Όθων Ιακωβίδης
Παρακολούθησα κι εγώ τη χθεσινή ειδική συνεδρίαση της Βουλής για την ενημέρωσή της από τον Πρωθυπουργό, επί της συνεχιζόμενης “διαπραγμάτευσης” με τους “δανειστές/εταίρους”.
Από όλη αυτή την 4ωρη διαδικασία, δύο τινα μου έκαναν εντύπωση:
1ον) Η (για πρώτη φορά !!! μέσα στους τέσσερις μήνες της διαπραγμάτευσης) αναφορά της Ελληνικής απαίτησης για την ΕΞΆΛΕΙΨΗ ΤΩΝ ΌΡΩΝ ΤΩΝ “ΜΝΗΜΟΝΊΩΝ” ΠΟΥ ΚΑΘΙΣΤΟΎΝ ΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΆΤΟ, δηλαδή κράτος που λειτουργεί χωρίς δική του βούληση, αλλά με τη βούληση των προστατών του.
Αυτή η αναφορά (και πάλι, με μισόλογα και γενικότητες, χωρίς ευθεία αναφορά στους όρους αυτούς) έγινε από τον Πάνο Καμμένο παρεμπιπτόντως, διαβάζοντας την προτελευταία σελίδα τής “Ελληνικής Πρότασης” που κατατέθηκε στην τριμερή (Τρόϊκα) των “θεσμών”, χωρίς, βέβαια να ξέρουμε αν αυτό έγινε αποδεκτό απ’ αυτούς.
Και, πρέπει να το πώ, κάνει εντύπωση το ότι αυτοί οι όροι που αφαιρούν την Εθνική κυριαρχία από το κράτος μας και ακυρώνουν de facto την Λαϊκή Κυριαρχία από την κοινωνία μας και καθιστούν την Ελλάδα Προτεκτοράτο (δηλαδή Χώρα χωρίς δική της βούληση, που για τις τύχες της αποφασίζουν οι προστάτες/protectors της, δεν αποτελούν , κατά την διαπραγμάτευση, την αιχμή του δόρατος εναντίον της συνέχισης της ισχύος των “Μνημονίων”, αλλά όλη η αντίθεση με τους “δανειστές” μας, εξαντλείται στο ύψος του ΦΠΑ, των μισθών και των συντάξεων, του Ασφαλιστικού, του Εργασιακού και των Ιδιωτικοποιήσεων που είναι μεν, όλα αυτά, σημαντικότατα, αλλά ΑΝ ΠΡΙΝ ΑΠ’ ΌΛΑ ΑΥΤΆ η Χώρα δεν έχει Αυτοδιάθεση, δεν μπορεί να έχει κατοχυρωμένο, τίποτε από όλα αυτά … Άρα: όλα τα άλλα, πέρα από τη διεκδίκηση πρωτίστως της ανάκτησης της Αυτοδιάθεσής μας, είναι δευτερεύουσας και τριτεύουσας σημασίας.
2ον) Η μή πρόταξη και επιλογή (από τον ΣΥΡΙΖΑ) στην κομματική αντιπαράθεση με τα κόμματα του “Μνημονιακού τόξου”, αυτής ακριβώς της μορφής των “Μνημονίων”, ως “Συνθήκες παράδοσης της Εθνικής κυριαρχίας και κατάργησης της Λαϊκής κυριαρχίας”, (όπως έχει τεκμηριώσει άψογα από Νομικής άποψης ο καθ. Γιώργος Κασιμάτης και όχι μόνον αυτός) καθιστά τον ΣΥΡΙΖΑ όμηρο αυτής του της επιλογής του, καθώς αυτό:
Οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ να αντιπαρατίθεται με τα κόμματα του “Μνημονιακού τόξου” στο καθαρά οικονομικό πεδίο, όπου:
το “ποιού η οικονομική πρόταση είναι ωφελιμότερη για την κοινωνία”, ή το “ποιός είχε καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα, ως κυβέρνηση”,
είναι πολύ θολό και αμφίβολης εκτίμησης από την κοινωνία, κάτι που δεν συμβαίνει με την εκτίμηση μεταξύ τού:
“ποιός παρέδωσε την κυριαρχία της Χώρας σε εξωχώριες δυνάμεις”,
ή το “ποιός κατάντησε “Βουλή των άβουλων” τη “Βουλή των Ελλήνων”, που νομοθετούσε καθ’ υπαγόρευση των εξωχώριων δυνάμεων των “δανειστών” .
