Το επιμελώς προετοιμασμένο – σκηνοθετημένο τραμπούκικο παραλήρημα των χρυσαυγιτών στη συνεδρίαση της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών της Βουλής είναι εξαιρετικά σοβαρό για να περάσει σαν άλλο ένα απλώς ακραίο περιστατικό των νεοναζιστών της Χρυσής Αυγής.
Ήταν ένα χτύπημα στην καρδιά της δημοκρατίας. Όχι μόνο γιατί έγινε μέσα στη Βουλή, αλλά γιατί ξεπέρασε την κόκκινη γραμμή της νομιμότητας σε μια καίρια συνεδρίαση του Κοινοβουλίου.
Εκτός από τους άγραφους νόμους που προσδιορίζουν το υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στα σοβαρά εθνικά θέματα, υπάρχουν και οι νόμοι. Και σύμφωνα με τον νόμο οι συνεδριάσεις της συγκεκριμένης επιτροπής είναι κλειστές και απόρρητες. Και έτσιπρέπει να είναι.
Γιατί εκεί επιτελείται μια ύψιστη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Οι αρμόδιοι υπουργοί της εκλεγμένης κυβέρνησης ενημερώνουν τους βουλευτές των υπολοίπων κομμάτων για θέματα ύψιστης εθνικής ασφαλείας και κυρίως για τις πτυχές τους που δεν μπορούν να ειπωθούν δημόσια.
Αυτός ο νόμος παραβιάστηκε με τον πιο απρόκλητο τρόπο όχι μόνο από τον βουλευτή που κατέγραψε, μόνταρε και δημοσιοποίησε την υβριστική και τραμπούκικη συμπεριφορά του, αλλά από ολόκληρη τη Χρυσή Αυγή που τον καλύπτει.
Τέτοιοι βουλευτές και τέτοια κόμματα με αυτές τις συμπεριφορές αποτελούν ύβρι όχι μόνο για το δημοκρατικό πολίτευμα, αλλά και, κυρίως, για τους πολίτες αυτής της χώρας.
Μπορούν να παρευρεθούν στην επόμενη συνεδρίαση της ίδιας επιτροπής;
Μπορούν να συμμετέχουν σε αντίστοιχες διαδικασίες εθνικής συνεννόησης αν για παράδειγμα γινόταν συζήτηση υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας;
Υπάρχουν όμως και άλλα κρίσιμα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν ανοικτά.
Ποια είναι τα όρια της δημοσιοποίησης; Πώς και με ποια διάσταση αντιμετωπίζονται τέτοιες παράνομες συμπεριφορές;
Ως κοινωνία οφείλουμε να σκεφτούμε πολύ σοβαρά και να απαντήσουμε άμεσα, καίρια, με αποφασιστικότητα και κυρίως με… νομιμότητα.