Σαν σήμερα στις 19 Ιανουαρίου του 1928 πέθανε σε ηλικία μόλις 36 χρονών ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στη Βιέννη.
Υπήρξε μια απο τις πιο τραγικές και συνάμα ιερές μορφές του αγώνα των Ελλήνων για Ελευθερία.
Τον Μάρτιο του 1820 ο Εμμανουήλ Ξάνθος του πρόσφερε την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας. Την αποδέχθηκε στις 12 Απριλίου, αφού πρώτα έγιναν δεκτοί οι όροι που έθεσε, και αμέσως άρχισε την οργάνωση του σχεδίου για την έναρξη της Επανάστασης από την Πελοπόννησο.
Όμως, με την ενθάρρυνση του Ιωάννη Καποδίστρια πείσθηκε ότι έπρεπε να επισπεύσει την προπαρασκευή της και τον Ιούνιο του 1820 εγκαταστάθηκε στη Οδησσό. Πέρασε τον ποταμό Προύθο στις 22 Φεβρουαρίου 1821 και δύο μέρες αργότερα ύψωσε τελικά τη σημαία της Επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και συγκεκριμένα στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας, όπου απαγορευόταν η παραμονή του τουρκικού στρατού.
Με επιστολή του στον αυτοκράτορα Αλέξανδρο υπέβαλε την παραίτησή του από το ρωσικό στρατό και αναγγέλλοντας την Ελληνική Επανάσταση ζήτησε την αρωγή του. Αμέσως μετά επιδόθηκε στη δημιουργία στρατού και συγκρότησε τον Ιερό Λόχο.
Στις 7 Ιουνίου 1821 ο στρατός του Υψηλάντη καταστράφηκε στη μάχη του Δραγατσανίου και υποχώρησε προς τα αυστριακά σύνορα. Παραδόθηκε στους Αυστριακούς, φυλακίστηκε και απελευθερώθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1827. Η κλονισμένη υγεία του δεν του επέτρεψε να βοηθήσει το επαναστατημένο έθνος ενώ λίγο αργότερα άφησε τη τελευταία του πνοή.
Ο Βουλευτής Β΄Πειραιά Δημήτριος Κ. Καμμένος δήλωσε για το γεγονός:
«Σαν σήμερα το 1928 απεβίωσε ο ήρωας Αλέξανδρος Υψηλάντης.
Στρατηγός του τσαρικού στρατού, αρχηγός της Φιλικής Εταιρίας και πολιτικός αρχηγός της Επαναστάσεως του 1821, υπήρξε απο τις πιο τραγικές και συνάμα ιερές μορφές του αγώνα.
Εγκατέλειψε μια σπουδαία καριέρα και ζωή που θα ζήλευαν πολλοί και πάλεψε με όποιο τρόπο μπορούσε για τη δημιουργία ενός ελεύθερου ελληνικού κράτους, και το κατάφερε έστω και αν λίγο μετά άφησε τη τελευταία του πνοή.
Ήταν αναμφισβήτητα εκείνος που άναψε τη φωτιά στις παραδουνάβιες χώρες ενάντια στο Τούρκικο Ζυγό ενώ η φυλάκιση του στην Αυστρία και η θυσία του δεν πήγαν χαμένες.
Πριν πεθάνει έμαθε ότι ο Καποδίστριας αναλαμβάνει κυβερνήτης της ελεύθερης πλέον Ελλάδος και είπε χαρούμενος “Δόξα σοι ο Θεός” ενώ άρχισε να απαγγέλει με τά μάτια ψηλά στον ουρανό, το “Πάτερ ημών”.
Δεν πρόφθασε να το τελειώσει, έγειρε το κεφάλι του και πέθανε ήσυχος και ευτυχισμένος, που έμαθε οτι η πατρίς είναι ελεύθερη μετά από 400 έτη σκληρό τουρκικό ζυγό.
Το όνειρο του για μια ελεύθερη Ελλάδα είχε μόλις επιτευχθεί.»
Δημήτριος Κ. Καμμένος
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Β’ ΠΕΙΡΑΙΑ