Ο χάρτης της Ελλάδος που δημοσιεύτηκε το 1946, συνοδεύοντας δύο βιβλία, το “Καταστραφείσαι πόλεις και χωρία της Ελλάδος 1940 – 1945” και το “Καταστροφαί Οικισμών” αναπαριστά το μέγεθος της καταστροφής της Ελλάδας, την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, απεικονίζοντας τα 1.170 καμένα χωριά που έκαψαν οι Γερμανοί.
Τον χάρτη παρουσίασε στην Διακομματική Επιτροπή της Βουλής ο δικηγόρος Σαράντος Θεοδωρόπουλος, στην κατοχή του οποίου είναι ο χάρτης, ως εξωκοινοβουλευτικός προσκεκλημένος της Προέδρου της Βουλής, Ζωής Κωνσταντοπούλου, στη Συνεδρία της 16ης Απριλίου 2015, αποκαλύπτοντάς τον στους βουλευτές που μετέχουν στις εργασίες της και δημοσίευσε η εφημερίδα “Το Χωνί” της Κυριακής.Μάλιστα, σύμφωνα με τον κ. Θεοδωρόπουλο, η κα Κωνσταντοπούλου εκδήλωσε ενδιαφέρον, ο χάρτης να τυπωθεί μαζικά και να διανεμηθεί σε σχολεία, εκπαιδευτικά ιδρύματα και συλλογικότητες, ενώ η ίδια ανακοίνωσε την πρόθεσή της, να αναρτηθεί στον χώρο που συνεδριάζει η Διακομματική Επιτροπή.
Πρόκειται για το ντοκουμέντο, πάνω στο οποίο στηρίχτηκε ο Κωνσταντίνος Δοξιάδης, για να επιχειρηματολογήσει, το 1946, πριν τον εμφύλιο πόλεμο, ότι για την αποκατάσταση των καταστροφών στην Ελλάδα, θα χρειαζόταν το λιγότερο 23 χρόνια για να ανακτήσει τον προπολεμικό οικιστικό της πλούτο.Απόσπασμα από το βιβλίο “Καταστροφαί Οικισμών” του Κωνσταντίνου Δοξιάδη:“Αυτό το βιβλίο είναι γραμμένο για τον επισκέπτη της σημερινής Ελλάδας, για εκείνον που θα την επισκέπτεται τα επόμενα χρόνια και για όλους εκείνους, που από μακριά την αγαπούν, τη σκέπτονται και ασχολούνται με αυτήν. Είναι γραμμένο, για να εξηγήσει το ερήμωμα της χώρας, τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν κι έτσι να εξηγήσει τις άπειρες και σημαντικές συνέπειες, που έχουν για τη ζωή του τόπου μας.Είναι γραμμένο, για να εξηγήσει ένα μεγάλο μας πρόβλημα, που μπορεί να φαίνεται επιφανειακά πως είναι τεχνικό, ενώ αν εξεταστεί καλύτερα είναι ένα έργο κοινωνικό, οικονμικό, εθνικό, στρατιωτικό και πολιτικό ακόμη.Η Ελλάδα δεν είναι η πρώτη φορά που καταστράφηκε. Η Ιστορία της δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μία ιστορία θυσιών και καταστροφών, γιατί η μοίρα της σ’αυτήν τη γωνιά της Ευρώπης που βρίσκεται στη γέφυρα ανάμεσα σε τρεις Ηπείρους, την έκανε να βλέπει όλους τους πολέμους να ξεσπούν πάνω της και να τους πληρώνει με μεγάλες θυσίες.Μα αυτή τη φορά, η καταστροφή είναι πιο μεγάλη, γιατί αυτή τη φορά δεν καταστράφηκαν μόνο λίγες πόλεις, όπως γινόταν σε άλλους πολέμους, ούτε καταστράφηκαν λίγες μόνο μικρές περιοχές της χώρας. Μα καταστράφηκε ο τόπος ολόκληρος, από άκρη σε άκρη, πόλεις και χωριά και αγροικίες, και κυνηγήθηκε ο πληθυσμός και διώχθηκε από το σπίτι του και προσφύγεψε με τέτοιον τρόπο, που άλλαξε σημαντικά η μορφή του τόπου μας”.** Το βιβλίο “Καταστραφείσαι Πόλεις και χωρία της Ελλάδος 1940 – 1945” έκδοση της Διεύθυνσης Συντονισμού του υπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας, με επιμέλεια του Δημητρίου Χ. Καραδήμα, Προϊσταμένου Μελετών και Στατιστικής της Διεύθυνσης και το “Καταστροφαί οικισμών” του Κωνσταντίνου Δοξιάδη.
