Το «δωράκι» της Ζωής Κωνσταντοπούλου στον Σόιμπλε…
Υπάρχουν πολλοί που έχουν πολλούς λόγους για να στοχοποιήσουν την πρόεδρο της Βουλής κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, που «αγαπούν να τη μισούν». Οι τόσοι φάκελοι με αντικείμενο της διαφθορά που έχουν πέσει στα χέρια της θα αρκούσαν για να είναι η σχετική ομάδα αρκετά πολυπληθής. Ωστόσο, τώρα έχουν λόγους να ανησυχούν -και να τη στοχοποιήσουν δυο φορές- πολλοί περισσότεροι. Ιδίως μάλιστα, ο «άσπονδος φίλος» της Ελλάδας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Διότι τώρα δεν μιλάμε απλώς για τα ευρήματα που κρύβουν οι φάκελοι διαφθοράς αλλά για μια έρευνα που τους περιλαμβάνει σχεδόν όλους, με στόχο την πλήρη «ακτινογραφία» του ελληνικού κρατικού χρέους.
Πρόκειται για τη διαδικασία που εκκίνησε υπό την εποπτεία της προέδρου της Βουλής κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου για τη συγκρότηση Επιτροπής μα αντικείμενο το λογιστικό έλεγχο του ελληνικού κρατικού χρέους.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε εξαγγείλει τη δημιουργία της Επιτροπής άμα τη αναλήψει των καθηκόντων της ως προέδρου της ελληνικής Βουλής. Ωστόσο, η Επιτροπή, το πλήρες όνομα της οποίας είναι κοινοβουλευτική Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του χρέους, συνεδρίασε για πρώτη φορά στις 4 Απριλίου, με την παρουσία του πρωθυπουργού, κορυφαίων υπουργών και επιστημόνων διεθνούς κύρους. Η επιστημονική ομάδα που θα παραγάγει το καθαυτό έργο της Επιτροπής απαρτίζεται από 30 άτομα, περιλαμβανομένων επιστημόνων διεθνούς κύρους και μεγάλης εμπειρίας στα ζητήματα του κρατικού χρέους, με επικεφαλής τον Ερίκ Τουσέν, δόκτορας Πολιτικών Επιστημών (ULg και Paris VIII), ειδικός για ζητήματα κρατικού χρέους, επικεφαλής της Επιτροπής για τη Διαγραφή του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM). Η ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Σοφία Σακοράφα αναλαμβάνει το συντονισμό και τις σχέσεις της Επιτροπής με το Ευρωκοινοβούλιο και τα ξένα κοινοβούλια.
Όλοι γνωρίζουν ότι η Επιτροπή δεν συστήθηκε για να αναλωθεί σε θεωρητικού τύπου αναζητήσεις. Στόχος της είναι να «εντοπίσει» το άνομο, παράνομο, απεχθές και δυσβάστακτο δημόσιο χρέος ώστε να ζητηθεί «νομοτύπως», με βάση διεθνείς συμβάσεις και διεθνή νομολογία, η διαγραφή του. Η νομική έγερση τέτοιου ζητήματος από μια κοινοβουλευτική Επιτροπή που συστάθηκε και λειτουργεί υπό την αιγίδα της προέδρου της ελληνικής Βουλής, δεν είναι απλή υπόθεση, καθώς εγείρει ζήτημα διαγραφής του ελληνικού χρέους με όρους «επίσημους». Άλλωστε, η Ζωή Κωνσταντοπούλου φρόντισε να ξεκαθαρίσει εγκαίρως ότι η συγκρότηση της Επιτροπής εντάσσεται στις πρωτοβουλίες που θα επιτρέψουν στο Κοινοβούλιο «να συμβάλει ουσιαστικά στην προώθηση των ελληνικών διεκδικήσεων για την διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους», ενώ στις 7 Μαρτίου 2015, μιλώντας πιο συγκεκριμένα για το έργο της Επιτροπής, δήλωσε στη γαλλική εφημερίδα Le Monde: «Ο λαός έχει δικαίωμα να ζητήσει να διαγραφεί το μέρος του χρέους που θα κριθεί ότι είναι παράνομο από το πόρισμα της Επιτροπής».
