Σε μια λαϊκή εξέγερση, ο όχλος είχε πετροβολήσει ένα άγαλμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου και του είχε παραμορφώσει το πρόσωπο.
Οι αυλικοί, τότε, του συνέστησαν να προβεί σε παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.
– Δεν υπάρχει, του είπαν, ποινή ισάξια με το έγκλημα που διέπραξαν οι άνθρωποι αυτοί, τολμώντας να λιθοβολήσουν το σεπτό σου πρόσωπο.
– Μα τι λέτε, απάντησε ο Μέγας Κωνσταντίνος με αγαθότητα, φέρνοντας συγχρόνως τα δάχτυλά του στο πρόσωπό του.
Εγώ δεν νοιώθω καμιά πληγή στο πρόσωπό μου.
Και τους συγχώρησε όλους.