Πρόκειται για το ντοκουμέντο, πάνω στο οποίο στηρίχτηκε ο Κωνσταντίνος Δοξιάδης, για να επιχειρηματολογήσει, το 1946, πριν τον εμφύλιο πόλεμο, ότι για την αποκατάσταση των καταστροφών στην Ελλάδα, θα χρειαζόταν το λιγότερο 23 χρόνια για να ανακτήσει τον προπολεμικό οικιστικό της πλούτο.Απόσπασμα από το βιβλίο “Καταστροφαί Οικισμών” του Κωνσταντίνου Δοξιάδη:“Αυτό το βιβλίο είναι γραμμένο για τον επισκέπτη της σημερινής Ελλάδας, για εκείνον που θα την επισκέπτεται τα επόμενα χρόνια και για όλους εκείνους, που από μακριά την αγαπούν, τη σκέπτονται και ασχολούνται με αυτήν. Είναι γραμμένο, για να εξηγήσει το ερήμωμα της χώρας, τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν κι έτσι να εξηγήσει τις άπειρες και σημαντικές συνέπειες, που έχουν για τη ζωή του τόπου μας.Είναι γραμμένο, για να εξηγήσει ένα μεγάλο μας πρόβλημα, που μπορεί να φαίνεται επιφανειακά πως είναι τεχνικό, ενώ αν εξεταστεί καλύτερα είναι ένα έργο κοινωνικό, οικονμικό, εθνικό, στρατιωτικό και πολιτικό ακόμη.Η Ελλάδα δεν είναι η πρώτη φορά που καταστράφηκε. Η Ιστορία της δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μία ιστορία θυσιών και καταστροφών, γιατί η μοίρα της σ’αυτήν τη γωνιά της Ευρώπης που βρίσκεται στη γέφυρα ανάμεσα σε τρεις Ηπείρους, την έκανε να βλέπει όλους τους πολέμους να ξεσπούν πάνω της και να τους πληρώνει με μεγάλες θυσίες.Μα αυτή τη φορά, η καταστροφή είναι πιο μεγάλη, γιατί αυτή τη φορά δεν καταστράφηκαν μόνο λίγες πόλεις, όπως γινόταν σε άλλους πολέμους, ούτε καταστράφηκαν λίγες μόνο μικρές περιοχές της χώρας. Μα καταστράφηκε ο τόπος ολόκληρος, από άκρη σε άκρη, πόλεις και χωριά και αγροικίες, και κυνηγήθηκε ο πληθυσμός και διώχθηκε από το σπίτι του και προσφύγεψε με τέτοιον τρόπο, που άλλαξε σημαντικά η μορφή του τόπου μας”.** Το βιβλίο “Καταστραφείσαι Πόλεις και χωρία της Ελλάδος 1940 – 1945” έκδοση της Διεύθυνσης Συντονισμού του υπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας, με επιμέλεια του Δημητρίου Χ. Καραδήμα, Προϊσταμένου Μελετών και Στατιστικής της Διεύθυνσης και το “Καταστροφαί οικισμών” του Κωνσταντίνου Δοξιάδη.