Απάντηση στον οικονομικό δολοφόνο Τόμσεν μέσα από την «Πτώση του Δόγματος».

«Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Δανός εμπειρογνώμονας είπε σε κάποια επίσκεψή του ότι και με 300 ευρώ θα έπρεπε να ήμασταν ευχαριστημένοι γιατί είμαστε στα… Βαλκάνια.» -Ημερησία on line, «Προκλητικότατος ο Πολ Τόμσεν: Και με 300 ευρώ καλά είναι, αφού είστε χώρα των Βαλκανίων»,28/5/2015,20.00
 
Αυτή η δήλωση αποτελεί καθαρό τρομοκρατικό «χτύπημα» όπως της Λαγκάρντ και του Ρεν. Οι μισθοί της Ελλάδας δεν μπορούν να γίνουν ποτέ ίσα με αυτούς της Βουλγαρίας ή της Ρουμανίας, γιατί απλούστατα η Ελλάδα δεν είναι ίδια με αυτά τα κράτη. Το κατά κεφαλήν μερίδιο του εθνικού πλούτου είναι μεγαλύτερο στην Ελλάδα απ’ ότι σε αυτά τα κράτη. Τα κράτη αυτά έχουν λεηλατηθεί από την Νέα Τάξη και δεν έχει απομείνει πλούτος να μοιραστεί στους πολίτες τους. Οι μισθοί αυτόν τον πλούτο, που αντιστοιχεί στους πολίτες, «περιγράφουν». Οι μισθοί δεν είναι μια τεχνητή συνθήκη μέσα στην οικονομία. Είναι αποτέλεσμα της δυναμικής της οικονομίας.
Οι μισθοί είναι άμεσα συνδεδεμένοι με το κεφάλαιο, που διαχειρίζεται αυτή η οικονομία. Πώς γίνεται αυτό; με τον εξής απλό τρόπο: Ο εργατικός μισθός είναι πάντα συνδεδεμένος με τα κέρδη της βάσης της κεφαλαιοκρατίας και της επιχειρηματικότητας σε ένα κράτος. Εκεί, δηλαδή, όπου «συναντιέται» το ελάχιστο κεφάλαιο με την απλή εργασία. Εκεί, όπου πρέπει ν’ αποφασίσεις πώς θα επιλέξεις να ζήσεις.
Είναι αδύνατον να φέρεις τον μισθό του Έλληνα εργαζόμενου στα επίπεδα της Βουλγαρίας ή της Κροατίας! Πώς θα του δώσεις 300 Ευρώ τον μήνα και άρα -όπως σχεδιάζεις- 3500 ευρώ τον χρόνο; Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, θα πει κάποιος καλοπροαίρετος, μπορεί να γίνει αυτό. Μα, εξαιτίας της ελληνικής κρίσης, δεν θα πληρώνει φτηνότερα ο Γάλλος ή ο Βρετανός τουρίστας το δωμάτιο στην Ελλάδα. Εξαιτίας της ελληνικής κρίσης δεν θα πληρώνει φτηνότερα ο Γερμανός ή ο Ολλανδός τα ελληνικά σπαράγγια ή το ελληνικό ελαιόλαδο. Η κρίση αφορά τους Έλληνες και όχι τους πελάτες τους. Άρα; Άρα η κρίση δεν θα μειώσει τα εισοδήματα αυτών, οι οποίοι στην πραγματικότητα καθορίζουν τη δυναμική των μισθών, πολύ πριν συναντηθούν οι κοινωνικοί «εταίροι» να συμφωνήσουν την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Εφόσον λοιπόν η σημερινή οικονομική κρίση δεν θα μειώσει τα εισοδήματα της βάσης της κεφαλαιοκρατίας ή της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα, δεν μπορεί να μειωθεί αυθαίρετα ο εθνικός μισθός.
Δεν είναι δυνατόν να «βυθίσεις» τους μισθούς, όταν η «στάθμη» της οικονομίας δεν συμβαδίζει. Δεν είναι δυνατόν την οικονομική κρίση να την πληρώσουν μόνον οι εργαζόμενοι και αυτή να μην αφορά τους αγρότες ή τους επιχειρηματίες της χώρας. Στην πλούσια Ελλάδα η δυναμική της οικονομίας είναι αυτή, η οποία προσδιορίζει τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα και όχι ο οποιοσδήποτε Τόμσεν. Στον δημόσιο τομέα πράγματι, επειδή το κράτος μπορεί να «αγνοήσει» τη δυναμική της οικονομίας, υπάρχουν περιθώρια μειώσεων και άλλων παρεμβάσεων. Στον ιδιωτικό τομέα όχι.
