Οι «υπερπροστατευόμενοι» γονείς σε βάρος των παιδιών τους και οι μνημονιακοί «σωτήρες» της Νέας Γενιάς

Βασίλης Δημ. Χασιώτης
Μεγάλη δημοσιότητα δόθηκε από τον Τύπο, σε πρόσφατες δηλώσεις του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Γιάννη Στουρνάρα, σε μια αποστροφή του των τοποθετήσεών τις προάλλες στη Βουλή, όταν δήλωσε ότι :
«Υπερπροστατεύουμε την τρίτη ηλικία σε βάρος των νεότερων γενιών».
Βεβαίως, εξήγησε με όλο το γνωστό του επιστημονικό κύρος, παρόλο ότι προσωπικά όλες του οι δηλώσεις, ή μάλλον όσες έτυχα να παρακολουθήσω από το 2010 και μετά, από τις διάφορες θέσεις που κατείχε, αυτή του προέδρου (ή γενικού διευθυντή;) του ΙΟΒΕ, ακολούθως του υπουργού οικονομικών και τέλος του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, μου δημιούργησαν περισσότερο σύγχυση παρά με διαφώτιζαν, εξήγησε λοιπόν το γιατί «υπερπροστατεύεται» η τρίτη ηλικία σε βάρος των νεότερων γενιών (δηλαδή των ίδιων της των παιδιών), μια «επιστημονική» «εξήγηση», που φυσικά, ανάγει μονότονα την όλη της φιλοσοφία στο ζήτημα των κοινωνικών (δημόσιων) δαπανών.
Όμως, για να κάνω μια εντελώς ενδεικτικά αναφορά, δεν ήταν αυτός ο ίδιος ο οποίος σε συνέντευξή του στη τηλεόραση του Bloomberg στις 7/2/2013, που αναπαράχθηκαν σχεδόν από όλα τα ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ, αποκήρυσσε «ως μη λύση» την περαιτέρω λιτότητα, ότι άλλες μειώσεις σε συντάξεις και μισθούς δεν θα γίνονταν, και ότι έπρεπε να στραφούμε στο ζήτημα της ανάπτυξης;
Όμως, πρέπει να σημειώσω, πως θα αδικούσα τον Στουρνάρα αν δεν σπεύσω να υπενθυμίσω ότι σχεδόν πάντα έπειτα από μια νέα περικοπή συντάξεων, πάντα έσπευδαν οι διάφοροι γνωστοί υποστηρικτές των μνημονίων, πολιτικοί και όχι μόνο, να καθησυχάσουν τον κόσμο ότι οι περικοπές αυτές θα ήταν και οι τελευταίες.
Όμως, ο κύριος Στουρνάρας, ακόμη και μιλώντας ως «τεχνοκράτης» δεν παύει να προΐσταται ενός σημαντικού όσο και κρίσιμου για την οικονομία θεσμού της χώρας, αυτού της Τραπέζης της Ελλάδος. Και βεβαίως, δεν αγνοεί ότι αυτή τη στιγμή, υπάρχει μια τελεσίδικη απόφαση του ΣτΕ που διατάσσει όχι περαιτέρω μειώσεις των συντάξεων μα την επιστροφή τους στα επίπεδα του 2012, και σύντομα η κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, θα βρεθεί αντιμέτωπη με το ζήτημα της εφαρμογής μιας υποχρεωτικής γι’ αυτήν τελεσιδίκου δικαστικής αποφάσεως. Μιας και ο κ. Στουρνάρας δεν ομιλεί μονάχα ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος μα και πολιτικολογεί, κι αυτό το τελευταίο δεν τον λέω ως μομφή, αλλά ως έπαινο ανεξάρτητα αν συμφωνώ ή όχι μαζί του πολιτικά, και προφανώς διαφωνώ, διότι η εικόνα των κοινωνικά αχρωμάτιστων τεχνοκρατών μου είναι απεχθής παράλληλα δε τους θεωρώ εξαιρετικά επικίνδυνους ανθρώπους για τη κοινωνία αλλά και τη Δημοκρατία, καλό θα ήταν, όταν μιλά για την προοπτική περαιτέρω περικοπών των συντάξεων, να μας πει, πώς θα παρακαμφθεί η παραπάνω δικαστική απόφαση, πέραν κάθε άλλης επιχειρηματολογίας, εκτός αν θεωρεί ότι πρέπει να μη ληφθεί υπόψη, οπότε η κουβέντα θα πάει εντελώς αλλού.
