχαδελφισμού» που συνολικά χαρακτηρίζει την κυβέρνηση, άνοιξαν το δρόμο για να δοθεί η μοναδική εφημερίδα της χώρας που δεν ελέγχετο από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, στη μεγαλοεπιχειρηματική οικογένεια Αγγελόπουλου.
Ουσιαστικά λοιπόν, η ΝΔ με τον τρόπο της έδωσε την χαριστική βολή στον Δεξιό Τύπο. Και, πράγματι, χρειάστηκε να καταβάλουν πολλές και φιλότιμες προσπάθειες οι κάθε λογής «βαρόνοι», ομαδούλες της Ρηγίλλης και του Μεγάρου Μαξίμου, καθώς και ορισμένοι διευθυντές του ΕΤ για να διαλύσουν αυτή την εφημερίδα. Από την πλευρά της, η κυβέρνηση, όπως άτονα, ασυντόνιστα και «ωχαδελφικά» λειτούργησε στους περισσότερους τομείς της πολιτικής, έτσι έπραξε και με τον Ελ. Τύπο. Έσπρωξε ουσιαστικά την εφημερίδα (με ευθύνη του Ρουσόπουλου) στην «απολιτίκ» Γιάννα, αδιαφόρησε εξόφθαλμα όταν έκλεισε και το ίδιο κάνει και τώρα. Σήμερα πλέον, η Κεντροδεξιά είναι ο μόνος χώρος που δεν διαθέτει ένα μεγάλο Μέσον που, όχι μόνον δεν ελέγχεται από αυτήν, αλλά ούτε καν την στηρίζει. Κι αυτό, σε αντίθεση με την Κεντροαριστερά που διαθέτει ουκ ολίγα.
Μπορεί να πει κανείς βέβαια, ότι από τη στιγμή που τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα ελέγχουν όλα τα ΜΜΕ, ήταν φυσικό ότι και ο ΕΤ, αργά ή γρήγορα, θα είχε αυτή την τύχη. Ο κύκλος της Μεταπολίτευσης, δεν κλείνει μόνον πολιτικά, αλλά και σε επίπεδο κυριαρχίας στο σύστημα της διαπλεκόμενης «μιντιακής» εξουσίας. Είναι πασιφανές ότι τα στρατόπεδα του κατεστημένου αναδιατάσσονται, κλείνουν νέες συμμαχίες και με νεοεισερχόμενες δυνάμεις, και παίρνουν θέσεις μάχης ενόψει της επόμενης μέρας αυτών των σημαδιακών εκλογών για το πολιτικό σύστημα της χώρας μας. Με τη διαφορά ότι η ΝΔ σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ δεν διαθέτει τον παραμικρό πυλώνα στήριξης.
Ανεξαρτήτως αυτού όμως, το σχήμα-βιτρίνα των πρώην στελεχών του Συγκροτήματος Μπόμπολα, Σκαναβή – Μπενέκου, ούτε στο παραμικρό μπορεί να πείσει ότι θα «αναγεννήσει» τον Δεξιό-Κεντροδεξιό Ελεύθερο Τύπο. Άλλωστε, και οι δύο ουδεμία σχέση με Δεξιό Τύπο και πολιτική είχαν ποτέ. Όπως στα δυόμισι χρόνια της Γιάννας, οι δεξιοί αναγνώστες γύρισαν την πλάτη στον ΕΤ, εξαιτίας των παλινωδιών του στις πολιτικές του τοποθετήσεις, το ίδιο και χειρότερο θα συμβεί τώρα. Προκαλεί θυμηδία από μόνη της η σκέψη ότι οι Νεοδημοκράτες, στην υποψία και μόνον ότι πίσω από τη «βιτρίνα» των δύο αγοραστών μπορεί να βρίσκονται μεγάλα συμφέροντα (πχ. Μπόμπολα-Ψυχάρη και Ρέστη, ή άλλο επιχειρηματικό σχήμα που σκοπεύει να μείνει στη σκιά) που δεν είναι υπερ της ΝΔ, θα αγοράσουν την εφημερίδα.
Οι δύο αγοραστές πάντως, δεν φημίζονται για την οικονομική επιφάνεια που θα τους επέτρεπε να κάνουν ένα τέτοιο μεγάλο εκδοτικό εγχείρημα. Το πολύ μικρό ποσόν του 1,2 εκ. ευρώ που λέγεται ότι έδωσαν για να πάρουν τον ΕΤ, ως έναν βαθμό, δικαιολογείται. Πληροφορίες πάντως φέρουν το τίμημα σε πάνω από 2 εκατομμύρια. Κάποιες κακές γλώσσες λέγουν ότι εμφανίζεται μικρότερο για να δοθούν και λιγότερα χρήματα στους εργαζόμενους-απολυμένους του ΕΤ (η οικογένεια Αγγελόπουλου έχει δεσμευθεί δημόσια ότι θα τους δώσει τα έσοδα από την πώληση του τίτλου).
Στη συνέχεια όμως, υπάρχουν τα έξοδα έκδοσης και προσωπικού, τα οποία είναι πολύ μεγάλα. Πως θα αντεπεξέλθουν σε αυτά άραγε; Ως γνωστόν, ουδεμία εκδοτική εταιρεία δεν είναι κερδοφόρος. Όλες αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα, με εξαίρεση το Συγκρότημα Μπόμπολα, το οποίο όμως, καλύπτεται από τα τεράστια έσοδα του «εθνικού εργολάβου». Άρα, οι αγοραστές-βιτρίνα έχουν πίσω τους κάποιο σχήμα ισχυρών που διαθέτουν αρκετό ρευστό για ένα τέτοιο εγχείρημα.