Εάν ήθελαν την Ελλάδα κανονική χώρα θα θεράπευαν τις παθογένειες!…

Γράφει ο Μαγια
Κραυγαλέα στοιχεία έδωσε στη δημοσιότητα ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφωνας Αλεξιάδης: «Στο 43,24% διαμορφώθηκε το μέσο ποσοστό παραβατικότητας, όπως διαπιστώθηκε από τους ελέγχους του ΣΔΟΕ, το 2015». Τουτέστιν, σχεδόν ο ένας στους δύο φοροδιαφεύγει!
Δεν απέμεινε, πλέον, ούτε φύλλο συκής στους επικυρίαρχους.
Έπειτα από έξι χρόνια διεθνούς εποπτείας, για την εφαρμογή των διαβόητων προγραμμάτων «διάσωσης», οι παθογένειες παραμένουν αθεράπευτες. Μόνο ο συρφετός της Διαπλοκής και των λοιπών εθελόδουλων αρνούνται να παραδεχτούν την πραγματικότητα. Ότι η Ελλάδα χρησιμοποιείται σαν πειραματόζωο για ν’ ασκηθούν πολιτικές, οι οποίες στην ουσία βαθαίνουν το πρόβλημα αντί να το επιλύουν. Κι όπως, εκτός των άλλων, έχει επισημάνει και ο Α. Τσίπρας, «εδώ δοκιμάζεται σε όλη της την ένταση η στρατηγική της λεηλασίας και την κοινωνικής οπισθοδρόμησης. Εδώ καταργείται το ιστορικό κοινωνικό συμβόλαιο, διαλύεται το κοινωνικό κράτος, ξεπουλιέται στους καπιταλιστές το σύνολο των παραγωγικών πόρων της χώρας».
Φοροδιαφυγή, παραοικονομία, διαφθορά συνιστούν το Ελληνικό «τρίγωνο των Βερμούδων», στο οποίο έχουν βουλιάξει αύτανδρα μέχρι σήμερα όλα τα δήθεν αποφασιστικά σχέδια των επικυρίαρχων και των κυβερνήσεων των Μνημονίων για την τροχοδρόμηση της Ελλάδας στην κανονικότητα.
Συνεπώς, μην απορείτε γιατί η οικονομία εξακολουθεί να παραπαίει και η κοινωνία συνεχίζει να διαλύεται.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια του 11ου συνεδρίου του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, η ετήσια απώλεια δημόσιων εσόδων από τη φοροδιαφυγή υπερβαίνει τα 7 δισ. ευρώ, η παραοικονομία υπερβαίνει τα 41 δισ. ευρώ και η διαφθορά του κρατικού μηχανισμού στερεί από την εθνική οικονομία πόρους ύψους 21 δισ. ευρώ.
Φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή και, βεβαίως, διαρθρωτικές αλλαγές. Τι ακούσαμε γιαυτά τα μείζονα ζητήματα από τη διαπραγμάτευση με τους «θεσμούς»;
Είναι δυνατόν να αναλίσκονται οι διαπραγματεύσεις σε θέματα, όπως το λεγόμενο αφορολόγητο όριο, όταν η διαφοροποίησή του από τα παρόντα επίπεδα των 9.500 ευρώ δεν θα αποφέρει παρά ελάχιστα επιπρόσθετα έσοδα στον κρατικό κορβανά;
Είναι δυνατόν να μην έχει ακουστεί καν ως θέμα συζήτησης μεταξύ της κυβέρνησης της «Αριστεράς» και «Κουαρτέτου», το ζήτημα της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, όταν είναι σαφές ότι ακόμη και ένα ποσοστό τους εάν πατασσόταν θα αρκούσε, ώστε να μη χρειάζονται νέα φορολογικά βάρη;
Έτσι, η πρόσφατη δήλωση του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ότι η πάταξη της φοροδιαφυγής αποτελεί «ζήτημα επιβίωσης για την κυβέρνηση» (όχι μόνο για την κυβέρνηση, αλλά κυρίως για την κοινωνία και τη χώρα, προσθέτουμε εμείς), μόνο ως ανέκδοτο ακούγεται…