Η ανεξήγητη χαλαρότητα του Γιώργου Παπανδρέου

Δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι η αλλαγή συμπεριφοράς του Γιώργου Παπανδρέου σε σχέση με τις πυρκαγιές του 2007 είναι αποτέλεσμα των νέων συμβούλων του. Αυτό δεν είναι αληθές. Η παρούσα στάση είναι πιο κοντά στο χαρακτήρα του γεγονός που γνωρίζουν οι στενοί του συνεργάτες. Αντίθετα δεν είναι λιγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι οι μυδροι κατηγοριών που εξαπέλυσε στην κυβέρνηση το 2007 ενώ η Ελλάδα καιγόταν, ήταν και ο λόγος που το ΠΑΣΟΚ έχασε τις εκλογές. Οι ίδιοι συνεργάτες κατηγορούν ανοιχτά τον Κώστα Λαλιώτη ως υπαίτιο της αιφνίδιας αλλαγής του ΓΑΠ σε σχέση με την πρώτη μέρα των πυρκαγιών.
Έτσι, ο ενωτικός ΓΑΠ των πρώτων ωρών της τραγωδίας του 2007 μεταμορφώθηκε σε αντιπολιτευτικό χείμαρο ενώ η καταστροφή  έπαιρνε όλο και πιο μεγάλες διαστάσεις. Ο Λαλιώτης σύμφωνα με τις ίδιες πηγές ήταν κάθετος και πιεστικός ώστε να πείσει τον ΓΑΠ στην κατά μέτωπον επίθεση, χρησιμοποίησε μάλιστα και το παράδειγμα του Αλαβάνου που από την πρώτη στιγμή -σχεδόν θριαμβολογώντας- προσπάθησε να καρπωθεί την αδυναμία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει την κατάσταση.
Αυτή είναι όμως η μία όψη του νομίσματος, αφού ο ΓΑΠ εδώ και καιρό έστω και χωρίς το Λαλιώτη έχει σηκώσει υψηλότατους αντιπολιτευτικούς τόνους σε κάθε κατεύθυνση ακόμη και για θέματα που αγγίζουν και το ΠΑΣΟΚ. Θα περίμενε λοιπόν κανείς τώρα, μετά την καταστροφή να φτάσει στο ζενίθ το πολιτικό θερμόμετρο. Η ψύχραιμη αντιμετώπιση λοιπόν είναι λίγο οξύμωρη στο νέο πρόσωπο που παρουσιάζει ο ΓΑΠ θυμίζοντας την αντιπολιτευτική τακτική του αείμνηστου πατέρα του.
Η απάντηση λοιπόν βρίσκεται στις εξελίξεις στην υπόθεση Siemens και ακούει στο όνομα “Χριστοφοράκος”. Ο ΓΑΠ γνωρίζει καλά πως οι αποκαλύψεις των ονομάτων θα επιβαρύνουν την εκσυγχρονιστική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ γι’ αυτό και έχει ταχθεί στην πλευρά της διαφάνειας για όλους τους εμπλεκόμενους, προκειμένου να ξεκαθαρίσει την κομματική ταυτότητα του κινήματος από τα βαρίδια του παρελθόντος. Υπάρχουν όμως δύο λεπτά σημεία.
Το πρώτο ακούει στην υπόθεση “Ανασχηματισμός”. Στην Ιπποκράτους αναμένουν τις κινήσεις του πρωθυπουργού ώστε η απάντηση να ταυτίζεται με τα νέα δεδομένα. Γνωρίζουν πολύ καλά πως εάν ο Καραμανλής κρατήσει στο κυβερνητικό σχήμα την κυρία Μπακογιάννη αλλά και τον κύριο Σουφλιά, δεν θα μπορεί να επικαλείται θέματα “κάθαρσης του δημοσίου βίου”, οπότε το ΠΑΣΟΚ θα σφυροκοπήσει αλύπητα με σημαία την κάθαρση.
Εάν ο Χριστοφοράκος μιλήσει, ο Πρωθυπουργός ίσως λάβει μια ανέλπιστη βοήθεια να ξεκαθαρίσει με τα δύο υψηλόβαθμα στελέχη του με το λιγότερο εσωκομματικό πολιτικό κόστος, αφήνοντας το ΠΑΣΟΚ να παλεύει τον εκσυγχρονιστικό εφιάλτη αλλά και δύο πρόσωπα που σχετίζονται με τον ΓΑΠ: Τον κύριο Τρεπεκλή και τον εκπρόσωπο κύριο Παπακωνσταντίνου που έχει ταυτιστεί με το “νέο ΠΑΣΟΚ”. Αυτό μπορεί να εξηγεί τους χαμηλούς τόνους, την αγωνία του κινήματος για τις αποκαλύψεις που έφτασε στο σημείο να επικοινωνεί με έναν υπόδικο για να αλιεύσει πληροφορίες. Εξ ού και οι προσεκτικές δηλώσεις του στενού περιβάλλοντος σε αντίθεση με τη συμπεριφορά Χρυσοχοΐδη που περιφέρεται στα κανάλια χωρίς κατ’ ουσία να εκπροσωπεί το κίνημα. Όπως και η απέλπιδα προσπάθεια για διεξαγωγή εκλογών πριν την εξέταση Χριστοφοράκου από την Ελληνική δικαιοσύνη.
Μπορεί όμως και να ισχύει το τρίτο σενάριο που ισχυρίζεται ο Ρουφιάνος κατά το οποίο η Ιπποκράτους κρατάει ένα ισχυρό χαρτί που ετοιμάζεται να το ρίξει προεκλογικά στη δημοσιότητα ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης και αφορά εν ενεργεία βουλευτή της κυβέρνησης που σχετίζεται έμμεσα με το πρωθυπουργικό περιβάλλον.