Όμως, μιας και θεωρώ την τοποθέτηση του κ. Στουρνάρα που αναφέρεται στην «υπερπροστασία» της τρίτης ηλικίας έναντι των παιδιών της (των «νεότερων γενιών»), για την οποία αγωνιά περισσότερο ως φαίνεται από τους ίδιους τους γονείς τους, ως τοποθέτηση που εκφράζει μια ιδεολογική άποψη, και επομένως πολιτική, ως τέτοια κι εγώ θα την αντιμετωπίσω εδώ.
Βεβαίως, γνωρίζοντας ότι στη πολιτική είναι πολύ δύσκολο να βρεις καθολικές ή έστω ευρείες υποστηρίξεις στις πολιτικές απόψεις σου, δεν αγνοώ, ότι δεν θα είναι λίγοι εκείνοι, (το αντίθετο μάλιστα!), που δεν θα έχουν μεγάλη δυσκολία, να στρέψουν την πολιτική αφυΐα σε βάρος μου, πράγμα που καθόλου δεν θα το αντικρούσω, αφού την αναγνώριση του όποιου βαθμού «εγκυρότητας» (τώρα μιλώ γενικότερα) των όποιων απόψεών σου, δεν μπορείς να την διατάξεις, απλά μπορείς να την κερδίσεις ή να μην την κερδίσεις.
Και θεωρώ την παραπάνω διατύπωση του κ. Στουρνάρα όχι «τεχνοκρατική» αλλά πολιτική, διότι μου είναι αδύνατο να σκεφτώ, ότι ως έγκριτος οικονομολόγος που θεωρείται, πέραν των αντιθέτων του δηλώσεων στο παρελθόν πάνω στο ίδιο θέμα, (βλέπε παραπάνω), ασφαλώς και δεν αγνοεί ότι το δημοσιονομικό ισοζύγιο δεν προσδιορίζεται μονάχα από το σκέλος των δαπανών, μα και από το σκέλος των εσόδων του.
Επομένως, τεχνοκρατικά μιλώντας, από τη θέση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, που έχει την ευθύνη της καθολικής θέασης των δημοσίων οικονομικών, θάπρεπε να έκανε και μια τοποθέτηση για τις υπάρχουσες ή δυνητικές δυνατότητες του Κράτους να ενισχύσει το σκέλος των εσόδων του από πηγές που διαχρονικά και ιστορικά, δεν συνεισφέρουν στα δημόσια έσοδα ό,τι θα δικαιολογούνταν από τις δυνατότητές τους, κατηγορίες ανθρώπων, με δυσανάλογη μικρή συμβολή στο σκέλος αυτό, εν σχέσει με την οικονομική τους επιφάνεια και δυνατότητα. Δεν αναφέρομαι σε «ευχές» πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα, μα σε συγκεκριμένες και επεξεργασμένες πολιτικές με ορατό το ουσιαστικό τους ενδιαφέρον τους πράγματι να αντιταχθούν στα μονίμως διαφεύγοντα ή υποσυμμετέχοντα στα κοινά βάρη ιδιωτικά μεγάλα εισοδήματα και ιδιωτικές μεγάλες περιουσίες. Και λέγοντας «μεγάλα» εισοδήματα και «μεγάλες» περιουσίες, ασφαλώς και δεν αναφέρομαι στα δηλωμένα εισοδήματα των μισθωτών, όσο μεγάλα κι αν είναι, διότι αυτά φορολογούνται μέχρι κεραίας, αλλά, αναφέρομαι πρωτίστως σ΄ εκείνα, στα οποία ο μεγαλύτερος μηνιαίος μισθός που μπορεί να επισημανθεί στην αγορά, πιθανώς να αποτελεί απλό «μεροκάματο» για τα εισοδήματα στα οποία εγώ αναφέρομαι.