2. Αυτή η θολούρα, που προσφέρει η αντιπαράθεση στα οικονομικά πεπραγμένα, δίνει το δικαίωμα στους καταστροφείς της Ελληνικής Οικονομίας, να παρουσιάζονται σαν σωτήρες της. Τους δίνει, επίσης, τη δυνατότητα να εξομοιώνονται οι θύτες με τα θύματά τους και να διαλανθάνουν μέσα στη θολούρα αυτή, που ο ΣΥΡΙΖΑ (με επιλογή του) έχει επιτρέψει να υπάρχει.
3. Η επιλογή αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, δίνει, επίσης, τη δυνατότητα στα κόμματα του “Μνημονιακού τόξου” να οχυρώνονται πίσω από την κεφαλαιοποίηση του φόβου της επανόδου της “Δραχμής” , στον οποίο έχει επενδύσει εκατοντάδες εκατομμύρια η προπαγάνδα τους, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας να έχει ταυτοποιήσει στο μυαλό της, την επιστροφή σε Εθνικό νόμισμα, με ολοκληρωτική καταστροφή
4. Στερεί από τις κυβερνητικές δυνάμεις την ξεκάθαρη ΗΘΙΚΉ ΥΠΕΡΟΧΉ αυτού που υπερασπίζεται την ανάκτηση της χαμένης Εθνικής και Λαϊκής κυριαρχίας, έναντι αυτού που την παρέδωσε σε εξωχώριες δυνάμεις.
5. Προσφέρει στην μέλανα “Χρυσή Αυγή” τη μονοπώληση ενός μεγάλου πολιτικού κεφαλαίου της Ελληνικής κοινωνίας που λέγεται Πατριωτισμός. Αφήνει, έτσι, τη ΧΑ να μονοπωλεί τον Πατριωτισμό, κάτω από τον οποίο μπορεί εύκολα να κρύβει τα ζωώδη προτάγματα του φασιστικού Ναζισμού και να παραπλανεί εκατοντάδες χιλιάδων ανυποψίαστους Έλληνες πατριώτες.
6. Η (ακούσια) προσφορά αυτή προς τη ΧΑ, ήταν πολύ εμφανής χθές, στη συνεδρίαση αυτή, καθώς ήταν το μόνο κόμμα που, μέσα στη Βουλή, έδωσε στην ΑντιΜνημονιακή θέση, εθνική υπόσταση, εκμεταλλευόμενη την πρόσφατη κατάθεση του καθ. Γιώργου Κασιμάτη στην “Επιτροπή διερεύνησης των συνθηκών εισόδου της Ελλάδας στα Μνημόνια”.
7. Η πρόταξη (στην δημοσιοποίηση των θέσεων της κυβέρνησης στο εξωτερικό) των λόγων αυτών, ως κύριας και βασικής αιτίας (αντί των οικονομικίστικων προσθαφαιρέσεων) που η Ελληνική κυβέρνηση αντιτίθεται στη συνέχιση της ισχύος των “Μνημονίων”, θα είχε τεραστίως διαφορετική (ποιοτική και ποσοτική) λαϊκή υποστήριξη των Ελληνικών θέσεων, από τους Ευρωπαϊκούς Λαούς, δεδομένου ότι, ήδη, υπάρχουν καταδικαστικές αποφάσεις των Ευρωπαϊκών οργάνων (Ευρωβουλίου και Συμβουλίου της Ευρώπης) αλλά και του ΟΗΕ, για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκ μέρους των “δανειστών” δια των “Μνημονίων” τους!!!…
Μετά από αυτές τις σκέψεις, διερωτώμαι: – Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύει ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ τον αγώνα που δίνει, έξω (με τους άτεγκτους “δανειστές”) και μέσα (με τα εντόπια τσιράκια τους) ;;;;
Δεν ξέρω αν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, (και στους ΑΝΕΛ) συνειδητά ή ασυνείδητα έχουν επιλέξει να δυσκολεύουν μόνοι τους την προσπάθεια και τον αγώνα τους απέναντι στα κόμματα του “Μνημονιακού τόξου” και απέναντι στους “δανειστές/εταίρους” μας, καθιστάμενοι όμηροι μίας λανθασμένης επιλογής τους που μπορεί, όμως, εύκολα, να αλλάξουν. Όσο είναι, ακόμα, καιρός ….
Εξαίρεση (και ελπίδα;) δείχνει να αποτελεί η Ζωή Κωσταντοπούλου.
Υ/Γ: Στους φίλους και φίλες που θα διερωτηθουν τί δουλειά έχω, να κανω υποδείξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και στους ΑΝΕΛ, απαντώ πως αυτή τη στιγμή, αυτό που προέχει είναι η δραπέτευσή μας από τα Μνημόνια και τους Μνημονιοφύλακες. Όλα τα άλλα έπονται. Και η μόνη, αυτή τη στιγμή, ελπίδα (έστω και αμυδρή) είναι η παρούσα συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μέχρις αποδείξεως του εναντιου.