Αν, δηλαδή, κάποιος ισχυριστεί ότι ο άθλιος πρωθυπουργός Σημίτης έδινε «ασύμμετρες» αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους, για να αρπάζει τις ψήφους τους, έχει σίγουρα δίκιο και άρα είναι και σωστό να επανέλθουν αυτοί οι μισθοί κοντά στην «επιφάνεια» της οικονομίας. Αντίθετα, κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι Έλληνες επιχειρηματίες έδιναν μέχρι τώρα χαριστικούς μισθούς εις βάρος της ανταγωνιστικότητάς τους. «Αναγκάζονταν» από την οικονομία να πληρώνουν τους μισθούς που πλήρωναν και δεν το έκαναν από φιλανθρωπία. Με αυτούς τους μισθούς επιβίωναν και άρα ήταν ανταγωνιστικοί και δεν περίμεναν από τον υπάλληλο Τόμσεν να εξασφαλίσουν ανταγωνιστικότητα.
Άρα, εκ των δεδομένων δεν θα εξισωθούν ποτέ οι ελληνικοί μισθοί με αυτούς των βαλκανικών χωρών. Στη Βουλγαρία ή στην Κροατία η βάση της επιχειρηματικότητας είναι εκεί όπου προσδιορίζουν οι μισθοί τους. Δεν έχουν την ποιοτική γεωργική παραγωγή της Ελλάδας ούτε και έχουν τα εκατομμύρια των επισκεπτών, που γεμίζουν και τα υπόστεγα στην αιχμή της τουριστικής σεζόν. Δεν έχουν την απλή ιδιωτική περιουσία, που με την απόδοσή της μπορεί να «σηκώσει» τους μισθούς των εργαζομένων. Απλά πράγματα. Είναι θέμα χρόνου όλα αυτά να επαναφέρουν τους μισθούς εκεί όπου επιβάλει η δυναμική και όχι οι εγκληματικές πολιτικές της Τρόικας και των προδοτών Κουτρουμάνηδων.
Γιατί τα κάνουν όλα αυτά; Δεν γνωρίζουν ότι, ακόμα κι αν τα καταφέρουν, θα έχουν εφήμερη ισχύ; Δεν γνωρίζουν ότι δεν μπορείς στην Ελλάδα να διατηρείς έναν εργαζόμενο με μικρότερη απόδοση από ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο; Το γνωρίζουν. Όλα τα γνωρίζουν. Τα επιχειρούν, γιατί, ακόμα κι αυτό το εφήμερο που καταφέρνουν, τους δίνει τον χρόνο που απαιτεί ο στόχος της λεηλασίας. Λίγο χρόνο θέλουν και όχι άπειρο. Λίγο χρόνο βαθιάς ύφεσης, για να καταφέρουν να πετύχουν αυτό, το οποίο είχε στόχο να πετύχει και ο Χίτλερ. Απλά, πρέπει να γνωρίζεις ποιος είναι ο στόχος τους, για να καταλάβεις τι κάνουν.
Γνωρίζουν ότι το ΑΕΠ της χώρας -έτσι όπως το υπολογίζει η στατιστική της ευρωπαϊκής οικονομίας- σε ένα μεγάλο ποσοστό του εξαρτάται από την κατανάλωση. Από την κατανάλωση επίσης εξαρτώνται και τα έσοδα του κράτους.Με αυτήν την εγκληματική μείωση μισθών τι επιδιώκουν; Να «φτωχαίνουν» τον ελληνικό λαό και άρα και την Ελλάδα, ώστε να τη βυθίσουν στην ύφεση. Να την απαξιώσουν, ώστε να τη λεηλατήσουν τζάμπα. Να τρομοκρατήσουν τον λαό της, γνωρίζοντας ότι οι λαοί, που είναι φοβισμένοι και αισθάνονται φτωχοί κι αδύναμοι, δεν αντιδρούν.
Οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα σήμερα όχι απλά δεν έπρεπε να μειωθούν, αλλά να αυξηθούν γιατί πρέπει από τις τσέπες των πλουσίων εργοδοτών να μετριαστεί η «ύφεση». Για να γίνει ο κύκλος της κατανάλωσης, ο οποίος θα συντηρεί την αγορά και άρα τους ίδιους και ταυτόχρονα θα δίνει φόρους στο κράτος.
Έτσι κι αλλιώς χαμένα χρήματα είναι αυτά για τον επιχειρηματικό κόσμο. Αντί δηλαδή να τα δίνουν στο κράτος με την αναγκαστική αύξηση της φορολογίας, λόγω των ελλειμμάτων της ύφεσης, θα έπρεπε να τα δίνουν στους εργαζόμενους, ώστε να καταναλώνουν ελληνικά προϊόντα προκειμένου να συντηρηθούν οι επιχειρήσεις, για να μην υπάρξουν αυξήσεις στη φορολογία. Χρηματοδότηση απαιτούν οι δυνάμεις της «αντιύφεσης». Αν υπήρχε μια λογική να μειωθεί το έλλειμμα με τη μείωση των μισθών του δημοσίου, τότε δεν υπήρχε λογική να μειωθούν μαζί με αυτούς κι αυτοί του ιδιωτικού τομέα.
