Το τσίρκο του "Ανώτατου αξιώματος"

Του Θύμιου Παπανικολάου
Τα παιχνίδια για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας
 
          Βγήκαν οι συνταγματολόγοι στο σεργιάνι.
 
          Μετά τον κ. Κασιμάτη που καταδικάζει σαφώς την πρόθεση του ΠΑΣΟΚ να προκαλέσει εκλογές με «όχημα» την εκλογή Προέδρου, ήρθε και ο Δημήτρης Τσάτσος, δύο φορές επικεφαλής στα ευρωψηδόλτια του ΠΑΣΟΚ, να ρίξει τις «ομοβροντίες» του.
 
          Συνιστά στον κ. Κάρολο Παπούλια «να αρνηθεί την «εργαλειοποίησή» του ως «σκεύος» τεχνάσματος για τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών», προκειμένου να διαφυλάξει το κύρος του Συντάγματος.
 
          Βγήκαν και τα «παπαγαλάκια» του Γιωργάκη και το παίζουν κι αυτά συνταγματολόγοι κάνοντας επίκληση σε «εθνικά συμφέροντα».
 
          Τι γένεται; Τι πολιτικά παιχνίδια παίζονται;
 
          Για να μην πνιγούμε μέσα στο χάος της σύγχυσης που δημιουργούν συνταγματολόγοι και τα μέσα της μαζικής εξαπάτησης, πρέπει πριν αναζητήσουμε την πολιτική πυξίδα, να έχουμε ξεκάθαρο τούτο: ΟΥΔΕΙΣ νοιάζεται για το Σύνταγμα και τα «εθνικά συμφέροντα».
 
 Αυτά τα επικαλούνται μόνο όταν προωθούνται δόλιες και «υπόγειες» επιδιώξεις των οικονομικών και πολιτικών ελίτ εξουσίας, ελίτ άλλωστε που πάντα ταυτίζουν το «εθνικό συμφέρον» με το δικό τους στενό συμφέρον.
 
Το Σύνταγμα και τα «εθνικά συμφέροντα» τα θυμούνται πάντα όταν ετοιμάζονται πολιτικά πραξικοπήματα, πολιτικές αναπαλαιώσεις και καρατομήσεις κομμάτων και πολιτικών.
 
Η ελίτ των συνταγματολόγων ενώ είναι τυφλή σε πολλαπλές παραβιάσεις του Συντάγματος και  σιωπηλή στα τόσα εγκλήματα που διαπράττονται σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας και του λαού της (εδώ έχει ισοπεδωθεί κυριολεκτικά η ιστορία και η συγκρότηση του ελληνικού έθνους-κράτους, ερήμην του ελληνικού λαού και ουδείς Τσάτσος ψέλλισε το παραμικρό), έρχεται τώρα να μιλήσει για αντισυνταγματικά εκλογικά τεχνάσματα…
 
Δεν αμφισβητούμε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει γίνει αντικείμενο πολιτικών παιχνιδιών. Και πότε δεν ήταν. Αλλά στο παρελθόν, ιδιαίτερα επί Σημίτη, οι πάντες είχαν καταπιεί τη γλώσσα τους.
 
Για να βρούμε, λοιπόν, την πυξίδα που θα μας προσανατολίσει σωστά μέσα σε αυτό το δαίδαλο της σύγχυσης και των «ωραίων» «συνταγματικών» λόγων πρέπει να διατυπώσουμε το απλό ερώτημα:
 
Ποιοι κινούν τα νήματα των ελίτ της προπαγανδιστικής εξουσίας;
 
 Οι ελίτ των διανοουμένων, πολιτικών, νομικών κ.λπ (μέσα εδώ βρίσκεται ο κ. Κασιμάτης και ο κ. Τσάτσος) εκτελούν πάντα τις «εντολές» των μεγάλων αφεντικών. Ουδέποτε όλοι αυτοί κινούνται αυτόνομα από πολιτικό ή συνταγματικό «ήθος» και «δημοκρατική ευαισθησία».
 
Πώς ξαφνικά «ξύπνησαν»;
 
Είναι γνωστό ότι ο κ. Τσάτσος είναι ο συνταγματικός «ροπαλοφόρος» των μεγάλων Συγκροτημάτων του Τύπου: Λαμπρακιστάν και Σία. Με πιο λαϊκά λόγια είναι «εξάρτημα» των «νταβάδων» και ο «κολλητός» του αχυράνθρωπου των «νταβάδων»: Του Κώστα Σημίτη.
 
Εδώ, λοιπόν, πιάνουμε το Μίτο της Αριάδνης.
 
