Του
Παναγιώτη Κλεοβούλου.Τις μαύρες εκείνες ημέρες, του Ιουλίου1974, του χαλασμού και της προδοσίας, εμείς -μικρά παιδιά τότε- ατενίζαμε τον ορίζοντα, αναμένοντας, ματαίως, η μάνα πατρίδα ν’ απλώσει τα φτερά της στον Κυπριακό ουρανό, για να προστατεύσει τα τέκνα της και να τιμωρήσει τους βάρβαρους, οι οποίοι μαγάριζαν τα ιερά Ελληνικά χώματα και ατίμαζαν το Έθνος. Μέναμε ενεοί! Την ίδια ώρα η επίσημη Ελλάδα γλεντοκοπούσε για την επάνοδο, δήθεν, της δημοκρατίας και την άφιξη των «εθνοσωτήρων»! Αυτών οι οποίοι 15 χρόνια πριν υπήρξαν πρωταγωνιστές των συμφωνιών της Ζυρίχης, που έδωσαν την ευκαιρία στους Τούρκους, το 1960, να ξαναπατήσουν το πόδι τους στην Κύπρο, την οποία εγκατέλειψαν το 1878 και παραιτήθηκαν παντός δικαιώματος το 1923, με τη Συμφωνία της Λωζάνης.
Καθώς είχαμε ανατραφεί στον απόηχο της δράσης της…