Αναφέρομαι στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΥΠΕΡΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΗ μεγαλοδιαπλοκή, μεγαλοφοροδιαφυγή, μεγαλοεισφοροδιαφυγή, και μεγαλοκλοπή του τόπου.
Ασφαλώς όμως, εδώ, διακυβεύονται πολλά άλλα πράγματα, τα οποία υπάρχουν αλλά δεν λέγονται από τους σχεδιαστές και υποστηρικτές των νεοφιλελεύθερων μνημονίων.
Η Ασφαλιστική Αγορά, είναι ένας τομέας, μια «βιομηχανία», που υπερβαίνει ίσως σε οικονομική σημασία και αυτόν τον τουρισμό, συνεπώς, όταν μιλάμε περίπου «αθώα» για περαιτέρω περικοπές των συντάξεων, έπειτα από μια σειρά περικοπών που εξαφάνισαν περίπου το μισό των συντάξεων που λάμβαναν οι συνταξιούχοι στην αρχή της κρίσης, όταν ήδη τα Ασφαλιστικά Ταμεία μέσω του PSI αλλά και πριν από αυτό όσο και μετά από αυτό έχουν καταλεηλατηθεί και καταληστευθεί, εδώ έχει θέση το : «τα λεφτά είναι πολλά Άρη»!
«Τα λεφτά είναι πολλά Άρη»!
Αγαπητέ κύριε Στουρνάρα, θεωρώ ότι αδικείτε τον εαυτό σας με το να μου δίνεται την ευκαιρία να επιχειρηματολογώ ότι πολιτικά η δήλωσή σας που εδώ μας απασχολεί, δεν ήταν καν πολιτικά ευφυής.
Μπορούσατε με χίλιους δυο τρόπους να περάσετε πιο «κομψά» (τουλάχιστον για να μη φαντάζει σε κάποιους, όπως εγώ, ως κυνική) την ιδεολογική σας άποψη αναφορικά με τις συντάξεις, ουσιαστικά όμως σε σχέση με το ζήτημα των κοινωνικών δαπανών.
Το να αποκαλείτε όμως ως υπερπροστατευόμενους τους συνταξιούχους, προφανώς διότι τους κόπηκε «μονάχα» η μισή τους σύναξη, με την οποία συντηρούν σε μεγάλο βαθμό και τα παιδιά τους που όταν δεν είναι μακροχρόνια άνεργα, απασχολούνται περιστασιακά εδώ κι εκεί, αλλά, ακόμα πιο σημαντικό από όλα αυτά : να θεωρείτε υπερπροστατευόμενους τους συνταξιούχους, διότι δεν ληστεύονται ακόμα μεγαλύτερα ποσά των εισφορών που κατέβαλαν μια ζωή, όχι για να παίρνουν τις συντάξεις που τώρα παίρνουν, μα αυτές που έπαιρναν, αυτό κύριε Στουρνάρα, επιτρέψτε μου να πω, ότι προσωπικά, το θεωρώ έναν άθλιο κυνισμό, που δεν έχει καμία ηθική βάση, όταν οι έχοντες και κατέχοντες της Μεγαλοδιαπλοκής, της Μεγαλοφοροδιαφυγής, της Μεγαλοεισφοροδιαφυγής και της Μεγαλοαπάτης, σχεδόν δεν έχουν «ακουμπιστεί» καθόλου, για να μη θυμηθώ την γαλαντομία του πτωχευμένου ουσιαστικά ελληνικού Κράτους να χαρίζει δισεκατομμύρια σε κάποιους (π.χ. στη Ζημενς) όταν την ίδια στιγμή, μιλά για περαιτέρω μειώσεις συντάξεων επειδή λείπουν ποσά πολύ λιγότερα από αυτή τη «δωρεά» (ή άλλες παρόμοιες άμεσες ή έμμεσες).