Αν τοποθετήσουμε το όλο ζήτημα στο τι επιδιώκουν σήμερα στρατηγικά και τακτικά τα ισχυρά, διαπλεκόμενα κέντρα της οικονομικής εξουσίας, τα πράγματα φωτίζονται.
 
Αν και έχουμε αναλύσει διεξοδικά τους σχεδιασμούς του οικονομικού κατεστημένου, περιληπτικά αναφέρουμε:
 
α). Αποδόμηση του πολιτικού τοπίου, διαίρεση των μεγάλων κομμάτων, πτώση του Καραμανλή και «απόσυρση» του Γιώργου Παπανδρέου.
 
β). Αναπαλαίωση (θα την βαπτίσουν ανανέωση) του κομματικού χάρτη με «εκσυγχρονισμένους» σχηματισμούς: «κεντροδεξιάς» και «κεντροαριστεράς», απόλυτα ελεγχόμενους.
 
γ). Συντήρηση και ανάπτυξη των ποικίλων δορυφόρων, έτσι ώστε να αποτελέσουν σε μια δεδομένη εκλογική ισορροπία, τις «τορπίλες» διαίρεσης των μεγάλων κομμάτων και παραμερισμού των «ενοχλητικών» ηγετικών τους προσωπικοτήτων. Ο ΛΑ.Ο.Σ. είναι το αγαπημένο τους «τέκνο» ακριβώς γιατί «κονταίνει» τη Ν.Δ. και «διαπλέκεται» με τον «εκσυγχρονιστικό» μητσοτακισμό.
 
Αυτό το σχέδιο των «νταβάδων» και ιδιαίτερα του «υπερνταβά» (ΗΠΑ), εδώ και χρόνια επιδιώκεται να υλοποιηθεί, με ποικίλες πράξεις,  και πολύμορφα σενάρια, που μέχρι σήμερα, δεν πέτυχαν.
 
Τώρα, γίνεται, με αφορμή την εκλογή Προέδρου, μια νέα «επίθεση».
 
Η πρόταση Τσάτσου έχει διπλή δυναμική: και εναντίον της Ν.Δ. και εναντίον του ΠΑΣΟΚ. Θα προκαλέσει διεργασίες, ζυμώσεις, συνακόλουθα διαιρέσεις και στα δύο κόμματα.
 
Πρώτον: «στριμώχνει» τον ίδιο τον Πρόεδρο, κ. Παπούλια και τον προτρέπει να παραιτηθεί. Η αντικατάσταση του κ. Παπούλια από έναν αχυράνθρωπο των «νταβάδων» είναι και αυτό μέσα στο Παιχνίδι των σχεδιασμών τους.
 
Δεύτερον:  «στριμώχνει» τον Κώστα Καραμανλή. Αν η πίεση που ασκείται στον Πρόεδρο πετύχει την παραίτησή του (αυτό επιδιώκεται) θα πιεστεί ο Καραμανλής και όπως δείχνουν τα μέχρι τώρα γεγονότα θα λυγίσει: Μπορεί να οδηγηθεί στο αυτοκτονικό σενάριο να προτείνει τον Σημίτη για Πρόεδρο. Αυτό είναι το άριστο για τους «νταβάδες». Τα δύο κόμματα γίνονται «μπάχαλο» και ο Σημίτης στην Προεδρία.
 
Αν δεν ενδώσει ο Καραμανλής θα συρθεί σε πτώση, μια και χάνει καθημερινά όλα τα ατού που έχει, εγκλωβισμένος θανάσιμα. Η πολιτική του δείχνει ότι μάλλον έχει υποταχθεί και ελπίζει τη σωτηρία του από τους «νταβάδες» (η μεγάλη του αυταπάτη).
 
Τρίτον: στριμώχνει και το Γιωργάκη. Καταρχήν η πρόταση Τσάτσου θα προκαλέσει εσωτερικούς κλυδωνισμούς.
 
Αν παραιτηθεί ο Παπούλιας θα βρεθεί ο Γιωργάκης σε αδιέξοδο. Θα αποδεχτεί το Σημίτη που διχάζει και το ΠΑΣΟΚ.
 
Αν δεν παραιτηθεί ο Παπούλιας τι θα κάνει ο Γιωργάκης; Θα προκαλέσει εκλογές;
 
Εμπρός βαθύ και πίσω ρέμα  για Καραμανλή και Παπανδρέου.
 
Η παρέμβαση του Τσάτσου είναι μελετημένη και θα δούμε ακόμα πολλά επεισόδια.
 
Δεν έχουμε προφητικές ικανότητες για να τα περιγράψουμε.
 
Ένα, ωστόσο, είναι σίγουρο: Η πρόταση αυτή εντάσσεται καθαρά μέσα στα παιχνίδια των «νταβάδων»…