ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ: Ο "θρίαμβος" ενός ναυαγίου
“….Αντίθετα ο “Τιτανικός” του Κάμερον , ανθρώπινος , χωρίς ψεύτικες συνωμοσιολογίες , ξαναβυθίζεται , αληθινός στις …διαστάσεις του , παίρνοντας στον βυθό το τραγικό μεγαλείο του θρύλου του….”
.
Σίγουρα το φιλμ του Κάμερον, στην επέτειο των 100 χρόνων του ναυαγίου, αποδεικνύει ότι θα είναι και στο μέλλον το πιο αξιόπιστο σημείο αναφοράς του!
.
Τα ερωτήματα κοινότυπα και εύλογα :
.
α) Ποιες ήταν οι αντικειμενικές και ποιες οι υποκειμενικές παράμετροι που συντηρούν μέχρι και σήμερα την διασημότητα ενός ναυαγίου;
β) Τί μυθοποίησε το ναυάγιο του συγκεκριμένου πλοίου, μετατρέποντάς το σε κυρίαρχο συγκινησιακό γεγονός;
.
Ο “Τιτανικός” …. Σπονδή και Σπουδή Ζωής !
.
Προσεγγίζοντας το φιλμ του Κάμερον, από την συναισθηματική-συγκινησιακή πλευρά του, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η ερωτική ιστορία, όπως την επινόησε και την αφηγείται ο σκηνοθέτης, συνιστά πλέον στοιχειακό όρο της της κινηματογραφικής αναβίωσης του γεγονότος.
Εκπληκτική επινόηση, με ιδιαίτερα συγκλονιστική την κορύφωσή της :
Η επιζήσασα από το ναυάγιο ηρωίδα (Ρόουζ), με την βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, βλέπει και αγγίζει ξανά, δικά της αντικείμενα, όπως ξαναβγήκαν, όχι μόνο από την άβυσσο των 4.000 μέτρων,
αλλά και από την υποκειμενικά απροσδιόριστη άβυσσο του προσωπικού (της) χρόνου:
Αναφισβήτητη σπονδή στις αντοχές της ψυχής και της ανθρώπινης λογικής. Αλλά και οδυνηρή ΣΠΟΥΔΗ ΖΩΗΣ, ιδιαίτερα στην σκηνή εκείνη, όπου η Ρόουζ κρατάει στα χέρια της τον ΚΑΘΡΕΠΤΗ (!!!) της νιότης της!
.
Θαυμάσια στην απλότητά της επινόηση: Αυτά τα “λάφυρα θανάτου” (όπως θα έγραφε και ο ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ), δεν παραδίδονται βορά στην παθολογική περιέργεια του θεατή, ενώ την ίδια στιγμή ΣΥΓΧΡΟΝΙΖΟΥΝ ΕΣΑΕΙ το γεγονός:
.
Κάθε φορά που θα βλέπει κάποιος, σήμερα και στο μέλλον, τον “Τιτανικό” του Κάμερον , θα έχει την αίσθηση του “ΤΩΡΑ”, μέσα από το βλέμμα της ηρωίδας!
.
Ο “Τιτανικός”, ως τεχνική αφήγησης:
.
Την διάρκεια και τον συγχρονισμό, ο διάσημος σκηνοθέτης τα πέτυχε και με μια επιπλέον ευφυέστατη, όσο και τολμηρή επιλογή: Να κατασκευάσει ένα …. “ακριβές” αντίγραφο του Τιτανικού !
Γνωρίζοντας ότι η τέχνη δεν διασώζεται μόνο με τα (από τα) θέματά της, αλλά κυρίως από το είδος και τον τρόπο της “αφήγησης” (φόρμα),
.
φρόντισε πρωτίστως για την “αλήθεια” της προσωπικότητας του “Πρωταγωνιστή”, που στην προκειμένη περίπτωση δεν ήταν άλλος από τον ίδιο τον “Τιτανικό”.
.
Έτσι ο “Τιτανικός” του Κάμερον, ανθρώπινος, απαλλαγμένος από συνωμοσιολογικές υποθέσεις και …μυστηριώδη φορτία….Ξαναβυθίζεται, αληθινός στις “διαστάσεις” του, κρατώντας στον βυθό και πάλι, αλώβητο το μεγαλείο του θρύλου του!
.
Με την τεχνολογία απόλυτα υποταγμένη στις επιλογές και τις επινοήσεις του,ισορροπώντας και αποφεύγοντας τις “παγίδες” του ντοκυμαντέρ ή των ταινιών “καταστροφής”, ο Κάμερον απέδειξε ότι στην Τέχνη δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
.
Συμπερασματικά:
Μιλβίνα Ντην (M. Dean): η τελευταία επιζήσασα του Τιτανικού. Πέθανε 97 χρόνων το 2009.
.
ΕΤΣΙ:
Ο αναβιωμένος Τιτανικός, διασφαλίζει τον απόλυτο σεβασμό,
στις οριακές στιγμές (αγώνα και αγωνίας στα παγωμένα νερά του Ωκεανού)
των ΔΙΚΩΝ του “ηρώων”:
.
Και αυτών που πήρε και κράτησε για πάντα μαζί του στον βυθό
και αυτών που επέζησαν μεν,
ΑΛΛΑ μέχρι το τέλος της Ζωής τους,
……….
ΕΜΕΙΝΑΝ στην…. ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του ΠΛΑΝΗΤΗ
ΩΣ “ΟΙ ΕΠΙΖΗΣΑΝΤΕΣ του ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΝΑΥΑΓΙΟΥ”
.
Χρυσόστομος Τσιρίδης