Πώς εισπράττω και κυρίως πώς ερμηνεύω την δήλωση του κ. Στουρνάρα που μας απασχολεί εδώ;
Ότι περίπου μας κάνουν και χάρη που μας επιτρέπουν και αναπνέουμε ακόμα.
Ότι μας κάνουν και χάρη που ακόμα μας αφήνουν κάτι υπόλοιπα από τα χρήματά ΜΑΣ στα Ασφαλιστικά Ταμεία και το μισό της σύνταξής μας, που κι αυτό το θεωρείται ως «κριτήριο» «υπερπροστατευτισμού».
Ότι αποτελεί αυτονόητο δικαίωμά τους να χώνουν βαθιά το χέρι όχι όπου η νομιμότητα το επιτρέπει μα όπου σαν είναι πιο βολικό, εν προκειμένω στα Συνήθη Υποζύγια αυτού τόπου, ένα των οποίων εδώ αποκαλείται ως «υπερπροστατευόμενη» τάξη, κατά τον κ. Στουρνάρα, αποτελεί κι αυτό απόδειξη των αρχών και αξιών που πρεσβεύουν τέτοιες πολιτικές και οι οποίες τις διαφοροποιούν από άλλες πολιτικές και ιδεολογικές προσεγγίσεις.
Ότι οι συνταξιούχοι γονείς και παππούδες/γιαγιάδες αποτελούν τους «εχθρούς» των «απροστάτευτων» νέων, τους οποίους την προστασία των οποίων επικαλέσθηκε ο κ. Στουρνάρας.
Όμως ποια είναι αυτή η Νέα Γενιά;
Είναι αυτή, που μαζικά την εξαπόστειλε στην ανεργία και στη μετανάστευση η μνημονιακή πολιτική, που αφού της κατέστρεψε το παρόν της λεηλάτησε και το μέλλον της, της αφαίρεσε τις ελπίδες της, έχει λοιπόν τώρα απέναντί της τους «καλοβολεμένους» (ως «υπερπροστατευόμενοι») συνταξιούχους γονείς της ή τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους, οι οποίοι «τρώνε και πίνουν» σε βάρος τους, και σεις κύριε Στουρνάρα, ΕΣΕΙΣ, (και λέγοντας «ΕΣΕΙΣ» εννοώ όχι μονάχα προσωπικά εσάς, μα και όσους συντάσσονται με τις απόψεις σας), είστε πλέον το αποκούμπι τους, η ελπίδα τους, είστε ΣΕΙΣ, σε αντίθεση με τους «υπερπροστατευμένους» γονείς τους, προφανώς η σημαία του κάθε ΥΠΕΡΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟΥ, κι έρχεστε να υπερασπιστείτε τη Νέα αυτή Γενιά, από ποιους;
Ουσιαστικά από τους γονείς της!!!