Το σωστό θα ήταν να «συναντηθούν» αυτοί οι μισθοί πάνω στο «επίπεδο» της ισορροπίας, που χαρακτηρίζει την ελληνική οικονομία. Όσο έγκλημα για την ελληνική οικονομία ήταν που ο Σημίτης και οι τοκογλύφοι τύπου Παπαδήμου οδηγούσαν τους μισθούς του ελληνικού δημοσίου μακριά από τα «μέτρα» της οικονομίας, άλλο τόσο έγκλημα είναι η σημερινή μείωση των μισθών του ιδιωτικού τομέα κάτω από αυτά τα μέτρα. Δυστυχώς οι ίδιοι εγκληματίες αφήνονται να μας «πυροβολήσουν» για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα χρόνια. Έγκλημα είναι αυτό, το οποίο γίνεται με τους μισθούς, αν σκεφτεί κάποιος ότι το 70% του ΑΕΠ μας προέρχεται από την κατανάλωση.
Αυτό το 70% έπρεπε να «προστατευτεί» από μια ανεξέλεγκτη κατάρρευση, εξαιτίας της υποχώρησης των μισθών του δημοσίου. Αυτό θα γινόταν με τη διατήρηση -τουλάχιστον- των μισθών του ιδιωτικού τομέα και το υπόλοιπο 30% θα μπορούσε να «δουλευτεί» με τον σωστό τρόπο και άρα να ανέβει σε επίπεδα τέτοια, ώστε να μπορεί να λειτουργήσει «υποστηρικτικά». Να λειτουργήσει με τρόπο που θα μας ωφελούσε ως λαό. Τι τρόπο; Αυτό το 30% έχει σχέση με τις εισαγωγές και τις εξαγωγές. Αυτό θα έπρεπε σταδιακά να παίρνει μερίδιο από το θηριώδες μέρος της κατανάλωσης και αυτό θα ήταν εύκολο με μια απλή αλλαγή των καταναλωτικών συνηθειών των Ελλήνων.
Θα έπρεπε -μέσα στο πνεύμα της οικονομικής κρίσης- να «διαπαιδαγωγούνταν» οι πολίτες για μια άνευ προηγουμένου υποστήριξη των ελληνικών προϊόντων και από εκεί και πέρα θα έκαναν υπομονή μέχρι να βγει όλη η δυτική οικονομία από την ύφεση. Με μια πανεθνική εκστρατεία κάτω από το σύνθημα «καταναλώνουμε ότι παράγουμε», θα μπορούσαμε να κερδίσουμε κρίσιμο χρόνο. Χρόνο απόλυτα ζωτικό για την επιβίωσή μας, μέχρι να ξεπεραστεί η κρίση. Δεν είναι ελληνικό πρόβλημα η οικονομική κρίση. Ελληνικό πρόβλημα είναι ν’ αντέξουμε αυτήν την κρίση, χωρίς να «πεθάνουμε». Χωρίς να χάσουμε τα πάντα και μαζί με αυτά και την πατρίδα μας.
Περί αυτού πρόκειται. Οικονομικοί «δολοφόνοι» είναι τα κτήνη τύπου Τόμσεν. Τι κάνουν; Γνωρίζουν αυτά, τα οποία περιγράφετε παραπάνω. Γνωρίζουν ότι το 70% του ΑΕΠ μας προέρχεται από την κατανάλωση. Με τις μειώσεις των μισθών, τόσο του δημοσίου όσο και του ιδιωτικού τομέα, προσπαθούν να φέρουν το ΑΕΠ στα «μέτρα» που έχουν προαποφασίσει οι τοκογλύφοι. Απλή αριθμητική κάνουν.Γνωρίζουν που πρέπει να φτάσουν το ΑΕΠ και αποφασίζουν για τις μειώσεις ενός παράγοντα, ο οποίος το επηρεάζει στο 70% και ίσως και παραπάνω. Δεν υπάρχει δηλαδή κάτι το μυστήριο στην αποστολή τους στην Αθήνα. «Βομβαρδίζουν» τον ελληνικό λαό με φτώχεια, για να επωφεληθούν από την καταστροφή τους.
Θέλουν να φτάσουν το ΑΕΠ μας στο επίπεδο των τριτοκοσμικών κρατών, όπως μας περιγράφεται σε δημοσίευμα της γερμανικής έκδοσης των Financial Times. Κάτω και από το ΑΕΠ του Βιετνάμ και του Περού. Κοντά στα επίπεδα του Μπαγκλαντές, όπως μας λένε ειρωνικά οι Γερμανοί οικονομικοί δολοφόνοι. Γιατί; Για να κάνουν την πατρίδα μας ένα ταπεινό «πακέτο» και να την αγοράσουν όλη μαζί. Ένα σχέδιο «Εύρηκα», που θα τους επιτρέψει να καταφέρουν εις βάρος της Ελλάδας ότι δεν πέτυχαν να κάνουν οι Ναζί. Προμελετημένο έγκλημα εξ’ αρχής… Θάνατος δια του λιθοβολισμού αρμόζει στον Τόμσεν και στους συμμορίτες φίλους του.
 
Θα τους το επιτρέψουμε;
 
 
(Απόσπασμα από το Έκτο κεφάλαιο της «Πτώσης του Δόγματος»-«Η Προπαγάνδα ως μέσο Ιμπεριαλιστικής Επίθεσης».)