Έχοντας πλήρη αίσθηση του «πολιτικού χρόνου», ο επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας της Επιτροπής κ. Ερίκ Τουσέν δήλωσε ότι ένα πρώτο, συγκεντρωτικό πόρισμα της Επιτροπής θα είναι έτοιμο στις αρχές Ιουνίου. Και κωδικοποίησε ως εξής τις κατηγορίες κρατικού χρέους που θα τεθούν στο στόχαστρο της Επιτροπής:
Άνομο δημόσιο χρέος: Χρέος που συνήφθη από το Δημόσιο χωρίς να γίνεται σεβαστό το γενικό συμφέρον ή που ζημιώνει το γενικό συμφέρον.
Παράνομο χρέος: Χρέος που συνήφθη κατά παραβίαση της ισχύουσας νομικής ή συνταγματικής τάξης.
Απεχθές δημόσιο χρέος: Πιστώσεις που χορηγήθηκαν σε αυταρχικά καθεστώτα ή που έγιναν τέτοια επιβάλλοντας όρους που παραβιάζουν τα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτισμικά και πολιτικά δικαιώματα των πληθυσμών που εμπλέκονται στην αποπληρωμή.
Δυσβάσταχτο δημόσιο χρέος: Χρέος του οποίου η αποπληρωμή καταδικάζει το πληθυσμό μιας χώρας στη φτωχοποίηση, στην υποβάθμιση της υγείας και της δημόσιας εκπαίδευσης, στην αύξηση της ανεργίας, ακόμα και στον υποσιτισμό. Δηλαδή, χρέος του οποίου η αποπληρωμή συνεπάγεται το μη σεβασμό των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων και εμποδίζει τις δημόσιες αρχές να εξασφαλίσουν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Έμπειρα στελέχη της Επιτροπής ισχυρίζονται ότι μπορεί να υποστηριχτεί, με βάση τις διεθνείς συμβάσεις και διεθνή νομολογία, ότι το ελληνικό κρατικό χρέος που απορρέει από τις δύο χρηματοδοτικές συμβάσεις με την τρόικα πληρεί όλες τις «προδιαγραφές» ώστε να χαρακτηριστεί και «άνομο» και «παράνομο» και «απεχθές» και «δυσβάστακτο»…
Πέρα από αυτό όμως, η ίδια η διαδικασία της έρευνας θα «ανασκάψει» όλες τις δημόσιες συμβάσεις και την πολιτική δημόσιων εσόδων και δημόσιων δαπανών των κυβερνήσεων που ευθύνονται για τη διόγκωση του κρατικού χρέους. Που σημαίνει ότι πολλές «αμαρτωλές» υποθέσεις ή συμβάσεις θα μπουν στο στόχαστρο της Επιτροπής: δαπάνες Ολυμπιακών Αγώνων 2004, συμβάσεις για υποβρύχια και γενικότερα εξοπλιστικές δαπάνες, συμβάσεις με Ζίμενς κ.λπ. Οπότε, εκτός από το -σημαντικό αυτό καθαυτό- τελικό της πόρισμα, η Επιτροπή θα βγάλει και πολλά «άπλυτα» στη φόρα, πολύ ενοχλητικά όχι μόνο για κάποιους στο εσωτερικό αλλά και για τη γερμανική καγκελαρία…
Βεβαίως, για την πραγματική εμβέλεια της Επιτροπής και του όποιου πορίσματός της θα αποφασίσει η πολιτική συγκυρία: Αν η ρήξη με τους δανειστές πάρει το προβάδισμα, τότε η Επιτροπή μπορεί να αποδειχτεί πολύ αποτελεσματικό εργαλείο. Αν όχι, τότε το πρώτο της πόρισμα τον Ιούνιο μπορεί να αποδειχτεί «εκπρόθεσμο» ή και να θεωρηθεί «ενοχλητικό» και «παράταιρο» για ό,τι θα έχει ήδη πολιτικά συντελεστεί…