Πώς να το χαρακτηρίσω τώρα αυτό;
Κυνισμό, (διότι ανοησία αδυνατώ να το χαρακτηρίσω), ή νεοφιλελεύθερο «ρεαλισμό»;
Και θέλουν να μας πείσουν ότι τα χρήματα που θα εξοικονομήσουν απ΄ τη σχεδιαζόμενη νέα λεηλασία σε βάρος των συντάξεων, θα τα επενδύσουν υπέρ της Νέας Γενιάς; Και επειδή ό,τι ζητείται το ζητάνε και οι δανειστές, αυτό εννοούν κι αυτοί, δηλαδή λένε : «Κόψτε χρήματα από τους γονιούς και δώστε τα στα παιδιά»;
Πόσο αφελής θάπρεπε να ήμουν για να καταπιώ ένα τόσο χοντροκομμένο επιχείρημα και δήθεν ενδιαφέρον;
Σε λίγο θα μας πούνε, δηλαδή τι σε λίγο, ήδη με την παραπάνω δήλωση του κ. Στουρνάρα ήδη ελέχθη εμμέσως αλλά σαφώς, ότι νοιάζονται για τη Νέα Γενιά περισσότερο και από τους γονείς τους, ότι η καθημερινή τους έγνοια και η καθημερινή τους αγωνία είναι το πώς η Νέα Γενιά θα περάσει ακόμα μια μέρα αναζητώντας δουλειά, σε επιχειρήσεις που κάποτε πρόσφεραν δουλείες και τώρα είτε απολύουν εργαζόμενους είτε κλείνουν, χάρη στις μνημονιακές πολιτικές, πώς θα ταϊστούν παιδιά για να μη λιποθυμούν στα σχολεία τους από τη πείνα, τέτοιες και άλλες ακόμα τραγικότερες καταστάσεις, είναι το μέλημα όχι των γονιών πλέον μα των μνημονιακών προπαγανδιστών, των μνημονιακών τεχνοκρατών, οι οποίοι, έρχονται να πουλήσουν ελπίδες στα ίδια τα θύματά τους.
Όμως ειλικρινά, οι χαρακτηρισμοί δεν έχουν σημασία, διότι στο δικό τους λεξιλόγιο, οι ορισμοί δεν συμπίπτουν σχεδόν σε καμία λέξη που έχει ιδίως ηθικό, αξιακό ή δημοκρατικό περιεχόμενο με τους δικούς μου ορισμούς. Ασφαλώς και πιστεύουν (πιστεύω γνήσια) ότι κινούνται με γνώμονα τον «ρεαλισμό», όπως ασφαλώς κι εγώ πιστεύω πως ό,τι λένε αποτελεί τον ορισμό του «κυνισμού» κατ΄ οικονομίαν, διότι αυτό που θέλω να εκφράσω για να δηλώσω την αντίθεσή μου και την απέχθειά μου σε δηλώσεις σαν αυτή που εδώ αποτέλεσε το κύριο θέμα μας, η λέξη «κυνισμός» αδυνατεί να το ορίσει. Δεν μέμφομαι κανένα, συνηθίζω να απορρίπτω έναν πολιτικό ή ιδεολογικό μου αντίπαλο, αλλά προσπαθώ να αποφεύγω τις ιδεολογικές ή πολιτικές μομφές. Επομένως μπορούμε αμοιβαία να απορρίψει ο ένας τις προσεγγίσεις του άλλου, ελλείψει «κοινού» λεξιλογίου επικοινωνίας.
Όμως μιας και ο κ. Στουρνάρας άνοιξε τον φάκελο «ΥΠΕΡΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΟΙ», είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία, αφού επισημάνθηκε η μια και πλέον -κατά τον Διοικητή της ΤτΕ- υπερπροστατευόμενη τάξη, (αυτό συμπεραίνω ελλείψει άλλης αναφοράς), αυτή των συνταξιούχων, να πάμε ένα βήμα παραπέρα αρχίζοντας, προτείνω, με τη Ζημενς, ακολούθως με άλλες υπερπροστατευόμενες ελίτ, παρακαλώ δε να μη ξεχάσουμε και τους μισθωτούς, κι αυτοί υπερπροστατευόμενοι είναι, ακολούθως να ξανάπαμε σε καμία άλλη γερμανική εταιρία και ούτως πως να εξελιχτεί το παιχνίδι.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΟΙ ΥΠΕΡΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΟΙ;
Ιδού το καθόλου υπαρξιακό και καθόλου δύσκολο να απαντηθεί ερώτημα, για καθένα που δεν αναζητεί την «πλουτοκρατία» στους φορολογικούς καταλόγους, διότι όπως έχω γράψει και στο παρελθόν, με βάση αυτούς του καταλόγους, η πλουτοκρατία του τόπου είναι οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, και από αυτή την καταγραμμένη Αθλιότητα, εκκινούν όλες οι άλλες.